Σκόρπια καὶ ἀνακατεμένα...

Ἂς φύγουμε λίγο ἀπὸ τὴν σημερινὴ ἀλλοπρόσαλλη ἐποχή μας, ποὺ τὰ πάντα ὁδηγοῦνται πρὸς ἰσοπέδωση καὶ ἂς φέρουμε στὸν νοῦ μας τοὺς παλαιοὺς ἀνθρώπους οἱ ὁποῖοι εἶχαν ἀναμένη τὴν φλόγα τῆς πίστεως σὲ συνδυασμὸ μὲ τὴν ἁπλότητα καὶ τὴν μικρὴ ἕως ἐλάχιστη μόρφωσή τους, διατηροῦσαν ἀλλὰ καὶ καλλιεργοῦσαν τὴν...ταπείνωση καὶ τὸν ἀγώνα τοὺς γενικότερα. Ὅμως μὲ τὴν πάροδο τοῦ χρόνου, ὅπως ἔλεγε καὶ ὁ Ὅσιος Πατὴρ Παΐσιος ἡ αὔξηση τῆς μόρφωσης καὶ τῆς γνώσης κλόνισαν τὴν πίστη.
Γιὰ νὰ ξεφύγουμε καὶ νὰ ἀλλάξουμε ζωή, ὁ πατὴρ προέτρεπε σὲ ὅλους ἄσκηση καὶ πνευματικὴ ζωή. Καὶ ξεκινοῦσε μὲ τοὺς δύο δρόμους ποὺ μπορεῖ νὰ διαλέξει ὁ καθένας καὶ νὰ ἀκολουθήσει τὸν Χριστό, τὸν γάμο ἢ τὴν Μοναχικὴ ζωή.
Ὁ πρῶτος δρόμος ὁ γάμος, δηλαδὴ ἡ οἰκογένεια εἶναι ἡ ἀξία τῆς ζωῆς, γιατί ὅταν χαλάσει ἡ οἰκογένεια, χαλοῦν ὅλα καὶ ὁ κλῆρος καὶ ὁ μοναχισμός. Οἱ σύζυγοι πρέπει νὰ ἔχουν τὸν ἴδιο πνευματικὸ καὶ νὰ ξέρουν πὼς ἡ γέννηση τῶν παιδιῶν τοὺς εἶναι εὔκολη, ἡ ἀναγέννηση ὅμως εἶναι δύσκολη...
Γιὰ τὸν δεύτερο δρόμο ποὺ μπορεῖ νὰ διαλέξει ὁ ἄνθρωπος, τὴν Μοναχικὴ ζωή, ἰσχύει τὸ ἑξῆς: «Οὐ δύνασαι γενέσθαι Μοναχός, ἐὰν μὴ γένη ὡς πῦρ φλογιζόμενος ὅλος.» Ἐπιπροσθέτως ὁ Μοναχὸς ἔχει τὴν ἀγρυπνία, τὴν Εὐχή, τὶς μετάνοιες καὶ τὴν ἀκρίβεια στὴν πνευματικὴ ὑπακοὴ ποὺ τὸν κάνει μέτοχό της ἰδιατέρας χάριτος τῆς Μοναχικῆς πολιτείας.
Θέλει ἀγώνα ὥστε νὰ πετύχουμε τὸν στόχο μας, δηλαδὴ τὸν Παράδεισο, καὶ αὐτὸς ὁ ἀγώνας δίνει τέτοια ἀγαλίαση στὸν ἀγωνιζόμενο ποὺ δὲν περιφράφεται μὲ τὰ κτιστὰ καὶ φτωχά μας λόγια, ἀλλὰ ΒΙΩΝΕΤΑΙ...