Θὰ σωθοῦν οἱ μὴ Ὀρθόδοξοι;

Τοῦ Μητροπολίτη Φιλαρετου

Ερώτηση: "Αν η ορθόδοξη πίστη είναι η μόνη αληθινή πίστη, μπορούν οι Χριστιανοί άλλων ομολογιών να σωθουν; Μπορεί ένα πρόσωπο που έχει ζησει μια δίκαιη ζωή στη Γη να σωθει, ενώ δεν είναι χριστιανός; "

Απάντηση: "Τῷ γὰρ Μωϋσῇ λέγει· ἐλεήσω ὃν ἂν ἐλεῶ, καὶ οἰκτειρήσω ὃν ἂν οἰκτείρω. 16 ἄρα οὖν οὐ τοῦ θέλοντος οὐδὲ τοῦ τρέχοντος, ἀλλὰ τοῦ ἐλεοῦντος Θεοῦ»(Ρωμ. 9:15-16). Στην Ορθόδοξη Εκκλησία έχουμε την πιο άμεση και ολοκληρωμένη πορεία για τη σωτηρία που εξαρταται από εμας και μας δίνεται το μέσο με το οποίο ένα πρόσωπο μπορεί να εξαγνιστει και να έχει άμεση προοπτικη της σωτηρίας. Με αυτή την έννοια ο άγιος Κυπριανός της Καρχηδόνας λέει, «Έξω από την Εκκλησία δεν υπάρχει σωτηρία." Ο Απόστολος Πέτρος γράφει αποκλειστικά για τους Χριστιανούς λέγοντας: "῾Ως πάντα ἡμῖν τῆς θείας δυνάμεως αὐτοῦ τὰ πρὸς ζωὴν καὶ εὐσέβειαν δεδωρημένης διὰ τῆς ἐπιγνώσεως τοῦ καλέσαντος ἡμᾶς διὰ δόξης καὶ ἀρετῆς»(2 Pet 1:3.).

Και τι πρέπει να πει κανείς από όσους βρίσκονται εκτός της Εκκλησίας, που δεν ανήκουν σε αυτήν; Ένας άλλος απόστολος μας δινει  μια άλλη αποψη: "τί γάρ μοι καὶ τοὺς ἔξω κρίνειν; οὐχὶ τοὺς ἔσω ὑμεῖς κρίνετε; 13 τοὺς δὲ ἔξω ὁ Θεὸς κρίνει. καὶ ἐξαρεῖτε τὸν πονηρὸν ἐξ ὑμῶν αὐτῶν.»(1 Κορ.. 5:12-13). Το ερώτημα, «Μπορεί η μη Ορθοδόξοι, δηλαδή εκείνοι που δεν ανήκουν στην Ορθοδοξία -στη  Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία - να σωθουν" έχει γίνει ιδιαίτερα έντονο στις μέρες μας. Στην προσπάθεια να απαντηθεί το ερώτημα αυτό, πρέπει, καταρχάς, να υπομνησθεί ότι στο Ευαγγέλιό Του ο Κύριος Ιησούς Χριστός αναφέρει  μια...

 κατάσταση της ανθρώπινης ψυχής που ανελλιπώς οδηγεί στην απώλεια - δηλαδή βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος (Ματθ. 12 :1-32). Το Άγιο Πνεύμα είναι, πάνω απ 'όλα, το Πνεύμα της Αλήθειας, όπως ο Σωτήρας συνιθιζε να το ονομαζει. Κατά συνέπεια, βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος είναι βλασφημία κατά της Αλήθειας, συνειδητή και επίμονη αντίθεση με αυτή. Το ίδιο κείμενο καθιστά σαφές ότι ακόμη και βλασφημία κατά του Υιού του Ανθρώπου - δηλαδή του Κύριου Ιησού Χριστου, του ενσαρκωμένου Υιου του Θεού μπορεί να συγχωρεθεί με την ειλικρινη μετάνοια. (Ένα παράδειγμα μιας τέτοιας μεταστροφης είναι ο Απόστολος Παύλος (Πράξεις 26:11 και 1 Τιμ. 1:13.) Εάν, ωστόσο, ένας άνθρωπος διαφωνεί με την αλήθεια που αντιλαμβάνεται σαφώς με τη λογική και τη συνείδηση του, μετεξελίσσεται τυφλα και αυτοκτονεί πνευματικα, γιατί μοιάζει  με το διάβολο, ο οποίος πιστεύει στο Θεό και να Τον φοβάται, αλλά μισεί, βλασφημεί, και αντιτίθεται σ 'Αυτόν.

Έτσι, η άρνηση του ανθρώπου να δεχτεί την Θεία Αλήθεια και η αντίθεσή του σε αυτη τον κάνει γιο της καταδίκη. Ως εκ τούτου, κατά την αποστολή των μαθητων για  να κηρύξουν το ευαγγελιο, ο Κύριος τους είπε: «ὁ πιστεύσας καὶ βαπτισθεὶς σωθήσεται, ὁ δὲ ἀπιστήσας κατακριθήσεται» (Mk. 16:16), ενώ προσεθε ότι «καὶ διὰ τοῦτο πέμψει αὐτοῖς ὁ Θεὸς ἐνέργειαν πλάνης εἰς τὸ πιστεῦσαι αὐτοὺς τῷ ψεύδει ἵνα κριθῶσι πάντες οἱ μὴ πιστεύσαντες τῇ ἀληθείᾳ, ἀλλ' εὐδοκήσαντες ἐν τῇ ἀδικίᾳ.

» (2 Θεσ. 2:12).

Η  Ορθόδοξη Εκκλησία είναι ο χώρος αποθήκευσης της θεϊκης Αλήθειας σε όλη της την πληρότητά της και της πίστης στην αποστολική παράδοση. Ως εκ τούτου, αυτός που αποχωρεί από την Εκκλησία, που σκόπιμα και συνειδητά απομακρυνεται μακριά από Αυτη, ενώνεται τις τάξεις των αντιπάλων της και γίνεται ένας αποστάτης όσον αφορά την αποστολική Παράδοση. Η Εκκλησία αναθεμάτισε φοβερά τετοιους ανθρωπους, σύμφωνα με τα λόγια του ιδιου του Σωτήρα (Ματθ. 18:17) και του Αποστόλου Παύλου (Γαλ. 1:8-9), απειλώντας τους με την αιώνια καταδίκη και καλώντας τους να επιστρέψουν στην Ορθόδοξια.

Είναι αυτονόητο, ωστόσο, ότι ορισμενοι Χριστιανοι που είναι Παπικοι, είτε Λουθηρανοί, ή μέλη άλλων μη Ορθόδοξων ομολογιων, δεν μπορούν να χαρακτηριστούν αποστάτες ή αιρετικοι, δηλαδή δεν κατατασσονται σεεκείνους που εν γνώσει διαστρεφουν την αλήθεια. Η ελληνική λέξη για την "αίρεση" προέρχεται από τη λέξη για την «επιλογή» και εγγενώς προϋποθέτει συνειδητή, εσκεμμένη απόρριψη ή αντίθεση προς τον πρόδηλο Θείας Αλήθειας στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Έχουν γεννηθεί και εκτραφεί και ζουν σύμφωνα με το δόγμα που κληρονόμησαν, ακριβώς όπως και οι περισσότεροι από εσάς που είναι ορθόδοξοι. Στη ζωή τους δεν έχει υπάρξει μια στιγμή προσωπική και συνειδητή παραίτηση της Ορθοδοξίας. Ο Κύριος, "που επιθυμεί όλους τους ανθρώπους για να σωθουν» (1 Τιμ. 2:4) και "ο οποίος φωτίζει κάθε άνθρωπο που γεννιέται στον κόσμο» (Ιω. 1,43), αναμφίβολα τους οδηγεί, επίσης, προς την σωτηρία με τον δικό του τρόπο.

Η ιδια ερωτηση τεθηκε καποτε και στον Αγ. Θεοφάνη τον Έγκλειστο, εάν δηλαδη η μη Ορθόδοξοι θα σωθούν.Ο Αγιος απάντησε, " Ρωτάτε, αν οι μη Ορθόδοξοι θα σωθουν; Γιατί ανησυχείτε γι 'αυτούς; Έχουν ένα Σωτήρα που επιθυμεί τη σωτηρία του κάθε ανθρώπου. Αυτός θα φροντίσει και για αυτούς. Εσείς και εγώ δεν θα πρέπει να επιβαρυνόμαστε με μια τέτοια ανησυχία. Ασχοληθήτε με τον εαυτό σας και τις αμαρτίες σας. "