Στὶς 12 Ἰουνίου γύρω στὶς 11:30
π.μ. ἐμφανίστηκε μπροστά του ὡς νεφέλη φωτεινὴ μία μαυροφόρα γυναίκα, μὲ ἕνα
βλέμμα γλυκύτατο καὶ ταυτόχρονα αὐστηρὸ καὶ τὸν ρώτησε: «Μὲ γνωρίζεις;» Ἐκεῖνος
ταραγμένος τῆς ἀπάντησε: «Εἶσαι ἡ Παναγία τῆς Χρυσοβίτσας».
Καὶ κείνη ἀπαντᾶ: «Εἶμαι ἡ
Παναγία ὅλου τοῦ κόσμου. Νὰ πεῖς στοὺς χωριανούς σου καὶ στοὺς κατοίκους τῆς
γύρω περιοχῆς νὰ μετανοήσουν» καὶ ἀμέσως ἐξαφανίστηκε.
Πρέπει νὰ σημειωθεῖ ὅτι στὸ χωριὸ
Χρυσοβίτσα, χωριὸ Ἱερέων καὶ Δασκάλων, ἀλλὰ καὶ γεωργῶν ποὺ ἀσχολοῦνται μὲ τὴ
συστηματικὴ καλλιέργεια τῆς πατάτας, ὑπάρχει ἡ Ἱστορικὴ Μονὴ Κοιμήσεως τῆς
Θεοτόκου Χρυσοβίτσας, ποὺ εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ μεγαλύτερα προσκυνήματα τῆς Ἠπείρου,
τῆς Θεσσαλίας καὶ τῆς Δυτικῆς Μακεδονίας.
Ἐκεῖ φυλάγεται ἡ θαυματουργὴ εἰκόνα
τῆς Παναγίας τῆς Χρυσοβίτσας, τῆς ὁποίας ἡ περιγραφὴ σώζεται σὲ χειρόγραφο τῆς Ἱερᾶς
Μονῆς Ξηροποτάμου τοῦ Ἁγίου Ὅρους.
Στὴν κεντρικὴ εἴσοδο τοῦ ναοῦ τῆς
Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου Χρυσοβίτσας ὑπάρχει ἐπιγραφὴ σὲ λίθινη πλάκα μὲ τὴ
χρονολογία 1233.
Ὅπως καὶ ἄλλη ἐπιγραφὴ σὲ λίθινη
πλάκα στὰ κελιὰ τῆς Ἱερὰ Μονῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου Χρυσοβίτσας ἀναφέρει τὴ
χρονολογία 1253.
Ἐπίσης κάτω ἀπὸ τὴ σημερινὴ ἁγιογράφηση
ὑπάρχει καὶ ἄλλη...
παλαιότερη ἁγιογράφηση.
Εἶναι στοιχεῖα ποὺ πρέπει νὰ ἐξεταστοῦν
ἀπὸ τὴν 8η ἐφορία Βυζαντινῶν ἀρχαιοτήτων ὥστε νὰ ἀποκατασταθεῖ ἡ ἱστορικότητα τῆς
Ἱερᾶς Μονῆς.
Ἡ Ἐκκλησιαστικὴ Ἐπιτροπὴ τῆς Ἱερᾶς
Μονῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου Χρυσοβίτσας καὶ ὁ Πολιτιστικὸς - Μορφωτικὸς
σύλλογος Χρυσοβίτσας, πραγματοποιοῦν φέτος στὶς 14 καὶ 15 Αὐγούστου Ἐπετειακὲς -
Ἑορταστικὲς ἐκδηλώσεις μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς συμπλήρωσης 780 χρόνων ἀπὸ τὴν εὕρεση
τῆς Θαυματουργοῦ Εἰκόνας τῆς Παναγίας τῆς Χρυσοβίτσας.
romfea.gr
Ξέσπασμα οργής
ΑπάντησηΔιαγραφήΣείστηκε η γη, μεγάλη κατάρα έπεσε σε τούτη εδώ την χώρα
μόνο που ο λαός είναι ασθενής βαριά και κοιμάται όλη την ώρα.
Τον βλέπει και αναρωτιέται ο ποιητής, μήπως και τον ξυπνήσει
άραγε θα θυμηθεί ότι αυτό το έχει ξαναζήσει;
Δυό ντουζίνες χρόνια είχαν περάσει από την φοβερή αποστασία
και από τότε άλλες δυό για ετούτη δω την νέα συνομωσία.
Τον πλάνεψαν τα μέσα και τα έντυπα, εντέχνως του έριξαν τα ψέματα
σκάνδαλα μεγάλα δήθεν αποκάλυπταν, του άναψαν τα αίματα.
Έστησαν τότε επιτροπές,τους κλέφτες να τους ρίξουνε βαθιά μέσα στο ρέμα
ήρθαν της κάθαρσης τα δικαστήρια και τότε φανερώθηκε ξεκάθαρα το ψέμα.
Θυμήσου, αυτό το έχεις ξαναζήσει.
Σείστηκε η θάλασσα,τρέχουν οι γιατροί τον ασθενή να τον καλμάρουν
μακριά από τον ποιητή να τον τραβήξουν,ξανά τον έλεγχο να πάρουν.
Ε ποιητή, τι ενοχλείς τον ασθενή, θέλεις να ξυπνήσει;
την αλήθεια ολάκερη να δεί και όλους να μας πυρπολήσει;
Είμαστε οι δικοί του οι γιατροί, τελάληδες , συγγραφείς και ιερείς
δεν έχει ανάγκη από ποίηση, πως θα τον γιατρέψεις εσύ θαρρείς;
Δεν μας πειράζει που είναι ασθενής, αρκεί να είναι φρόνιμος
εμείς του δίνουμε τα φάρμακα, ώστε ο λήθαργος να είναι μόνιμος.
Και για της ψυχής του το καλό εμείς φροντίζουμε, για του Θεού την θέληση
αφού πρώτα ως καλοί ιερείς φροντίζουμε να είναι,κατά την δική μας βούληση.
Βιβλία πολλά του δίνουμε, που με σπουδή εμείς έχουμε γραμμένα
για τους ηγέτες που τον πρόδοσαν, για όλα τα περασμένα.
Χρόνια πολλά τον κανακεύουμε, μισή αλήθεια βάζουμε μέσα στο μυαλό του
γιατί ως ασθενής δεν την αντέχει ολόκληρη, φροντίζουμε για το καλό του.
Ανάθεμά σε ποιητή, αλίμονο και εις εσέ εάν ο ασθενής ξυπνήσει
αλίμονο εάν θυμηθεί ότι αυτό, το έχει ξαναζήσει.
Νάτος που ξυπνά και ευθύς ο ποιητής μετάνιωσε για την αποκοτιά του
γιατί έχυνε δάκρυα θυμού, τόσο οργισμένη ήταν η ματιά του.
Τι αναμνήσεις μου φερε τούτος δω ο ποιητής,τον ύπνο μου ταράξανε
σαν εφιάλτης φάνηκαν τα όσα έγιναν, τόσο πολύ με συνταράξανε.
Πόσο ήθελα να τα ξεχάσω και μακριά πίσω μου όλα να τ’ αφήσω
γι ’αυτό και βρώμικα ονόμασα τα χρόνια αυτά, για να μην τα ξαναζήσω.
Όμως οι δαίμονες γυρίσανε, βγήκανε πάλι τα θηρία, τα παλαιά τα φίδια
τους γνωρίζω τώρα πια καλά, ως και τα ονόματα αφήσανε τα ίδια.
Ομοθυμαδόν βγήκαν οι τελάληδες, όμοιοι με τους άλλοτε, έχουν το ίδιο αίμα
χωρίς αναισθησία με χειρούργησαν, με φλόμωσαν στο ψέμα.
Ντροπιάστηκαν οι γιατροί, τα δικά τους λόγια είχε του πορίσματος ο κόλαφος
σιώπησαν και οι τελάληδες, την γλώσσα τους την έκαψε της λίστας ο τραγέλαφος.
Δεν καταράστηκε ο Θεός αυτόν αλλά τους γιατρούς, για την μεγάλη τους κακία
πόσο μεγάλο μίσος έβγαλαν, ούτε ο διάβολος δεν θα σκάρωνε μια τέτοια αδικία.
Αυτοί οι τσαρλατάνοι οι γιατροί, έκαναν πειράματα με την υπομονή του
τότε με πάνες τώρα με λίστες, λαγός την φτέρη γύρευε κακό στην κεφαλή του.
Δυό ντουζίνες χρόνια είχαν περάσει που ξεκίναγε η παλιά η τραγωδία
και από τότε άλλες δυό για να μου στήσουν τούτη δω την νέα παρωδία.
Ναι, τώρα το θυμάμαι καθαρά, αυτό το έχω ξαναζήσει.
Αίφνις ο ασθενής σηκώνεται, αγριεμένος αρπάζει τον δαυλό και αφήνει τον ορό του
κι αν κανείς του τύχει μπροστά του και τον δεί, ας κάνει τον σταυρό του.
http://www.youtube.com/watch?v=49rFlunmy6s
Ποιο το νόημα και η σχέση του παραπάνω "ποιήματος" με την εμφάνιση της Παναγίας; Ο καθένας με τον χαβά του...
ΑπάντησηΔιαγραφή