15 Απρ 2012

Οἱ Χαιρετισμοί τῆς Θεοτόκου εἰς τήν Ἀνάστασιν τοῦ Κυρίου

Κοντάκιον Ήχος πλ’. δ’  
- Τ
περμάχ-
ς Ζωηφόρος Το Κυρίου μν Μήτηρ,
Τ
ν ορανν ψηλοτέρα νεδείχθης,
νυμνομεν ο πιστο κα μεγαλύνωμεν.
λλ’ς φέρουσα Ζως Κυρίου νάματα,
κ θανάτου ψυχικο μς πάλλαξον,
να κράζωμεν ,
Χα
ρε Μήτηρ τς Ζως μν.
 ΣΤΑΣΙΣ ΠΡΩΤΗ
γγελος ξαστράπτων τ μνημεί επέμφθη
κηρύξαι τ
ν νάστασιν πάντων
 (Χα
ρε Μήτηρ τς Ζως ημών -κ΄γ΄-)
Κα
σν τ σωμάτ ατο φωνν , ναστάντα θεωρν Σ Κύριε ,ξίστατο κα στατο βον τ Θεοτόκ τατα.
Χα
ρε δι’ς τ μνημεα καινούνται...

Χαρε δι’ς τεθνηκότες ζωούνται
Χα
ρε φωτίζουσα τ ταμεα το δου.
Χα
ρε συντρίψασα τος μοχλος το θανάτου.
Χα
ρε το Παραδείσου τς πύλης τ όπτρον,
Χα
ρε το Βασιλέως τ πάναγνον όδον.
Χα
ρε δι’ς δμ το θανάτου νίσταται
Χα
ρε δι’ς τς φθορς ο Βροτο πηλλάγημεν
Χα
ρε τν Μαρτύρων τ νδοξον κλέος
Χα
ρε λαμπρύνουσα τ μέτερον γένος
Χα
ρε δι’ς Ζω κ το τάφου νέτειλεν
Χα
ρε δι’ς τν πιστν α καρδία γάλλονται
Χα
ρε Μήτηρ 
τς Ζως μν.

Βλέποντες ο ν δ, το Κυρίου τν νείκαστον δόξαν, κραξαν Ατ θαρσαλέως. Θες κα Ζως χορηγός , πως κατεδέχθεις ενθάδε λθεν ς κραταις κα τ δεσμ το διαβόλου συνθλσαι; Κράζοντεςλληλούϊα

Γν
σιν γνωστον γνναι ,ωάννης σν Πέτρ ζητοντες , δραμον, σκοτίας τι οσης, ες τ μνημεον.Κα θεωροντες κείμενα τ θόνια μόνα, βόων μετ δέους πρς τν Θεοτόκον
Χα
ρε το Παρακλήτου λαμπρν οκητήριον
Χα
ρε τν ποστόλων τ μέγα φύμνιον
Χα
ρε πύλη διόδευτος ς πάρχεις ληθς
Χα
ρε ρος κα παλάτιον το Δεσπότου το παντς
Χα
ρε τι βλυστάνεις τς γνείας τ νθη
Χα
ρε τι κα Μήτηρ κα Παρθένος πάρχεις
Χα
ρε πικραίνουσα το θανάτου τν γεσιν
Χα
ρε γλυκαίνουσα τν πιστν τάς ασθήσεις
Χα
ρε τι λεσας το θανάτου τν θρόνον
Χα
ρε τι νοιξας Παραδείσου τάς θύρας
Χα
ρε δι’ς γγέλων τάξεις εφραίνονται
Χα
ρε δι’ς δαιμόνων θράση κατήργηνται
Χα
ρε Μήτηρ τς Ζως μν.

Δύναμις Το
ψίστου πεσκίασε τότε ες το δου τν χασμάτων τ ταμεα κα φεγγς ατο τυραννς σκυλεύθη τ Του Λόγου γί Φωτί, ν τ ψάλειν μς οτωςλληλούϊα

χουσα Θεανθρώπου τν ψυχν ες τ σπλάχνα, τ φόβ γ κλονείτω. Τν γρ χώρητον παντί, αυτ οκ εδυνήθη χωρεν κα ούτως βόα πρς Τν Θεοτόκον.
Χα
ρε τι τ θνητν φθαρσίας νδύεις
Χα
ρε τι τν ψυχν τν γαλήνην παρέχεις
Χα
ρε φωτς ϊδίου τ χρυσόπλοκον σέλας
Χα
ρε γίων Πατέρων τ πολύτιμον γέρας.
Χα
ρε φέγγος γλαόμορφον ορανο το νοητο.
Χα
ρε νθος τ πανεύοσμον κα το κόσμου χαρμονή.
Χα
ρε τς μαρτίας τ κέρας συντρίβουσα,
Χα
ρε τν πιστν τάς καρδίας φαιδρύνουσα
Χα
ρε τι τν παθν ποπλύνεις τν ύπον
Χα
ρε τι το Πνεύματος πάρχεις τ εθρον
Χα
ρε πλοκς ῥᾳδιούργων λύσις
Χα
ρε δεινν προβλημάτων ύστις
Χα
ρε Μήτηρ τς Ζως μν.

Ζάλην ένδοθεν έχων , πρεσβυτέρων
δμος ,εθς μηκτυρίζονται πάντες.Τν γρ θαυμάτων τ θαμα μ δυναμένων τι συγκαλύψαι, πλήρωσαν ργύρια καν τος στρατιώταις, μ εδότας ψάλλεινλληλούϊα

ΣΤΑΣΙΣ ΔΕΥΤΕΡΑ

κουσαν ο Ποιμένες Τς Χριστο κκλησίας τν νάστασιν Κυρίου κ Τάφου. Κα νομίσαντες ς λρον ατήν, δυσπίστουν τν Μυροφόρων τν φωνν παντες.λλ’ς ξς κα οτοι πιστεύσαντες βόων πρς Τν Θεοτόκον
Χα
ρε Παρθένε τν θλιβομένων παραμύθιον
Χα
ρε Μαρία μαρτανόντων λαστήριον
Χα
ρε νθος μαράντινον ,των γγέλων γλυκασμς
Χα
ρε μόνη η μηνύουσα τν αώνιον ζων
Χα
ρε τι πάρχεις Παραδείσου Κυρίου ο νόστος
Χα
ρε τι κατέστης Γεδεών ο πανένδροσος πόκος
Χα
ρε το διαβόλου τν σχν καταλύσασα
Χα
ρε τν γγέλων τν χάριν αξήσασα
Χα
ρε ν σιωπ Τν Θεν νυμνούσα
Χα
ρε Τν Δεσπότην σπόρως τεκούσα
Χα
ρε δι’ς Σατν νεπαίχθη
Χα
ρε δι’ς ζω καινουργείται.
Χα
ρε Μήτηρ τς Ζως μν.

Θεοδρόμον πορείαν
πορεύθησαν τότε, ες μμαος ο Μαθητα Το Κυρίου. Κα ς συνοδίτην χοντες Ατν ,ν τ κλάσει το ρτου πέγνωσαν αθις, να κα μες μνμεν τ
λληλούϊα.

΄
δον Μυροφόροι γυναίκαι ,ν μνημεί ορθρίως , νεανίσκον εν λευκοίς αυγασθέντα.Κα ς γγελον νοοντες ατν ,ε κα τρόμ τ καρδί συνέχοντο, σπευσαν τος ποστόλοις κηρύξαι κα βοσαι τ Ελογημένη
Χα
ρε παρχ το αωνίου φάους
Χα
ρε χελιδν τς φωταυγος μέρας
Χα
ρε τι το Σταυρο τν χολν μετέλαβες
Χα
ρε τι τ πικρν ες χαρν μετέβαλες.
Χα
ρε μόνη πηγάζουσα ζως δωρ τ κενν
Χα
ρε μόνη γειροσα δμ τν πάλαι χοϊκόν.
Χα
ρε τς μαρτίας τν λύθρον πλύνασα
Χα
ρε το δμ τν κατάρα σβέσασα
Χα
ρε τι τν δαιμόνων τάς μορφς πελαύνεις,
Χα
ρε τι τς μαρτίας τ σκότος διώκεις
Χα
ρε ή του σύμπαντος ναστάσεως αγή.
Χα
ρε το προπάτορος γλυκεα χαρμον
Χα
ρε Μήτηρ τς Ζως μν.

Κήρυκες γεγονότες Μαθητα
Το Κυρίου τς δόξς κα τς πρην δειλίας μ σχόντες ,κήρυξαν Τν Χριστν πασιν, φέντες τος ουδαίους ς χυδαίους ,μ εδότας ψάλλεινλληλούϊα

Λάμψας τ
οκουμέν φωτισμν ληθείας, ξόρισας το δου τ σκότος. Το γρ θανάτου σχς μ νεγκοσα σο Τ Θεί Φωτ πέπτωκεν ,ο τούτου δ σωθέντες βόων πρς τν Θεοτόκον.
Χα
ρε νεσπέρου φωτς τ δοχεον
Χα
ρε τν χαρίτων Θεο τ ταμεον
Χα
ρε τι καθαίρεις τς ψυχς τ δυσδες
Χα
ρε τι λαμπρύνεις ορανο τάς ψδας.
Χα
ρε λιγοψύχων τ τερπνν παραμύθιον
Χα
ρε τν κοπιόντων κα μοχθούντων νάπαυσις
Χα
ρε τς ζως μν τ μυντήριον
Χα
ρε τν δεινν μν φυγαδευτήριον
Χα
ρε τν κοπετν το βίου κουφίζουσα
Χα
ρε τς ψυχς τν λύπην διαλύουσα
Χα
ρε τι τς χαρς Φωστρα νέτειλας
Χα
ρε τι τς αράς τν λύπην φάνισας
Χα
ρε Μήτηρ τς Ζως μν.

Μέλλοντος Το
Κυρίου ,τν νάπλασιν πάντων, ποιήσαι μετ δόξς ρρήτου, παρεδόθη τ τάφ ς θνητός. λλ’νέστη ς Νυμφίος λαμπρς ,διόπερ ξεπλάγημεν τν φατον αυτού σοφίαν κράζοντεςλληλούϊα

ΣΤΑΣΙΣ ΤΡΙΤΗ
Νέαν
δειξεν κτίσιν, ναστήσας Κτίστης κ φθορς τ μέτερον γένος. Το γρ θανάτου τν σχν νεκρώσας σπερ πρεπε,κατήργησεν ατν, να σκιρτντες ν χαρ μνήσωμεν τν Παρθένον λέγοντες
Χα
ρε το χθρο ταπεινούσα τν φρν
Χα
ρε τν δεινν ξατμίζουσα χλν
Χα
ρε στρον παμφαέστατον ορανο το νοητο,
Χα
ρε νθος τ πανεύοσμον κ λειμώνων ερν
Χα
ρε δι’ς ο γγελοι τος νθρώποις συμμύγνυνται
Χα
ρε δι’ς χρονος τος Βροτος συναλίζεται
Χα
ρε βίβλε Θεοχάρακτε το Δεσπότου κα Θεο,
Χα
ρε πλξ πογράφουσα σεσσμένων τν πληθύν.
Χα
ρε κ θανάτου ες ζων γαγοσα
Χα
ρε τν πρωτοπλαστν τν αράν ναιροσα.
Χα
ρε Φωστρ τς Χριστο Βασιλείας
Χα
ρε αγ βιοτς αωνίας.
Χα
ρε Μήτηρ τς Ζως μν.

Ξένον θα
μα δόντες ξενωθμεν βορβόρου κα πάσης μαρτίας κα λύθρου. Δι τοτο γρ παθς Θες π γς φάνη παθητς νθρωπος , βουλόμενος γείραι σν ατ τος ν χαρ βοώντας .λληλούϊα

λως ν ν τ τάφ κα ορανν μηδόλως πν, προαιώνιος Λόγος . Κα τ εγνώμωνι λστν ες τν Παράδεισον δοποιήσας εσοδον, εδίδαξεν να ψάλλει πρς Τν Θεοτόκον
Χα
ρε περιστερ κα τροφες τς γνείας.
Χα
ρε Χριστιανν κατάπαυστος μνος
Χα
ρε η του πλάνου βίου των κρημνών διασώζουσα
Χα
ρε του μέλλοντος κόσμου την Χαράν ακτινίζουσα.
Χα
ρε τς μν βιοτς ελογούσα πορείας
Χα
ρε τν παθν τς ψυχς ναιροσα κακίας
Χα
ρε τι θανάτου τ κράτος πάταξας.
Χα
ρε τι το δου τ σκπτρα σκύλευσας
Χα
ρε κιβωτς τς Χριστο κκλησίας
Χα
ρε σιαρχν τ κηλίδωτον κδος
Χα
ρε Τν Θεν ς βρέφος τεκούσα
Χα
ρε τν συμφορν μς ξελοσα
Χα
ρε Μήτηρ τς Ζως μν.

Π
σα πληθς τν γγέλων ξεπλάγη τ μέγα τς σς ναστάσεως ργον. Τν γρ ν τ μνημεί ς νεκρν θεώρουν, λιον ζως δυτον και μάς ζωοποιήσαντα, δεχόμενος δε τν μνον παρ πάντωνλληλούϊα

ήτορας ψευδολόγους ,ουδαίων κραίους ρμεν π σ Θεε Λόγε,ποροσι γρ λέγειν τ πς, εί Θες ε , νθρωπίνως παθες, μες δ τν σν εσπλαχνίαν θαυμάζοντες Τ Μητρί Σου βομεν
Χα
ρε δι’ς δόξα Κυρίου νέτειλεν
Χα
ρε δι’ς ο Δμοι γγέλων χορεύουσιν
Χα
ρε δεσμεύσασα τν δαιμόνων τ κράτος
Χα
ρε προάγουσα Βασιλείας τ νκος
Χα
ρε μόνη ξηράνασα πειρασμν τν ποταμν
Χα
ρε μβρε τελεύτητε δωρεν τν πατρικν
Χα
ρε τν Πρωτοπλαστν μόνη λύσις τς αράς
Χα
ρε μετανοούντων ξαλείφουσα ποινς .
Χα
ρε το προσίτου φωτς τ ταμεον
Χα
ρε το θεάτου Θεο τ πυξίον
Χα
ρε Προφήτου Προδρόμου τ κήρυγμα
Χα
ρε Δαυδ Βασιλέως τ καύχημα
Χα
ρε Μήτηρ τς Ζως μν.

Σώσαι θέλων τ
γένος τν νθρώπων , φθορ παχθέντα, πρς τοτο τριήμερος γείρεται. Κα πνους πάρχων ς νεκρς δι’ μς νέστη εφροσύνης ατιος , ζων παρέχων πσιν τος κραυγάζουσινλληλούϊα

ΣΤΑΣΙΣ ΤΕΤΑΡΤΗ
Τε
χος ε τν μνούντων τν χαρίτων σου τ μετρον πλθος. γρ κ τς σς νηδύος προελθν , κ τάφου σωματικς μν πέλαμψεν κα πάντας Σο προσφωνεν διδάξας
Χα
ρε δι’ς του εχθρού τυραννς καθρέθη
Χα
ρε δι’ς το θανάτου σχς κατελύθη
Χα
ρε στάμνε χρυσ χουσα τ Θεον μάναν
Χα
ρε ξύλον ζως νθίζουσα καρπος εόσμους
Χα
ρε ορανίας παστάδος τελεία χαρμονν
Χα
ρε τς φρικώδους κακίας κατάπαυσις Σεμνή.
Χα
ρε μόνη π σελήνης σταμένη Μαρία
Χαίρ
ότι τς μαρτίας θεραπεύεις μανίαν
Χα
ρε τς αωνίου ζως τ κεφάλαιον
Χα
ρε τς κκλησίας Χριστο τ προπύργιον
Χα
ρε δι’ς τα ποθεινά πηγάζουσιν
Χα
ρε δι’ς τα λυπηρά κατήργηνται
Χα
ρε Μήτηρ τς Ζως μν.

μνος βροτν οκ ρκέσει ξυμνεν τν γίαν Σο δόξαν.σαρίθμους γάρ τας σταγόσιν το μβρου δάς ν προσφέρωμεν Σο ναστάντα Κύριε οδν τελομεν ξιον ς ποίησας μν τος Σο βοσινλληλούϊα

Φωτοφόρον Παρθένον κα
γγέλων τ σμα, ρμεν τν Σεμνν Θεοτόκον. σώματος ξ ατς σωματωθείς, κα δεσμίους το δου λευθερώσας ,νέτειλε φς πσι τος τυφλος ,να κραυγάσωμεν ατ τοιατα
Χα
ρε τι το πονηρο καταλύεις τ θράσος
Χα
ρε τι το Βασιλέως σελαγίζεις τ φάος.
Χα
ρε τν σθενούντων βεβαία ντίληψις
Χα
ρε τν νοσημάτων παντοίων ασις
Χα
ρε τν ραον κβλαστήσασα στάχυν.
Χα
ρε τν δωρεν το Φιλανθρώπου κρήνη.
Χα
ρε τι τ στέφη τν συζυγν συμπλέκεις
Χα
ρε τι τν νέων τάς πορείας φυλάττεις
Χα
ρε νεκρώσασα τν παθν τάς προσβολς
Χα
ρε κυρώσασα τν δαιμόνων τάς βουλς
Χα
ρε τν ορανίων ταγμάτων τ νκος
Χα
ρε τν πεπτοκότων δαιμόνων θρνος .
Χα
ρε Μήτηρ τς Ζως μν.

Χάριν
φθονον δοναι τος νθρώποις δωρήσασθαι θέλων, πάντων Ζωοδότης νθρώπων.
Κατεδέχθη
ν τάφ νεκρς κατοικεσαι, να τς φθορς μς παλλάξει τος κράζοντας τ
λληλούϊα

Ψάλλοντές Σου τ
ν τόκον , τν ς ξένον ν τάφ ξενωθέντα ,νυμνομεν τ ατο ναστάσ.ν τ σ γρ οκήσας γαστρί, τν απάντων πνοή,ξάγνισεν, φώτισεν,δίδαξε μς βόαν Σοι τατα
Χα
ρε αμαράντινε στέφανε δόξης
Χα
ρε δωδεκάτειχε πόλις Κυρίου
Χα
ρε τι κατήργησας μαρτίας τ κέντρον
Χα
ρε καινουργήσασα τν νθρώπων τ γένος
Χα
ρε τι κατεπάτησας κεφαλν το πονηρο
Χα
ρε λύπην κεράσασα τν δαιμόνων τν σμόν
Χα
ρε μόνη χριστιανν στερε προστασία
Χα
ρε τν πιστούντων πίμοχθος πορία .
Χα
ρε πόδειξις τς μν σωτηρίας
Χα
ρε βεβαίωσις τς παλιγγενεσίας
Χα
ρε τι όδα κα κρίνα νθίζεις
Χα
ρε τι Πάσχα κα αρ μυρίζεις
Χα
ρε Μήτηρ τς Ζως μν.

Πανάσπιλε Μτερ, γεννήσασα τν πάντων Ζως χορηγν κα Δεσπότην (Χαρε Μήτηρ τς Ζως μν.-κ΄γ΄-)
δεξαμένη τήν νυν προσφορ
ν κ πασν σσον ναγκν παντας κα τς μελλούσης ξίωσον ναστάσεως τούς σοι βοώντας:λληλούϊα.

γγελος ξαστράπτων τ μνημεί επέμφθη κηρύξαι τν νάστασιν πάντων. Κα σν τ σωμάτῳ ατο φωνν, ναστάντα θεωρν Σ Κύριε, ξίστατο κα στατο βον τ Θεοτόκ τατα.
Χα
ρε δι’ς τ μνημεα καινούνται
Χα
ρε δι’ς τεθνηκότες ζωούνται
Χα
ρε φωτίζουσα τ ταμεα το δου.
Χα
ρε συντρίψασα τος μοχλος το θανάτου.
Χα
ρε το Παραδείσου τς πύλης τ όπτρον,
Χα
ρε το Βασιλέως τ πάναγνον όδον.
Χα
ρε δι’ς δμ το θανάτου νίσταται
Χα
ρε δι’ς τς φθορς ο Βροτο πηλλάγημεν
Χα
ρε τν Μαρτύρων τ νδοξον κλέος
Χα
ρε λαμπρύνουσα τ μέτερον γένος
Χα
ρε δι’ς Ζω κ το τάφου νέτειλεν
Χα
ρε δι’ς τν πιστν α καρδία γάλλονται
Χα
ρε Μήτηρ τς Ζως μν.

ς Ζωηφόρος Το Κυρίου μν Μήτηρ,
Τ
ν ορανν ψηλοτέρα νεδείχθης,
νυμνομεν ο πιστο κα μεγαλύνωμεν.
λλ’ς φέρουσα Ζως Κυρίου νάματα,
κ θανάτου ψυχικο μς πάλλαξον,
να κράζωμεν ,
Χα
ρε Μήτηρ τς Ζως μν.


4 σχόλια:

  1. ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΥΤΗ.ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΤΩΝ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΩΝ ΑΥΤΩΝ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τό παρόν ἔργον τῶν "Χαιρετισμῶν εἰς τήν Θεοτόκον ἐπί τή Ἀναστάσει Τοῦ Κυρίου", εἶναι ἔργον ἀνωνύμου τινός ὅπου εὑρέθη προσφάτως εἰς τινά παλαιόν βιβλίον τοῦ Ἱστορικοῦ Ι.Ναοῦ μας.*
    Δία τοῦτο καί μετά χαρᾶς τό δημοσιεύομεν εἰς ἡμετέραν ὠφέλειαν καί δόξαν τῆς Πανασπίλου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας καί Μητέρας ἠμῶν.
    Τούς οἴκους τούτους μετά τῶν Χαιρετισμῶν τούς ἀναγιγνώσκωμεν ἑκάστη κυριακή καί εἰς τάς ἡμέρας τοῦ Πεντηκοσταρίου , ἀλλά καί εἰς οἱανδήποτε ἀνάγκη προκειμένου νά μᾶς χαρίζει ὁ Δωρεοδότης Κύριος διά πρεσβειῶν τῆς Πανάγνου Αὐτοῦ Μητέρας πάσαν Ἀνάστασιν ψυχῆς καί σώματος ἐκ τῶν ἐνθάδέ του βίου λυπηρῶν.

    Καλή καί εὐλογημένην Ἀνάστασιν καί καλόν Παράδεισον!
    13η Ἀπριλίου 2012

    Πρεσβύτερος Διονύσιος Ταμπάκης
    * Ἱερός Ναός Γενεσίου τῆς Θεοτόκου Ναυπλίου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ Ο ΚΥΡΙΟΣ.ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ.ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ.ΕΥΧΕΣΘΕ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Έξοχη δημοσίευση!Χριστός ανέστη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.