“Από τὴν ἕδρα τῆς Διοίκησης μὲ ὁδήγησε τὴν ἑπόμενη μέρα -ἦταν μία ὑπέροχη Κυριακὴ- μία μόνο δίωρη ἱππασία ἀπὸ ἕνα ἰδιαίτερα ἄνετο μονοπάτι ἀνάμεσα ἀπὸ δασώδη ὑψώματα πάντα κατὰ μῆκος τῆς θάλασσας, στὸν ἑπόμενο ταξιδιωτικό μου στόχο, τὴ Μονὴ Βατοπαιδίου. Καθώς πλησιάζαμε τὸ μοναστήρι ἀντικρίσαμε τεράστια ἐρείπια ἦταν τὰ θλιμμένα λείψανα τῆς ἔνδοξης Σχολῆς, ἢ ὁποία, ὅπως εἴδαμε, κάποτε θὰ κάλυπτε μὲ λαμπερὸ φῶς τὸ Ἅγιον Ὅρος. Ἀπὸ ἐκεῖ ἱππεύσαμε στὸ βάθος πρὸς τὴν ἀκτή, στὴν ὁποία ἀκουμποῦν τὰ ἐπισημότατα κτίρια τοῦ κάστρου τῶν μοναχῶν, τοῦ Βατοπαιδίου. Ὅλα ἐδῶ δίνουν τὴν ἐντύπωση μεγαλοπρέπειας καὶ εὐημερίας.”
Gelzer, Makedonien96 (1902)
Πηγή: Περιηγητῶν...
Ἀναμνήσεις (15ος-19ος αἰώνας)Ἱερὰ Μεγίστη Μονὴ Βατοπαιδίου, Ἅγιον Ὅρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου