Η Ἑλλὰς καὶ ἡ δυναμικὴ Νέα Βουλγαρία.

ΚΩΝ. ΧΟΛΕΒΑ
Γιὰ τοὺς μελετητὲς τῶν Πολιτικῶν Ἐπιστημῶν ἡ μετακομμουνιστικὴ Βουλγαρία ἀποτελεῖ χώρα μὲ τεράστιο ἐνδιαφέρον ὡς πρὸς τὴ γρήγορη ἐξαφάνιση μεγάλων κομμάτων καὶ τὴν ταχεῖα καθιέρωση νέων. Κατὰ τὴν δεκαετία τοῦ 1990 στὸν χῶρο τῆς Κεντροδεξιᾶς κυριαρχοῦσε ἡ Ἕνωση Δημοκρατικῶν Δυνάμεων, ἐνῷ μέχρι πρὶν.....
ἀπὸ λίγα χρόνια στὸν ἴδιο χῶρο ἐπικράτησε τὸ πολιτικὸ κίνημα τοῦ πρώην βασιλέως Συμεὼν Σαξκομπουργκότσκι. Σήμερα τὸ πρῶτο κόμμα ἔχει διαλυθεῖ, ἐνῷ τὸ δεύτερο βρίσκεται ἐκτὸς Βουλῆς. Τὴν κυβέρνηση ἐλέγχει τὸ κόμμα GERB (Ἕνωση γιὰ μία εὐρωπαϊκὴ ἀνάπτυξη τῆς Βουλγαρίας) τοῦ Μπόϊκο Μπορίσοφ. Ἀντιθέτως στὸν χῶρο τῆς κεντροαριστερᾶς ἐπικρατεῖ ἐπὶ εἰκοσαετία τὸ Σοσιαλιστικὸ Κόμμα, μετεξέλιξη τοῦ παλαιοῦ Κομμουνιστικοῦ, τὸ ὁποῖο ἔχει προωθήσει τὸν Γκεόργκι Παρβάνοφ στὴν Προεδρία τῆς Δημοκρατίας. Στὴν ἄκρα δεξιὰ ἐμφανίσθηκε κατὰ τὰ τελευταία χρόνια τὸ κόμμα ΑΤΑΚΑ = ἐπίθεση, ἐνῷ τὸ κόμμα ποὺ εἶχε οὐσιαστικὰ ρυθμιστικὸ ρόλο ἦταν τὸ Κόμμα Δικαιωμάτων καὶ Ἐλευθεριῶν τῆς πολυάριθμης μουσουλμανικῆς μειονότητας.

Ἡ ἄνοδος τοῦ Μπορίσοφ στὴν ἐξουσία ἄφ? ἑνὸς μὲν περιόρισε τὸν ρόλο τοῦ μουσουλμανικοῦ κόμματος, τὸ ὁποῖο κατηγορεῖται ὡς φερέφωνο τῆς Ἄγκυρας, ἄφ? ἑτέρου δὲ σηματοδοτεῖ τὴν δυναμικὴ ἐπανεμφάνιση τῆς Βουλγαρίας στὴν εὐρωπαϊκὴ σκηνή. Βεβαίως κάθε χώρα ἔχει τὰ δικά της ἐθνικά, κρατικά, οἰκονομικὰ καὶ ἄλλα συμφέροντα , ὅμως δὲν εἶναι κακὸ νὰ ψάχνουμε νὰ βροῦμε τρόπους συγκλίσεως, ὅταν καὶ ὅπου αὐτὸ εἶναι ἐφικτό. Ἡ μακρὰ περίοδος ἑλληνοβουλγαρικὴς ψυχρότητας, ποὺ ξεκινᾶ ἀπὸ τὸν Μακεδονικὸ Ἀγῶνα, τὸν πανσλαβισμό, τὸν Β΄ Βαλκανικό , τους 2 Παγκοσμίους Πολέμους καὶ συνεχίσθηκε μὲ ἄλλα μέσα στὸν Ψυχρὸ Πόλεμο-ψυχρότητα ριζωμένη στὸ ὑποσυνείδητο τῶν δύο λαῶν ἀκόμη ἀπὸ τὴ βυζαντινὴ ἐποχή!- καθιστὰ καὶ τὶς δύο πλευρὲς ἐπιφυλακτικές. Ἀλλὰ ὡς μέλη τῆς Ε.Ε. καὶ τοῦ ΝΑΤΟ καὶ ὡς ἔχοντες πλέον παρόμοια προβλήματα μὲ τὰ Σκόπια εἶναι πιθανὸν νὰ ἔλθουμε πιὸ κοντά.

Στὰ θετικά, λοιπόν, τῶν ἑλληνοβουλγαρικῶν σχέσεων ἐγγράφεται ἡ σθεναρὴ στάση τοῦ Πρωθυπουργοῦ Μπορίσοφ, μὲ τὴ στήριξη καὶ τοῦ Σοσιαλιστῆ Προέδρου Παρβάνοφ ἔναντί του ἀνιστόρητου σκοπιανοῦ ἀλυτρωτισμοῦ καὶ «ψευδομακεδονισμού». Οἱ δύο κορυφαῖοι παράγοντες τῆς βουλγαρικῆς πολιτικῆς διεκήρυξαν στὶς ἀρχὲς Δεκεμβρίου 2009 ὅτι ἡ χώρα τους δὲν θὰ ἐγκρίνει τὰ ἑπόμενα βήματα τῆς ΦΥΡΟΜ πρὸς τὴν Εὔρ. Ἕνωση ἂν δὲν παύσει ἡ ἐθνικιστικὴ προπαγάνδα κατὰ τῆς Βουλγαρίας καὶ τῶν ἄλλων γειτόνων. Εἶναι ἄλλωστε γνωστὴ ἡ δημόσια τοποθέτηση τοῦ Ὑπουργοῦ Ἐπικρατείας γιὰ θέματα Ἀποδήμων Μπόζινταρ Ντιμιτρόφ, ὁ ὁποῖος ὑποσχέθηκε 1.000.000 ΕΥΡΩ σὲ ὅποιον φέρει ἱστορικὲς ἀποδείξεις γιὰ τὴν ὕπαρξη «μακεδονικοῦ ἔθνους» πρὶν ἀπὸ τὸ 1944.

Ἡ Βουλγαρία αἰσθάνεται δικαιωμένη στὸν τομέα τῆς ἀντισκοπιανῆς πολιτικῆς της καὶ ἀπὸ τὴν ἀπόφαση τοῦ Συμβουλίου τῆς Εὐρώπης, ποὺ ἑδρεύει στὸ Στρασβοῦργο καὶ ἔχει ὡς ὄργανο τὸ Εὐρωπαϊκὸ Δικαστήριο Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων. Τὸ Σ.τ.Ε. ἀποφάσισε νὰ βγάλει ἀπὸ τὴν κατάσταση ἐπιτήρησης τὴ Βουλγαρία, ἡ ὁποία εἶχε κατηγορηθεῖ ὅτι δὲν ἐπιτρέπει τὴ λειτουργία «μακεδονικῶν» κομμάτων στὸ ἔδαφός της. Προφανῶς καὶ ἄλλοι πέραν τῶν Ἀθηνῶν καὶ τῆς Σόφιας ἄρχισαν νὰ κατανοοῦν τὸν φιλοσκοπιανὸ ἐθνικιστικὸ ρόλο ὁρισμένων «ἀνθρωπιστικῶν» ὀργανώσεων.

Οἱ θρησκευτικοὶ καὶ πολιτιστικοὶ δεσμοὶ τῶν δύο χωρῶν θὰ μποροῦσαν ἐπίσης νὰ βελτιωθοῦν λόγω τῆς κοινῆς Ὀρθόδοξης κληρονομιᾶς. Σήμερα οἱ νεώτεροι θεολόγοι στὴ Σόφια ἀναθεωροῦν τὴ σχισματικὴ στάση τῆς Βουλγαρίας κατὰ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου τὸ 1870-1872, ἐνῷ ὁ Πρόεδρος Γκ. Παρβάνοφ εὐρισκόμενος τὸν Νοέμβριο 2009