Finis Grecia!

Γέροντα, ἀκούγεται ὅλο καί συχνότερα τό ἐπιχείρημα ὅτι λόγω τῆς δυσκολίας τῆς ἑλληνικῆς γλώσσης, οἱ μαθητές ἀφιερώνουν πολύ χρόνο καί κόπο γιά τήν ἐκμάθησί της, ἐνῷ θά μποροῦσαν νά διδάσκωνται τά ἀγγλικά καί ἄλλες ἐπίκαιρες γνώσεις πιό χρήσιμες γιά τήν ἐπιβίωσί τους στήν ἐποχή μας.

— Ἐάν ἀρνηθοῦμε καί καταργήσουμε τήν ἑλληνική γλῶσσα, κόβουμε κάθε γέφυρα μέ τό παρελθόν μας. Ἀποσπώμεθα ἀπό τίς ρίζες μας. Μετά ἀπό μερικές δεκαετίες θά ἐμφανιζώμεθα ὡς ἕνας λαός νομάδων, πού ἀπέκτησε κρατική ὑπόστασι καί ἐθνική ὀντότητα τό σωτήριον ἔτος 1976! Ἱστορία τριῶν χιλιάδων χρόνων ἑλληνισμοῦ, κλασσικοῦ καί βυζαντινοῦ, χριστιανικοῦ, διαγράφεται μέ μία μονοκονδυλιά. Φαντάσου τήν κοινωνία μας μετά ἀπό 20 καί 30 χρόνια, πού τά παιδιά τά σημερινά θά εἶναι τότε ἡ ἰθύνουσα τάξις τῆς κοινωνίας. Δέν θά μποροῦν νά διαβάσουν οὔτε Παπαρρηγόπουλο.

Ὅλη ἡ γραμματεία ἡ μέχρι σήμερον γραφεῖσα, θά εἶναι γιά πολτοποίησι. Αἵ, τί μεγαλύτερη ἐθνική συμφορά μπορεῖ νά γίνη ἀπ’ αὐτό; Ἡ Μικρασιατική; Εἶναι μικρή μπροστά σ’ αὐτό. Ἡ Κυπριακή; Εἶναι μικρή ἐπίσης. Τό ὅτι μετά ἀπό δύο-τρεῖς γενεές θά ἐμφανιζώμεθα τελείως ἀποκομμένοι ἀπό τό παρελθόν μας. τό παρελθόν μας θά εἶναι ἕνα ἑρμητικά κλεισμένο ντουλάπι, τό ὁποῖο κανείς δέν θά μπορῆ ν’ ἀνοίξη καί νά πλησίαση. μία γραμματεία τριῶν χιλιάδων ἐτῶν θά εἶναι ἀπρόσιτη. Αὐτό εἶναι ἀσύλληπτα χειρότερο!

Μᾶς πῆραν τήν Μικρά Ἀσία. Ἐθνική τραγῳδία! Ὁ ἑλληνισμός ὅμως, δόξα τῷ Θεῷ, ἔμεινε. Θά ἔλεγα ὅτι καί μεγαλούργησε τό 1940-41. Καταλήφθηκε ἕνα μέρος τῆς Κύπρου. Πονᾶμε βαθύτατα. Μᾶς πνίγει ἡ ἀδικία. Δέν χάθηκε ὅμως ὁ ἑλληνισμός. Ὁ ἑλληνισμός τείνει νά χαθῆ μ’ αὐτά πού κάνουμε τώρα. Σ’ αὐτή τήν χοάνη, πού λέγεται Ε.Ε., σ’ αὐτή τήν πανσπερμία τῶν ἐθνῶν, μετά ἀπό λίγο θά μᾶς ἀφομοιώσουν τελείως. Μετά ἀπό λίγο θά καθιερώσουν φωνητική ὀρθογραφία. Καί τό ἑπόμενο βῆμα θά εἶναι τό λατινικό ἀλφάβητο. Ὅποτε, ὅπως ἔλεγαν καί στό Ζάλογγο, θά ἰσχύση τό «ἔχετε γεια βρυσοῦλες, λόγγοι, βουνά, ραχοῦλες». Finis Grecia!

Ἀπό τό βιβλίο τοῦ μακαριστοῦ ἀρχιμανδρίτου Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου
Χριστῷ τῷ Θεῷ παραθώμεθα, ἔκδ. Ι. Ἠσυχ. Κεχαριτωμένης Τροιζῆνος, 2003, σ. 149-150.Ενοριακό ιστο-Λόγιο