Συμφωνία ἢ ἀσυμφωνία μεταξὺ τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν διά τὴν συμμετοχὴν εἰς τὸ ΠΣΕ;

Τοῦ Ἰωάννη Τάτση, Θεολόγου

Τὸ ὑποβληθὲν γιὰ ἔγκριση ἀπὸ τὴ Μεγάλη Σύνοδο κείμενο «Σχέσεις Τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησιᾶς πρὸς τὸν λοιπὸν χριστιανικὸν κόσμον» περιέχει πολλὲς ἀναφορὲς ξένες πρὸς τὴν ὀρθόδοξη θεολογία καὶ ἐκκλησιολογία.

Οἱ συντάκτες του ἐπιδιώκοντας πανορθόδοξη ἔγκριση γιὰ τὴ συνέχιση τῆς λεγόμενης οἰκουμενικῆς κίνησης, μᾶλλον δὲ γιὰ τὴν ἐπιτάχυνση τοῦ οἰκουμενιστικοῦ βηματισμοῦ τους, ἀφιερώνουν τὰ ἄρθρα 16 – 19 τοῦ κειμένου στὴ συμμετοχὴ Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν στὸ Π.Σ.Ε. Στὰ ἄρθρα αὐτὰ ὑπάρχουν ἀσφαλῶς ὀρθὲς διατυπώσεις περὶ τῆς Ἐκκλησίας οἱ ὁποῖες ὅμως ὑπερκαλύπτονται ἀπὸ ἄλλες λίαν προβληματικὲς ὅπως ἡ ἀναφορὰ σὲ «Ἐκκλησίες» πέραν τῆς Ὀρθόδοξης ἢ ἐκείνη τῆς «προαγωγῆς τῆς ἑνότητος τῶν Χριστιανῶν» μέσω τοῦ Π.Σ.Ε.

Στὸ ἄρθρο 16 γίνεται συγκεκριμένη ἀναφορὰ στὴν ἀποχώρηση τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν Γεωργίας καὶ Βουλγαρίας ἀπὸ τὸ Π.Σ.Ε. Συγκεκριμένα σημειώνεται: «Αἱ Ὀρθόδοξοι Ἐκκλησίαι Γεωργίας καί Βουλγαρίας ἀπεχώρησαν ἐκ τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν, ἡ μέν πρώτη ἐν ἔτει 1997, ἡ δέ δευτέρα ἐν ἔτει 1998, ὡς ἔχουσαι ἰδίαν αὐτῶν γνώμην περί τοῦ ἔργου τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν καί οὕτω δέν συμμετέχουν εἰς τάς...

ὑπ᾽ αὐτοῦ καί τῶν ἄλλων διαχριστιανικῶν ὀργανισμῶν δραστηριότητας». Μετά τὴν ἀνωτέρω σημείωση ὡστόσο ἐπισημαίνεται ὅτι κρίνεται ἀπαραίτητη ἡ συνέχιση τῆς παρουσίας τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας στὸ Π.Σ.Ε. Παραμένει ἀναπάντητο ἐρώτημα ἂν καὶ ὑπὸ ποιὲς προϋποθέσεις ἔχουν συνυπογράψει τὸ παραπάνω κείμενο οἱ ἀντιπρόσωποι τῶν Ἐκκλησιῶν Γεωργίας καὶ Βουλγαρίας ποὺ συμμετεῖχαν στὶς προσυνοδικὲς συνάξεις. Σὲ κάθε περίπτωση ἁπλὴ ἐπισήμανση ὅτι κάποιες Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες μετέχουν καὶ ἄλλες ἀπέχουν ἀπὸ τὸ ΠΣΕ δὲν μπορεῖ νὰ λογίζεται ὡς πανορθόδοξη ὁμοφωνία ἐπὶ τοῦ θέματος.

Σημαντικότατη εἴδηση τῶν τελευταίων ἡμερῶν ἀναφέρει ὅτι ἡ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Γεωργίας ἀπορρίπτει ὅλο τὸ ἀνωτέρω κείμενο καὶ ἑπομένως ἐπιβεβαιώνει γιὰ μία ἀκόμη φορᾶ τὴ διαφωνία της στὴ συμμετοχὴ τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας στὴ λεγόμενη οἰκουμενικὴ κίνηση.

Σημειώνεται τέλος ὅτι οὐδεμία ἀναφορὰ γίνεται στὸ κείμενο στὴν ὕπαρξη πολλῶν ἐπισκόπων στὶς Ἱεραρχίες τῶν κατὰ τόπους Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν οἱ ὁποῖοι ἔχουν σαφῶς διαφωνήσει μὲ τὴν συνέχιση τῆς συμμετοχῆς τῆς Ἐκκλησίας στὴν ὁποία ἀνήκουν στὶς ἐργασίες τοῦ ΠΣΕ.

Ἡ παροῦσα συγκυρία ἀποτελεῖ εὐκαιρία νὰ συζητηθεῖ στὶς Συνόδους τῆς Ἱεραρχίας τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν τὸ ζήτημα τῆς συμμετοχῆς στὸ ΠΣΕ καὶ νὰ ληφθοῦν σχετικὲς συνοδικὲς ἀποφάσεις ποὺ θὰ εἶναι δεσμευτικὲς γιὰ τοὺς Προκαθημένους ποὺ θὰ ψηφίσουν τὰ τελικὰ κείμενα τῆς Μεγάλης Συνόδου.

Τυχὸν ὑπερψήφιση τῶν προαναφερθέντων ἄρθρων τοῦ κειμένου ποὺ ὑποβλήθηκε στὴ Μεγάλη Σύνοδο ὡς ἔχουν, θὰ ἀποτελέσει ἰσχυρὴ στήριξη ἐκ μέρους τῶν Ὀρθοδόξων, τῶν πάσης φύσεως αἱρετικῶν «χριστιανῶν» ποὺ μετέχουν στὸ ΠΣΕ. Μία τέτοιου εἴδους ἀναγνώριση τῶν αἱρετικῶν «χριστιανῶν» εἶναι βέβαιο πὼς θὰ ἀφαιρέσει ἀπὸ αὐτοὺς τὴν «καλὴ ἀνησυχία» γιὰ τὴν πίστη τους καὶ θὰ κλείσει τὴ μόνη σωτήρια γιὰ ἐκείνους ὁδὸ τῆς μετανοίας καὶ τῆς ἀποκήρυξης τῆς πλάνης τους μέσω τῆς ὁποίας μποροῦν νὰ σωθοῦν ἐπιστρέφοντας στοὺς κόλπους τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας.

Ὀρθόδοξος Τύπος, 4/3/2016

θρησκευτικὰ