Ὀρθόδοξος Παράδοσις καὶ Παπισμός

Ἀρχιμανδρίτου Γεωργίου Καψάνη
... Ὁ ὑπερήφανος «ἀλάθητος» ἄνθρωπος τῆς Ρώμης δὲν δέχεται νὰ παραχωρήση τὴν θέσιν τοῦ εἰς τὸν Θεάνθρωπον Χριστόν, τὴν ἀληθῆ καὶ ἀλάθητον κεφαλὴν τῆς Ἐκκλησίας.

Ὑπέταξεν εἰς τὴν ἐξουσίαν τοῦ ὄλας τὰς Ἐκκλησίας τῆς Δύσεως καὶ τὰς Ἀνατολικᾶς οὐνιτικᾶς. Τώρα ἀπομένει πρὸς ὑποταγὴν ἐκ τῶν μὴ παπικῶν ἡ Ὀρθόδοξος, καθ' ὅσον οἱ.....
Προτεστάνται δὲν ἀποτελοῦν Ἐκκλησίας ἀλλ' ὁμάδας θρησκευτικᾶς.

Πρὸς ὑποταγὴν καὶ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τὸ Βατικανὸν προσποιεῖται ὅτι ἤλλαξε πνεῦμα. Προέβη εἰς χειρονομίας εὐγενείας καὶ καλῆς διαθέσεως μὲ τὸν σκοπὸν νὰ διαθέση εὐμενῶς τοὺς Ὀρθοδόξους ἀπέναντί του, ὥστε νὰ διευκολύνη τὴν ἐπάνοδόν τους εἰς τὴν Ρώμην..

Ἡ ἄρσις τῶν ἀναθεμάτων, ἡ ἀνταλλαγὴ ἐπισκέψεων, ἡ παραχώρησις ἀδείας εἰς τοὺς παπικοὺς νὰ κοινωνοῦν εἰς τὰς Ἐκκλησίας τῶν Ὀρθοδόξων καὶ ἀντιστοίχως τῶν Ὀρθοδόξων εἰς τοὺς παπικούς, τὰ συνέδρια, αἳ συμπροσευχαὶ ἐξυπηρετοῦν αὐτὸν τὸν σκοπόν.

Ὁ παπισμὸς πιστεύει ὅτι μὲ ὅλα αὐτὰ οἱ Ὀρθόδοξοι, οἱ ὁποῖοι κατὰ κόσμον εἶναι ἀσθενέστεροι καὶ ἐμπερίστατοι καὶ ἀνοργάνωτοι (στερούμενοι ἰσχυρᾶς κεντρικῆς διοικήσεως, ὡς ὁ παπισμός), εὐκόλως θὰ ἀπορροφηθοῦν ἀπὸ τὸν παπισμόν, ὡς συνέβη μὲ τὰς ἄλλας πρώην Ὀρθοδόξους Ἐκκλησίας τῆς Δύσεως καὶ τὸ ἥμισύ του Πατριαρχείου τῆς Ἀντιοχείας, τὸ ὁποῖον κατεφαγώθη ἀπὸ τὴν οὐνίαν.

Ἡ ἀνταπόκρισις, τὴν ὁποίαν δεικνύουν οἱ Ὀρθόδοξοι Πατριάρχαι, Ἐπίσκοποι, κληρικοὶ καὶ λαϊκοὶ Θεολόγοι εἰς τὰς παπικᾶς αὐτᾶς χειρονομίας, ἐξυπηρετεῖ τὰ σχέδια τοῦ Βατικανοῦ. Αἳ φιλοπαπικαὶ ἐκδηλώσεις τῶν Ὀρθοδόξων ἡγετῶν καὶ θεολόγων ἀμβλύνουν τὴν ἐκ παραδόσεως ἀντίστασιν τοῦ Ὀρθοδόξου λαοῦ καὶ προετοιμάζουν τὸ Ὀρθόδοξον πλήρωμα διὰ τὴν μελετωμένην ὑπὸ τοῦ Βατικανοῦ, καλῶς σχεδιασθεῖσαν καὶ σταδιακῶς ἐφαρμοζομένην οὐνιτοποίησιν τῶν Ὀρθοδόξων.

Δὲν θέλομεν νὰ πιστεύσωμεν ὅτι οἱ φιλοπαπικοὶ Ὀρθόδοξοι συνεργάζονται συνειδητῶς διὰ τὴν ἐκτέλεσιν τοῦ σχεδίου αὐτοῦ.

Δὲν πρέπει νὰ παραγνωρίζεται ὅτι τὸ ἀμετανόητον Βατικανὸν ἔχει μακροτάτην πεῖραν προσηλυτισμοῦ