Γιὰ τὴν δύναμη τοῦ καλοῦ λόγου

ΑΓΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΡΙΜΑΙΑΣ

Γιὰ τὴν δύναμη τοῦ καλοῦ λόγου καὶ τὴν ἐπιείκεια στοὺς ἁμαρτωλοὺς

«Καὶ παράγων ὁ Ἰησοῦς ἐκεῖθεν εἶδεν ἄνθρωπον καθήμενον ἐπὶ τὸ τελώνιον, Ματθαῖον λεγόμενον, καὶ λέγει αὐτῶ· ἀκολούθει μοί. Καὶ ἀναστᾶς ἠκολούθησεν αὐτῶ» (Μθ. 9, 9).

Ποιὸς ἦταν αὐτὸς ὁ Ματθαῖος, ὁ ὁποῖος στὴ συνέχεια ἔγινε μεγάλος ἀπόστολος καὶ εὐαγγελιστής; Ἦταν τελώνης καὶ μάζευε φόρους. Ὁ λαὸς μισοῦσε τοὺς τελῶνες καὶ τοὺς θεωροῦσε ἁμαρτωλούς, διότι ἔκαναν πολλὲς ἀδικίες προσπαθώντας νὰ κερδίσουν περισσότερα χρήματα γιὰ τὸν ἑαυτό τους. Καὶ αὐτὸν τὸν ἄνθρωπο, ποὺ ὅλοι τὸν θεωροῦσαν ἄθλιο καὶ τὸν ἀποστρέφονταν, ὁ Κύριος τὸν καλεῖ καὶ τοῦ λέει: «Ἀκολούθει μοί».

Μόνο δύο λέξεις, καὶ αὐτὲς ἔκαναν ἐπανάσταση στὴν ψυχὴ τοῦ τελώνη. Σηκώθηκε ἀμέσως, ἔριξε κάτω τὰ χρήματά του καὶ ἀκολούθησε τὸν Χριστό.

Αὐτὸ τί σημαίνει; Σημαίνει ὅτι τὸ κάλεσμα τοῦ Χριστοῦ μπορεῖ νὰ προκαλέσει στὴν ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου ἐπανάσταση. Στοὺς βίους τῶν ἁγίων ὑπάρχουν πολλὰ παραδείγματα ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι ἐπέστρεψαν στὸν Χριστὸ μετὰ ἀπὸ ἕναν λόγο τοῦ Εὐαγγελίου. Ἀπὸ τὴν πείρα μου γνωρίζω ὅτι ἕνας καλὸς λόγος μπορεῖ νὰ συνταράξει τὴν ψυχὴ τοῦ ἁμαρτωλοῦ, ὅπως συντάραξε τὴν ψυχὴ τοῦ τελώνη Ματθαίου. Ἄνθρωποι πνιγμένοι στὴν ἁμαρτία, κλέφτες, ληστὲς καὶ φονιάδες, ὅταν τοὺς λὲς ἕναν καλὸ λόγο καὶ τοὺς δείχνεις τὴν ἀγάπη σου, τὴν συγκατάβαση καὶ τὸν σεβασμὸ στὸ πρόσωπό τους, συγκινοῦνται πάρα... πολύ.

Καὶ ἐμεῖς οἱ ἁμαρτωλοί, ἀδύναμοι καὶ ἀσήμαντοι ἄνθρωποι μὲ ἕναν λόγο ἀγάπης καὶ σεβασμοῦ μποροῦμε νὰ συγκινοῦμε καὶ νὰ συνταράζουμε τὶς καρδιὲς τῶν ἁμαρτωλῶν, ὅπως ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός. Νὰ τὸ θυμόμαστε καὶ ποτὲ νὰ μὴν κατακρίνουμε τοὺς ἁμαρτωλούς, νὰ μὴν τοὺς στιγματίζουμε, ἀλλὰ νὰ τοὺς φερόμαστε μὲ ἀγάπη, δείχνοντας σεβασμὸ στὸ πρόσωπό τους, ἂν καὶ οἱ ἴδιοι δὲν τὸ σέβονται καὶ τὸ ἔχουν καταπατήσει.

«Καὶ ἐγένετο αὐτοῦ ἀνακειμένου ἐν τὴ οἰκία, καὶ ἰδοὺ πολλοὶ τελῶναι καὶ ἁμαρτωλοὶ ἐλθόντες συνανέκειντο τῷ Ἰησοῦ καὶ τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ. Καὶ ἰδόντες οἱ Φαρισαῖοι εἶπον τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ· διατὶ μετὰ τῶν τελωνῶν καὶ ἁμαρτωλῶν ἐσθίει ὁ διδάσκαλος ὑμῶν; Ὁ δὲ Ἰησοῦς ἀκούσας εἶπεν αὐτοῖς· οὐ χρείαν ἔχουσιν οἱ ἰσχύοντες ἰατροῦ, ἀλλ' οἱ κακῶς ἔχοντες. Πορευθέντες δὲ μάθετε τί ἐστὶν ἔλεον θέλω καὶ οὐ θυσίαν. Οὐ γὰρ ἦλθον καλέσαι δικαίους, ἀλλ' ἁμαρτωλοὺς εἰς μετάνοιαν» (Μθ. 9, 10-13).

Οἱ φαρισαῖοι ἀγανακτοῦσαν γιὰ τὸ ὅτι ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς συναναστρεφόταν μὲ τοὺς ἁμαρτωλούς, τὶς πόρνες καὶ τοὺς τελῶνες. Περιφρονοῦσαν αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους καὶ θεωροῦσαν ἀκαθαρσία νὰ ἐπικοινωνοῦν μαζί τους. Ποτὲ δὲν τοὺς μιλοῦσαν, ἄλλα τοὺς κακολογοῦσαν καὶ τοὺς κατέκριναν γιὰ τὴν συμπεριφορά τους.

Ξέρουμε ὅτι οἱ πόρνες ἐπλεναν τὰ πόδια τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ καὶ τὰ σκούπιζαν μὲ τὰ μαλλιά τους. Ποτὲ δὲν ἔχουν ἀκούσει ἀπ' Αὐτὸν κανένα λόγο ἐπιπληκτικό. Τὶς συγχωροῦσε καὶ τὶς ἔλεγε: «Πορεύου καὶ ἀπὸ τοῦ νῦν μηκέτι ἁμάρτανε» (Ἴω. 8, 11).

Οἱ φαρισαῖοι ἦταν ἀνίκανοι νὰ καταλάβουν αὐτὴ τὴν συμπεριφορὰ τοῦ Χρίστου καὶ δυσφοροῦσαν γιὰ τὴν στάση τοῦ ἀπέναντι στοὺς ἁμαρτωλούς. Ἀλλὰ ὁ Κύριος τους ἀπαντοῦσε τὸ ἑξῆς: «Οὐ χρείαν ἔχουσιν οἱ ἰσχύοντες ἰατροῦ, ἀλλ' οἱ κακῶς ἔχοντες» (Μθ. 9, 12). Ἦλθε γιὰ νὰ σώσει τοὺς ἁμαρτωλούς. Μὲ τὴν ἀγάπη τοῦ ἀγκαλίαζε κάθε ἁμαρτωλὸ καὶ ζητοῦσε νὰ τὸν ὁδηγήσει στὴν σωτηρία. Στοὺς φαρισαίους ποὺ τοῦ παραπονέθηκαν εἶπε: «Πορευθέντες δὲ μάθετε τί ἐστὶν ἔλεον θέλω καὶ οὐ θυσίαν» (Μθ. 9, 13). Οἱ γραμματεῖς καὶ οἱ φαρισαῖοι τὴν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας τοὺς στήριζαν στὶς θυσίες καὶ τὶς προσευχές τους, καὶ ὁ Κύριος λέει ὅτι δὲν θέλει θυσία, ἀλλὰ ἔλεος, ἔλεος στοὺς ἁμαρτωλούς.

Οἱ θυσίες χρειάζονταν στὴν Παλαιὰ Διαθήκη, διότι προεικόνιζαν τὴν Μόνη Θυσία ποῦ πρόσφερε ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστὸς πάνω στὸν Σταυρὸ τοῦ Γολγοθά. Ὅταν δόθηκε αὐτὴ ἡ Θυσία οἱ ἄλλες θυσίες ἔχασαν τὴν σημασία καὶ τὸ νόημά τους, γι' αὐτὸ δὲν τὶς προσφέρουμε πιά.

Τώρα ὁ Κύριος δὲν περιμένει θυσία ἀλλὰ ἔλεος. Περιμένει ἀπὸ μᾶς τὴν εὐσπλαχνία σὲ ὅλους τους ἁμαρτωλοὺς καὶ τοὺς περιφρονημένους. Ἡ συμπεριφορά μας πρὸς αὐτοὺς τοὺς ἀνθρώπους νὰ εἶναι ἴδια μ' αὐτὴν ποὺ ἔδειξε Ἐκεῖνος. Νὰ μὴν περιφρονοῦμε κανέναν, κανέναν νὰ μὴν θεωροῦμε κατώτερο ἀπό μας. Νὰ βλέπουμε τὶς δικές μας ἁμαρτίες καὶ ὄχι τῶν ἄλλων, νὰ ἀποκτήσουμε τὴν ταπείνωση καὶ τὴν πραότητα, μιμούμενοι τὴν δική Του ταπείνωση καὶ πραότητα. Νὰ ἀγαπᾶμε καὶ νὰ εὐεργετοῦμε τοὺς περιφρονημένους καὶ τοὺς ταπεινωμένους, νὰ τοὺς προσφέρουμε πνευματικὴ βοήθεια, δείχνοντας ἐνδιαφέρον γιὰ τὴν σωτηρία τους.

Ὁ Κύριος λέει ὅταν κάνουμε τραπέζι νὰ μὴν καλοῦμε ἀνθρώπους ποὺ μποροῦν μετὰ νὰ καλέσουν καὶ ἐμᾶς στὸ γεῦμα, ἀλλὰ τοὺς πένητες καὶ τοὺς φτωχοὺς κουρελιάρηδες. Θέλει νὰ τὸ κάνουμε μὲ ἀγάπη, καὶ πάντα μὲ συμπόνια νὰ φερόμαστε στοὺς ἀνθρώπους ποὺ ὁ κόσμος τοὺς περιφρονεῖ, καλώντας τοὺς βρωμιάρηδες καὶ ἀχρείους.

Ὁ Κύριός μας ἔδωσε παράδοξες καὶ θαυμαστὲς ἐντολές. Εἶπε ὅτι δὲν θέλει θυσία ἀλλὰ ἔλεος, ἔλεος σὲ ὅλους ποὺ τὸ χρειάζονται. Ἕνα μεγάλο, ἀμέτρητο πλῆθος ἀνθρώπων περιμένουν κάποιον νὰ τοὺς δείξει εὐσπλαχνία, νὰ τοὺς πεῖ ἕνα λόγο ἀγάπης καὶ παρηγοριᾶς. Περιμένουν οἱ ἄνθρωποι κάποιον νὰ τοὺς δείξει τρυφερότητα καὶ νὰ τοὺς βοηθήσει, καὶ ἀντὶ αὐτοῦ συναντοῦν στοὺς γύρω τους ψυχρότητα καὶ ἀδιαφορία. Ἀλλὰ πάνω ἀπὸ αὐτὰ καὶ σὲ μερικοὺς ἀκόμα χριστιανοὺς βλέπουν περιφρόνηση καὶ ἀποστροφή.

Στὰ μάτια τοῦ Θεοῦ αὐτός, ποὺ ἔτσι συμπεριφέρεται στοὺς ἀδελφούς του, πράττει βαριὰ ἁμαρτία. Σὲ ὅλα πρέπει νὰ εἴμαστε μιμητὲς τοῦ Κυρίου καὶ νὰ ἀκολουθοῦμε τὸ παράδειγμά Του. Ἂς Τὸν ἀκολουθήσουμε λοιπὸν καὶ ἂς μὴν θεωροῦμε τὸν ἑαυτὸ μᾶς ἀνώτερο ἀπὸ τὸν πλησίον, ὅποιος καὶ νὰ εἶναι αὐτὸς - κλέφτης, φονιὰς ἢ ληστής, διότι στὰ μάτια τοῦ Θεοῦ μπορεῖ νὰ εἴμαστε χειρότεροι ἀπὸ αὐτόν.

Νὰ θυμόμαστε πάντα πῶς συμπεριφερόταν ὁ Κύριος στοὺς ἁμαρτωλούς, πῶς φέρθηκε στὸν τελώνη Ματθαῖο καὶ πῶς φερόταν σὲ ἄλλους τελῶνες, πόρνες καὶ ἁμαρτωλοὺς καὶ προκαλοῦσε μ' αὐτὸ τὴν ὀργὴ τῶν φαρισαίων. Νὰ μὴν εἴμαστε σὰν τοὺς φαρισαίους, ἀλλὰ νὰ μιμούμαστε τὸν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό. Ἀμήν.

ΑΓΙΟΥ ΛΟΥΚΑ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΡΙΜΑΙΑΣ

ΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΟΜΙΛΙΕΣ

|ΤΟΜΟΣ Β’

ΕΚΔΟΣΕΙΣ "ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ"

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Πηγή:Ι.Μ.ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΟΣ