"Εἶναι ἡ Ἑλλάδα χῶρα τῆς Εὐρώπης" ἀναρωτιέται ἡ γαλλικὴ Monde! ΚΑΙ Φυσικὰ ΟΧΙ! Ἡ Ἑλλάδα δὲν εἶναι οὔτε τῆς Εὐρώπης , οὔτε τῆς ἀνατολῆς, οὔτε τῆς δύσης! Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΙΝΑΙ Η ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ! Καὶ ὅσο τοὺς ἀκολουθοῦσε εὐημεροῦσε ἔχοντας τὴ μεγαλύτερη καὶ μακροβιότερη ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ στὸν Κόσμο, τὴν ΕΛΛΗΝΟΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ, κοινῶς "ΒΥΖΑΝΤΙΟ"! Τώρα γιὰ τὰ ἄλλα ρωτῆστε καλύτερα ποιὸς ἐφτιαξε τὴ Μασσαλία...
Ἕνα ξεκάθαρο ἐρώτημα θέτει ὁ γαλλικὸς Μοnde στοὺς ἀναγνῶστες του: «Εἶναι ἡ Ἑλλάδα χώρα τῆς Εὐρώπης»; Σὲ ἕνα δισέλιδο «ἀφιέρωμα» ἡ ἐφημερίδα σημειώνει ὅτι ἡ ἔξοδος ἀπὸ τὸ εὐρὼ δὲν εἶναι ταμποὺ καὶ διηγεῖται τὴν ἀμφιλεγόμενη ἱστορία δύο αἰώνων, μίας χώρας ποὺ ἴσως εἶναι λιγότερο εὐρωπαϊκὴ ἀπὸ ὅσο φαίνεται. To ἄρθρο ξεκινᾶ μὲ τὴ ρήση τοῦ Βαλερὶ Ζισκὰρ Ντ' Ἐστὲν στὰ χρόνια του 1970: «Δὲν μποροῦμε νὰ κλείσουμε τὴν πόρτα στὸν Πλάτωνα», θέλοντας μὲ αὐτὸ τὸν τρόπο νὰ δώσει τὸ στίγμα τῆς Εὐρώπης καὶ τῆς ἄμεσης σχέσης ποὺ ἔχει μὲ τὸν ἀρχαῖο ἑλληνικὸ πολιτισμό.
Στὴ συνέχεια παρατίθεται ἡ σύγχρονη ἑλληνικὴ ἱστορία καὶ ἡ γέννηση μίας μικρῆς, ἀγροτικῆς χώρας στὴν ἄκρη τῆς Εὐρώπης, μίας χώρας ποὺ ἐπέλεξε γιὰ συμβολικοὺς λόγους τὴν Ἀθήνα γιὰ πρωτεύουσα, μίας χώρας ποὺ πέρασε πολέμους, διχασμούς, τὴ «Μεγάλη Ἰδέα», τὴν καταστροφὴ τῆς...
Μικρᾶς Ἀσίας, τὴν πείνα τῆς κατοχῆς, τὸ ἀντάρτικο, τὴν ἀπελευθέρωση, τὴ δικτατορία τῶν Συνταγματαρχῶν καὶ τὴ Μεταπολίτευση.
Δὲν λείπουν ἀσφαλῶς οἱ ἀναφορὲς στὸ πελατειακὸ κράτος τὸ ὁποῖο δημιουργήθηκε καὶ πάνω στὸ ὁποῖο στηρίχθηκε τὸ πολιτικὸ κατεστημένο.
«Μετὰ τὴ Μεταπολίτευση, ὁ εὐρωπαϊκὸς δρόμος ἄνοιξε καὶ πάλι» σημειώνουν οἱ ἀρθρογράφοι, παραθέτοντας τὶς ἰσχυρὲς ἀντιρρήσεις ἀρκετῶν χωρῶν της τότε ΕΟΚ, ἀλλὰ καὶ τὴ στήριξη τοῦ Βαλερὶ Ζισκὰρ Ντ' Ἐστὲν στὴν εἴσοδο τῆς Ἑλλάδας στὶς Εὐρωπαϊκὲς Κοινότητες, τὸ 1981.
Καὶ μετὰ ἦρθε ἡ ἐποχὴ τοῦ Ἀνδρέα Παπανδρέου, τὰ πακέτα στήριξης ἀπὸ τὴν Εὐρώπη. «Ἦταν ἡ περίοδος ποὺ μποροῦσε κανεὶς νὰ δεῖ σὲ κάθε ἑλληνικὸ χωριὸ ἕνα μαρμάρινο ἄγαλμα στοὺς νεκροὺς (σσ τῆς Ἀντίστασης, κατὰ πάσα πιθανότητα), ὅπως καὶ ταμπέλες ποὺ ἀνέφεραν τὴν κοινοτικὴ συμμετοχὴ στὴ χρηματοδότηση» θυμᾶται ὁ καθηγητὴς τοῦ Πανεπιστημίου Paris X-Nanterre, Γκὶ Μπιρζέλ.
Ἦρθε καὶ ἡ ἐποχὴ μεγάλων μεταρρυθμίσεων, ἀλλὰ καὶ μίας διφορούμενης ἐξωτερικῆς πολιτικῆς, λόγω καὶ τῆς γεωγραφικῆς θέσης τῆς Ἑλλάδας. Ἡ κοινὴ γνώμη, ὅπως ἀναφέρει ἡ ἐφημερίδα, δὲν ἐνίωσε ἰδιαίτερα καλὰ μὲ τὸ βομβαρδισμὸ τῆς Σερβίας τὸ 1999 ἀπὸ τὸ ΝΑΤΟ. «Ἀκόμα καὶ σήμερα, ἡ Ἀθήνα δὲν ἀναγνωρίζει τὸ Κόσοβο καὶ ἀρνεῖται στοὺς γείτονες τὸ ὄνομα "Μακεδονία"».
Καὶ μετὰ ἦρθε ἡ διεύρυνση καὶ ἡ εὐρωζώνη, γιὰ τὴν ὁποία ἡ ἐφημερίδα περιγράφει ἀναλυτικὰ τὰ ζητήματα ποὺ προέκυψαν μὲ τὴν εἴσοδο τῆς Ἑλλάδας σὲ αὐτήν.
«H Κομισιὸν καὶ ἡ ΕΚΤ ἔδωσαν τὸ πράσινο φῶς γιὰ τὴν εἴσοδο τῆς Ἑλλάδας στὴν Εὐρωζώνη» θυμᾶται ὁ Ντιντιὲ Ρέιντερς, ὑπουργὸς Οἰκονομικῶν του Βελγίου, σημειώνοντας τὴν πολιτικὴ σημασία ποὺ εἶχε ἡ εἴσοδος καὶ τῆς Ἑλλάδας στὸ ἑνιαῖο νόμισμα.
Στὴ συνέχεια γίνεται ἀναφορὰ στὸν ἱστορικὴ εὐθύνη ποὺ ἔπαιζε ἢ ἔπρεπε νὰ παίζει ἡ Εὐρώπη στὴν προσπάθειά της νὰ ἐντάξει στοὺς κόλπους της καὶ χῶρες τοῦ πρώην Ἀνατολικοῦ Μπλόκ. Ἐπιπλέον ἐκφραζόταν ἡ θέση ὅτι μία χώρα τῆς ὁποίας τὸ ΑΕΠ ἐκπροσωπεῖ μόλις τὸ 2% μὲ 3% τοῦ ΑΕΠ τῆς εὐρωζώνης δὲν θὰ δημιουργοῦσε πρόβλημα...
Ἦταν ἡ ἐποχὴ τῆς αἰσιοδοξίας, γράφει ἡ ἐφημερίδα, ἡ ὁποία συνεχίστηκε μὲ ἀποκορύφωμα τὸν θρίαμβο στὸ Euro 2004 καὶ τὴν ἐπιτυχία τῶν Ὀλυμπιακῶν Ἀγώνων τῆς Ἀθήνας.
Καὶ μετά, ἦρθε ἡ ἀπόφαση τοῦ νέου ὑπουργοῦ Οἰκονομικῶν Γιώργου Ἀλογοσκούφη νὰ κάνει «ἀπογραφή», ἡ ὁποία ἄλλαξε ἐντελῶς τὰ δημοσιονομικὰ δεδομένα. Ὅλα ξαφνικὰ τὰ νούμερα ἦταν λάθος...
«Ὅπως ὁ Δίας μεταμορφώθηκε σὲ ταῦρο γιὰ νὰ ἀπαγάγει τὴν Εὐρώπη, ἔτσι καὶ ἡ Ἑλλάδα εἶχε πεῖ ψέμματα» γράφει ἡ ἐφημερίδα.
Καὶ μετὰ ἄρχισε ὁ κατήφορος μὲ σημεῖο ἀφετηρίας τὴν ἀκρωτηριασμένη Ἀφροδίτη τῆς Μήλου στὸ ἐξώφυλλο γερμανικοῦ περιοδικοῦ...
Τὸ κλίμα στὴν Ἑλλάδα ἔχει πλέον ἀλλάξει καὶ ἡ περίφημη τρόικα εἶναι γιὰ τὴ χώρα μία μετενσάρκωση τοῦ Ναζισμοῦ. Ἡ βία ἐπανέκαμψε στοὺς δρόμους τῆς Ἀθήνας. «Οἱ ἐποχὲς ποὺ τὰ δεινὰ τῶν Ἑλλήνων συγκινοῦσαν τὸν Σατωβριάνδο καὶ τὸν Λόρδο Βύρωνα εἶναι πολὺ μακρινὲς» γράφουν χαρακτηριστικὰ οἱ συντάκτες τῆς γαλλικῆς ἐφημερίδας.
Καὶ μιλώντας γιὰ ἐφημερίδες: μὲ ὅλα αὐτὰ ποὺ συμβαίνουν, ἡ βρετανικὴ Daily Telegraph ἔφτασε νὰ γράψει ὅτι «θὰ ἦταν καλὴ ἰδέα νὰ γίνει ἕνα πραξικόπημα στὴν Ἀθήνα, γιὰ νὰ ἔχει κανεὶς μία καλὴ ἀφορμὴ νὰ διώξει τὴν Ἑλλάδα ἀπὸ τὴν Ε.Ε.»
Ἡ ἐφημερίδα φιλοξενεῖ καὶ συνέντευξη τοῦ Βαλερὶ Ζισκὰρ Ντ' Ἐστὲν μὲ τίτλο: «Ἡ εἴσοδος τῆς Ἑλλάδας στὴν Εὐρωζώνη ἦταν σοβαρὸ λάθος».
Ὁ πρώην πρόεδρος τῆς Γαλλικῆς Δημοκρατίας (1974-1981) ἀναγνωρίζει πάντως ὅτι ἡ Εὐρώπη ἄργησε νὰ δράσει στὴν ἑλληνικὴ κρίση, ξεκαθαρίζοντας ὅμως ὅτι ἡ ΕΕ εἶναι ἡ μοναδικὴ ἐλπίδα γιὰ τοὺς Ἕλληνες.
Γιὰ τὸν Γιῶργο Παπανδρέου σημειώνει ὅτι ὁ κόσμος ὑπῆρξε πολὺ σκληρὸς μαζί του, ἂν καὶ ὁ ἴδιος πῆρε μεγάλο καὶ ἀνεξήγητο ρίσκο μὲ τὸ δημοψήφισμα.
Ὁ Ντ' Ἐστὲν πάντως καταλήγει λέγοντας ὅτι ὑπάρχει μία ὑπερβολὴ μὲ τὸ ἑλληνικὸ ζήτημα: ἡ Ἑλλάδα ἐκπροσωπεῖ ἕνα πολὺ πολὺ μικρὸ ποσοστὸ τοῦ παγκόσμιου πληθυσμοῦ. Δὲν ὑπάρχει λόγις νὰ κάνουμε αὐτὴ τὴν κρίση πλανητικὸ ζήτημα...
Οι Ευρωπαίοι ήταν, είναι και θα είναι αιωνίως κομπλεξικοί έναντι του Ελληνισμού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ λέξη "Ευρώπη" είναι Ελληνική. Το ερώτημα δεν είναι αν η Ελλάδα ανήκει στην Ευρώπη, αλλά εάν η Ευρώπη αξίζει να της δίνουμε τόση σημασία εμείς οι Έλληνες.
Το κυριότερο ιστορικό αγκάθι για τους νεοβαρβάρους Φράγκους, είναι φυσικά το υπέρλαμπρο χιλιόχρονο Ελληνορθόδοξο Βυζάντιο.
Όταν η Κωνσταντινούπολη ήταν η μεγαλύτερη πόλη του τότε γνωστού κόσμου και ακτινοβολούσε πλούτο, ισχύ και πολιτισμό, οι βάρβαροι δυτικοευρωπαίοι - που σήμερα μας παριστάνουν τους πολύ "προοδευμένους" και αναρωτιούνται αν ανήκουμε στην Ευρώπη - ήταν βυθισμένοι στην αμάθεια, την βρωμιά και την εξαθλίωση.
Η αδυναμία των Δυτικών να κατανοήσουν το Βυζάντιο, εξηγεί την αδυναμία τους να καταλάβουν κι εμάς.
Θα καταλάβουν την πλάνη τους, όταν η Ευρωπα'ι'κή Ένωση θα καταρρεύσει και ο Ελληνορθόδοξος πολιτισμός θα αναγεννηθεί στην Βασιλεύουσα Πόλη, όπως προείδαν οι Άγιοί μας.
Και τότε θα αναρωτιόμαστε εμείς εάν οι Ευρωπαίοι αξίζουν την προσοχή μας ή όχι !
Ο ΚΑΙΡΟΣ ΓΑΡ ΕΓΓΥΣ !