19 Ιαν 2012

Nέο Βιβλίο: «Ἀπὸ τὴν ἀσκητικὴ καὶ ἡσυχαστικὴ ἁγιορείτικη Παράδοση»

Κυκλοφορήθηκε τὸ βιβλίο «Ἀπὸ τὴν ἀσκητικὴ καὶ ἡσυχαστικὴ ἁγιορείτικη Παράδοση». 
Τὸ βιβλίο διασώζει συναξάρια, περιστατικὰ καὶ ἀποφθέγματα συγχρόνων Γερόντων ποὺ ἔζησαν στὸ Ἅγιον Ὅρος τὰ τελευταία κυρίως χρόνια. Σημειώνεται χαρακτηριστικὰ στὰ Προλεγόμενα τοῦ βιβλίου:
«Εὕρισκες παλαιὰ Γέροντες στὸ Ἅγιον Ὅρος μὲ τὸ κομποσχοίνι στὸ χέρι καὶ τὸ σακίδιο στὴν πλάτη νὰ ὁδοιποροῦν μεγάλες ἀποστάσεις μέσα στὰ δύσβατα μονοπάτια. Τὰ σώματά τους ἦταν ἀποξηραμμένα ἀπὸ τὴν πολυετῆ ἄσκηση, τὰ μάτια τους βαθουλωμένα ἀπὸ τὶς ἀγρυπνίες καὶ τὸ στόμα τους ξηρὸ ἀπὸ τὶς συνεχεῖς ἐνάτες. Μερικὰ γεροντάκια ἦταν ἔγκλειστα στὰ Κελλιά τους. Δὲν πήγαιναν στὶς Καρυὲς ἢ στὴν Δάφνη γιὰ προμήθειες, ἀλλὰ ὁ Θεὸς ἔστελνε ἀγγέλους ἀγάπης, μοναχούς, ποῦ τοὺς βοηθοῦσαν. Δὲν εἶχαν ἀνθρώπινες παρηγοριὲς καὶ κοσμικὲς ἀνέσεις, ἀλλὰ αἰσθάνονταν οἱ ἴδιοι αὐτάρκεις, ἀνενδεεῖς καὶ ἦταν τελείως ἀμέριμνοι. Ἄλλοι σεβάσμιοι Γέροντες ποῦ ἔζησαν μὲ ὑπομονὴ στὸ Κοινόβιο καὶ λευκάνθηκαν στὴν ὑπακοὴ καὶ στὰ διακονήματα, ἀνέπνεαν τὸν Θεὸν καὶ τὸν Γέροντα καὶ ἔφθασαν σὲ μέτρα ἀπαθείας...
    Πολλὰ γεροντάκια «στεγνὰ» ἀπὸ τὴν ἄσκηση ἔκρυβαν μέσα τους πνεῦμα καὶ ζωή. Ἐξωτερικὰ ἦταν ἄπλυτοι μὲ παλαιά, ρυπαρὰ καὶ σχισμένα ζωστικά, ἀλλὰ σὲ αὐτὸ τὸ ἀτημέλητο σκεῦος ἔκρυβαν τὸν πολύτιμο θησαυρό, τὴν θεία χάρι ποῦ ἀπέκτησαν μὲ...
τόσους ἀγῶνες καὶ νυχθήμερα παλαίσματα. Ἦταν ξένοι τοῦ κόσμου ἀλλὰ οἰκεῖοι τοῦ Θεοῦ. Ἀγνοοῦσαν τὶς κοσμικὲς ἐξελίξεις ἀλλὰ γνώριζαν καλὰ «τὴν ὁδὸν τὴν ἄγουσαν εἰς ζωὴν αἰώνιον». Κακοπαθοῦσαν καὶ προσεύχονταν γιὰ τοὺς τρυφῶντες καὶ ἀναπαυομένους. Ἀγρυπνοῦσαν γιὰ τοὺς ὑπνοῦντες. Ἔχυναν δάκρυα καὶ μετανοοῦσαν γιὰ τοὺς γελῶντες. Ἂν καὶ ἀπόμακροι ἀπὸ τὸν κόσμο αἰσθάνονταν ἀδελφοὺς ὅλους τούς ἀνθρώπους καὶ τοὺς ἀγκάλιαζαν μὲ τὴν προσευχή τους.
    Οἱ παλαιοὶ Πατέρες εἶχαν τὴν ἁπλότητα στὸν τρόπο τῆς ζωῆς τους ἀλλὰ καὶ στὸν χαρακτήρα. Δὲν θεωροῦσαν τοὺς ἑαυτοὺς τους πνευματικούς. Εἶχαν ἐπίγνωση τῶν ἀδυναμιῶν τους καὶ ζοῦσαν τὴν μετάνοια. Εὔχονταν μεταξύ τους «καλὴ μετάνοια καὶ καλὸ τέλος».
    Αὐτοὺς τοὺς ἁγιασμένους Γέροντες ποὺ ὑπάρχουν μέχρι σήμερα, δὲν τοὺς βρίσκεις εὔκολα, γιατί γνωρίζουν νὰ κρύβωνται ἔντεχνα. Ἀλλά καὶ ἂν τοὺς συνάντησης πρέπει νὰ ἔχης πνευματικὰ αἰσθητήρια γιὰ νὰ τοὺς ἀναγνώρισης καὶ νὰ ἐπικοινωνήσης μαζί τους. Πολλοὶ Πατέρες δὲν ἀπεκάλυψαν τὰ βιώματά τους καὶ τὴν θεοσοφὴ διδασκαλία τους. Τὰ πῆραν μαζί τους ὡς μυστικὴ προσφορὰ στὸν ἀγωνοθέτη Κύριο. Ἄλλοι ὅμως γιὰ νὰ βοηθήσουν νεώτερους μοναχοὺς ἔδιναν συμβουλὲς ἢ ἀπεκάλυπταν λίγα ἀπὸ τὰ βιώματά τους, ἐνῶ ἄλλα οἰκονόμησε ὁ Θεὸς καὶ ὑπέπεσαν στὴν ἀντίληψη τρίτων. Αὐτὰ τὰ γνωστὰ κατορθώματά τους γίνονται ἀφορμὲς ἀσκητικῶν ἀγώνων στοὺς νεωτέρους, χειροπιαστὰ παραδείγματα τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ καὶ διάψευση ἐκείνων ποῦ τοὺς κατατάσσουν στὸ παρελθόν. Ἡ κάθε γενεὰ ἔχει τὸ δικό της θεοφιλὲς παρὸν ποῦ στὴν συνέχεια γίνεται παρελθόν.
    Τὰ ἀγκάθια καὶ τὰ ζιζάνια δὲν ἔλειψαν ποτὲ ἀπὸ τὸ Περιβόλι τῆς Παναγίας. Ἀλλὰ παλαιότερα ὑπῆρχαν πολλοὶ ἐνάρετοι ἀγωνιστὲς στὰ Κοινόβια, στὴν ἔρημο, ἀκόμη καὶ στὰ Ἰδιόρρυθμα. Ἔτσι γινόταν μία καλὴ παρακίνηση γιὰ τὰ πνευματικά. Οἱ συζητήσεις ἦταν γιὰ θαύματα, ἀσκήσεις καὶ γιὰ τὴν σωτηρία. Τὸ Ἅγιον Ὅρος τότε ἦταν ἀπόμακρο ἀπὸ τὸν κόσμο, πιὸ ἡσυχαστικό, πιὸ μυστικό, πιὸ ἀθόρυβο, πιὸ ἀσκητικό. Οἱ παλαιοὶ Ἁγιορεῖτες ἑξαιρέτως εἶχαν περισσότερο σεβασμὸ στὴν Παράδοση, στὶς Ἀρχὲς καὶ στοὺς Θεσμούς. Μὲ σεβασμὸ κράτησαν ὅ,τι παρέλαβαν ἀπὸ τοὺς προκατόχους τους. Εἶχαν μεγάλη εὐλάβεια στὴν Παναγία καὶ ἐμπιστοσύνη στὴν πρόνοιά Της. Ἦταν ὑπομονετικοὶ στὶς ἀσθένειες, στοὺς πειρασμοὺς καὶ στὶς δοκιμασίες, καὶ δὲν ξεχνοῦσαν τὸν σκοπὸ τῆς ἀποταγῆς τους, τὴν σωτηρία τῆς ψυχῆς τους. Εἶχαν πραγματικὴ ξενητεία, ἡ ζωὴ τους ἦταν συνυφασμένη μὲ τὸν κόπο. Στεροῦνταν ὑλικὰ ἀγαθὰ καὶ ἀπέφευγαν τὴν ἄνεση. Εἶχαν ἁπλότητα καὶ ὄχι ὀρθολογισμό, βιώματα καὶ ὄχι στεῖρες γνώσεις, εἶχαν ἦθος Καλογερικό.
    Ἀπὸ αὐτοὺς λοιπὸν τοὺς βιαστὲς τῆς φύσεως καὶ τοὺς ἐπιθυμητές τῆς Βασιλείας τῶν οὐρανῶν γνωρίζοντας τὴν ἐπίμονη καὶ ποικιλόμορφη ἄσκησή τους, τὶς νηπτικὲς ἀναβάσεις τους, τὸ ἁπλὸ καὶ ἀνόθευτο ἦθος τους καὶ τὸ ὁλοκληρωτικὸ δόσιμο στὸν Θεό, μποροῦμε νὰ πάρουμε καὶ ἐμεῖς πῦρ ἄφθαρτο γιὰ νὰ ἐξαφθῆ ὁ ζῆλος μας γιὰ ἀγῶνες καὶ προσευχή.
    Εἶναι τιμή μας ποῦ μᾶς κατέταξε ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ στὸ μοναχικὸ τάγμα καὶ ἀνήκουμε στὴν μεγάλη ἁγιορειτική οἰκογένεια. Ἀποτελεῖ χρέος καὶ καθῆκον μας νὰ σεβαστοῦμε τὴν ἁγιορειτική μοναχικὴ παράδοση, νὰ ἀκολουθήσουμε τὰ ἴχνη τῶν παλαιοτέρων Πατέρων, νὰ προσπαθήσουμε νὰ ζοῦμε, ὅπως ἔζησαν ἐκεῖνοι καὶ νὰ κάνουμε τὰ ἔργα τους.
    Ὅλα ὅσα ἀναφέρονται στὸ ἀνὰ χείρας βιβλίο, εἶναι πράξεις (ἀσκητικὰ κατορθώματα ἢ πτώσεις) καὶ πρακτικὴ διδασκαλία Ἁγιορειτῶν. Γράφονται γιὰ νὰ παρακινήσουν σὲ μετάνοια καὶ σὲ μίμηση τῆς ἀσκητικῆς βιοτῆς τους ἢ νὰ μᾶς κάνουν προσεκτικοὺς μὲ τὰ παθήματά τους».

Κεντρικὴ - ἀποκλειστικὴ διάθεση τοῦ βιβλίου:
Ἱερὸν Ἡσυχαστήριον
«Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος»
63088 Μεταμόρφωση Χαλκιδικς

Τηλέφωνον: 2375061592 καὶ 2375061103
Τηλεομοιότυπον (FAX): 2375061103

Α΄ ἔκδοση 2011
Σελ. βιβλίου: 830

Τιμὴ βιβλίου: 17 

4 σχόλια:

  1. Φίλοι που το μελέτησαν, μου είπαν ότι πρόκειται για πολύ καλό βιβλίο! Εσείς το έχετε διαβάσει;

    Διάφανος ήρωας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το διάβασα σε μια βδομάδα! Είναι τέλειο! Πραγματικά μπορεί ο κάθε ένας να καταλάβει ότι το έγραψε κάποιος Άγιος...

      Διαγραφή
  2. Αγαπητέ φίλε,
    πριν λίγες ημέρες το λάβαμε. Δεν το έχουμε διαβάσει ολόκληρο ακόμα. Είναι πάντως εξαιρετικό και ευκολοδιάβαστο. Έχει κάτι το ιδιαίτερο που σε εμπνέει να ζήσεις μια πιο πνευματική ζωή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Εγω ήδη το ξεκίνησα πολύ καλο

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.