Γράφει ὁ π. Ἀντώνιος Στυλιανάκης
«Τή Ἁγία καί Μεγάλη Τρίτη της τῶν δέκα παρθένων παραβολῆς, τῆς ἐκ τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου, μνείαν ποιούμεθα».
Ἡ παραβολή τῶν Δέκα Παρθένων, πού ἀνέμεναν τόν Νυμφίο μέ λαμπάδες ἀναμμένες ἔξω ἀπό τό Νυμφώνα (κατά τά ἑβραϊκά ἔθιμα) δεσπόζει τή Μέγ. Τρίτη. Ἐκ τῶν δέκα παρθένων, οἱ πέντε εἶχαν προνοήσει νά ἔχουν περισσότερο λαδάκι γιά τίς λυχνίες τους. Μέ σβησμένες λυχνίες δέν μποροῦσαν νά εἰσέλθουν στό Νυμφώνα. Οἱ ὧρες περνοῦσαν καί ὁ Νυμφίος δέν ἐρχόταν. Οἱ παρθένες νύσταξαν. Ξαφνικά, μεσάνυκτα πιά, ἄκουσαν φωνή ἀφυπνιστική. - Ἔρχεται ὁ Νυμφίος. Οἱ παρθένες ξυπνοῦν. Οἱ λυχνίες σβηστές. Πέντε ἀπό αὐτές ἔχουν λάδι καί ἀνάβουν ἐκ νέου τίς λυχνίες τους. Οἱ ἄλλες πέντε, «οἱ μωρές», παρακαλοῦν τίς φρόνιμες γιά λίγο λάδι. Αὐτές τίς συμβουλεύουν νά προμηθευτοῦν ἀπό κοντινά καταστήματα. Αὐτές τρέχουν νά ἀγοράσουν λάδι, ἀλλά ἐπιστρέφοντας διαπιστώνουν ὅτι ἡ πόρτα τοῦ Νυμφώνα ἦταν ἑρμητικά κλειστή καί αὐτές, γιά τήν ὀλιγωρία τους, μένουν «ἔξω του Νυμφώνας Χριστοῦ».
Τά καλά ἔργα καί ἡ μετάνοια τῆς τελευταίας στιγμῆς, προτοῦ τέλους τῆς ζωῆς, εἶναι ἐπικίνδυνο ρίσκο. Θά πρέπει οἱ λυχνίες τῆς ζωῆς μας νά....
εἶναι πάντα φωτεινές. Τό πάθημα τῶν μωρῶν παρθένων νά μᾶς γίνει μάθημα.
Γράφει ἡ ποιήτρια Νίκη Κακαβά - Γαρίδη στό ποίημα τῆς «Διάγνωση ἀσθενείας».
Ἡ διάγνωση ἔγινε. Ἡ ἀσθένεια βαρύτατη. Καιρός νά μαζέψω τά χαρτιά πού διηγοῦνται τή ζωή μου καί νά ξοφλήσω τά χρεόγραφα τῶν πνευματικῶν ὀφειλῶν μου. Στό βάθος τοῦ δρόμου ἀκούω τά καμπανάκια τῶν ἀλόγων. Ἐντός ὀλίγου ἡ ἅμαξα θά εἶναι πρό τῶν πυλῶν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου