Τό σπουργιτάκι τοῦ Θεοῦ. (Μέρος 4ο τελευταῖο)

(συνέχεια ἀπό τό Μέρος 3ο )

Τήν ἡμέρα τῆς ἀποδόσεως τῆς ἑορτῆς τοῦ Πάσχα, ἕνα χρόνο μετά τήν κοίμησή της, ἐψάλη ἡ Νεκρώσιμη Ἀκολουθία τῆς Στέλλας, στόν Ἱερό Ναό τῆς Ζωοδόχου Πηγῆς, ὅπου συνήθιζε νά ἐκκλησιάζεται κατά τήν Πασχάλιο Περίοδο. Ὁ Ἱερέας εἶπε γιά τήν Στέλλα: «Ἔκανε τά...
παλαβά της, ἀλλά ἔλεγε σωστά πράγματα καί πάντα ἐρχόταν γεμάτη τρόφιμα γιά τούς πτωχούς, πρόσφορο, λάδι, νάμα γιά τήν Θεία Λειτουργία... Μάλιστα ἔχει παραγγείλει νά ἁγιογραφηθῆ ἡ Ἁγία Μαρίνα στόν Ναό μας.....».
Στίς 3 Ἰουνίου 2006 ἔγινε τό ἐτήσιο μνημόσυνό της χοροστατοῦντος τοῦ λίαν προσφιλοῦς της Ἐπισκόπου, π. Ἰεροθέου, στό Μοναστήρι τοῦ Γενεθλίου της Θεοτόκου ( Ὁσίας Πελαγίας) στό Ἀκραίφνιο.

Σέ μία ἀπό τίς τελευταῖες μας συναντήσεις μου εἶπε: «Νιώθω γεμάτη ἀπό αὐτή τή ζωή. Ὅλα μου τά ἔχει δώσει ὁ Κύριος. Μόνο μία ἐπιθυμία μου δέν ἔχει ἐκπληρωθῆ: Ἤθελα νά βαπτίσω δυό παιδάκια, πού νά τούς ἔδινα τό ὄνομα τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου καί τῆς Παναγίας μας, ἀλλά κανείς δέ μέ θέλησε γιά κουμπάρα». Ὅταν τῆς πρότεινα ὅτι θά προσπαθήσω νά βαπτίσω ἐγώ τά δυό παιδάκια στή θέση της καί μάλιστα, ὅταν μεγαλώσουν θά τούς μιλήσω γιά τήν «πραγματική νονά τους», καταχάρηκε καί ἀναφώνησε: «Τώρα ἡσύχασα. Εἶμαι ἕτοιμη νά φύγω».–
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
Οἱ κατά Χριστόν σαλοί ἀνῆκαν σέ μία κατηγορία ἀνθρώπων πού ἀποφάσιζαν νά ἀκολουθήσουν μία δύσκολη ὁδό. Ζῶντες στίς πόλεις, προσεποιοῦντο τόν τρελλό. Ἔκαναν πράξεις πού θά ἔκανε ἕνας τρελλός, ἀλλά ὅμως οἱ πράξεις αὐτές εἶχαν οὐσιαστικό περιεχόμενο. Οἱ κατά Χριστόν σαλοί εἶχαν σέ ὕψιστο βαθμό νοερά ἐνέργεια, εἶχαν ἀκόμη σώας τάς φρένας, διάλεγαν ὅμως ἕναν σκληρό δρόμο καί τρόπο ζωῆς.....
Ἡ ζωή τῶν κατά Χριστόν σαλῶν ἦταν μία τελεία, ἴσως καί ἀκραία ἐφαρμογή τῆς μωρίας κατά Χριστόν, πού εἶναι ἡ πεμπτουσία ὅλου του πνεύματος τοῦ Εὐαγγελίου. Δέν μποροῦν, βέβαια, ὅλοι νά παριστάνουν τόν κατά Χριστόν σαλό, ὅπως τό εἴδαμε προηγουμένως, γιατί αὐτό εἶναι ἕνα ἰδιαίτερο χάρισμα καί μία ἰδιαίτερη εὐλογία τοῦ Θεοῦ, ἀλλά ὅλοι μποροῦν νά βιώσουν τήν κατά Χριστόν σαλότητα σέ μετριότερη μορφή καί ἀνάλογη προσαρμογή. Καί αὐτό γίνεται ἀντιληπτό ἀπό τό ὅτι ἡ ζωή πού ἔχει ἡ Ἐκκλησία, ζωή τῆς ἀγάπης, τῆς πίστεως, τῆς ἐγκρατείας ἀποβλέπει καί ἐμπνέεται ἀπό ἕνα ἄλλο πολίτευμα, πού εἶναι σαφῶς ἀντίθετο ἀπό τά ἀνθρώπινα πολιτεύματα. Ὅλη αὐτή ἡ ζωή πού ἔχει ἡ Ἐκκλησία δέν μπορεῖ νά γίνη εὔκολα ἀντιληπτή ἀπό τούς ἀνθρώπους, πού κέντρο τούς ἔχουν τήν λογική καί τίς αἰσθήσεις. Ἡ χριστιανική ζωή, χωρίς νά καταργῆ τήν λογική καί τίς αἰσθήσεις, κινεῖται πέρα ἀπό αὐτές.
ἀπό τήν Ἐκκλησιαστική Παρέμβαση
ΠΗΓΗ:ΘΑΝΟΣ-ΕΥΗ