Γράφει ὁ Κωνσταντῖνος Χολέβας, Πολιτικὸς Ἐπιστήμων
Ὁ πάντα δραστήριος Σύλλογος Κωνσταντινουπολιτῶν ποὺ ἱδρύθηκε τὸ 1928 διοργάνωσε στὶς 9 Ἰανουαρίου μία πολὺ ἐνδιαφέρουσα συζήτηση μὲ θέμα πῶς βιώνουν οἱ νεώτερες γενιὲς Μικρασιατῶν τὸ τραῦμα τοῦ 1922. Ὁμιλήτρια ἦταν ἡ κ. Ἐλευθερία Λίμπυ Τατὰ-Ἀρσέλ, ἡ ὁποία εἶναι Ἑλληνίδα καθηγήτρια σὲ Πανεπιστήμιο τῆς Δανίας. Εἰδικεύεται στὴν μετατραυματικὴ Ψυχολογία ἀτόμων καὶ ὁμάδων ποὺ ὑπέστησαν βιασμό, βασανιστήρια, προσφυγιά, ἐθνικὴ κάθαρση καὶ ἄλλα παρεπόμενα τῶν πολέμων...
Μὲ γλαφυρὸ τρόπο μᾶς μίλησε γιὰ τὴν ἐμπειρία τῆς οἰκογενείας της. Ἡ μητέρα τῆς καταγόταν ἀπὸ τὸ Τσανταρλὴ τῆς Περγάμου καὶ ὁ πατέρας της ἀπὸ τὴν Πέτρα τῆς Λέσβου. Καὶ οἱ δύο παπποῦδες τῆς σκοτώθηκαν ἀπὸ τοὺς Τούρκους. Ὁ Μυτιληνιὸς παπποὺς διότι βοήθησε τὸ 1912 τὸ θωρηκτὸ ΑΒΕΡΩΦ νὰ ἀποβιβάσει Ἕλληνες στρατιῶτες στὸ νησί. Ὁ Μικρασιάτης κάηκε ζωντανὸς μαζὶ μὲ τοὺς ἄλλους ἄνδρες τοῦ χωριοῦ τὸ 1922.
Ἡ κ. Τατὰ -Ἀρσὲλ μᾶς θύμισε ὅτι οἱ διωγμοὶ στὸ χωριὸ τῆς Μικρασιάτισσας γιαγιᾶς τῆς ἄρχισαν τὸ 1914. Οἱ Τοῦρκοι ἔσφαξαν καὶ ἐξεδίωξαν Ἕλληνες ὡς ἐκδίκηση γιὰ τὴ νίκη τῆς Ἑλλάδος στοὺς Βαλκανικοὺς Πολέμους τοῦ 1912-13. Φέτος ποὺ ἑορτάζουμε τὰ 100 χρόνια ἀπὸ...
τὴν ἔναρξη τῶν Βαλκανικῶν Πολέμων ἂς φέρουμε στὸ νοῦ μας καὶ ἐκείνους τοὺς Ἕλληνες Μικρασιάτες ποὺ σκοτώθηκαν ἢ κυνηγήθηκαν ὡς ἀντίποινα γιὰ τὴν τουρκικὴ ἥττα. Ἐξάλλου αὐτὴ ἡ ὑπενθύμιση τῆς ὁμιλήτριας δίνει καὶ μία ἀπάντηση σὲ ἐκείνους τοὺς ἀναθεωρητὲς ἱστορικούς μας, οἱ ὁποῖοι δικαιολογοῦν ὅτι οἱ τουρκικὲς βιαιότητες τοῦ 1922 ὡς ἀναμενόμενη ἀπάντηση τῶν Τούρκων στὴν παρουσία ἑλληνικοῦ στρατοῦ ἀπὸ τὸ 1919 ἕως τὸ 1922. Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι ἡ ἐθνοκάθαρση τοῦ Ἑλληνισμοῦ στὴν Μικρὰ Ἀσία ἄρχισε ἤδη ἀπὸ τὸ 1914, πέντε χρόνια πρὶν ἀποβιβασθεῖ ὁ Ἑλληνικὸς Στρατός. Ὑπάρχει καὶ σχετικὴ Μαύρη Βίβλος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου.
Μιλώντας για τοὺς Μικρασιάτες πρόσφυγες καὶ εἰδικότερα γιὰ τὴ γιαγιὰ τῆς ἐπεσήμανε ὅτι ἡ πίστη στὸν Θεὸ καὶ ἡ ὕπαρξη πνευματικῶν ἀνατάσεων καὶ ἐνδιαφερόντων βοηθοῦν περισσότερο τὸν ἄνθρωπο νὰ ἐπουλώσει τὰ ὁποιαδήποτε τραύματα. Περιγράφοντας τὴν ἔνδεια τῶν προσφύγων ποὺ μετακινοῦνται βιαίως μακριὰ ἀπὸ τὰ σπίτια τοὺς τόνισε μία φράση, τὴν ὁποία ἄκουσε καὶ ἀπὸ Μικρασιάτες, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ θύματα τοῦ Βοσνιακοῦ Πολέμου: « Ὅταν φτωχαίνεις ἀλλάζεις γοῦστα», δηλαδὴ προσαρμόζεις τὶς ἀνάγκες σου, γίνεσαι πιὸ λιτοδίαιτος καὶ λιγότερο ἀπαιτητικός. Χρήσιμη συμβουλὴ ὄχι μόνο γιὰ πολεμικὲς περιόδους, ἀλλὰ καὶ γιὰ εἰρηνικὲς δεδομένης τῆς οἰκονομικῆς κρίσης ποὺ βιώνουμε.
Ἡ κ. Τατὰ -Ἀρσὲλ διεξήγαγε μία ἐπιστημονικὴ ἔρευνα μεταξὺ νέων της τρίτης γενιᾶς ποὺ κατάγονται ἀπὸ Μικρασιάτες παπποῦδες καὶ γιαγιάδες. Ρώτησε τί ξέρουν γιὰ τὴ σφαγὴ -ποὺ φυσικὰ δὲν ἦταν συνωστισμὸς- καὶ γιὰ τὶς περιπέτειες τῶν προγόνων τους καὶ ἐπίσης τοὺς ρώτησε τί αἰσθάνονται γιὰ τοὺς Τούρκους. Οἱ νέοι αὐτοὶ ἄνθρωποι ἡλικίας ἀπὸ 30 ἕως 50 ἐτῶν βλέπουν μὲ ἐπιφυλακτικότητα τὴν Τουρκία, ἀλλὰ δὲν ἔχουν μέσα τοὺς μίσος καὶ ἐκδικητικότητα. Πάντα ὑπάρχουν οἱ λιγότερο ἐνδιαφερόμενοι γιὰ τὰ ἱστορικά, ὑπάρχει ὅμως συνήθως ἕνα παιδὶ σὲ κάθε οἰκογένεια ποὺ ψάχνει σὲ βάθος τὴν Ἱστορία. Αὐτὸ οἱ ἐπιστήμονες τὸ ὀνομάζουν «τὸ παιδὶ ποὺ κρατᾶ ἀναμμένο τὸ καντήλι».
Ἡ ὁμιλήτρια ἀναφέρθηκε στὴν ἔρευνά της ἐπὶ θυμάτων τοῦ γιουγκοσλαβικοῦ δράματος καὶ ὑπογράμμισε ὅτι τὸ μίσος καὶ ἡ βία μεταξὺ Σέρβων, Κροατῶν καὶ Βοσνιομουσουλμάνων ὀφείλεται κυρίως στὸ γεγονὸς ὅτι ἐπὶ Τίτο καὶ κομμουνισμοῦ δὲν συζητήθηκαν καθόλου τὰ αἱματηρὰ γεγονότα τοῦ Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, κυρίως ἡ σφαγὴ Σέρβων ἀπὸ Κροάτες. Ἠχηρὸ μάθημα σὲ ὅσους θέλουν νὰ κουκουλώσουν τὰ τουρκικὰ ἐγκλήματα τοῦ 1922.
πηγή: Κυριακάτικη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, 15/1/2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου