Γέροντα,παλιὰ ἔλεγαν: ''Καλύτερα νὰ λειώνεις σόλες παρὰ κουβέρτες''.Τί ἐννοοῦσαν; -Ἤθελαν νὰ ποῦν: ''Καλύτερα νὰ λειώνεις σόλες δουλεύοντας παρὰ νὰ μένεις στὸ κρεββάτι τεμπελιάζοντας''.Ἡ δουλειὰ εἶναι εὐλογία,εἶναι δῶρο Θεοῦ.Δίνει ζωντάνια στὸ σῶμα,φρεσκάδα στὸν νοῦ.Ἐὰν δὲν ἔδινα ὁ Θεὸς τὴν δουλειά,θὰ μουχλίαζε ὁ ἄνθρωπος.Ὅσοι εἶναι ἐργατικοί,ἀκόμη καὶ στὰ γεράματά τους δὲν σταματοῦν νὰ δουλεύουν.Ἂν σταματήσουν τὴν δουλειά,ἐνῶ ἀκόμη ἔχουν δυνάμεις,μελαγχολία θὰ πάθουν.Αὐτὸ εἶναι θάνατος γι' αὐτούς.Θυμᾶμαι,ἕνα γεροντάκι στὴν Κόνιτσα,κοντὰ ἐνενήντα χρονῶν,συνέχεια δούλευε.Τελικὰ πέθανε στὸ χωράφι,δύο ὧρες μακριὰ ἀπὸ τὸ σπίτι.
Ἐξάλλου καὶ αὐτὴ ἡ σωματικὴ ἀνάπαυση ποὺ ἐπιζητοῦν μερικοὶ δὲν εἶναι μία μόνιμη κατάσταση.Ἴσα-ἴσα ποὺ ξεχνοῦν τὸ ἄγχος τοὺς ἐκείνη τὴν ὥρα.Ἔχουν τὸ φαγητό τους,τὸ γλυκό τους,τὸ μπάνιο τους,τὴν ξεκούραση.Μόλις ὅμως τελειώσουν αὐτά,ζητοῦν ἄλλα ἀνάπαυση.Ἔτσι εἶναι συνέχεια στενοχωρημένοι,γιατί πάντα κάτι τοὺς λείπει,νιώθουν ἕνα κενὸ καὶ ἡ ψυχὴ τοὺς ζητὰ νὰ τὸ συμπληρώσει.Ἐνῶ αὐτὸς ποὺ κουράζεται μὲ τὴν δουλειὰ ἔχει μία συνεχῆ χαρά,τὴν πνευματικὴ χαρά.-Γέροντα,ἂν ἔχεις πρόβλημα μὲ τὴν μέση,δὲν μπορεῖς νὰ κάνεις ὁποιαδήποτε ἐργασία.
-Καλά,καὶ ἡ μέση δὲν χρειάζεται ἄσκηση;Μία ἐργασία ποῦ εἶναι σὰν ἄσκηση γιὰ τὴν μέση δὲν βοηθάει;Κοίταξε νὰ σοὺ πῶ: Ἂν κανεὶς τρώει,πίνει,κοιμᾶται καὶ δὲν δουλεύει,παθαίνει ἕνα ξεβίδωμα καὶ θέλει ὅλο νὰ κοιμᾶται,γιατί τὸ σῶμα του,τὰ νεῦρα του,χαλαρώνουν.Φθάνει σιγὰ-σιγὰ νὰ μὴν μπορεῖ νὰ κάνει τίποτε.Μόλις περπατήσει λίγο,κόβεται.Ἐνῶ,ἂν δουλέψει λίγο καὶ κινηθεῖ,δυναμώνει καὶ στὰ πόδια καὶ στὰ χέρια.Βλέπεις,αὐτοὶ ποὺ ἀγαποῦν τὴν δουλειά,δὲν κοιμοῦνται πολὺ ἤ,ἀπὸ κούραση,μπορεῖ καὶ καθόλου νὰ μὴν κοιμηθοῦν,ἀλλὰ ἔχουν δυνάμεις,γιατί μὲ τὴν δουλειὰ ψήνονται καὶ δυναμώνουν σωματικά.
Ἡ δουλειά,εἰδικὰ γιὰ τὸν νέο,εἶναι ὑγεία.Ἔχω παρατηρήσει ὅτι...
μερικὰ καλομαθημένα παιδιά,ὅταν πᾶνε στὸν στρατό,ψήνονται,σκληραγωγοῦνται.Ὁ στρατὸς τοὺς κάνει πολὺ καλό.Φυσικὰ αὐτὸ περισσότερο γινόταν παλιά.Σήμερα φοβοῦνται νὰ ζορίσουν τοὺς στρατιῶτες,γιατί μὲ λίγο ζόρισμα κόβουν τὶς φλέβες,παθαίνουν νευρικὸ κλονισμό...Ἐγὼ λέω στοὺς γονεῖς νὰ πληρώνουν κάποιον καὶ νὰ στέλνουν τὰ παιδιὰ τοὺς σ' αὐτὸν νὰ δουλεύουν,γιὰ νὰ ἔχουν τὴν ὑγεία τοὺς-φθάνει νὰ κάνουν μία δουλειὰ ποὺ νὰ τὴν ἀγαποῦν.Γιατί ἕνας νέος ποὺ ἔχει νεῦρο,ἔχει καὶ μυαλό,ἂν δὲν δουλεύει,γίνεται νωθρός.Ὅταν μάλιστα βλέπει τοὺς ἄλλους νὰ προκόβουν,μπερδεύεται ἀπὸ τὸν ἐγωισμό του καὶ δὲν εὐχαριστιέται μὲ τίποτε.Συνέχεια ἔχει λογισμοὺς καὶ τὸ μυαλὸ τοῦ κουρκουτιάζει.Ὕστερα πάει καὶ ὁ διάβολος καὶ τοῦ λέει: ''Χαμένε,τι ἀνεπρόκοπος ποὺ εἶσαι!Ὁ τάδε ἔγινε καθηγητής,ὁ ἄλλος ἔχει δική του δουλειὰ καὶ βγάζει χρήματα,ἐσὺ ποῦ θὰ καταλήξεις;'',ὅποτε τὸν ἀπελπίζει.Ἐνῶ,ἂν δουλέψει,θὰ ἀποκτήσει ἐμπιστοσύνη στὸν ἑαυτό του,μὲ τὴν καλὴ ἔννοια.Θὰ δεῖ ὅτι καὶ αὐτὸς μπορεῖ νὰ τὰ βγάλει πέρα,ἀλλὰ καὶ τὸ μυαλό του θὰ ἀπασχολεῖται στὴν δουλειὰ καὶ θὰ γλιτώνει ἀπὸ τοὺς λογισμούς.Γίνονται ἔτσι δύο καλά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου