Ἰσλὰμ καὶ βία

Γράφει ὁ Νίκος Χειλαδάκης, 

Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος

Εἶναι ἱστορικὸ γεγονὸς ὅτι καμιὰ θρησκεία στὸν κόσμο δὲν ἐξαπλώθηκε μὲ πόλεμο καὶ βία ἐκτὸς ἀπὸ τὴν θρησκεία τοῦ Ἰσλάμ. Τὰ τελευταία χρόνια ὅμως οἱ ἀλλεπάλληλες ἐκρήξεις βίας στὸν ἰσλαμικὸ κόσμο, μὲ ἀποκορύφωμα φαινόμενα ἀκόμα καὶ κανιβαλισμοῦ, δείχνουν πὼς τὸ πρόβλημα τῆς ἰσλαμικὴ βίας εἶναι πολὺ πιὸ σοβαρὸ ἀπὸ ὅσο θὰ μποροῦσε νὰ δείξει μία ἐπιφανειακὴ ἐξέταση τῶν αἰτιῶν αὐτοῦ τοῦ φαινομένου. Τὸ ζήτημα ἀξίζει εἰδικῆς προσοχῆς καὶ μελέτης γιὰ τὴν χώρα μας, ποὺ τὰ τελευταία χρόνια ἔχει γίνει ἕρμαιο μίας ἀπίθανης ἰσλαμικῆς εἰσβολῆς μὲ ἑκατοντάδες χιλιάδες φανατισμένων μουσουλμάνων νὰ λεηλατοῦν τὸ ἴδιο τὸ κέντρο τῆς ἑλληνικῆς πρωτεύουσας. Πράγματι ἂν δὲν δώσουμε τὴν ἀπαραίτητη προσοχή, αὐτὰ ποὺ βλέπουμε σήμερα θὰ εἶναι μόνο ἡ ἀρχή. Βεβαῖα, δὲν θὰ πρέπει καὶ δὲν μποροῦμε νὰ «τσουβαλιάσουμε» ὅλους τους μουσουλμάνους σὲ αὐτὸ τὸ «καλούπι» καθὼς ὑπάρχουν καὶ θετικὰ στοιχεῖα, ἀκόμα καὶ θρησκευτικὲς ὁμάδες ποὺ ἀποκηρύσσουν τὴν βία, δυστυχῶς ὅμως βρίσκονται στὸ περιθώριο τῆς ἰσλαμικῆς «θύελλας» ποὺ ἔχει ἐνσκήψει μὲ ὅλες τὶς θλιβερὲς συνέπειές της.

Γιὰ νὰ ἐρευνήσουμε καλύτερα αὐτὸ τὸ φαινόμενο τῆς ἰσλαμικῆς βίας, τὸ  πιὸ σωστὸ θὰ εἶναι νὰ προσεγγίσουμε τοὺς ἴδιους τους μουσουλμάνους καὶ νὰ δοῦμε τὶς ἀπόψεις τους. Τὰ τελευταία χρόνια ἔχει δημιουργηθεῖ μία ἀξιοπρόσεκτη κίνηση ἀπὸ τοὺς λεγόμενους, «Ἕλληνες μουσουλμάνους» καὶ μάλιστα διατηροῦν καὶ μία ἀξιόλογη ἰστοσελίδα, τὴν  «Islam for Greeks», μὲ πλῆθος γνώσεων, πληροφοριῶν καὶ ἀπόψεων γιὰ τὸ Ἰσλὰμ στὴν ἑλληνικὴ γλώσσα. Ἔτσι γιὰ πρώτη φορὰ...

χωρὶς τὸ βασικὸ ἐμπόδιό της γλώσσας καὶ τόσο ξεκάθαρα γίνονται ἐπιτέλους σαφῆ κάποια βασικὰ στοιχεῖα καὶ ἀποκαλύπτονται κάποια ἐνδεικτικὰ πράγματα γιὰ τὴν φύση τοῦ Ἰσλάμ, γιὰ τὸ Κοράνι καὶ γενικὰ γιὰ τοὺς μουσουλμάνους, τὰ ὁποία ἐπιβεβαιώνουν δυστυχῶς ὅλα ὅσα εἶχα διαπιστώσει τὰ προηγούμενα χρόνια ἀπὸ προσωπικὴ ἐμπειρία καὶ ἀπὸ τὶς ἔρευνες ποὺ εἶχα κάνει γιὰ τὸ τουρκικὸ Ἰσλάμ. Θὰ πάρουμε ἀπὸ τὴν ἰστοσελίδα αὐτὴ ἕνα σημαντικὸ καὶ συνάμα ἀποκαλυπτικὸ ἄρθρο μὲ τὸν χαρακτηριστικὸ τίτλο, «Προτρέπει τὸ Κοράνι στὴ βία καὶ στον πολεμο;». Τὸ ἄρθρο αὐτὸ  ἀναφέρετε στὴν βία ὅπως τὴν ἀντιμετωπίζει τὸ Κοράνι καὶ θὰ τὸ παρουσιάσουμε μὲ τὸν εὔλογο ἀντίλογό μας ἀποκαλύπτοντας ἔτσι τὴν θεμελιώδη διάσταση  τῶν ἀπόψεων μεταξὺ Ἰσλὰμ καὶ Χριστιανισμοῦ. Δηλαδή, δὲν θὰ κάνουμε γιὰ ἄλλη μία φορὰ βαθυστόχαστες ἀναλύσεις ἀλλὰ κάτι τὸ πολὺ ἁπλό. Θὰ παραθέσουμε τὶς ἀπόψεις τοῦ Ἰσλὰμ καὶ ἀκριβῶς δίπλα τὰ δικά μας συμπεράσματα. Ἔτσι, μὲ κόκκινα γράμματα θὰ παρουσιάσουμε  τὸ μουσουλμανικὸ κείμενο καὶ μὲ μαῦρα γράμματα τὶς δίκες μᾶς παρεμβάσεις καθὼς μὲ αὐτὸν τὸν τρόπο  ἀποκαλύπτουμε  ἀτόφια τὴν ἰσλαμικὴ ἄποψη γιὰ τὴν βία :

Προτρέπει τὸ Κοράνι στὴ βία καὶ στον πολεμο;

Ἄχμαντ Ἐλντίν 

 بـسـم الله والحـمـد لله والـصلاة والـسـلام عــلى رسـول الله، وبـعـد

Τὸ Κοράνι συχνὰ κατηγορεῖται γιὰ ἀπρόκλητη βία καὶ δῆθεν τὰ ἐδάφια τοῦ προωθοῦν τὸν πόλεμο. Αὐτὲς οἱ κριτικές, καθὼς ἐπίσης καὶ ἄλλες παρόμοιες κατηγορίες, δὲν ἔχουν καμία ἀπολύτως βάση ὅταν μελετᾶμε τὸ Κοράνι στὸ σωστό του θεολογικὸ καὶ ἱστορικὸ πλαίσιο. Μελετώντας τὰ «βίαια» ἐδάφια τοῦ Κορανίου θὰ δοῦμε ὅτι ἀπευθύνονται σὲ ὅσους εἶναι σὲ κατάσταση πολέμου μὲ τοὺς Μουσουλμάνους καὶ ὄχι γενικὰ καὶ ἀόριστα χωρὶς αἰτία ἐναντίων τῶν μὴ Μουσουλμάνων.

Ἐδῶ βλέπουμε τὴν πρώτη καὶ βασικὴ ὁμολογία γιὰ τὴν ἀποδοχὴ τοῦ πολέμου καὶ συνάμα τῆς βίας ἀπὸ τὸ Ἰσλάμ. Ὅπως ἀναφέρεται, ὁ πόλεμος ἐπιτρέπεται, βέβαια ὄχι γενικὰ καὶ ἀόριστα, ἀλλὰ εἰδικὰ καὶ συγκεκριμένα μποροῦμε νὰ πολεμᾶμε καὶ νὰ ἀσκοῦμε βία. Αὐτὸ φυσικὰ καθὼς ἔχει πολιτικὴ διάσταση τὸ ἑρμηνεύει ὅπως θέλει ὁ κάθε μουσουλμάνος καὶ ἔτσι μπορεῖ νὰ σφάζει, νὰ λεηλατεῖ, γιὰ χάριν τοῦ Ἰσλάμ. Θεμελιώδη ἀντίθεση μὲ τὴν ἀγάπη ποὺ δίδαξε ὁ Χριστὸς ἀλλὰ καὶ μὲ τὸν τρόπο ποὺ ἐξαπλώθηκε ὁ χριστιανισμὸς σὲ ἀντίθεση μὲ τὸ Ἰσλάμ.

Καὶ προχωροῦμε.

Ἡ μέθοδος τῶν ἐπικριτῶν εἶναι νὰ παίρνουν ὁρισμένα Κορανικὰ ἐδάφια ποὺ μιλοῦν γιὰ τὴν ἐπίθεση καὶ τὴν ἄμυνα ἀπέναντι στὸν ἐχθρὸ καὶ νὰ τὰ παρουσιάζουν χωρὶς καμία πηγὴ ἢ ἀπόδειξη ἀπὸ τὸ Ἱστορικό τους πλαίσιο σὰν βίαια χωρία. Στὶς ἐλάχιστες φορὲς ποὺ μπαίνουν στὴν διαδικασία νὰ χρησιμοποιήσουν πηγὲς τὶς διαστρεβλώνουν μὲ τὴν γνωστὴ μέθοδο τῆς κοπτοραπτικῆς. Δὲν παρουσιάζουν οὔτε καὶ τοὺς ἐνδιαφέρει γιὰ ποιὸ λόγο αὐτὰ τὰ ἐδάφια ἀποκαλύφτηκαν στοὺς Μουσουλμάνους, οὔτε καν μελετᾶνε τὶς συνθῆκες ποὺ βρισκόντουσαν οἱ πρῶτοι Μουσουλμάνοι μὲ ἀποτέλεσμα νὰ παρερμηνεύονται τὰ χωρία τοῦ Κορανίου καὶ ἄστοχα νὰ παρουσιάζουν ἕνα βιβλίο ποὺ δῆθεν καλεῖ στὸν πόλεμο καὶ τὴν βία χωρὶς αἰτία.

Μία σημαντικὴ προσπάθεια νὰ δικαιολογηθεῖ ἡ βία τοῦ Ἰσλάμ. Ἡ ἀλήθεια ὅμως εἶναι ἀγαπητοὶ μουσουλμάνοι πὼς πάντα ὑπάρχει κάποια αἰτία γιὰ νὰ ἀσκήσει κανεὶς βία. Τὸ βασικὸ ζήτημα εἶναι ἂν μία θρησκεία ἀποδέχεται ὁπουδήποτε μορφὴ τῆς βίας, ἢ τὴ καταδικάζει καὶ τὴν ἀπορρίπτει. Δυστυχῶς ὅπως φαίνεται στὸ Ἰσλὰμ ὑπάρχουν ἀμέτρητες αἰτίες γιὰ τὴν ἄσκηση τῆς βίας.

Σὲ αὐτὸ τὸ ἄρθρο ἐπιθυμῶ νὰ δώσω μία γενικὴ ἀπάντηση στὶς ἀστήριχτες κριτικὲς ξεκινώντας μὲ τὸ ἐδάφιο τοῦ Κορανίου ποὺ λέει:

«Καὶ νὰ πολεμᾶτε γιὰ χάρη τοῦ ΑΛΛΑΧ ὅσους σᾶς πολεμοῦν, ἀλλὰ μὴν ξεπερνᾶτε τὰ ὅρια, γιατί ὁ ΑΛΛΑΧ δὲν ἀγαπᾶ τοὺς παραβάτες.» (Κοράνι 2:190)

Ὅταν μία θρησκεία δέχεται τὸν πόλεμο ἔστω καὶ ὑπὸ κάποια ὅρια, αὐτὸ σηματοδοτεῖ τὸ ἠθικὸ ὑπόβαθρο τῶν πιστῶν της. Αὐτὸ τὸ ὑπόβαθρο εἶναι ὁ λόγος γιὰ τὰ φρικτὰ φαινόμενα βίας ποὺ βλέπουμε τελευταία ἀπὸ τοὺς Ἰσλαμιστές.  

«Πολεμᾶτε τοὺς ὥσπου νὰ μὴν σᾶς καταδιώξουν στὴν εἰδωλολατρία καὶ νὰ ὑπερισχύσει ἡ Πίστη στὸν ΑΛΛΑΧ. Ἂν ὅμως σταματήσουν τὴ δράση τους, τότε μὴν κάνετε πόλεμο παρὰ ἐνάντια στοὺς ἀδίκους» ( Κοράνι 2:193)

Ἕνας πόλεμος γιὰ νὰ γίνει ἀπὸ μεριὰ τῶν Μουσουλμάνων πρέπει νὰ ἔχει μία ἁπλὴ καὶ λογικὴ προϋπόθεση. Αὐτὴ εἶναι ὅτι κάποιος τοὺς πολεμᾶ μὲ τὸν ἕναν ἡ τὸν ἄλλον τρόπο, αὐτοὺς καὶ τὴν πίστη τους, (Ἰσλάμ). Ὅλα τὰ πολεμικὰ ἡ «ἐχθρικὰ» ἐδάφια τοῦ Κορανίου καὶ τὰ λεγόμενα τοῦ Προφήτη ποὺ ἀναφέρονται σὲ ἐχθροπραξίες στηρίζονται σὲ αὐτὴν προϋπόθεση.  

Δηλαδὴ ἐγκρίνουμε τὸν πόλεμο ὑπὸ προϋποθέσεις. Δηλαδή… σκοτώνουμε ὑπὸ προϋποθέσεις. Αὐτὸ ἀκριβῶς, ὅπως τονίσαμε καὶ παραπάνω, δίνει τὸ δικαίωμα σὲ κάθε ἰσλαμιστὴ ὑπὸ τὶς δικές του προϋποθέσεις νὰ πολεμᾶ καὶ νὰ σκοτώνει.  Ἄλλη μία καθαρὴ ὁμολογία γιὰ τὸ βίαιο χαρακτήρα αὐτῆς τῆς θρησκείας.

Ἕνα ἄλλο χωρίο τοῦ Κορανίου, ποὺ ἀντικρούει τὴν παραποιημένη καὶ διαστρεβλωμένη εἰκόνα ;;;; ποῦ θέλουν νὰ δώσουν οἱ ἐπικριτές, ἀναφέρει: «Δὲν σᾶς ἀπαγορεύει ὁ ΑΛΛΑΧ νὰ συμπεριφέρεστε μὲ καλοσύνη καὶ δίκαια μ’ αὐτοὺς ποὺ δὲν σᾶς πολεμοῦν γιὰ τὴν Πίστη (σας), κι οὔτε σᾶς βγάζουν ἀπὸ τὰ σπίτια σας. Γιατί ὁ ΑΛΛΑΧ ἀγαπᾶ ὅσους συμπεριφέρονται δίκαια.», (Κοράνι 60:8). Ὅταν κάποιος λοιπὸν δὲν σὲ πολεμᾶ καὶ δὲν σὲ κατατρέχει εἶναι λογικὸ νὰ ἐπιτρέπετε νὰ δείχνεις καλοσύνη καὶ δικαιοσύνη ἀνεξάρτητα ἀπὸ τὴν θρησκεία του.

Ἐδῶ προβάλλονται διακρίσεις σὲ ποιοὺς θὰ πρέπει νὰ πολεμᾶ ὁ μουσουλμάνος καὶ σὲ ποιοὺς ὄχι. Πολὺ ἁπλά, ἡ δικαιοσύνη τοῦ Ἀλλὰχ τοῦ Ἰσλὰμ μετρᾶται μὲ τὴν ἀποδοχὴ ἢ ὄχι τοῦ Ἰσλάμ. Αὐτοὶ ποὺ δὲν ἀποδέχονται τὸ Ἰσλάμ, δὲν συμπεριλαμβάνονται στὴν δικαιοσύνη τοῦ Ἀλλὰχ καὶ «εἰς τὸ πῦρ τὸ ἐξώτερο». Ὁ Χριστὸς ὅμως δίδαξε τὴν ἀγάπη πρὸς τοῦ ἐχθροὺς  καὶ τὴν συγχώρεση μέχρι 77 φόρες, ὅπως τόνισε στὸν ἀπόστολο Πέτρο.  

Καὶ φτάνουμε σὲ ἕνα πολὺ κρίσιμο σημεῖο τοῦ ὅλου ἄρθρου ἀπὸ τὴν ἰστοσελίδα τῶν Ἑλλήνων μουσουλμάνων.  Προσέξτε  λοιπὸν  τί ὑπογραμμίζει στὸ ἄρθρο τοῦ ὁ Ἕλληνας μουσουλμάνος :

Τὸ Ἰσλάμ, ὅπως ἔχουμε τονίσει καὶ σὲ προηγούμενα γραπτά μας, δὲν εἶναι πασιφιστικό.

Δηλαδὴ τὸ Ἰσλὰμ δὲν εἶναι εἰρηνιστικό. Συνεπῶς εἶναι πολεμοχαρές. Ἐδῶ δυστυχῶς ἔχουμε τὴν ὁριστικὴ καὶ συνάμα ἀνατριχιαστικὴ ὁμολογία γιὰ τὴν πραγματικὴ φύση τοῦ Ἰσλάμ. Τὸ Ἰσλὰμ δὲν εἶναι πασιφιστικό. Ἔτσι ἐξηγεῖται ἡ ὅλη ἱστορική του πορεία γεμάτη βία μὲ ἀποκορύφωμα τὰ τελευταία αἱματηρὰ καὶ συχνὰ φρικτὰ γεγονότα μὲ τὰ μαρτύρια τῶν χριστιανῶν τῆς Συρίας.

Καὶ συνεχίζουμε ἀπὸ τὴν ἴδια ἀποκαλυπτικὴ ἰστοσελίδα :

Ἂς δοῦμε ὅμως πὼς τὸ Κοράνι κάνει τοὺς Μουσουλμάνους νὰ ἀναγνωρίζουν τὸν πόλεμο. Διαβάζουμε: «Καὶ γιατί νὰ μὴ πολεμήσετε ὑπὲρ τοῦ ΑΛΛΑΧ καὶ γιὰ τοὺς ἀδύνατους, καὶ γιὰ τοὺς ἀδικημένους ποὺ εἶναι καὶ ἄποροι ἄνδρες καὶ γυναῖκες καὶ παιδιὰ ποῦ κραυγάζουν; “Κύριε μᾶς! Σῶσε μᾶς ἀπ’ αὐτὸ τὸ χωριὸ ποὺ οἱ κάτοικοι τοῦ εἶναι ἄδικοι, καὶ στεῖλε μας, ἀπὸ κοντά Σου, κάποιον προστάτη, κάποιον ὑποστηρικτή.» ( Κοράνι 4:75)

Μὲ τὴν λογικὴ αὐτὴ ποὺ παραθέτει ἡ ἰσλαμικὴ ἰστοσελίδα, ἡ ἀνθρώπινη ἱστορία θὰ ἦταν πάντα ἕνα ἀσταμάτητο λουτρὸ αἵματος καθὼς ὁ κάθε λαὸς θὰ θέλει νὰ πολεμᾶ τὸν ἄλλο γιατί θὰ αἰσθάνεται ἀδικημένος καὶ αὐτὸ δικαιολογεῖται ἀπὸ τὴν θρησκεία τοῦ Ἰσλάμ. Ὅλοι οἱ πόλεμοι γίνονται ὑποτίθεται γιὰ νὰ ἀποδοθεῖ δικαιοσύνη. Ξέρετε ἐσεῖς κανένα πόλεμο ποῦ αὐτοὶ ποῦ πολεμοῦν δὲν ὑποστηρίζουν ὅτι πολεμοῦν γιὰ τὴν δικαιοσύνη ; (ἄλλο βέβαια ἂν ἡ πραγματικότητα εἶναι ὅτι οἱ πόλεμοι γίνονται γιὰ ἄλλους σκοπούς). 

Τὸ Κοράνι ρωτᾶ, κάνοντας ἐπίκληση στὴν λογική μας, λέγοντας γιὰ ποιὸν λόγο νὰ μὴν γίνει πόλεμος ἐνάντια στὴν τυραννία ἔτσι ὥστε νὰ προστατευτοῦν οἱ ἀδύνατοι, οἱ ἀδικημένοι, τὰ παιδιά, οἱ γυναῖκες, οἱ φτωχοί.

Δηλαδὴ τὸ Ἰσλὰμ ἐπιστρατεύει τὴν λογικὴ γιά… νὰ κάνει πόλεμο. Πλήρης ἀντίθεση μὲ τὸ χριστιανικὸ μήνυμα. Ὁ χριστιανισμὸς δὲν πολέμησε τὸ θρησκευτικὸ κατεστημένο τῆς ἐποχῆς του, ἀλλὰ μὲ τοὺς μάρτυρες μέσα σὲ φρικτοὺς διωγμοὺς χύνοντας ποταμοὺς αἵματος ἑδραίωσε τὴν πίστη του.

Μὲ βάση τὴν συναίνεση τῶν λογίων καὶ τῶν αὐθεντικῶν πηγῶν τοῦ Ἰσλάμ, ὅλα τὰ ἐδάφια ποὺ καλοῦν σὲ πόλεμο καὶ σὲ μάχη εἶναι γιὰ λόγους προστασίας τῶν Μουσουλμάνων καὶ τῆς πίστης τοῦ Ἰσλὰμ καὶ ὄχι γιὰ ἀδικία πρὸς τοὺς μὴ Μουσουλμάνους.

Ἄλλη μία ὁμολογία ὅτι τὸ Ἰσλὰμ δικαιολογεῖ τὸν πόλεμο ἁπλὰ καὶ μόνο ἐπειδὴ οἱ ἄλλοι δὲν εἶναι μουσουλμάνοι. Τὸ Ἰσλὰμ πολεμᾶ καὶ ὅλοι οἱ πόλεμοι τοῦ Ἰσλὰμ ἦταν πόλεμοι ἐπιθετικοὶ καὶ κατακτητικοί. Δηλαδὴ δὲν ἔχει καμία ἱστορικὴ βάση αὐτὸ ποὺ ἰσχυρίζεται ὁ προσφιλής μας Ἕλληνας μουσουλμάνος, Ἀλλὰ τὸ τί εἶναι ἡ μουσουλμανικὴ ἐπιθετικότητα, εἰδικὰ οἱ Ἕλληνες Ὀρθόδοξοι τὸ ἔχουν ζήσει στὸ πετσὶ τῆς ἱστορίας τους μὲ ἑκατοντάδες χιλιάδες θύματα στὶς γενοκτονίες τῆς Μικρᾶς Ἀσίας ἀλλὰ καὶ μὲ τοὺς ἑκατοντάδες νεομάρτυρες ποὺ μαρτύρησαν γιὰ τὴν ἑλληνικὴ Ὀρθοδοξία κάτω ἀπὸ τὸν ἰσλαμικὸ ὀθωμανικὸ ζυγό.

Μὲ ὅλα τὰ παραπάνω προσπάθησα νὰ δώσω μία εἰκόνα μέσα ἀπὸ τὶς γραφίδες τῶν ἴδιων τῶν μουσουλμάνων στὸ πρόβλημα τῆς βίας ποὺ διακατέχει αὐτὴ τὴν θρησκεία. Τὸ φαινόμενο αὐτὸ ἀποκτᾶ ἐξαιρετικὴ σημασία ἐξ’ αἰτίας τῆς ἱστορίας μας καὶ τῆς γεωγραφικῆς θέσης τῆς χώρας μας. Τὸ Ἰσλὰμ βρίσκεται πάντα κοντά μας καὶ αὐτὸ δὲν θὰ πρέπει  ποτὲ νὰ τὸ ἀγνοοῦμε. Οἱ ἄλλες χῶρες τῆς Εὐρώπης  βρίσκονται πιὸ μακριὰ καὶ μὲ τὴν συνθήκη τοῦ Δουβλίνου μᾶς ἔχουν μετατρέψει σὲ χοάνη λαθρομεταναστῶν φανατικῶν  μουσουλμάνων. Αὐτὸ δὲν μπορεῖ νὰ συνεχίζεται χωρὶς καμία ἀντίδραση ἂν θέλουμε νὰ παραμείνουμε στὴν πατρίδα μας, στὴν Ὀρθόδοξη Ἑλλάδα καὶ νὰ κρατήσουμε τὸν ἑλληνορθόδοξο ἑλληνισμὸ ἐν ζωή, ὅπως ἔγινε τὰ τελευταία τρεῖς χιλιάδες χρόνια.