9 Σεπ 2014

Ἀπέκλεισαν κεντρικὸ δρόμο τῆς Ριζούντας γιὰ νὰ βροῦν τὸν «θησαυρὸ τῶν Ρωμηῶν»

Γράφει ὁ Νίκος Χειλαδάκης,
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
Συνεχίζεται μὲ ξέφρενο ρυθμό, ὅπως ἀναφέρουν οἱ δημοσιογραφικὲς πληροφορίες ἀπὸ τὴν Τουρκία, ἡ ἀναζήτηση μὲ κάθε μέσο θησαυρῶν καὶ ὅτι ἄλλο πολύτιμο ἀντικείμενο ἄφησαν οἱ Ἕλληνες ὅταν ἀποχώρησαν ἀπὸ τὴν Μικρὰ Ἀσία μετὰ τὴν καταστροφὴ τοῦ 1922. Δυστυχῶς ἐδῶ εἶναι ἄλλο ἕνα θλιβερὸ σημεῖο τῆς μικρασιατικῆς καταστροφῆς. Πολλοὶ προσφυγὲς καθὼς ἔφευγαν κυνηγημένοι ἀπὸ τὴν τουρκικὴ λαίλαπα ποὺ ἔσφαζε καὶ σκότωνε κάθε χριστιανὸ τῆς Ἀνατολῆς, ἄφησαν πίσω τους ἕκτος ἀπὸ τὶς κτηματικὲς περιουσίες τους καὶ πολλὰ σεντούκια μὲ λίρες, καθὼς καὶ ὅτι ἄλλο πολύτιμο εἶχαν ἀποκτήσει μετὰ  ἀπὸ χρόνια κοπιαστικῆς ἐργασίας στὶς πατροπαράδοτες ἑστίες τους. 
Τελευταῖο ἐπεισόδιο αὐτοῦ το κυνηγητοῦ ἀπὸ τοὺς Τούρκους, ποὺ γνωρίζουν πολὺ καλὰ τί ἄφησαν πίσω τους οἱ Ρωμηοὶ τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, ἐκτυλίσσεται αὐτὲς τὶς μέρες στὴν πόλη τῆς Ριζούντας τοῦ Πόντου ὅπου ἐπίσης ὑπῆρχε ἕνα ἀνθηρὸ ἑλληνικὸ στοιχεῖο. Ἀπὸ ὅτι φαίνεται πολλοὶ ἑλληνορθόδοξοι κάτοικοι τῆς περιοχῆς, ὅσοι γλύτωσαν ἀπὸ τὴν φρικτὴ ποντιακὴ γενοκτονία ἀλλὰ καὶ ὅσοι τελικὰ σφαγιαστῆκαν ἀπὸ τοὺς Τούρκους, εἶχαν προλάβει νὰ κρύψουν σὲ κάποια κρυφὰ μέρη τὶς οἰκονομίες τους ποὺ εἶχαν μαζέψει ἐπὶ τόσα χρόνια ὀθωμανικῆς κατοχῆς. Ὅπως ἀναφέρουν οἱ δημοσιογραφικὲς πληροφορίες, αὐτὲς τὶς μέρες μετὰ ἀπὸ ἐπίσημη κρατικὴ ἄδεια ἀποκλείστηκε ὁ.....
κεντρικότερος δρόμος τῆς πόλης τῆς Ριζούντας, ὁ Ataturk Caddesi, στὴν ὁδὸ Adliye Sokak, γιὰ νὰ γίνουν ἀνασκαφὲς ἀπὸ «εἰδικὰ» συνεργεῖα μὲ τὴν προσδοκία ὅτι ἐκεῖ κρύβεται ἕνας μεγάλος ρωμαίικος θησαυρὸς ποὺ τὸν ἔκρυψαν  οἱ ντόπιοι ἑλληνορθόδοξοι κάτοικοι τὴν περίοδο τῆς μεγάλης καταστροφῆς τοῦ ἑλληνοποντιακοῦ στοιχείου τῆς περιοχῆς. Οἱ πρῶτες «ἀνακαλύψεις» τῶν Τούρκων ἐκσκαφέων ἦταν ἕνας…. ἀγωγὸς ὕδρευσης ποὺ ἔσπασε ἀπὸ τὰ σκαπτικὰ μηχανήματα μὲ ἀποτέλεσμα νὰ πλημμυρίσει ἡ ὅλη περιοχὴ καὶ νὰ δημιουργηθοῦν ἔντονα προβλήματα ὑδροδότησης καθὼς ὁ ἀγωγὸς αὐτὸς εἶναι ἀπὸ τοὺς κεντρικοὺς ἀγωγοὺς ὕδρευσης τῆς Ριζούντας.
Ἡ ἄδεια γιὰ νὰ γίνουν οἱ ἀνασκαφὲς γιὰ τὴν ἀνεύρεση τοῦ «θησαυροῦ τῶν Ρωμηῶν», ἔγινε μετὰ ἀπὸ μαρτυρίες κάποιων κατοίκων  ποὺ εἶχαν κάποια «στοιχεῖα» ἀπὸ παλαιότερη ἐποχὴ ὅτι ἐκεῖ, δηλαδὴ στὴν κεντρικὴ λεωφόρο, κρύβεται ἕνας θαμμένος θησαυρός. Μάλιστα ὅπως ἀναφέρεται, τὸ 1984 ὅταν κατασκευάζονταν τότε ἡ κεντρικὴ λεωφόρος εἶχαν ἀνακαλύψει ἕνα χρυσὸ ἀγαλματίδιο καὶ κάποια ἐπίχρυσα σκευὴ ἀλλὰ τότε τὸ γεγονὸς ἀποσιωπήθηκε γιὰ νὰ συνεχιστεῖ ἡ κατασκευὴ τοῦ δρόμου. Ἡ ἄδεια δόθηκε, ὅπως ἀναφέρει τὸ σχετικὸ δημοσίευμα τῆς τουρκικῆς ἐφημερίδας Milliyet, γιὰ ἕνα ὁλόκληρο μήνα, ἐνῶ θὰ εἶναι ὑπὸ τὴν ἐποπτεία τοῦ τουρκικοῦ ὑπουργείου Πολιτισμοῦ καὶ τῆς τοπικῆς Διεύθυνσης. 
Τὸ ἐπεισόδιο αὐτὸ τῆς Ριζούντας εἶναι ἄλλο ἕνα ἐπεισόδιο σὲ μιὰ μακρὰ ἁλυσίδα ἀναζητήσεων τῶν Τούρκων γιὰ θησαυροὺς τῶν Ρωμηῶν τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, ποὺ κρυφτῆκαν κατὰ τὴν μικρασιατικὴ καταστροφὴ μὲ τὴν ἐλπίδα ὅτι οἱ κάτοχοί τους θὰ μποροῦσαν νὰ ἔρθουν κάποτε πίσω γιὰ νὰ τοὺς πάρουν. Τὸν Αὔγουστο τοῦ 2012 ὁλόκληρη περιοχὴ κοντὰ στὴν Προῦσα καὶ συγκεκριμένα στὸ Orhaneli, εἶχε ἀνασκαφεῖ μὲ τὴν προσδοκία ἀπὸ «ἔμπιστες» πληροφορεῖς, ὅτι ἐκεῖ κρύβονταν 1300 κιλὰ χρυσοῦ ποὺ εἶχαν κρυφτεῖ βαθειὰ στὸ ἔδαφος ἀπὸ τοὺς Ἕλληνες τῆς περιοχῆς. Μετὰ ὅμως ἀπὸ πολλὲς προσπάθειες ὁ «θησαυρὸς τῶν Ρωμηῶν» τελικὰ δὲν βρέθηκε ἴσως γιατί τὸ μέρος δὲν ἦταν αὐτὸ ποὺ πίστευαν ὅτι ἐκεῖ κρύβεται. 
Ὅλα αὐτὰ δίνουν καὶ μιὰ ἄλλη διάσταση στὸ μεγάλο δράμα τοῦ ἑλληνισμοῦ τῆς Ἀνατολῆς, μετὰ τὴν φρικτὴ γενοκτονία ποὺ ὑπέστη ἀπὸ τὰ ὀθωμανικὰ καὶ κεμαλικὰ στίφη. Περιουσίες ὁλόκληρες θαφτῆκαν βιαστικὰ σὲ κάποιο ὑπόγειο, σὲ κάποιο μπαξέ, ἢ στὰ θεμέλια κάποιας ἐκκλησίας. Τὸ θέμα εἶναι τόσο μεγάλο ἂν ἀναλογιστεῖ κανεὶς ὅτι σήμερα κυκλοφοροῦν στὴν Τουρκία καὶ εἰδικοὶ «ὁδηγοὶ» γιὰ τοὺς φιλόδοξους Τούρκους ποὺ ἐλπίζουν νὰ βροῦν κάτι ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς χαμένους θησαυρούς. Κόποι μιᾶς ὁλόκληρης ζωῆς εἶναι ἀκόμα θαμμένοι στὰ ἱερὰ χώματα τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, πικρὴ μαρτυρία ἀπὸ τὶς πατροπαράδοτες ἑλληνικὲς πατρίδες τῆς Ἀνατολῆς. Οἱ ἀπόγονοι αὐτῶν τῶν θησαυρῶν σήμερα ζοῦν στὴν Ἑλλάδα καὶ τὸ μεγάλο ἐρώτημα εἶναι ἂν ἔχουν κάποιο δικαίωμα στὴν ἀναζήτηση τῶν θαμμένων περιουσιῶν τῶν προγόνων τους στὴν Μικρὰ Ἀσία, ὅπως οἱ Ἀρμένιοι ποὺ ἤδη διεκδικοῦν σὲ διεθνῆ δικαστήρια τίς χαμένες περιουσίες τους στὴν Ἀνατολία.
Γιὰ τὴν ἐπέτειο τῆς γενοκτονίας τοῦ Ἑλληνισμοῦ τῆς Ἀνατολῆς.

1 σχόλιο:

  1. Ας το δούμε όμως και από μια άλλη πλευρά το θέμα...

    Ίσως οι Τούρκοι υποσυνείδητα νιώθουν ότι έρχεται η....σειρά τους να φύγουν, και ψάχνουν μανιασμένα να βρουν οτιδήποτε μπορούν να πάρουν μαζί τους...

    Μήπως πλησιάζει ο καιρός να αντιστραφούν οι ρόλοι ;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.