Μητέρα τῆς Ἐκκλησίας, Γερόντισσα Μακρίνα Βασσοπούλου

1921-1995
Ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ, καὶ μέσω τοῦ προσωπικοῦ πνευματικοῦ της ἀγώνα γιὰ τὴν τελείωσι τῆς ψυχῆς της, ἀξίωσε πράγματι τὴν Γερόντισσα Μακρίνα νὰ ἀναδειχθῆ σὲ Μητέρα, ὄχι μόνον τῆς καθ’ ἠμᾶς ἀδελφότητος, ἀλλὰ καὶ σὲ «Μητέρα τῆς Ἐκκλησίας», συμφώνως καὶ μὲ τὴν ρῆσι τοῦ διακριτικοῦ Γέροντος π. Ἰακώβου. Ἡ ἱερὰ αὐτὴ Μάνδρα κάτω ἀπὸ τὴν πεφωτισμένη διαποίμανσι τῆς Γερόντισσας ἐγνώρισε ἄνθησι καί, Θεία Προνοία, ἀπετέλεσε σὺν τῷ χρόνω τὸ ἱερὸ φυτώριο γιὰ τὴν ἵδρυσι ἡ ἀνασύστασι καὶ ἄλλων Ἱερῶν Μονῶν στὴν Ἑλλάδα, ἀλλὰ καὶ στὶς Ἡνωμένες Πολιτεῖες Ἀμερικῆς καὶ στὸν Καναδά.

Πρῶτο, τὸ 1974, ἱδρύθηκε τὸ ἕτερο μετόχι τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Φιλοθέου Ἁγίου Ὅρους, ἡ Ἱερὰ Μονὴ Ἀρχαγγέλου Μιχαὴλ στὴν Θάσο, καὶ δώδεκα ἔτη ἀργότερα, τὸ 1986, συστήθηκε μοναστικὴ ἀδελφότητα στὴν Ἱερὰ Μονὴ Τιμίου Προδρόμου Σερρῶν ἀπὸ μοναχὲς ποὺ προέρχονταν ὁμοίως ἀπὸ τὴν Μονή μας.

Ἓν συνέχεια, τὸ 1995 ἀνασυνεστήθη ἡ Ἱερὰ Μονὴ Τιμίου Προδρόμου στὴν Νάουσα καὶ τὸ 1996 ἱδρύθηκε ἡ Ἱερὰ Μονὴ Παναγίας Γλυκοφιλούσης στὴν Ραψάνη Λαρίσης.

Στὶς Ἡνωμένες Πολιτεῖες Ἀμερικῆς καὶ στὸν Καναδά, ἀπὸ τὸ 1989 καὶ ἑξῆς ἄρχισαν νὰ ἰδρύωνται ἑλληνικὰ ὀρθόδοξα μοναστήρια μὲ τὴν...

εὐλογία τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀμερικῆς καὶ τῆς Μητροπόλεως Καναδᾶ καὶ ὑπὸ τὴν πνευματικὴ καθοδήγησι τοῦ Γέροντός μας, π. Ἐφραίμ. Μοναχές ἀπὸ τὸ Μοναστήρι μας ἵδρυσαν πρώτη τὸ 1989 τὴν Ἱερὰ Μονὴ Γενεσίου τῆς Θεοτόκου στὸ Σάξονμπουργκ τῆς Πενσυλβάνια (Saxonburg, ΡΑ) καὶ τὸ 1995 τὴν Ἱερὰ Μονὴ Τιμίου Προδρόμου στὸ Γκολντενταίηλ τῆς πολιτείας Οὐάσινγκτων (Goldendale, Α). Παραλλήλως, καὶ τὰ δύο πρῶτα ἀδελφὰ ἐν Ἑλλάδι Μοναστήρια, ἡ Ἱερὰ Μονὴ Ἀρχαγγέλου Μιχαὴλ Θάσου καὶ ἡ Ἱερὰ Μονὴ Τιμίου Προδρόμου Σερρῶν, ἀξιώθηκαν νὰ δώσουν μὲ τὴν σειρά τους, τόσο στὴν Ἑλλάδα ὅσο καὶ στὴν Βόρειο Ἀμερικὴ καὶ στὸν Καναδά, νέες μοναστικὲς ἀδελφότητες, ἔχοντας στὶς πρῶτες ἀπὸ αὐτὲς ὡς ἀρχικό τους πυρήνα μοναχὲς ποὺ ξεκίνησαν τὴν μοναχική τους πορεία ἀπὸ τὴν Μονή μας.

Ἡ μακαριστὴ πνευματική μας Μητέρα, ὄχι μόνον ἀνέθρεψε μὲ τὰ μοναχικὰ ἰδεώδη της ἡσυχαστικῆς παραδόσεως πλῆθος μοναζουσῶν, ἀλλὰ καὶ ὅταν μὲ θυσιαστικὴ προαίρεσι προσέφερε μοναχὲς ἀπὸ τὴν ἀδελφότητά μας στὴν ἱεραποστολή, παρακολουθοῦσε ἄγρυπνα τὸν ἀγώνα τους καὶ τὴν πρόοδο τῶν νεοϊδρυθέντων Μοναστηριῶν, μὲ τὶς συμβουλὲς καὶ τὶς ὁλοθερμὲς προσευχές της. Τὸ 1992, παρὰ τὰ προβλήματα τῆς ὑγείας της, ταξίδεψε στὴν Ἀμερική, στὴν πολιτεία Πενσυλβάνια, προκειμένου νὰ ἐπισκεφθῆ τὴν μακαριστὴ Γερόντισσα Ταξιαρχία (1938-1994) καὶ νὰ ἐνισχύση τὴν ἐκεῖ πρώτη μοναστικὴ ἀδελφότητα. Ἡ Γερόντισσα Ταξιαρχία ἦταν πολὺ εὐλογημένη καὶ ἐνάρετη μοναχή, προικισμένη ἀπὸ τὸν Θεὸ μὲ πολλὰ χαρίσματα, τὰ ὁποῖα καλλιέργησε μὲ τὸν γνήσιο πνευματικό της ἀγώνα καὶ μέσα ἀπὸ αὐτὸν μπόρεσε νὰ εὐεργετήση πολλοὺς ἀνθρώπους. Τὸν ἀγώνα τὸν καλὸν διανύσασα, κατέλιπε μνήμην ὁσίας Γερόντισσας καὶ παράδειγμα τελείας ὑπακοῆς, ὑπομονῆς στὶς δοκιμασίες καὶ αὐταπαρνήσεως, ποὺ ἀπέρρεε ἀπὸ τὴν ἀληθινὴ ἀγάπη πρὸς τὸν Θεὸν καὶ πρὸς τὸν πλησίον.

Κατὰ τὴν διάρκεια τοῦ ἀεροπορικοῦ ταξιδιοῦ τῆς πάνω ἀπὸ τὸν Ἀτλαντικὸ ὠκεανὸ ἡ Γερόντισσά μας ἔκανε θεωρία τῆς εὐσπλαγχνίας τοῦ Θεοῦ, μὲ ἀφορμὴ τὸ δέος ποὺ τῆς προκάλεσε ἡ θέα τῆς ἀπεραντοσύνης τοῦ οὐρανοῦ καὶ τοῦ ὠκεανοῦ: «Ὅπως ἡ θάλασσα καὶ ὁ οὐρανὸς δὲν ἔχουν τέλος, ἔτσι καὶ ἡ εὐσπλαγχνία τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀτελείωτη… Καὶ ὅση ἡ εὐσπλαγχνία τοῦ Θεοῦ, τόση πρέπει νὰ εἶναι καὶ ἡ ὑπομονὴ τοῦ ἀνθρώπου, ἀτελείωτη…». Στὴν Ἀμερικὴ ἔζησε ἐκ τοῦ σύνεγγυς τὸν ἀγώνα γιὰ τὴν μεταλαμπάδευσι τῆς ὀρθοδόξου μοναχικῆς παραδόσεως καὶ πολὺ εὐφράνθηκε ἡ ψυχὴ τῆς βλέποντας καὶ τὰ μικρὰ παιδιὰ ἀκόμη νὰ μαθαίνουν ἐξ ἁπαλῶν ὀνύχων νὰ ἀσκοῦν τὴν «εὐχή».

Πηγή: Γερόντισσα Μακρίνα Βασσοπούλου (1921-1995), Λόγια Καρδιᾶς», Ἔκδοση Ἱερᾶς Μονῆς Παναγίας Ὁδηγήτριας, Πορταριὰ Βόλου, 2012.

Βατοπαίδι