Ὁ φετινὸς Νοέμβριος θὰ ἔχει καὶ "ΠΑΣΧΑ";

Γράφει ὁ Δρ. Κωνσταντῖνος Βαρδάκας

Ἂν εἶναι ἔτσι θὰ ἔχουμε ἄραγε διακοπές, ἀργίες καὶ χαρὲς Θεού; Ἢ θὰ ἔχουμε χρεωκοπίες, νέα μνημόνια, ἐμπλοκές, πολέμους, ἀνατροπὲς καὶ ὅλα τα ἄλλα παρόμοια "καλούδια"; Γιατί λοιπὸν θὰ γευτοῦμε νωρίτερα τὸ "Πάσχα" ἐν μέσω φθινοπώρου; Τί εἴδους Πάσχα-πέρασμα θὰ εἶναι αὐτὸ καὶ ποῦ θὰ ὁδηγήσει τὴν ἀνθρωπότητα; Μαθαίνουμε λοιπὸν ἀπὸ τὸν Μητροπολίτη Ἰταλίας Γεννάδιο γιὰ τὴν ἐπικείμενη συνάντηση στὸ Φανάρι τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου μας μὲ τὸν Πάπα.

"Ἡ Συνάντησις εἰς τὴν Καθέδραν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, τὸ Φανάριον, θὰ εἶναι «Πάσχα», θὰ εἶναι Ἀνάστασις, θὰ εἶναι χαρᾶς Εὐαγγέλια, μὲ ἀναστάσιμον ἀγαλλίασιν, μὲ ἄγκυρα ἐλπίδος, θὰ εἶναι μία Πασχαλινὴ ἀδελφικὴ πορεία καὶ συμπόρευσις, μὲ προορισμὸν τὴν ἐκπλήρωσιν καὶ τελείωσιν τῆς «Διαθήκης τοῦ Θεοῦ», ἡ ὁποία θὰ εἶναι διὰ τὴν Στρατευομένην Ἐκκλησίαν ἀνεπανάληπτη καὶ λίαν εὐπρόσδεκτη ἑορτὴ μετὰ....

τὴν περίοδον τοῦ μεγάλου Σχίσματος, ἡ ἑορτὴ τῆς Ἑνότητος τῶν Χριστιανῶν". (fanarion.blogspot.co.uk/11/04/2014)

Ποῦ εἶσαι Ἅγιε Μάρκε Εὐγενικὲ μὲ τὴν πεφιλημένη  ἀνεξίτηλη πέννα τῆς Ὀρθοδοξίας, ποὺ εἶσαι Μεγάλε Φώτιε μὲ τὴν Δογματική της Ὀρθοπραξίας, ποὺ εἶσαι Ἅγιε Νεκτάριε μὲ τὰ ἀντιαιρετικὰ γραφόμενά σου , νὰ φωνάξετε ….

«Αἱρετικόν ανθρωπον μετὰ μίαν καὶ δευτέραν νουθεσίαν παραιτοῦ» (Τίτ. γ', 10)

Τελικὰ ποιὸν ἐννοοῦσε ὁ Ἀπόστολος Παῦλος αἱρετικόν; Συνεχίζουμε λοιπὸν  παραθέτοντας ἀποσπάσματα ἀπὸ τὸ ἀνωτέρω κείμενο  γιὰ νὰ κατανοήσουμε γιατί ὁ φετινὸς Νοέμβριος θὰ ἔχει τὸ δικό τοῦ "Πάσχα".  ¨Δέν εἶναι δυνατὸν ἕνας ἄνθρωπος ὁ ὁποῖος θέλει μίαν «Ἐκκλησίαν πτωχήν», ἢ ἕνας ἄλλος ὁ ὁποῖος ἀγωνίζεται διὰ τὴν προστασίαν τῆς δημιουργίας τοῦ Θεοῦ, νὰ μὴν εἶναι ἀμφότεροι ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ, νὰ μὴν εἶναι κεχαριτωμένοι μὲ τὴν ἀγάπην τοῦ Θεοῦ: 

Ὁ Ἐπίσκοπος Ρώμης καὶ ὁ Ἐπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως, οἱ δύο Πατριάρχαι Ἀνατολῆς καὶ Δύσεως, Κορυφαὶ τιμῆς καὶ ἀγάπης, ἀλλὰ καὶ πρῶτοι Διάκονοι τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, ἐλευθερώνονται ἀπὸ τὸ ἐπικίνδυνον συναίσθημα τοῦ Συναγωνισμοῦ, τὸ ὁποῖον δημιουργεῖ πολεμικὴν καὶ ἐχθρότητα, διαφορᾶς καὶ ἀνισότητας, ὄχι μόνον εἰς τὴν πνευματικήν, ἀλλὰ καὶ εἰς τὴν κοινωνικὴν ζωὴν τῶν ἀνθρώπων.¨ 

"Η μεγαλοπρεπής, ἀλλὰ καὶ ἀδελφική, Συνάντησις τῶν δύο πρώτων πνευματικῶν Ἡγετῶν τῆς Χριστιανικῆς Ἐκκλησίας εἰς τὸ ἐνδοξότατον Φανάριον, τὴν Καθέδραν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου, ὁπωσδήποτε θὰ μείνη ἱστορικὴ καὶ λαμπροτάτη μέσα εἰς τοὺς αἰώνας τοῦ παρελθόντος καὶ τοῦ παρόντος, ἀλλά, βεβαίως, καὶ τοῦ μέλλοντος, ὅμως, νομίζω ταπεινὰ ὅτι ἡ Συνάντησις αὐτὴ θὰ μείνη εἰς τὴν ζωὴν τοῦ πιστοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ ὡς μία σταθερὴ καὶ ἀσυναγώνιστη ἐμπειρία καὶ πραγματικότης καταλλαγῆς καὶ ἀδελφοσύνης, σημαντικοτέρα καὶ ἀξιολογωτέρα, βεβαίως, τῶν προηγουμένων Συναντήσεων, «Γέφυρα ἀγάπης, εἰρήνης, ἐλπίδος καὶ ἑνότητος»… Ἡ Συνάντησις εἰς τὴν Καθέδραν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου, ἡ ὁποία θὰ εἶναι ἱστορικὴ καὶ περίλαμπρος ἀπὸ πλευρᾶς Ἱστορίας καὶ Πολιτισμοῦ, θὰ χαρακτηρισθῆ, κατὰ τὴν γνώμην μου, πρωτίστως ὡς «Ἀδελφική»… 
Οἱ δύο Θεοπρόβλητοι καὶ Θεοτίμητοι Ἐπίσκοποι Ρώμης καὶ Κωνσταντινουπόλεως, πατερικὸν παράδειγμα ἀγάπης, εἰρήνης, ἐλπίδος καὶ ἑνότητος, εἰς Φανάριον, μὲ τοὺς λόγους καὶ τὴν ἐκκλησιαστικὴν αὐτῶν συμπεριφοράν, θὰ καταδείξουν εἰς ὅλους τὴν πορείαν τὴν ὁποίαν ὀφείλει νὰ διατρέξη κάθε πιστὸς ἄνθρωπος καὶ κάθε ἄνθρωπος καλῆς θελήσεως, ἐὰν θέλη νὰ ἐξέλθη ἀπὸ τὴν κρίσιν.
Η ἐπιστροφή, λοιπόν, εἰς τοὺς χρόνους μας, τῆς πρώτης -ἀρχικῆς- θεϊκῆς ἀγάπης, ἡ ὁποία χαριτώνει τὴν ἀνθρωπίνην καὶ ἐκκλησιαστικὴν πορείαν τῆς ζωῆς καὶ τῆς διακονίας τῶν Ἁγιωτάτων Μορφῶν τοῦ Πάπα καὶ τοῦ Πατριάρχου, ἡ πορεία αὐτὴ τῶν δύο σεπτῶν ἀνθρώπων, τοὺς ὁποίους βλέπομεν καὶ ἀκούομεν, εἶναι ἡ μοναδικὴ πορεία, ἡ ὁποία ὁδηγεῖ εἰς τὴν συμπόρευσιν πρὸς ἐκπλήρωσιν τῆς Διαθήκης τοῦ Σωτῆρος μᾶς Χριστοῦ: «ἴνα ἓν ὦσιν».."

Οἱ καροὶ οὐ μενετοί!  Εἶναι, ὅμως, φοβερὸν διὰ τὸν ἄνθρωπον τῶν καιρῶν μας νὰ μὴν ἔχη ὑπομονήν, νὰ μὴ προσεύχεται μὲ εὐλάβειαν καὶ προσοχήν, νὰ εἶναι ἀπαιτητικός, νὰ ζητῆ συνεχῶς καὶ νὰ μὴν ἀγαπᾶ. Τό συμφέρον κυριαρχεῖ, ἀλλὰ ὁ ἄνθρωπος δὲν ἀντέχει εἰς τὰς δοκιμασίας, εἶναι ἀδύνατος νὰ βοηθήση τὸν ἐαυτὸν τοῦ εἰς τὴν σημερινὴν πολύπλευρον κρίσιν. Καὶ αὐτὴ ἡ πίστις τοῦ εἶναι ἐπιφανειακή, ἡ δὲ ἐπικοινωνία του μὲ τὸν Θεὸν εἶναι χωρὶς νόημα, διότι εἶναι ἀκατήχητος καὶ ἀγράμματος μέσα εἰς τὴν κατανυκτικήν, μυσταγωγικὴν καὶ ἁγίαν πορείαν τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας μας. 

"Η Συνάντησις εἰς τὴν Καθέδραν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, τὸ Φανάριον, θὰ εἶναι «Πάσχα», θὰ εἶναι Ἀνάστασις, θὰ εἶναι χαρᾶς Εὐαγγέλια, μὲ ἀναστάσιμον ἀγαλλίασιν, μὲ ἄγκυρα ἐλπίδος, θὰ εἶναι μία Πασχαλινὴ ἀδελφικὴ πορεία καὶ συμπόρευσις, μὲ προορισμὸν τὴν ἐκπλήρωσιν καὶ τελείωσιν τῆς «Διαθήκης τοῦ Θεοῦ», ἡ ὁποία θὰ εἶναι διὰ τὴν Στρατευομένην Ἐκκλησίαν ἀνεπανάληπτη καὶ λίαν εὐπρόσδεκτη ἑορτὴ μετὰ τὴν περίοδον τοῦ μεγάλου Σχίσματος, ἡ ἑορτὴ τῆς Ἑνότητος τῶν Χριστιανών".

Πιθανῶς μετὰ τὰ ὅσα βιώνει ἡ πανανθρώπινη ἐπικαιρότητα τὸ τοιοῦτο Πάσχα τοῦ Νοεμβρίου νὰ ἔχει μόνο ΣΤΑΥΡΩΣΗ καὶ ὄχι ΑΝΑΣΤΑΣΗ. Δηλ. ἂν συναντηθοῦν στὴν Βασιλεύουσα τῶν Πόλεων ¨οἱ δύο κορυφὲς τῆς γεωπολιτικής¨ θὰ πληρωθεῖ ὁ κόσμος μὲ ἀναστάσιμη χαρὰ ἢ μὲ ἔρεβος; Γιατί μᾶς ἐπισημαίνει ἄραγε τὰ παρακάτω ὁ Ἅγιος Ἰουστίνος Πόποβιτς;

Α. Εἰς τὴν ἱστορίαν τοῦ ἀνθρωπίνου γένους ὑπάρχουν τρεῖς κυρίως πτώσεις: τοῦ Ἀδάμ, τοῦ Ἰούδα, τοῦ πάπα. Ἡ οὐσία τῆς πτώσεως εἰς τὴν ἁμαρτίαν εἶναι πάντοτε ἡ ἰδία: τὸ νὰ θέλη κάνεις νὰ γίνη καλὸς διὰ τοῦ ἐαυτοῦ του. τὸ νὰ θέλη κάνεις νὰ γίνη τέλειος διὰ τοῦ ἐαυτοῦ του. Τὸ νὰ θέλη κανεὶς νὰ γίνη θεὸς διὰ τοῦ ἐαυτοῦ του. Ἀλλὰ τοιουτοτρόπως ὁ ἄνθρωπος ἀσυναισθήτως ἐξισοῦται μὲ τὸν διάβολον.¨ Ἄνθρωπος καὶ Θεάνθρωπος (Ἄγ. Ἰουστίνος Πόποβιτς) 

Β. Ἐπισφραγίζοντας τὰ λεγόμενά του γιὰ τὸν ἀνθρωπιστικὸ Οἰκουμενισμό, ὁ Γέρων Ἰουστίνος παραθέτει αὐτούσια μερικὰ λόγια τοῦ ὁμολογητοῦ ἐπισκόπου Ἀχρίδος καὶ Ζίτσης Νικολάου64 σχετικα μὲ τὴν πνευματικὴ κατάσταση τῆς Εὐρώπης κατὰ τὸν Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. μερικὰ ἐξ αὐτῶν, σχετιζόμενα μὲ τὸ θέμα μας, παραθέτουμε αὐτούσια.

Τί νομίζετε σεῖς διὰ τὴν Εὐρώπην; Η Αφρική καὶ ἡ Ἀσία ὀνομάζουν τοὺς Εὐρωπαίους, «λευκοὺς δαίμονας».Ἑπομένως, θὰ ἠδύναντο νὰ ὀνομάσουν τὴν Εὐρώπην: Λευκὴν Δαιμονίαν. Θὰ τὴν ὠνόμαζον «Λευκήν», ἕνεκα τοῦ χρώματος τοῦ δέρματος, «Δαιμονίαν» δέ, ἕνεκα τῆς μελανότητος τῆς ψυχῆς της...Οὕτως, ἀδελφοί μου, ἀνέστη ὡς βρυκόλαξ εἰς τὰς ἡμέρας μας ἡ σατανικὴ Ρώμη, ἐκείνη ἡ Ρώμη, πρὸ τοῦ μεγάλου Κωνσταντίνου,ἡ ὁποία ἐδίωκε μὲ πῦρ καὶ μάχαιραν τοὺς Χριστιανοὺς καὶ ἠμπόδιζε τὸν Χριστὸν νὰ εἰσέλθη εἰς τὴν Εὐρώπην. Μόνον ὅτι ἡ Λευκὴ δαιμονία ἔχει πέσει εἰς βαρυτέραν ἀσθένειαν ἀπὸ τὴν ἀρχαίαν Ρώμην. Διότι, ἐὰν ἡ εἰδωλολατρικὴ Ρώμη, ἐβασανίζετο ἀπὸ ἕνα δαίμονα, ἡ Λευκὴ Δαιμονία βασανίζεται ἀπὸ ἑπτὰ πονηρὰ πνεύματα, δεινότερα ἀπὸ ἐκεῖνον τὸν δαίμονα τῆς Ρώμης. Ἰδοὺ λοιπὸν ἡ νέα εἰδωλολατρικὴ Ρώμη, ἰδοὺ νέον μαρτύριον διὰ τὸν Χριστιανισμόν. Νά εἶστε ἕτοιμοι εἰς μαρτύριον διὰ τὸν Χριστὸν ἐκ μέρους τῆς Λευκῆς Δαιμονίας (Πηγή: ΠΑΠΑΣ ΚΑΙ ΠΑΠΙΣΜΟΣ κατὰ τὸν Γέροντα Ἰουστίνο Πόποβιτς Νικόλαος Ζήσης http://www.theodromia.gr/root.el.aspx).

Εἶναι ἀλήθεια ὅτι ὁ Πάπας φέρνει πάντα μαζί του ἰδιαίτερες εὐλογίες; Ὅμως ΑΝΑΣΤΑΣΗ δὲν πρόκειται  νὰ φέρει ποτέ του, ἀκριβῶς γιατί δὲν εἶναι μέτοχός τῆς Ὀρθόδοξης ἑρμηνείας τοῦ Μυστηρίου Αὐτῆς καὶ τοῦ ΑΓΙΟΥ ΦΩΤΟΣ ποὺ ἐκπορεύεται ἐκ τοῦ ΠΑΝΑΓΙΟΥ ΤΑΦΟΥ. Πάσχα-πέρασμα  μὲ σκέτη "σταύρωση" μπορεῖ νὰ φέρει…;

Μπορεῖ νὰ κλείσουν ὅμως καὶ τὰ ἄκρα τῆς Ἐρυθρᾶς Θαλάσσης ὅπως μετὰ τὴν διάβασή της  καὶ νὰ πνίξουν τὸν νοητὸ Φαραὼ καὶ τὰ στρατεύματά του; Τελικὰ, ὁ Νοέμβριος  δὲν θὰ ἔχει χαρᾶς Εὐαγγέλια ἀλλὰ «ἀλλουνοῦ παπὰ εὐαγγέλιο». Οἱ ἰσχυροί της γῆς δὲν γνωρίζουν  ὅτι ὁ μαρμαρωμένος Βασιλιὰς σουλατσάρει ἤδη στὶς ὅπου γῆς Ὀρθόδοξες γειτονιὲς καὶ προσμένει τὴν ὥρα τοῦ Οὐρανοῦ; Μύθος ἢ πραγματικότητα;

Αὐτὸς θὰ φέρει τὸ πραγματικὸ Ὀρθόδοξο Πάσχα μὲ τὴν Χαρμόσυνη ΑΝΑΣΤΑΣΗ  στὴν ΠΟΛΗ καὶ τὴν Οἰκουμένη…