Ἐπιστολή Ἁγιορείτου Γέροντος: Τί πληρώνουν οἱ Ἁγιορεῖται οἱ φιλοπάτριδες καί φιλογενεῖς

Ἐπειδή τό πλεῖστον του Ἑλληνικοῦ λαοῦ, μηδέ τῶν ἀξιοτίμων βουλευτῶν καί ὑπουργῶν ἑξαιρουμένων, ἔχει ἄγνοια τῆς φιλοπατρίας καί φιλογενείας τῶν Ἁγιορειτῶν, πρέπει νά γνωρίζουν ὅτι οἱ Ἁγιορεῖται Πατέρες, ὄτε ἐτέθη ὑπό τῶν μεγάλων Δυνάμεων τό θέμα τῆς ἐντάξεως τοῦ Ἁγίου Ὅρους μετά τήν ἀπελευθέρωσιν ἀπό τόν Τουρκικόν ζυγόν, τό πού θά ἀνήκη, σύσσωμοι ὑπέγραψαν τήν ἐπιθυμίαν τῶν καί τήν θέλησιν τῶν, νά ἐνσωματωθῆ εἰς τό τότε Ἑλληνικόν Βασίλειον, τήν στιγμήν πού σκοτειναί δυνάμεις, παντοιοτρόπως ἐνεργοῦσαι ἠγωνίζοντο ὑπέρ τῆς διεθνοποιήσεώς του.

Δί ὅλον αὐτόν τόν ἀγώνα ὑπέρ τῆς ἐντάξεως εἰς τόν Ἑλλαδικόν κορμόν τί ἐπραξεν τό τότε κράτος; Τό ἀνεγνώρισεν; Τί ἔκαμεν τότε; Αὐξήθηκεν μέ μίαν ἐπιπλέον χερσόνησον πού ἀποτελοῦσεν τό μῆλον τῆς ἔριδος, φάρον φωτεινόν μουσεῖο ζῶν τῆς πάλαι ποτέ Ἁγίας Ἀνατολικῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας, θησαυροφυλάκειον τῶν ὁσίων καί ἱερῶν της πίστεως καί τῆς ρωμιοσύνης.

Μήπως τώρα αὐτά ἐλησμονήθησαν; Μήπως ἔπρεπε αὐτά νά διδαχθοῦν; Μήπως αὐτά ἔπρεπε νά τά γνωρίζη ὁ λαός κάτι ποῦ ποτέ δέν ἔγινε; Φοβοῦμαι ὅτι μέ τήν ὑπάρχουσαν  ἄγνοιαν βαδίζομεν πρός ἐκεῖ. Ὀτε τότε δέν ἠδυνήθησαν νά τό πραγματοποιήσουν τώρα προφασιζόμενοι προφάσεις ἐν ἁμαρτίαις καί μέ ἐξιλαστήριον θύμα τόν...
Καθηγούμενον Ἀρχιμανδρίτην Γέροντα Ἐφραίμ, καί στηριζόμενοι εἰς ἀβασίμους καί ἀστηρίκτους καί ἀδίκους κατηγορίας προσπαθοῦν παντοιοτρόπως καί ποικιλοτρόπως νά γενῆ αὐτό πού τότε δέν ἑκατορθώθη. Μή γένοιτο.

Εἰς τά τραγικά, ἀναληθῆ καί ἀδίκως διαδραματισθέντα, κατά τοῦ Ἁγιωνύμου Ὅρους, ἐν τῷ προσώπω τοῦ Βατοπαιδινοῦ Καθηγουμένου Γέροντος Ἐφραίμ, ὅστις ὑπομένη πάσαν θλίψιν καί στεναχώριαν διά τήν Βασιλείαν τῶν Οὐρανῶν, ἐπίκαιρος εἶναι ὁ λόγος  τοῦ Ὑμνογράφου κατά τήν Μεγάλην Πέμπτην. «Λαός μου τί ἐποίησα σοί καί τί μοί ἀνταπέδωκας; Ἀντί τοῦ μάνα, χολήν, ἀντί τοῦ ὕδατος, ὄξος, ἀντί τοῦ ἀγαπᾶν μέ, Κελλίω προσεδήσατε».

Ἐνθυμηθῆτε καί σεῖς προσφυγικό στοιχεῖο, πρόσφυγες τῆς δευτέρας καί τρίτης γενιᾶς τῆς Βορείου Ἑλλάδος, ὅτι διαμένετε εἰς ἐκτάσεις γής πού ἐδωρήθησαν ὑπό τῶν Ἱερῶν Μονῶν τοῦ Ἁγίου Ὅρους. Μάθετε ὅτι ἐδώθησαν εἰς τούς προγόνους σας, ἐξ ὅλης της καρδιᾶς χωρίς δυσανασχέτησιν ἀπό τούς Ἁγιορείτας, ΟΤΕ αὐτοί εὑρέθησαν  εἰς τήν Ἑλλάδα «διωκόμενοι, ὑστερούμενοι, κακουχούμενοι.»

Ἀναλογισθῆτε, ὅσοι ἀξιοποιήσατε τήν δωρηθείσαν περιουσίαν, εἰς τούς προγόνους σας, ὅτι σεῖς εὑρέθητε εἰς τήν εὐεργετικοτέραν θέσιν, ἐξ ὅλων τῶν προσφύγων, γενόμενοι κάτοχοι, «φιλέτων», ἀποδειχθέντες καλοί διαχειρισταί καί οἰκονόμοι τῶν δωρηθέντων.

Τί θά εἴχατε ἐάν αὐτά δέν ἐδίδοντο; Ἡ φιλογένεια τῶν Ἁγιορειτῶν δέν ἐπέτρεπεν καί ἄλλην ταλαιπωρίαν τῶν προσφύγων Ρωμιῶν ἀδελφῶν τῶν καί, διά τοῦτο ἔπραξαν ὡς ἐπρεπεν. Γνωρίσατε δέ ὅτι ἔναντι αὐτῶν τῶν χιλιάδων ἐκτάσεων τό Ἅγιον Ὅρος ἔλαβεν ψιχία καί ὅμως τά ἀξιοποίησεν. Δόξα τῷ Θεῶ.

Ἔχοντες λοιπόν κατά νοῦν τά ἀνωτέρω μέγιστα εὐεργετήματα, δηλαδή, τήν μέτ ἐπιμονῆς ζητηθεῖσαν ἔνταξιν τοῦ Ἁγιωνύμου Ὅρους εἰς τήν φιλτάτην ἠμῶν πατρίδα, ἄφ ἑνός καί, ἄφ ἑτέρου, τήν πρός τούς δυστυχεῖς πρόσφυγας, τοῦ 1922-24 παραχώρησιν τῆς Μοναστηριακῆς περιουσίας, παύσατε Ἕλληνες τόν πόλεμον κατά τοῦ Ἁγίου Ὅρους καί τῶν αὐτοῦ καί κατ’ ἐπέκτασιν κατά τῆς Ἐκκλησίας διότι ὁ φθόνος καί ἡ ἀχαριστία πού βασιλεύουν εἰς τήν ταλαίπωρον χώραν μας καί ὑποφέρει τά πάνδεινα τώρα καί, τίς οἶδεν ἀκόμη, θά τιμωρηθοῦν ποικιλοτρόπως, διότι Δίκαιος Κύριος καί, δικαιοσύνας ἠγάπησεν, εὐθύτητας οἶδεν τό πρόσωπον Αὐτοῦ.  «Μή καταφέρεσθε κατά τοῦ Ἁγίου Ὅρους ἀλλά νά εἶσθε ὑπερήφανοι πού εὑρίσκεται εἰς τήν Ἑλλάδα καί ἀποτελεῖ φάρον καί σχολεῖον δί ὅλους. Κλείσετε τά αὐτιά σας καί εἰς τούς δημοσιογραφίσκους οἱ ὁποῖοι, «ὡς κόρακες, κρά, ἐρεύγονται κατά τούς ἀρχαίους, ἀλλ’ ἀκούσατε τούς ἔγκριτους αὐτῶν, οἱ ὁποῖοι καί γνῶσται εἶναι τῶν πραγμάτων καί τῶν θεμάτων καί δίκαιοι εἰς τάς κρίσεις τῶν καί ἀντικειμενικοί. Δέν πωλοῦν τήν ἰδιότητα τῶν εἰς τούς τυχόντας ἔναντι μεγάλης προβολῆς τῶν.

Κυβερνῆται καί κυβερνόμενοι, διαφυλάξατε τό Ἅγιον Ὅρος ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ καθώς καί αὐτό διαφυλάξεν καί διατηρῆσεν ἐπί αἰώνας τήν ἐθνικοθρησκευτικήν μᾶς κληρονομίαν καί τήν παρέδωσαν ὅπως ἐπρεπεν μέχρις τῶν ἡμερῶν μας. Μή γένητε συμμέτοχοι εἰς τό ἔγκλημα τῆς διώξεως καί τοῦ διεθνισμοῦ. Ἡ ἱστορία ἔχει γράψει πολλούς  Ἐφιάλτας μή συγκαταριθμηθῆτε καί σεῖς μέ αὐτούς. Τό Ἅγιον Ὅρος ἀνήκη εἰς τήν Ἑλλάδα. Τό Ἅγιον Ὅρος φυλλάτει τήν Ἑλλάδα.

 Σπυρίδων Μοναχός Μικραγιαννανίτης.

ἉγιορείτικεςΜνῆμες