Μ. Δευτέρα - Τοῦ θαύματος τῆς ξηρανθείσης ἀκάρπου Συκῆς μνείαν ποιούμεθα

 Μ. Δευτέρα - Τοῦ θαύματος τῆς ξηρανθείσης ἀκάρπου Συκῆς μνείαν ποιούμεθα 

Καρποφόροι

 «Καὶ οὐδὲν εὖρεν ἐν αὐτὴ εἰ μὴ φύλλα μόνον»

(Μάτθ. κὰ' 18 - 22)

Ἕνα πρωινό, ὁ Χριστὸς πείνασε. Καὶ πλησιάζοντας στὸ δρόμο μία συκιά, ἀνεζήτησε σύκα. Ὅμως, φύλλα μόνο βρῆκε. Καὶ ἡ καταδίκη της ξηρασίας ἦλθε νὰ πλήξη τὸ ἄκαρπο δένδρο.

Καὶ σὺ ἀδελφὴ ψυχή, μὲ δένδρο μοιάζεις μέσα στὸ περιβόλι τῆς Δημιουργίας τοῦ Θεοῦ.

Ἦλθε πολλὲς φορὲς κοντά σου ὁ Οὐράνιος Περιβολάρης.

Σὲ πότισε μὲ τὴ θεία Χάρι.

Σὲ λίπανε μὲ τὴν ἀπέραντη ἀγάπη Του.

Σὲ κλάδεψε μὲ τὴν στοργική Του παιδαγωγία.

Καὶ τώρα, πεινασμένος γιὰ τὴν σωτηρία σου, ἔρχεται νὰ βρῆ τὸν «καρπό».

Ψάχνει κάτω ἀπὸ τὰ φύλλα τῆς τυπολατρείας σου μήπως βρὴ τὸν καρπὸ τῆς μετανοίας σου. Μὰ τὰ κλαδιά σου ὑπερήφανα ὑψωμένα δὲν ἔχουν τίποτα νὰ τοῦ προσφέρουν.

Ξαναψάχνει μήπως λάθεψε.

Ἀναζητᾶ δάκρυα κατανύξεως! Ἐρευνᾶ γιὰ σκιρτήματα καρδίας!

Φτωχὴ ψυχή! Τόση ἀκαρπία!

Καὶ ἡ καταδίκη της αἰωνίου σου ξηρασίας σὲ ἀναμένει.

Ἁγία καὶ Μεγάλη Ἑβδομὰς

Σκέψεις καὶ Πόθοι

Ἐκδόσεις "Ὀρθόδοξος...

Κυψέλη" Θεσσαλονίκη

Ι.Μ.Παντοκράτορος