Τὸ «ποτάμι τῶν βοθρολυμάτων» καὶ οἱ δημο(πληρο)σκοπήσεις

Γράφει ὁ Νίκος Χειλαδακης,

Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

Κάποιοι ἀφελεῖς πιστεύουν καὶ ἐλπίζουν ἀκόμα πὼς μὲ τὶς ἑπόμενες ἐκλογὲς τοῦ Μαΐου θὰ ἀλλάξουν κάποια πράγματα στὴν κατοχικὴ Ἑλλάδα. Ὅπως διαφαίνεται αὐτὸ τὸ σύστημα ποὺ μᾶς ἔχει ρίξει στὸν γκρεμὸ δὲν εἶναι τόσο ἀνόητο νὰ ἀφήσει τὸν ἔλεγχο τῶν πραγμάτων μὲ κάποιες ἐκλογικὲς ἀναμετρήσεις. Αὐτὸ τὸ σύστημα, γιὰ ὅσους ἀκόμα ἔχουν μυωπία καὶ δὲν μποροῦν νὰ τὸ δοῦν ξεκάθαρα, ἀποτελεῖται ἀπὸ τὸ προδοτικὸ καὶ ληστρικὸ πολιτικὸ κατεστημένο ποὺ ἑτοιμάζεται νὰ ξεπουλήσει ὅτι ἔχει ἀπομείνεις στοὺς ξένους ἀφέντες του, τὴν πιστὴ συνοδοιπόρο ἐκκλησιαστικὴ ἱεραρχία, ποὺ σὲ κάθε εὐκαιρία χαριεντίζεται μαζί του σὲ ὄμορφες φωτογραφικὲς πόζες, τὴν στρατιωτικὴ ἱεραρχία ποὺ συμπεριφέρεται σὰν ἁπλὰ κομματόσκυλα, τοὺς ἐντεταλμένους καὶ καλοπληρωμένους  δημοσιογράφους-ἀνδρείκελα, (ἀλήθεια τί ἔγιναν ἐκεῖνοι οἱ κατάλογοι τῶν δημο(πληρο)σιογράφων πού τὰ ἔπαιρναν ἀπὸ τὶς ξένες πρεσβεῖες;) καὶ μιὰ ἐπιχειρηματικὴ  ἐργολαβικὴ κλίκα, ποὺ τὸ μόνο ποὺ τὴν ἐνδιέφερε πάντα ἦταν ἡ ἀπληστία τοῦ κέρδους σὲ βάρος ὅλων των ἄλλων καὶ κυρίως σὲ βάρος τῶν ἐθνικῶν συμφερόντων.

Δυὸ φορὲς εἴχαμε τὴν μεγάλη εὐκαιρία μετὰ τὴν μεταπολίτευση νὰ κάνουμε εὐνομούμενο κράτος ἐμφορούμενο ἀπὸ τὰ πρότυπά τῆς Ἀνατολικῆς Αὐτοκρατορίας, (ἐδῶ κάποιοι ἀδαεῖς ἴσως γελάσουν, ἀλλά…δὲν πειράζει). Τὴν πρώτη ἦταν μετὰ τὶς ἐκλογὲς τοῦ 1974. Τότε  ἡ παράταξη ποὺ νίκησε μὲ μιὰ πλειοψηφία τοῦ 54,3%,  μποροῦσε νὰ ἐγκαθιδρύσει τὶς δομὲς ἑνὸς εὐνομούμενου κράτους. Τὴν δεύτερη φορὰ ἦταν μὲ τὶς ἐκλογὲς τοῦ 1981. Πάλι τότε μὲ μιὰ ἰσχυρὴ πλειοψηφία τοῦ 48%, ὑπῆρχε ἡ μεγάλη εὐκαιρία νὰ γίνει ἡ Ἑλλάδα κράτος. Δυστυχῶς καὶ τὶς δυὸ φορὲς τὸ πολιτικὸ σύστημα ἀντὶ....

γιὰ κράτος ἔκανε μιὰ μπανανία, μιὰ χώρα- μπάχαλο, ὅπου ἡ λεηλασία τοῦ ἐθνικοῦ πλούτου ἦταν τὸ ἐθνικὸ σπόρ. 

Τώρα καὶ ἀφοῦ ἔριξαν τὴν χώρα στὸν γκρεμό, ἐν ὄψει τῶν προσεχῶν ἐκλογῶν ἔχουν ἀρχίσει ἕνα μεγάλο «παιχνίδι» ἐντυπώσεων σὲ ὅλα τα μέτωπα γιὰ νὰ ἐκμηδενίσουν κάθε προοπτικὴ νὰ ἀλλάξει κάτι σὲ αὐτὸν τὸν δύσμοιρο τόπο. Ἔτσι διαβλέποντας πὼς δὲν «περπατᾶ» ἡ παροῦσα πολιτικὴ δομή, ποὺ στὴν οὐσία εἶναι ἡ δικομματικὴ λεηλασία τῆς χώρας, ἐφευρίσκουν καινούργια καὶ φρέσκα πολιτικὰ σχήματα ποὺ θὰ καλύψουν τὸ κενὸ γιὰ νὰ συνεχιστεῖ ἀπρόσκοπτα ἡ ἐθνικὴ λεηλασία. Τὸ «Ποτάμι»,  ὅπως καὶ ἡ «Ἐλιά», εἶναι τὰ πιὸ χαρακτηριστικὰ παραδείγματα αὐτῆς τῆς τακτικῆς. Ἕνα «Ποτάμι» ποὺ θὰ τὸ προβάλλουν μὲ ὅλα τα μέσα δὲν εἶναι τίποτα ἄλλο ἀπὸ μιὰ καινούργια  μορφὴ τοῦ χαμαιλέοντα τῆς ἐθνικῆς λεηλασίας. Εἶναι στὴν οὐσία ἕνα ποτάμι πολιτικῶν ἀπὸ τὸ παρελθόν, βοθρολυμάτων. 

Ἀλλὰ τὸ «παιχνίδι» δὲν παίζεται μόνο ἐδῶ. Θὰ παιχτεῖ καὶ  στὶς ἀλλεπάλληλες δημοσκοπήσεις καὶ στὴν ἄμετρη προβολὴ ὅλων αὐτῶν ποὺ προορίζονται νὰ συνεχίσουν τὴν μνημονιακὴ κατοχὴ τῆς χώρας, μέχρι νὰ ξεπουληθεῖ ὅτι ἀκόμα πολύτιμο ἔχει ἀπομείνει. Καθὼς θὰ πλησιάζουμε στὶς ἐκλογὲς θὰ ἐντείνεται, (καὶ θὰ ἐνταθεῖ ἀκόμα περισσότερο ἀπὸ τὰ κατοχικὰ ΜΜΕ), ἡ ἐκστρατεία τῶν δημο(πληρο)σκοπήσεων,  ὅπου οἱ ἐκλεκτοί του προδοτικοῦ συστήματος θὰ ἐμφανίζονται φαβορὶ καὶ μάλιστα μὲ διαφορὰ ἀπὸ ὅλους τους ἄλλους ὑποψηφίους. Εἰδικὰ γιὰ τὴν Ἀθήνα φαίνεται πὼς ἐδῶ το καρναβάλι ἔχει μεταμφιεστεῖ μὲ μεγάλη ἐπιτυχία σὲ ἑταιρεῖες δημοσκοπήσεων, καθὼς τὰ τελευταῖα ἀποτελέσματα εἶναι πιὸ καλὰ καὶ ἀπὸ ὅτι θὰ φαντάζονταν ἀκόμα καί… οἱ «ἐκλεκτοί» τοῦ συστήματος.  

Ἡ μέθοδος εἶναι ἁπλή. Μὲ τὴν συνεχῆ  καὶ ἐπαναλαμβανομένη προβολὴ τῶν κατασκευασμένων δημοσκοπήσεων θὰ προσπαθήσουν νὰ ὑφαρπάξουν γιὰ ἄλλη μιὰ φορὰ τὰ «κουκιὰ» τῶν ἑπόμενων ἐκλογῶν. Ἡ συνεχὴς ἐπανάληψη αὐτῶν τῶν δημοσκοπήσεων, δημιουργεῖ στὸ ὑποσυνείδητό των ψηφοφόρων-κουκιῶν τὴν τάση νὰ πᾶνε μὲ τὸν κερδισμένο καὶ πολὺ ἁπλὰ μὲ τοὺς ἴδιους ποὺ λεηλάτησαν τὴν χώρα, ἄσχετα ἂν διακατέχονται ἀπὸ τὴν ὀργὴ τῆς προσωπικῆς κατάντιας. Μὲ τὴν συνδρομὴ ὅλου αὐτοῦ του συστήματος ποὺ ἀναφέραμε παραπάνω, θὰ συνεχιστεῖ ἡ διάλυση τῆς κοινωνίας, ἡ λεηλασία τῆς οἰκονομίας, ἡ ἐξάρθρωση τοῦ θρησκευτικοῦ φρονήματος μὲ ὅλα τα μέσα καὶ σὲ αὐτὸ μεγάλο σύμμαχο τοῦ προδοτικοῦ συστήματος εἶναι ἡ ἐκκλησιαστῆ ἱεραρχία καὶ στὸ τέλος, τὸ μεγάλο ξεπούλημα ὅλων των ἐθνικῶν θεμάτων καὶ φυσικὰ καὶ τοῦ ἐνεργειακοῦ πλούτου τῆς χώρας ποὺ γιὰ πολλοὺς γίνεται ὅλη αὐτὴ τὴ ἱστορία.  Κάποιοι ποὺ παραμένουν «ἐνοχλητικοὶ φωνακλάδες», πολὺ ἁπλὰ ἀποκλείονται  ἀπὸ κάθε προβολὴ καὶ ἢ μένουν στὸ ἐγκαταλειμμένο περιθώριο, ἢ κλείνονται στὶς φύλακες καὶ γίνονται κίβδηλα ἀλαλάζοντα χωρὶς νὰ τοὺς ἀκούει κανείς.

Αὐτὴ εἶναι ἡ Ἑλλάδα τοῦ εἰκοστοῦ πρώτου αἰώνα ; Τὴν ἴδια ὥρα ὅμως στὴν εὐρύτερη περιοχὴ μᾶς συντελοῦνται κοσμοϊστορικὲς ἀλλαγὲς ποὺ   δημιουργοῦν καινούργια δεδομένα καὶ ἴσως ἀπρόβλεπτες ἐξελίξεις.   Ἐδῶ χρειάζεται μεγάλη ἐπαγρύπνηση καθὼς οἱ «ἐκπλήξεις» θὰ ἔρχονται συνεχῶς μὲ ἀπρόοπτες συνέπειες γιὰ ὅλους μας. Ἄραγε ἀπὸ ἔξω θὰ ἔρθει ἡ λύτρωση ; Ἃς τὸ σκεφτοῦμε καί, ἅς… προσευχηθοῦμε! Ἄλλωστε ὅτι ζοῦμε σήμερα τὸ εἶχαν προφητέψει οἱ ἅγιοί τοῦ Γένους μας.