Ποιοὶ τελικὰ εἴμαστε ἐμεῖς ποῦ σὲ φιλικὲς συναθροίσεις ἢ σὲ δημόσιους χώρους ζητᾶμε νὰ ἀνατρέψουμε τὴν μνημονιακὴ πολιτική, νὰ φύγει ἡ Τρόικα κι οἱ ξένοι δανειστές; Ποιοὶ εἴμαστε ἐμεῖς, ποῦ κρίνουμε θετικὰ ἢ ἀρνητικὰ τὴν ὅποια κυβέρνηση, τὸν ὅποιον πολιτικό; Ἀξίζει νὰ δοῦμε χωρὶς φόβο καὶ πάθος καὶ – κυρίως – χωρὶς καμία προκατάληψη, ποιοὶ τελικὰ εἴμαστε. Ὄχι γιὰ νὰ κατηγορήσουμε κάποιους ἀλλὰ μήπως γίνουμε αἰτία ἀφύπνισης τοῦ συνόλου. Γιατί ὅλοι ἐμεῖς, εἴμαστε κύτταρα τοῦ ἴδιου σώματος ποὺ σήμερα νοσεῖ καὶ ποὺ θέλουμε μάλιστα ὅλοι, νὰ θεραπευτεῖ, νὰ λειτουργεῖ σωστά, χωρὶς κάποιο μέλος του νὰ ἀτροφήσει, νὰ καταλήξει ἢ νὰ κινδυνεύσει νὰ γίνει, νεκρό.
Ὅσοι ὑπηρετοῦν τὴν Δικαστικὴ ἐξουσία, δέχονται νὰ ἐφαρμόζονται σὲ βάρος τῶν πολιτῶν ἀντισυνταγματικοὶ καὶ ἄδικοι νόμοι ποὺ ἡ κάθε κυβέρνηση ψηφίζει στὴ Βουλή. Κι ἐνῶ γνωρίζουν πολὺ καλὰ ὅτι αὐτοὶ οἱ νόμοι ἀντιβαίνουν ἠθικές, κοινωνικὲς ἀλλὰ καὶ νομικὲς ἀξίες, τὶς ἐγκρίνουν (Συμβούλιο τῆς Ἐπικρατείας, Ἄρειος Πάγος) καὶ τὶς ἐφαρμόζουν.
Ὅσοι ὑπηρετοῦν τὴν Ἀστυνομία, δέχονται νὰ χτυποῦν πολίτες ποὺ διαμαρτύρονται γιατί οἱ ἑκάστοτε κυβερνῶντες τοὺς κλέβουν τὸ ψωμί τους, τὸν ἱδρώτα τους, τὸ μέλλον τους. Καὶ χτυποῦν ἀδιάκριτα, νέους, ἡλικιωμένους, παιδιά, ἀνάπηρους, ἀσθενεῖς. Τὴν ὥρα ποὺ τοὺς χτυποῦν ὅμως, γνωρίζουν πολὺ καλά, ὅτι οἱ πολίτες ἔχουν δίκιο ποὺ διαμαρτύρονται. Κι ἐφόσον οἱ πολίτες ἔχουν δίκιο, ἄδικο ἔχουν ἐκεῖνοι ποὺ.... τοὺς ἔδωσαν τὴν ἐντολὴ νὰ χτυπήσουν, νὰ διαλύσουν τοὺς διαδηλωτές. Γιὰ νὰ ἐπικρατήσει τὸ ἄδικο.
Ὅσοι ὑπηρετοῦν στὸ χῶρο τῆς Παιδείας, ἐπέτρεψαν ἀδιαμαρτύρητα τὴν καταστροφὴ τῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσας καὶ τὴν ἀλλοίωση ἢ καλύτερα τὴν παραμόρφωση τῆς Ἑλληνικῆς Ἱστορίας ἀπὸ σύγχρονους «διανοούμενους». Ἔδιναν καὶ δίνουν τὸν ἀγώνα τοὺς οἱ ἐκπαιδευτικοί, ὄχι γιὰ μία καλύτερη Παιδεία ἀλλὰ γιὰ μεγαλύτερους μισθούς, γιὰ αὔξηση τῶν θέσεων ἐργασίας ἀφοῦ ἀπὸ τὰ Πανεπιστήμια, ἔβγαιναν μὲ τὸ τσουβάλι νέοι ἐκπαιδευτικοὶ ποὺ ἔπρεπε νὰ βροῦν ἐργασία. Ἔτσι, γιγαντώθηκε ἡ παραπαιδεία, ἔτσι καταστράφηκε ἡ «δωρεὰν» Παιδεία. Θεμιτὸ κάποιος νὰ διεκδικεῖ ἕναν καλύτερο μισθὸ γιατί πιστεύει ὅτι δικαιοῦται μεγαλύτερη ἀμοιβή, ἀθέμιτο ὅμως νὰ μὴν προστατεύει αὐτὸ ποὺ ὑπηρετεῖ.
Ὅσοι ὑπηρετοῦν στὸ Ὑπουργεῖο Οἰκονομικῶν, εἶχαν τὰ χέρια δεμένα ἀπὸ ἐντολὲς τῶν πολιτικῶν τοὺς προϊσταμένων ἢ ἔκλειναν τὰ μάτια στὶς μεθοδεύσεις τῶν ἐχόντων καὶ κατεχόντων μὲ ἀποτέλεσμα αὐτοί, ὄχι μόνο νὰ ἀποκρύπτουν ἔσοδα μὲ ἀποτέλεσμα τὸ Κράτος νὰ μὴν εἰσπράττει φόρους ἀλλὰ καὶ νὰ βγάζουν μεγάλα χρηματικὸ ποσὰ στὸ ἐξωτερικὸ ἐξασθενώντας ἔτσι τὴν οἰκονομία τῆς χώρας. Ὅλοι γνωρίζουν (ἀλλὰ ταυτόχρονα ὅλοι σωπαίνουν) πὼς ἀπὸ τὴ μία μέρα στὴν ἄλλη, ἀδέκαροι πολίτες, ἔγιναν μέσα σὲ λίγα χρόνια μεγιστάνες. Αὐτῶν τὸ «πόθεν ἔσχες» δὲν ἐλέχθηκε ποτέ. Τὰ λομόγια καὶ οἱ ἀπατεῶνες ποὺ σύσσωμοι οἱ Ἕλληνες πολίτες ζητοῦν νὰ δώσουν λόγο στὴ δικαιοσύνη, εἶναι οἱ ὁμοτράπεζοί του πολιτικοῦ συστήματος.
Ὅλοι οἱ πιὸ πάνω, εἴμαστε ΕΜΕΙΣ! Μαζὶ μὲ ὅλους τους ἄλλους ἐργαζόμενους στὸν ἰδιωτικὸ τομέα. Ποῦ κι αὐτοὶ ἔχουν ἴδια συμπεριφορὰ ἀπέναντι στὴν ἐξουσία, ἀπέναντι στὸν ἰσχυρό. Εἴμαστε ὅλοι ἐμεῖς, ποὺ ζητᾶμε ἀπὸ τὶς κυβερνήσεις, καλύτερη ποιότητα ζωῆς, ἰσονομία, κοινωνικὴ δικαιοσύνη.
Εἴμαστε ὅμως ἐξαρτώμενοι (ἔτσι νοιώθουμε) ἀπὸ τὴν ἐξουσία! Φοβόμαστε μὴ μᾶς ἀπολύσουν καὶ χάσουμε τὸν μισθό μας!
Φοβόμαστε μὴ μᾶς μεταθέσουν καὶ δυσκολέψει ἡ ζωή μας! Φοβόμαστε νὰ ἐκδηλωθοῦμε γιατί περιμένουμε τὴν προαγωγή!
Φοβόμαστε νὰ ἔχουμε δίκιο! Τὸ δίκιο ἂς τὸ βροῦν οἱ ἄλλοι κι ἂν τελικὰ τὸ πετύχουν, ὠφελημένοι θὰ βγοῦμε κι ἐμεῖς!
Ἐμεῖς ποὺ δὲν πολεμήσαμε, δὲν ἀγωνιστήκαμε, γιὰ τὸ δίκιο ΜΑΣ!
Ὅσοι προβάλουν σὰν ἐπιχείρημα, ὅτι συμμετεῖχαν σὲ διαδηλώσεις γιὰ τὰ δικαιώματα τῶν ἐργαζομένων τοὺς λέμε ὅτι διαδήλωναν καὶ διεκδικοῦσαν τὸν δικό τους μισθό, τὰ δικά τους δικαιώματα ἐνῶ πάντα ἀδιαφοροῦσαν ὅταν κάποια ἄλλη ἐργατικὴ τάξη δεχότανε ἐπίθεση ἀπὸ τὴν ἐξουσία.
Ὅταν ξεκίνησε ἡ ἐπίθεση τῶν μνημονιακῶν κυβερνήσεων κατὰ τοῦ ἰδιωτικοῦ τομέα, οἱ ἐργαζόμενοι στὸ δημόσιο, στὶς Τράπεζες, στοὺς ὀργανισμοὺς τοπικῆς αὐτοδιοίκησης, ἔμεναν ἀπαθεῖς γιατί τὰ μέτρα δὲν τοὺς ἄγγιζαν.
Ὅταν μεθοδικά, μὲ τὴν τακτική της σαλαμοποίησης, οἱ μνημονιακὲς κυβερνήσεις, ἄρχισαν νὰ παίρνουν ἀπαράδεκτα οἰκονομικὰ μέτρα ἀνὰ κλάδο τοῦ Δημόσιου Τομέα κάθε φορᾶ, τότε ἀντιδρούσανε οἱ ἐργαζόμενοι στὸν κλάδο ποὺ γινόντουσαν οἱ παρεμβάσεις κι οἱ ἄλλοι συνάδελφοί τους, ποὺ ἐργαζόντουσαν σὲ ἄλλους χώρους τοῦ δημοσίου, κοιτοῦσαν ἀπὸ μακριά. Ὅπως καλὴ ὥρα γίνεται αὐτὲς τῆς ἡμέρες μὲ τοὺς χώρους τῆς Παιδείας καὶ τῆς Ὑγείας.
Εὐτυχῶς ἢ δυστυχῶς, οἱ ἐργαζόμενοι, τὸ 80% τοῦ πληθυσμοῦ (μαζὶ μὲ τὶς οἰκογένειές τους), ποτὲ δὲν στάθηκαν ἑνωμένοι σὰν μία γροθιά, ἀπέναντι στὴν ἀπάνθρωπη καὶ ἄπληστη ἐξουσία.
Τὰ συνδικαλιστικὰ σωματεῖα, παραρτήματα τῶν κομμάτων, ποτὲ δὲν στάθηκαν στὸ ὕψος τῶν εὐθυνῶν τους.
Γελᾶνε οἱ ξένοι ὅταν βλέπουν σὲ μία πανεργατικὴ ἀπεργία, ἄλλοι νὰ συγκεντρώνονται στὴν Ὁμόνοια, ἄλλοι στὸ Σύνταγμα, ἄλλοι στὸ Πεδίον τοῦ Ἄρεως, ἔχοντας σὰν κριτήριο ὄχι τὴν διεκδίκηση αὐτὴ καθ’ αὐτὴ τῶν ἐργατικῶν δικαιωμάτων ἀλλὰ τὴν κομματικὴ σημαία.
Αὐτοὶ εἴμαστε…
Ὅταν θὰ ἀποκτήσουμε ψυχὴ ποὺ δὲν θὰ φοβᾶται, ποὺ δὲν θὰ ἔχει σὰν ὁδηγὸ τὸ χρῆμα καὶ τὶς ἀνέσεις, ὅταν δὲν θὰ καθοδηγούμαστε ἀπὸ κόμματα καὶ πολιτικούς, τότε μπορεῖ κάτι νὰ ἀλλάξει. Γιατί θὰ ἔχει ἀλλάξει κι ὁ τρόπος ποὺ σκεφτόμαστε, γιατί θὰ ἔχουμε ἱεραρχήσει διαφορετικὰ τὶς ἀξίες, τὶς προτεραιότητές μας.
Ἀξίες καὶ προτεραιότητες ποὺ ποτὲ παλαιότερα δὲν ἔμπαιναν μπροστὰ ἀπὸ μεγάλα ἰδεώδη, ἀπὸ τὸ κοινὸ καλό, ἀπὸ τὸ συμφέρον τῆς χώρας καὶ τῶν κατοίκων της…
Ὅσοι ὑπηρετοῦν τὴν Δικαστικὴ ἐξουσία, δέχονται νὰ ἐφαρμόζονται σὲ βάρος τῶν πολιτῶν ἀντισυνταγματικοὶ καὶ ἄδικοι νόμοι ποὺ ἡ κάθε κυβέρνηση ψηφίζει στὴ Βουλή. Κι ἐνῶ γνωρίζουν πολὺ καλὰ ὅτι αὐτοὶ οἱ νόμοι ἀντιβαίνουν ἠθικές, κοινωνικὲς ἀλλὰ καὶ νομικὲς ἀξίες, τὶς ἐγκρίνουν (Συμβούλιο τῆς Ἐπικρατείας, Ἄρειος Πάγος) καὶ τὶς ἐφαρμόζουν.
Ὅσοι ὑπηρετοῦν τὴν Ἀστυνομία, δέχονται νὰ χτυποῦν πολίτες ποὺ διαμαρτύρονται γιατί οἱ ἑκάστοτε κυβερνῶντες τοὺς κλέβουν τὸ ψωμί τους, τὸν ἱδρώτα τους, τὸ μέλλον τους. Καὶ χτυποῦν ἀδιάκριτα, νέους, ἡλικιωμένους, παιδιά, ἀνάπηρους, ἀσθενεῖς. Τὴν ὥρα ποὺ τοὺς χτυποῦν ὅμως, γνωρίζουν πολὺ καλά, ὅτι οἱ πολίτες ἔχουν δίκιο ποὺ διαμαρτύρονται. Κι ἐφόσον οἱ πολίτες ἔχουν δίκιο, ἄδικο ἔχουν ἐκεῖνοι ποὺ.... τοὺς ἔδωσαν τὴν ἐντολὴ νὰ χτυπήσουν, νὰ διαλύσουν τοὺς διαδηλωτές. Γιὰ νὰ ἐπικρατήσει τὸ ἄδικο.
Ὅσοι ὑπηρετοῦν στὸ χῶρο τῆς Παιδείας, ἐπέτρεψαν ἀδιαμαρτύρητα τὴν καταστροφὴ τῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσας καὶ τὴν ἀλλοίωση ἢ καλύτερα τὴν παραμόρφωση τῆς Ἑλληνικῆς Ἱστορίας ἀπὸ σύγχρονους «διανοούμενους». Ἔδιναν καὶ δίνουν τὸν ἀγώνα τοὺς οἱ ἐκπαιδευτικοί, ὄχι γιὰ μία καλύτερη Παιδεία ἀλλὰ γιὰ μεγαλύτερους μισθούς, γιὰ αὔξηση τῶν θέσεων ἐργασίας ἀφοῦ ἀπὸ τὰ Πανεπιστήμια, ἔβγαιναν μὲ τὸ τσουβάλι νέοι ἐκπαιδευτικοὶ ποὺ ἔπρεπε νὰ βροῦν ἐργασία. Ἔτσι, γιγαντώθηκε ἡ παραπαιδεία, ἔτσι καταστράφηκε ἡ «δωρεὰν» Παιδεία. Θεμιτὸ κάποιος νὰ διεκδικεῖ ἕναν καλύτερο μισθὸ γιατί πιστεύει ὅτι δικαιοῦται μεγαλύτερη ἀμοιβή, ἀθέμιτο ὅμως νὰ μὴν προστατεύει αὐτὸ ποὺ ὑπηρετεῖ.
Ὅσοι ὑπηρετοῦν στὸ Ὑπουργεῖο Οἰκονομικῶν, εἶχαν τὰ χέρια δεμένα ἀπὸ ἐντολὲς τῶν πολιτικῶν τοὺς προϊσταμένων ἢ ἔκλειναν τὰ μάτια στὶς μεθοδεύσεις τῶν ἐχόντων καὶ κατεχόντων μὲ ἀποτέλεσμα αὐτοί, ὄχι μόνο νὰ ἀποκρύπτουν ἔσοδα μὲ ἀποτέλεσμα τὸ Κράτος νὰ μὴν εἰσπράττει φόρους ἀλλὰ καὶ νὰ βγάζουν μεγάλα χρηματικὸ ποσὰ στὸ ἐξωτερικὸ ἐξασθενώντας ἔτσι τὴν οἰκονομία τῆς χώρας. Ὅλοι γνωρίζουν (ἀλλὰ ταυτόχρονα ὅλοι σωπαίνουν) πὼς ἀπὸ τὴ μία μέρα στὴν ἄλλη, ἀδέκαροι πολίτες, ἔγιναν μέσα σὲ λίγα χρόνια μεγιστάνες. Αὐτῶν τὸ «πόθεν ἔσχες» δὲν ἐλέχθηκε ποτέ. Τὰ λομόγια καὶ οἱ ἀπατεῶνες ποὺ σύσσωμοι οἱ Ἕλληνες πολίτες ζητοῦν νὰ δώσουν λόγο στὴ δικαιοσύνη, εἶναι οἱ ὁμοτράπεζοί του πολιτικοῦ συστήματος.
Ὅλοι οἱ πιὸ πάνω, εἴμαστε ΕΜΕΙΣ! Μαζὶ μὲ ὅλους τους ἄλλους ἐργαζόμενους στὸν ἰδιωτικὸ τομέα. Ποῦ κι αὐτοὶ ἔχουν ἴδια συμπεριφορὰ ἀπέναντι στὴν ἐξουσία, ἀπέναντι στὸν ἰσχυρό. Εἴμαστε ὅλοι ἐμεῖς, ποὺ ζητᾶμε ἀπὸ τὶς κυβερνήσεις, καλύτερη ποιότητα ζωῆς, ἰσονομία, κοινωνικὴ δικαιοσύνη.
Εἴμαστε ὅμως ἐξαρτώμενοι (ἔτσι νοιώθουμε) ἀπὸ τὴν ἐξουσία! Φοβόμαστε μὴ μᾶς ἀπολύσουν καὶ χάσουμε τὸν μισθό μας!
Φοβόμαστε μὴ μᾶς μεταθέσουν καὶ δυσκολέψει ἡ ζωή μας! Φοβόμαστε νὰ ἐκδηλωθοῦμε γιατί περιμένουμε τὴν προαγωγή!
Φοβόμαστε νὰ ἔχουμε δίκιο! Τὸ δίκιο ἂς τὸ βροῦν οἱ ἄλλοι κι ἂν τελικὰ τὸ πετύχουν, ὠφελημένοι θὰ βγοῦμε κι ἐμεῖς!
Ἐμεῖς ποὺ δὲν πολεμήσαμε, δὲν ἀγωνιστήκαμε, γιὰ τὸ δίκιο ΜΑΣ!
Ὅσοι προβάλουν σὰν ἐπιχείρημα, ὅτι συμμετεῖχαν σὲ διαδηλώσεις γιὰ τὰ δικαιώματα τῶν ἐργαζομένων τοὺς λέμε ὅτι διαδήλωναν καὶ διεκδικοῦσαν τὸν δικό τους μισθό, τὰ δικά τους δικαιώματα ἐνῶ πάντα ἀδιαφοροῦσαν ὅταν κάποια ἄλλη ἐργατικὴ τάξη δεχότανε ἐπίθεση ἀπὸ τὴν ἐξουσία.
Ὅταν ξεκίνησε ἡ ἐπίθεση τῶν μνημονιακῶν κυβερνήσεων κατὰ τοῦ ἰδιωτικοῦ τομέα, οἱ ἐργαζόμενοι στὸ δημόσιο, στὶς Τράπεζες, στοὺς ὀργανισμοὺς τοπικῆς αὐτοδιοίκησης, ἔμεναν ἀπαθεῖς γιατί τὰ μέτρα δὲν τοὺς ἄγγιζαν.
Ὅταν μεθοδικά, μὲ τὴν τακτική της σαλαμοποίησης, οἱ μνημονιακὲς κυβερνήσεις, ἄρχισαν νὰ παίρνουν ἀπαράδεκτα οἰκονομικὰ μέτρα ἀνὰ κλάδο τοῦ Δημόσιου Τομέα κάθε φορᾶ, τότε ἀντιδρούσανε οἱ ἐργαζόμενοι στὸν κλάδο ποὺ γινόντουσαν οἱ παρεμβάσεις κι οἱ ἄλλοι συνάδελφοί τους, ποὺ ἐργαζόντουσαν σὲ ἄλλους χώρους τοῦ δημοσίου, κοιτοῦσαν ἀπὸ μακριά. Ὅπως καλὴ ὥρα γίνεται αὐτὲς τῆς ἡμέρες μὲ τοὺς χώρους τῆς Παιδείας καὶ τῆς Ὑγείας.
Εὐτυχῶς ἢ δυστυχῶς, οἱ ἐργαζόμενοι, τὸ 80% τοῦ πληθυσμοῦ (μαζὶ μὲ τὶς οἰκογένειές τους), ποτὲ δὲν στάθηκαν ἑνωμένοι σὰν μία γροθιά, ἀπέναντι στὴν ἀπάνθρωπη καὶ ἄπληστη ἐξουσία.
Τὰ συνδικαλιστικὰ σωματεῖα, παραρτήματα τῶν κομμάτων, ποτὲ δὲν στάθηκαν στὸ ὕψος τῶν εὐθυνῶν τους.
Γελᾶνε οἱ ξένοι ὅταν βλέπουν σὲ μία πανεργατικὴ ἀπεργία, ἄλλοι νὰ συγκεντρώνονται στὴν Ὁμόνοια, ἄλλοι στὸ Σύνταγμα, ἄλλοι στὸ Πεδίον τοῦ Ἄρεως, ἔχοντας σὰν κριτήριο ὄχι τὴν διεκδίκηση αὐτὴ καθ’ αὐτὴ τῶν ἐργατικῶν δικαιωμάτων ἀλλὰ τὴν κομματικὴ σημαία.
Αὐτοὶ εἴμαστε…
Ὅταν θὰ ἀποκτήσουμε ψυχὴ ποὺ δὲν θὰ φοβᾶται, ποὺ δὲν θὰ ἔχει σὰν ὁδηγὸ τὸ χρῆμα καὶ τὶς ἀνέσεις, ὅταν δὲν θὰ καθοδηγούμαστε ἀπὸ κόμματα καὶ πολιτικούς, τότε μπορεῖ κάτι νὰ ἀλλάξει. Γιατί θὰ ἔχει ἀλλάξει κι ὁ τρόπος ποὺ σκεφτόμαστε, γιατί θὰ ἔχουμε ἱεραρχήσει διαφορετικὰ τὶς ἀξίες, τὶς προτεραιότητές μας.
Ἀξίες καὶ προτεραιότητες ποὺ ποτὲ παλαιότερα δὲν ἔμπαιναν μπροστὰ ἀπὸ μεγάλα ἰδεώδη, ἀπὸ τὸ κοινὸ καλό, ἀπὸ τὸ συμφέρον τῆς χώρας καὶ τῶν κατοίκων της…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου