Χρειάστηκαν πολλά χρόνια ἀγώνων... Διαμαρτυρίες, δεκάδες χιλιάδες ὑπογραφές πιστῶν, γιά ἀρκετά χρόνια πιστοί τελοῦσαν τή λειτουργία ΕΞΩ ἀπό τό χῶρο τῆς ἐκκλησίας (γιά τήν ἀκρίβεια ἔξω ἀκόμη καί ἀπό τόν περίβολο), ἀκόμη καί ὅταν εἶχε ἔντονη παγωνιά, ἀφοῦ τό Ὑπουργεῖο Πολιτισμοῦ δέν ἐπέτρεπε τήν τέλεση ἀκολουθίας ἐντός του ναοῦ γιατί εἶναι "μνημεῖο".
Εὐτυχῶς ὅμως οἱ δοκιμασίες πέρασαν καί ὁ ναός τοῦ Ἁγίου Γεωργίου (Ροτόντα) ἐδῶ καί κάποια χρόνια λειτουργεῖ καί πάλι, μία φορά κάθε μήνα (εἶναι ἡ συμφωνία πού ἔγινε τελικά μέ τό Ὕπ.Πολιτισμοῦ). Κάποιοι πιστοί μαθαίνουν- συνήθως ἀπό στόμα σέ στόμα- γιά τήν ἡμερομηνία τῆς ἑπόμενης ἀκολουθίας.
Ἄν λοιπόν θέλετε νά νιώσετε στιγμές κατάνυξης ἀλλά ταυτόχρονα καί μεγαλείου, ἄν θέλετε νά συμμετέχετε σέ μία Θεία Λειτουργία πού θυμίζει ἔντονα πρωτοχριστιανικές στιγμές, δέν ἔχετε παρά νά ἀναζητήσετε καί ἐσεῖς τήν ἑπόμενη ἡμερομηνία (συνήθως ὁ ἱερέας ἀναγγέλλει πότε θά εἶναι ἡ ἀκολουθία τοῦ ἑπόμενου μήνα). Πάντως γιά τόν μήνα Ἀπρίλιο μάθαμε ὅτι θά γίνει ἡ ἀκολουθία τῆς Ἀποκαθήλωσης τό πρωί τῆς Μ.Παρασκευῆς καί τοῦ Ἐπιταφίου τό βράδυ τῆς Μ.Παρασκευῆς.
Ο ναός λειτουργεί εδώ και 6-7 χρόνια
ΑπάντησηΔιαγραφήΤότε έγινε η συμφωνία και από τότε λειτουργεί 1 φορά κάθε μήνα.
Δεν λειτουργεί το καλοκαίρι (Ιούλιο, Αύγουστο) όμως, για να μπορεί να λειτουργεί την ημέρα της πανήγυρης: Αγ.Γεωργίου και στον Επιτάφιο.
Επί Κυβερνήσεως ΠΑΣΟΚ δόθηκαν οι πολυετείς "αγώνες" των πιστών για να επιτρέπεται να λειτουργεί.Δεν ξεχνιούνται αυτές οι στιγμές..
Όντως λιγοστοί πιστοί το μαθαίνουν και έχουν την χαρά να συμμετέχουν.Στο παρελθόν έβγαιναν φωτοτυπίες που κολλιόντουσαν σε γειτονικούς ναούς του κέντρου κ έτσι το μάθαινε ο κόσμος πότε θα λειτουργήσει.
Στο εσωτερικό του ναού επικρατεί αρκετό ψύχος! οπότε αν πάτε χειμώνα έχετέ το υπόψι, δεν θερμαίνεται με κανέναν τρόπο.
Οι καρέκλες, οι εικόνες, κλπ μαζεύονται από τους ίδιους τους πιστούς με το τέλος της Θ.Λειτουργίας.
Η ατμόσφαιρα μέσα είναι πολύ ήρεμη και μοναδική (σχεδόν δεν υπάρχουν μικρόφωνα). Πολύ καλός και ο ιερέας που τελεί την Λειτουργία.
Είναι στ αλήθεια μοναδική εμπειρία.
Ἐμεῖς φταῖμε. Ἔπρεπε νὰ σπάσουμε τὰ μοῦτρα ὅλων τῶν ἀπολίτιστων ὑπουργῶν «Πολιτισμοῦ» καὶ νὰ ΑΞΙΩΣΟΥΜΕ νὰ παραχωρηθῇ ΑΜΕΣΩΣ ὁ Ναὸς τοῦ Ἁγίου Γεωργίου Θεσσαλονίκης κατὰ κυριότητα καὶ χρῆσι στὴν Ἱερὰ Μητρόπολι Θεσσαλονίκης. Ἀλλὰ ποτὲ δὲν εἶναι ἀργά._
ΑπάντησηΔιαγραφήΚυρίες και κύριοι,
ΑπάντησηΔιαγραφήΠέραν των ακραίων απόψεων όπως "να σπάσουμε τα μούτρα των Υπουργών Πολιτισμού", που δεν ταιριάζουν καθόλου ούτε στο Χριστιανικό αλλά ούτε και στο πολιτιστικό μας πνεύμα, θα παρακαλούσα να λάβετε σοβαρά υπόψη σας ότι ο εν λόγω ναός αποτελεί και ένα από τα σημαντικότερα ιστορικά και αρχαιολογικά μνημεία του έθνους. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι η Ουνέσκο το έχει ανακυρήξει ως ένα από τα μνημεία της «παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς». Δε νομίζω ότι υπήρξε ποτέ δόλος από πλευράς ελληνικού κράτους για την απαγόρευση τελετουργίας εντός του ναού. Αντιθέτως πρόκειται για μια περίπτωση σύγκρουσης δύ βασικών συνταγματικών δικαιωμάτων, από τη μία αυτό της άσκησης της θρησκείας και από την άλλη αυτό της προστασίας της πολιτισμικής κληρονομιάς, που αποτελεί και τον βασικό πυλώνα της εθνικής μας ταυτότητας. Σκεφτείτε: τι θα γινόταν εάν ένα παιδάκι με την αθωότητα που το διακρίνει κλωτσούσε μια τοιχογραφία ή ακόμα χειρότερα εάν η σκαλιωσιές που ήταν τοποθετημένες εντός του ναού κατέρρεαν από ένα σεισμό την ώρα της λειτουργίας, ποιος θα είχε την ευθύνη τότε; Αλλά το κυριότερο όλων, από τη στιγμή που το ελληνικό κράτος επιτρέπει τη χρήση ενός μνημείου (γιατί κύριοι στην ουσιά είναι αρχαιολογικό μνημείο, διότι η αρχική του κατασκευή δεν ήταν προορισμένη για χριστιανικό ναό και προπολεμικά λειτούργησε και ως μουσείο) για θρησκευτικές τελετουργίες δίνει πάτημα σε οργανώσεις όπως το Ύπατο Συμβούλιο Ελλήνων Εθνικών να ζητά τη χρήση του Παρθενώνα, ας πούμε, για τελετές της δικής τους θρησκευτικής πεποίθησης. Ας μην είμαστε ακραίοι, δε νομίζω ότι η απαγόρευση αρχικά ή η περιορισμένη χρήση που επιτρέπεται τώρα παρεμποδίζει κάποιο συνταγματικό δικαίωμα, ούτε στερεί από τους χριστιανούς την αίσθηση κατάνοιξης που μπορούμε να αισθανθούμε σε τόσους άλλους ναούς της πόλης, παλαούς και νέους. Ταπεινή, προσωπική μου άποψη.