3 Σεπ 2014

Ἀπαντῆστε ΩΡΕ στὸν "Σουλτάνο"!

Γράφει  Δρ. Κωνσταντῖνος Βαρδάκας
Μετὰ τὸ περσινὸ κυνηγητὸ στὸ μπακάλικο στὴν πολυνεκρὴ τραγωδία τοῦ ὀρυχείου, ὁ σουλτάνος ἀποφάσισε νὰ τὸ παίξει "φιλοσοφος"  καὶ νὰ νουθετήσει τοὺς Ἕλληνες! «Γεννηθήκατε κάτω "ἀπὸ τὸ δένδρο τοῦ πάρε" κι ἐκεῖ μεγαλώσατε, τελικὰ ἀπαντῆστε».
Ὁ Ταγὶπ Ἐρντογάν ἔκανε  ἀπὸ τὸ κατεχόμενο τμῆμα τῆς Κύπρου τὶς πρῶτες δηλώσεις του ὡς νέος πρόεδρος τῆς Τουρκίας. Στην ἀπάντησή του στὸ ΑΠΕ-ΜΠΕ ὁ Τοῦρκος πρόεδρος ἀνέφερε  τὰ ἑξῆς:  «Τώρα ἐσεῖς ἀκόμη μὲ ρωτᾶτε γιὰ τὴν Θεολογικὴ Σχολή. Τὸ νὰ ἀνοίξουμε τὴν Θεολογικὴ Σχολὴ δὲν εἶναι τίποτε τὸ δύσκολο, τὴν ἀνοίγουμε. Ὅμως, κρατῆστε κι ἐσεῖς τὸ λόγο σας (ἐννοεῖ τὸ ἄνοιγμα τῶν τεμενῶν στὴν Ἀθήνα καὶ τὴν ἐκλογὴ μουφτὴ στὴν Θράκη). Ἐσεῖς δὲν τὸν κρατᾶτε». 
Ὁ κ. Ἐρντογᾶν κατέληξε μὲ μία τουρκικὴ ἔκφραση: «Γεννηθήκατε κάτω "ἀπὸ τὸ δένδρο τοῦ πάρε" κι ἐκεῖ μεγαλώσατε, τελικὰ ἀπαντῆστε».    
Λοιπὸν ἀπαντοῦμε…
Ἡ θηριωδία στὰ Βουρλὰ μὲ τὴ σφαγὴ τῶν Ἑλλήνων!
Στὸ κείμενο τοῦ ὁ Γάλλος  δημοσιογράφος  Rene Puaux περιγράφει τὰ ὅσα ἔγιναν στὰ Βουρλά, ἀπὸ τοὺς Τούρκους. Ὁ δημοσιογράφος ἀναφέρει ὀνόματα καὶ....
γεγονότα καὶ ἀποδεικνύει πῶς οἱ Τούρκοι  ἔδρασαν.
“Για τὶς θηριωδίες στὰ Βουρλὰ εἶμαι σὲ θέση νὰ δημοσιεύσω τὶς καταθέσεις πέντε μαρτύρων, τοῦ Γιάννη Μιχαηλίδη, τῶν ἀδελφῶν του Ἀργυρῶς Σιάχου καὶ Ἀριστέας Μιχαηλίδη, καὶ τῶν δεσποινίδων Μαρίας καὶ Ἀγγέλας Μακρομάλλα.
"Ὅταν εἶδαν τὰ ἄλλα κορίτσια ὅτι θὰ ἀτιμάζονταν ἀπὸ τοὺς Τούρκους, προτίμησαν νὰ πεθάνουν. Ὅρμησαν στὴν αὐλή, ἄνοιξαν τὸ πηγάδι καὶ ἔπεσαν μέσα, ἡ μιὰ πίσω ἀπὸ τὴν ἄλλη. Τὸ ἴδιο ἔκαναν οἱ ξαδέλφες μου Πηνελόπη καὶ Ἰωάννα Μιχαηλίδη, ἡ Ἀργυρῶ Μιχαηλίδη, ἡ ἀδελφή μου Ἀριστέα Μιχαηλίδη καὶ ἡ ὑπηρέτρια μας ἡ Γλυκερία. Ἡ παντρεμένη μου ἀδελφή, ἡ γυναίκα τοῦ Ἕλληνα λοχαγοῦ Σιάχου, δὲν ἔπεσε μέσα στὸ πηγάδι, ἀλλὰ τρέχοντας στὴν κουζίνα ἔριξε πετρέλαιο στὰ ροῦχα της κι ἔβαλε φωτιά. Ἔσβησαν τὴ φωτιά, τὴν περιποιήθηκε ἕνας γιατρός, ἀλλὰ δὲν ἀπέφυγε τὰ σοβαρὰ ἐγκαύματα στὸ στομάχι καὶ στὶς γάμπες. Μετὰ τὴν ἀπαγωγὴ τῶν τριῶν πρώτων κοριτσιῶν ἀπὸ τοὺς Τούρκους, ὁ πατέρας μου πῆγε νὰ βρεῖ σκοινιὰ καὶ κατάφερε μαζὶ μὲ κάποιους ἀνθρώπους νὰ τραβήξει ἀπὸ τὸ πηγάδι ἡμιθανεῖς τὴν ἀδελφή μου Ἀριστέα, τὴν ἐξαδέλφη μου Ἀργυρῶ καὶ τὴν ὑπηρέτρια μας τὴ Γλυκερία. Οἱ δύο ἐξαδέλφες μου, ἡ Πηνελόπη καὶ ἡ Ἰωάννα, πνίγηκαν.
Ὅσο γιὰ τὴ μεγάλη μου τὴν ἀδελφή, μιὰ καὶ ἤξεραν πῶς, ἦταν παντρεμένη μὲ Ἕλληνα ἀξιωματικό, τὴν καταζητοῦσαν μὲ πεῖσμα σὲ ὅλα τα σπίτια, κρατώντας μιὰ φωτογραφία της στὰ χέρια τους.
Ἐκείνη ὅμως ἔμεινε κρυμμένη ἐπὶ εἴκοσι ἡμέρες σὲ μιὰ ὑπόγεια διάβαση, χωμένη στὴ λάσπη μέχρι τὰ γόνατα, κι ἔτσι σώθηκε.
Στὸ μεταξὺ οἱ Τοῦρκοι ἐπέστρεψαν μπροστὰ στὸ σπίτι μας μὲ καμῆλες καὶ καροτσάκια καὶ ἀφοῦ ἔδιωξαν ὅλους ὅσοι βρίσκονταν στὸ σπίτι, φόρτωσαν ὅλα μας τὰ ἔπιπλα καὶ τὰ ὑπάρχοντα καὶ τὰ πῆραν μαζί τους.
Μετὰ πυρπόλησαν τὸ σπίτι μας κι ἔβαλαν φωτιὰ καὶ στὰ διπλανὰ σπίτια, ἀφαιρώντας πάντα πρῶτα το περιεχόμενό τους. Μ’ αὐτὸ τὸν τρόπο ἀφανίστηκαν ὁλοκληρωτικά τα Βουρλὰ ἀπὸ τὴν πυρκαγιά. Στὰ δεκαπέντε σπίτια πού γλίτωσαν ἀπὸ τὴ φωτιά, πῆγαν νὰ βροῦν καταφύγιο ὅλοι οἱ ἡλικιωμένοι ἀπὸ ἑξήντα καὶ πάνω, τὰ παιδιὰ καὶ οἱ γυναῖκες. Ὅσο γιὰ τοὺς ἄνδρες ἀπὸ τὰ 16 μέχρι 60 ἐτῶν τοὺς ἔκλεισαν σ’ ἕνα χῶρο περιφραγμένο μὲ ἀγκαθωτὸ συρματόπλεγμα, ἀφοῦ τοὺς ἔκλεψαν τὰ παπούτσια καὶ τὰ ροῦχα.
Κάθε βράδυ οἱ μουσουλμάνοι τῆς περιοχῆς πλησίαζαν αὐτὰ τὰ μαντριά, καλοῦσαν τὸν αἰχμάλωτό τς ἀρεσκείας τους, τὸν ἔπαιρναν μαζί τους καὶ τὸν βασάνιζαν, γιὰ νὰ τὸν θανατώσουν στὸ τέλος. Ἔτσι ἔδεσαν πίσω ἀπὸ ἕνα ἄλογο τὸν Θεόδωρο Μοῦλο, πού τὸ ζῶο τὸν ἔσερνε μέχρι πού πέθανε. Δύο στρατιῶτες, ἐπίσης, σκότωσαν τὸν Στάθη Τζαλίκα μπροστὰ στὸν πατέρα καὶ τ’ ἀδέλφια του, γιατί δὲν εἶχε χρήματα νὰ τοὺς δώσει. Ὁ πρόκριτος Γεώργιος Τρανέτης, σφάχτηκε στὸ μέγαρό του, ὑποδιοικητῆ.
Ἐπίσης σφάχτηκαν μπροστὰ στοὺς συμπατριῶτες τοὺς ὁ Δημήτριος Κορδοπάτης, ὁ ξάδελφός μου Χρῆστος Κούρτης, ὁ Εὐάγγελος Βαλιάδης, ὁ Φώτης Σισμανόγλου, ὁ Εὐάγγελος Βαμβακάς, ὁ Θεόδωρος Κουλουμπής, ὁ Κωνσταντῖνος Ἀκαζᾶς καὶ ὁ δεκαπεντάχρονος ἀδελφός του, ὁ Θεόδωρος Δρίμης καὶ τὸ κοριτσάκι του ἡ Νασῶ, ὁ Συμεὼν Χαραλᾶς καὶ πολλὲς ἑκατοντάδες ἄλλοι τῶν ὁποίων ἀγνοοῦμε τὰ ὀνόματα.
Ἔσπρωχναν ἐπίσης τοὺς ἡλικιωμένους μέσα στὰ σπίτια καὶ ἔβαζαν φωτιά. Μετὰ τὴν πυρπόληση τοῦ σπιτιοῦ μας, ὁ πατέρας μου βρῆκε καταφύγιο σ’ ἕνα φίλο του μαζὶ μὲ τὴν ἀδελφή μου τὴν Ἀριστέα. Σ’ αὐτὸ τὸ σπίτι ὅπου ὑπῆρχαν κι ἄλλοι χριστιανοί, δύο ἀξιωματικοὶ εἶδαν ἕνα βράδυ τὸν πατέρα μου καὶ τοῦ ζήτησαν χρήματα.
Ἐκεῖνος τοὺς εἶπε πῶς δὲν εἶχε ἄλλα πιά, ἀφοῦ τὰ εἶχε δώσει ὅλα. Τότε ἕνας ἀπὸ αὐτούς, ἐκτὸς ἐαυτοῦ ἀπὸ τὸ θυμό του, τράβηξε τὸ σπαθί του καὶ τὸν σκότωσε μέσα στὴν ἀγκαλιὰ τῆς ἀδελφῆς μου. Ὕστερα, ἀρπάζοντας τὴν ἀδελφή μου ἀπὸ τὰ μὰλ λιά, τὶς τὰ ἔκοψε καὶ σκούπισε μ’ αὐτὰ τὸ ματωμένο του σπαθὶ πού ἦταν ἀκόμα ζεστὸ ἀπὸ τὸ αἷμα τοῦ πατέρα μου.
Ἔπειτα, ἀξιωματικοὶ καὶ πολίτες ἔφυγαν τραγουδώντας καὶ λέγοντας σ’ κείνους πού βρίσκονταν ἐκεῖ, γυναῖκες, παιδιὰ καὶ ἡλικιωμένους, πῶς θὰ τοὺς περνοῦσαν ἀπὸ λεπίδι, ἐὰν δὲν τοὺς ἔδιναν χρήματα. Πραγματοποιώντας τὶς ἀπειλές τους, διέπραξαν τὰ ἀκόλουθα ἐ γκλήματα:
Κάποιας γυναίκας πού ὀνομαζόταν Μαρία Τοπάγλου καὶ βρισκόταν στὸ ἴδιο σπίτι ὅπου σκότωσαν τὸν πατέρα μου, ἐπειδὴ ἀρνιόταν νὰ ἀκολουθήσει ἕναν Τοῦρκο πού ἤθελε νὰ τὴν ἀπαγάγει, τῆς ἔκοψαν τὰ δάχτυλα τοῦ χεριοῦ, τὴ μύτη, τὰ αὐτιὰ καὶ τὸ στῆθος, ἀφήνοντας τὴν νὰ πεθάνει σ’ αὐτὰ τὰ χάλια. Ἡ Μαρία Κολόζο, ἡ Ἑλένη Χατζηδιαμαντὴ καὶ πολλὲς ἄλλες νέες κοπέλες εἶχαν τὴν ἴδια τύχη.
Τὸν ἀρχιμανδρίτη Νεόφυτο τὸν πετάλωσαν. Τοῦ ἱερέα Κολόζο καὶ τοῦ διακόνου τοῦ Ἁγίου Χαραλάμπους τοὺς ἔκοψαν τὰ αὐτιὰ καὶ τοὺς ἔβγαλαν τὸ ἕνα μάτι. Τὰ ἐγκλήματα ποῦ διέπραξαν οἱ Τοῦρκοι στὰ Βουρλὰ ὅπου κατοικοῦσαν χριστιανοί, στὴ διάρκεια αὐτῶν τῶν 21 ἡμερῶν, εἶναι ἀπερίγραπτα. Τέλος, στὶς 30 Σεπτεμβρίου, νωρὶς τὸ πρωί, ἔφτασε στὸν κόλπο ἕνα ἀμερικανικὸ πολεμικὸ πλοῖο καὶ πολλὲς βάρκες, γιὰ νὰ ἐπιβιβάσουν τὸν πληθυσμό.
Τότε οἱ Τοῦρκοι, ὅταν ἔμαθαν πῶς οἱ χριστιανοὶ θὰ ἀναχωροῦσαν, πῆραν θέση στὸ μέρος ἀπ’ ὅπου θὰ ἔπρεπε νὰ περάσουν, γιὰ νὰ βροῦν χρήματα, ἂν κατὰ τύχη εἶχαν μπορέσει νὰ τὰ κρύψουν, καὶ ἀφοῦ τοὺς ἀπογύμνωσαν τελείως, τοὺς ἔδιωχναν κρατώντας μόνο τα ὄμορφα κορίτσια.
Πολλὰ εὐτυχῶς ἀπὸ αὐτὰ τὰ κορίτσια κατάφεραν νὰ διαφύγουν, βάφοντας τὰ πρόσωπά τους μὲ ἰώδιο καὶ φορώντας ροῦχα ἠλικιω μένων γυναικών, γιὰ νὰ γίνουν ἀγνώριστα καὶ νὰ μπορέσουν νὰ ξεφύγουν. Ὡς ἐπάνω στὸ δρόμο ἀπὸ τὰ Βουρλὰ μέχρι τὴ Σκάλα, τὸ μικρὸ λιμάνι πού ἐξυπηρετοῦσε τὴν περιοχή, οἱ Τοῦρκοι ὁρμοῦσαν στὸ ἀπεγνωσμένο πλῆθος πού, γιὰ νὰ ξεφύγει, ἔπεφτε στὴ θάλασσα, καὶ σκότωναν κατὰ βούληση.
Πολλὰ ἀπὸ τὰ νέα κορίτσια πού εἶχαν ἀπαχθεῖ, εἶχαν ντυθεῖ ἀπὸ τοὺς ἅρπαγες τοὺς «χανούμισσες» (τουρκάλες σύζυγοι). Τὶς τοποθετοῦσαν ντυμένες μ’ αὐτὴ τὴ γελοία ἐμφάνιση στὸ πέρασμα τῶν γονιῶν τους, γιὰ νὰ μπορέσουν νὰ τὶς δοῦν καλά.
Οἱ μανάδες ἀναγνωρίζοντας τὰ κορίτσια τους, φώναζαν «ἔλεος!», ἀλλὰ οἱ Τοῦρκοι τὶς ἀπωθοῦσαν, χτυπώντας τὲς μὲ τοὺς ὑποκόπανους τῶν τουφεκιῶν τοὺς οἱ μανάδες ἀποχωρίζονταν ἔτσι τὰ παιδιὰ τοὺς χωρὶς ἐλπίδα νὰ τὰ ξαναβροῦν ποτέ.
Στὶς προθῆκες τῶν κρεοπωλείων ἔβλεπε κανεὶς κρεμασμένους ἄνδρες. Πολλοὶ δὲν εἶχαν πεθάνει ἀκόμα καὶ ὑπέφεραν τρομερά. Στὴν παραλία, λίγα λεπτὰ πρὶν τὴν ἀναχώρηση, οἱ Τοῦρκοι συνέχιζαν τὴ δουλειά τους καὶ ἔκλεβαν τὶς γυναῖκες κάτω ἀπὸ τὰ μάτια τῶν Ἀμερικανῶν.
Ἕνας στρατιώτης, μάλιστα, ἦταν ἕτοιμος νὰ ἁρπάξει τὴν ἀδελφή μου τὴν Ἀριστέα, ἀλλὰ εὐτυχῶς ὁ λοχαγὸς τοῦ ἀμερικανικοῦ πολεμικοῦ πλοίου, ὁ ὁποῖος βρισκόταν κοντά, κυνήγησε τὸν Τοῦρκο κι ἔσπρωξε τὴν ἀδελφή μου στὸ παρατηρητήριο τοῦ πλοίου. Ἔτσι σώθηκε αὐτὴ ἀπὸ καθαρὴ σύμπτωση.
Ἀκριβῶς δίπλα ἦταν μιὰ μαούνα ὅπου βρίσκονταν τρία κορίτσια καὶ τρεῖς Τοῦρκοι στρατιῶτες. Τὰ κορίτσια φώναζαν «βοήθεια», καλώντας τοὺς Ἀμερικανοὺς νὰ ἔλθουν καὶ νὰ τὶς ἐλευθερώσουν ἀπὸ τὰ χέρια τῶν Τούρκων ἀλλὰ οἱ Ἀμερικανοὶ δὲν μπόρεσαν νὰ κάνουν τίποτα καὶ οἱ κοπέλες ἔμειναν στὸ ἔλεος αὐτῶν τῶν θηρίων”.
Ποιὸς  τελικὰ εἶναι τοῦ πάρε ρὲ "ἐμίρη"; 
Καὶ γιὰ νὰ μὴν παραπονιέστε καὶ λέτε "περασμένα- ξεχασμένα"…
Μήπως τὰ παραπάνω σας θυμίζουν τίποτε ἀπὸ Κύπρο τοῦ 74, Συρία καὶ Ἰρὰκ τοῦ 2014; Στὴν φρίκη ἤσασταν πάντα οἱ κύριοι πρωταγωνιστὲς γιὰ αὐτὸ καὶ ἡ φρίκη μὲ τὴν σειρὰ της σᾶς καλεῖ γιὰ νὰ τὴν γνωρίσετε. Λοιπὸν ἀπαντοῦμε…
"ἐσεῖς γεννηθήκατε κάτω ἀπὸ τὸ δένδρο τοῦ σφάξε καὶ ἐκεῖ μεγαλώσατε καὶ φτάσατε στὸ τέλος τῆς ζωῆς σας"!

1 σχόλιο:

  1. Ὅ,τι καὶ νὰ ποῦμε λίγο θὰ εἶναι γιὰ τὶς βιαιοπραγίες αὐτοῦ τοῦ λαοῦ ἀνὰ τοὺς αἰῶνες. Ἐλπίζω στὴν πρόνοια καὶ στὴν δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ καὶ πὼς ὅλα αὐτὰ ἔπρεπε νὰ γίνουν, ὡς ἐκπλήρωση τοῦ σχεδίου του γιὰ τὸ ἔθνος μας. Ὅλοι αὐτοὶ καταγράφονται στὴν μνήμη μας ὡς ἐθνομάρτυρες καὶ ἀποτελοῦν παρακαταθήκη ἡρωισμοῦ καὶ ὑπομονῆς γιὰ τὶς ἑπόμενες γενιές τῶν Ἑλλήνων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.