Μὲ λίγα καὶ ἁπλὰ λόγια, μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι ὁ Ζωσιμᾶς Μοναχός, ἦταν ἕνας χαρισματοῦχος μοναχός, τέκνο πίστης καὶ ὑπακοῆς.
Ἔζησε πολλὰ χρόνια ὡς μοναχὸς στὴν Μονὴ Ἁγίου Παντελεήμωνα Πεντέλης καὶ βοήθησε τὰ μέγιστα στὴν οἰκοδόμησή της ἀφοῦ ὡς κοσμικὸς ἦταν οἰκοδόμος. Ἦταν ὑποτακτικός του μακαριστοῦ γέροντα Σίμωνα Ἀρβανίτη ἐνῶ ἔγραψε συνολικὰ 5 βιβλία γιὰ τὴν ζωὴ καὶ τὸ ἔργο του, ὁμολογώντας τὴν ἁγιότητα τοῦ Γέροντά του καὶ ταυτόχρονα, οἰκοδόμησε τὴν πνευματικὴ ζωὴ πολλῶν συνανθρώπων μας ποὺ τὰ μελέτησαν..
Ἀκολουθώντας τὸν γέροντα Σίμωνα, ὁ ὁποῖος λόγω προβλημάτων ὑγείας ἀποχώρησε ἀπὸ τὴν μονὴ τοῦ Ἁγίου Παντελεήμωνα καὶ ἔμενε στὸν κόσμο, ὁ π.Ζωσιμᾶς βρέθηκε (μετὰ τὸν θάνατο τοῦ γέροντά του) νὰ ζεῖ γιὰ 20 καὶ πλέον χρόνια σὲ ἕνα μικρὸ σπιτάκι στὸ Χαλάνδρι τῆς Ἀθήνας. Ὅμως, ἂν καὶ ζοῦσε στὸν κόσμο, ἀγωνιζόταν ὡς ἕνας ἀληθινὸς ἀσκητὴς τῆς ἐρήμου, μὲ ἀτελείωτες ὧρες ὁλονύκτιας προσευχῆς καὶ ὀρθοστασίας. Οἱ ὧρες τοῦ ὕπνου τοῦ ἦταν ἐλάχιστες καὶ οὐδέποτε χάλασε τὸ μοναχικό του τυπικό, τὸ ὁποῖο τοῦ καθόρισε ὁ μακαριστὸς γέροντάς του Σίμων Ἀρβανίτης. Ὅλη του ἡ ζωή, μέχρι τὴν τελευταία του πνοή, κυλοῦσε μέσα στὴν προστασία τοῦ γέροντα Σίμωνα καὶ ὁ π.Ζωσιμᾶς,....οὐδέποτε παρέκλινε ἀπὸ τὶς ἐντολὲς καὶ τὶς ὁδηγίες ποὺ τοῦ ἔδωσε ὅταν ἦταν ἐν ζωή. Ἔκανε ὑπακοὴ μέχρι τῆς ὀσιακῆς κοίμησής του.
Μνημόνευε ἑκατοντάδες ὀνόματα στὴν προσευχή του, συνήθως μετὰ ἀπὸ τὴν ἀπογευματινὴ παράκληση στὴν Παναγία καὶ καθημερινὰ πλῆθος κόσμου συνέρρεε γιὰ νὰ πάρει τὴν εὐχή του, ἀκόμα καὶ μὲ μεγάλα ποῦλμαν. Ἀπαντοῦσε δεκάδες τηλέφωνα ὅλη τὴν ἡμέρα. Ὁ ἴδιος ὡς μοναχός, δὲν ἐξομολογοῦσε, ὅμως οἱ θεόπνευστες συμβουλὲς τοῦ στήριζαν δεκάδες ψυχὲς καὶ ἔφεραν πλῆθος πιστῶν κοντὰ στὴν ἐκκλησία. Τόνιζε πάντα σὲ ὅλους ὅτι «τὰ πιὸ βασικὰ στὴν χριστιανικὴ ζωὴ εἶναι: Ἡ ἐξομολόγηση, ἡ συχνὴ Θεία Κοινωνία, ἡ νηστεία καὶ ἡ μελέτη πνευματικῶν βιβλίων», πράγματα ποὺ ἔκανε καὶ ὁ ἴδιος καθημερινὸ βίωμά του, ἀκόμη καὶ μετὰ τὴν ἀποχώρησή του ἀπὸ τὴν Μονὴ τοῦ Ἁγίου Παντελεήμωνα. Διατηροῦσε μὲ εὐλάβεια ἕνα μεγάλο Σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ μας, τὸν ὁποῖο κληρονόμησε ἀπὸ τὸν Γέροντα τοῦ Σίμωνα, μὲ τὸν ὁποῖο σταύρωνε τοὺς προσκυνητὲς ποὺ τὸν ἐπισκέπτονταν.
Κατὰ καιρούς, πήγαινε στὸ Ἅγιο Ὅρος καὶ στὴν πρώτη ἐπίσκεψή του στὸν Γέροντα Παίσιο, ὅπου πρώτη φορὰ ἔβλεπε ὁ ἕνας τὸν ἄλλο, ὁ τελευταῖος τὸν κάλεσε κατ’ ἰδίαν καὶ τοῦ εἶπε «τοὺς πνευματικοὺς ἀγῶνες ποὺ κάνεις, τοὺς ἔκανα καὶ ἐγώ». Ἀξίζει ἐδῶ νὰ σημειωθεῖ ὅτι ὁ γέροντας Παίσιος εἶχε ἐπισκεφθεῖ διὰ τῆς χάριτος τὸν π. Ζωσιμὰ στὸ Χαλάνδρι καὶ εἶχαν σύντομη συνομιλία, ὅπως ἀκριβῶς διὰ τῆς χάριτος ἐπίσης εἶχαν συνομιλία ὁ γέροντας Πορφύριος μὲ τὸν Γέροντα Σωφρόνιο ὁ ἕνας εὐρισκόμενος στὸ Ἔσσεξ Ἀγγλίας καὶ ὁ ἄλλος στὴν Ἑλλάδα.
Ὁ π.Ζωσιμᾶς συκοφαντήθηκε πολὺ ἐνόσω ζοῦσε καὶ πολὺ συνέπασχε μὲ ὅσους εἶχαν τὸν σταυρὸ τῶν συκοφαντιῶν καὶ τῶν ἀδικιῶν. Ὁ ἴδιος ἔλεγε πάντα σὲ ὅλους, κάτι ποὺ καὶ ὁ ἴδιος ἔκανε πράξη: «Νὰ μὴν στεναχωριέσαι ὅταν σὲ ἀδικοῦν ἢ σὲ κατηγοροῦν. Νὰ κάνεις προσευχὴ καὶ νὰ ἀνάβεις κερὶ γιὰ αὐτοὺς ποὺ σὲ κατηγοροῦν καὶ νὰ τοὺς εὐχαριστεῖς, διότι χωρὶς αὐτὰ δὲν σώζεσαι». Πόσες καὶ πόσες ὧρες ἔκανε κομποσχοίνι γιὰ ὅσους τὸν εἶχαν ἀδικήσει… Πόσες φορὲς ἔκανε προσευχὴ ὅταν ἄκουγε ὅτι κάποιος τὸν κατηγοροῦσε… Ἡ ζωὴ τῶν συκοφαντιῶν (μία ζωὴ τὴν ὁποία πέρασε καὶ ὁ Ἅγιος Νεκτάριος, τὸν ὁποῖο ὁ π. Ζωσιμᾶς εἶχε σὲ εὐλάβεια), ἦταν μία ζωὴ ποὺ διαπέρασε ὅλα τὰ στάδια τοῦ καθημερινοῦ βίου του. Ὅσο ὅμως τὸν κατηγοροῦσαν, τόσο αὐτὸς προσευχόταν καὶ τόσο ἔλαμπε ὡς γνήσιος δοῦλος Θεοῦ, μὲ τὴν ὑπομονή, τὴν σιωπὴ καὶ τὴν ταπείνωση τὴν ὁποία ἔδειχνε.
Ὡς ἄνθρωπος Τοῦ Θεοῦ καὶ ἐνῶ ὁλόκληρη σχεδὸν ἡ Ἑλλάδα κατέκρινε τὴν Μονὴ Βατοπαιδίου γιὰ τὸ δῆθεν γνωστὸ σκάνδαλο, ὁ π. Ζωσιμᾶς θλιβόταν καὶ ἔκανε ἔντονη προσευχὴ γιὰ τὸ θέμα αὐτό. Ἔβλεπε καὶ γνώριζε τὸ ἄδικό της ὅλης ὑπόθεσης καὶ ἤξερε γιὰ τὸ τεράστιο ἔργο τῆς μονῆς Βατοπαιδίου. Ἔλεγε γιὰ τὸ θέμα αὐτὸ ὁ Γέροντας: «Ὁ π.Ἐφραὶμ (ἡγούμενος τῆς μονῆς Βατοπαιδίου), ἔχει κάνει μεγάλο ἔργο. Καὶ μόνο οἱ 100 καὶ πλέον πατέρες ποὺ ἔχει ὑπὸ τὴν καθοδήγησή του, εἶναι ἔνδειξη τῆς μεγάλης πνευματικότητάς του καὶ μὲ τὶς προσβολὲς καὶ τὶς ἀδικίες ποὺ δέχθηκε, ἡ Παναγία τὸν κρατάει στὰ χέρια της». Ἐπίσης ὁ π. Ζωσιμᾶς, ἐκτιμοῦσε πολὺ τὸν Μητροπολίτη Λεμεσοὺ Κύπρου κ.κ. Ἀθανάσιο. Συνέπασχε γιὰ αὐτὸν καὶ ἔκανε κομποσχοίνι ὅταν αὐτὸς ἀδικεῖτο πρὸ ἐτῶν.
Ἡ ζωὴ τοῦ ἦταν μέσα στὴν χάρη τοῦ Χριστοῦ μας. Τὰ περιστατικὰ ποὺ τὰ ἀποδεικνύουν αὐτὰ εἶναι δεκάδες καὶ πολλοὶ θὰ ὁμολογήσουν γιὰ τὸ ἔργο του.
Μία εὐλαβὴς χριστιανὴ ποὺ εὐλαβεῖτο καὶ συμβουλευόταν τὸν Γέροντα Παΐσιο στεναχωρέθηκε πολὺ μετὰ τὴν κοίμησή του καὶ ἔδειχνε ἀπαρηγoρητη. Μία μέρα εἶδε στὸν ὕπνο τῆς μία ταμπέλλα ποὺ ἔγραφε «Πρὸς π. Ζωσιμὰ» παρόμοια μὲ τὴν ταμπέλλα ποὺ ὁδηγοῦσε τοὺς προσκυνητὲς στὸ κελὶ τοῦ πατρὸς Παϊσίου στὴν Παναγούδα Ἁγίου Ὅρους. Ἀπὸ τότε ἡ γυναίκα (ρωτώντας καὶ μαθαίνοντας, διότι δὲν ἤξερε ποιὸς ἦταν ὁ π.Ζωσιμᾶς) κατάλαβε πὼς ἦταν θέλημα Θεοῦ νὰ καταφεύγει γιὰ τὰ προβλήματά της στὸν π.Ζωσιμὰ ἀντὶ στὸν π.Παΐσιο, ἀφοῦ ὁ τελευταῖος εἶχε κοιμηθεῖ. Ἀπὸ αὐτὸ τὸ περιστατικὸ καὶ μόνο, ὁ κάθε ἕνας μπορεῖ εὔκολα νὰ ἀντιληφθεῖ γιὰ τὸ ποιὸς ἦταν ὁ π. Ζωσιμᾶς.
Ἡ γνωστὴ μακαριστὴ Κύπρια μοναχὴ Μαρία Ψηλή, διηγούμενη μὲ θαυμασμὸ τὴν ἐπίσκεψή της στὸν π. Ζωσιμὰ μᾶς ἀνέφερε πὼς ὁ γέροντας σταύρωσε τὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ τῆς ἔδωσε νὰ διαβάσει «στὴν τύχη» ἕνα χωρίο γιὰ ψυχικὴ ὠφέλεια. Ὅπως ἀναφέρει ἡ Μαρία (ποὺ ὡς γνωστὸ ἔπασχε ἀπὸ πάμπολα προβλήματα ὑγείας) ἡ Ἁγία Γραφὴ ἄνοιξε στὸ σημεῖο ποὺ λέει «…ἀράτο τὸν σταυρὸ αὐτοῦ καὶ ἀκολουθεῖτο μοί…» καὶ ἦταν ἀκριβῶς τὸ βάλσαμο ποὺ ἐκείνη τὴν περίοδο χρειαζόταν ἡ ψυχή της γιὰ νὰ πάρει κουράγιο στὰ πολλὰ προβλήματα ποὺ ἀντιμετώπιζε.
Τὰ προβλήματα ὑγείας τὰ ὁποῖα ἀντιμετώπιζε ἦταν μεγάλα καὶ ὁ πόνος γιὰ πολλὰ ἀπὸ αὐτὰ ἦταν ἀνυπόφορος. Ποτὲ ὅμως δὲν τὸν ἄκουσε κανεὶς νὰ παραπονιέται. Σήκωνε τὸν σταυρὸ τῶν σωματικῶν του ἀσθενειῶν ἀγόγγυστα.
Στὴν κηδεία του, ποὺ ἔγινε ἐν μέσω καλοκαιρινῶν διακοπῶν, στὶς 11/8/2010 στὴν Μονὴ Ἁγίου Παντελεήμωνα Πεντέλης παραβρέθηκε πλῆθος κόσμου. Ναὶ μὲν ὁ πόνος ἦταν μεγάλος γιὰ τὸ κενὸ ποὺ ἄφησε ἀλλά, ἡ παρηγοριὰ γιὰ τὴν μεσιτεία του πρὸς τὸν Χριστό μας, ἄφησε σὲ ὅλους μία ἐσωτερικὴ χαρά, χαρὰ ποὺ ἀφήνουν μόνο οἱ γνήσιοι δοῦλοι τοῦ Θεοῦ.
Τὴν εὐχὴ τοῦ νάχουμε!
Κλεάνθης Συμεωνίδης, Λευκωσία
Πηγή:Ἀπόψεις γιὰ τὴν Μονὴ Βατοπαιδίου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου