Τὴν πικρία καὶ διαμαρτυρία της ἐξέφρασε μὲ ἔγγραφό της ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου πρὸς τὸν Μητροπολίτη Ἀρκαλοχωρίου Κρήτης Ἀνδρέα γιὰ «λανθασμένες ἀναφορές του περὶ τοῦ Κυπριακοῦ Ἑλληνισμοῦ». Ὁ ἐν λόγῳ Μητροπολίτης σὲ ἄρθρο του* ἔγραψε, μεταξὺ ἄλλων: «Οἱ δύο λαοί, ἡ ἑλληνόγλωσση πλειοψηφία τῶν Ὀρθοδόξων χριστιανῶν, μὲ τοὺς τουρκόφωνους ἢ ἑλληνόφωνους μουσουλμάνους τῆς Κύπρου, εἶχαν τὸν βηματισμὸ μακρὰν τῆς Ἀθήνας καὶ τῆς Ἄγκυρας». Καὶ σὲ ἄλλο σημεῖο ὁ Μήτρ. Ἀρκαλοχωρίου κάνει σύγκριση μεταξὺ Κρήτης καὶ Ἑλλάδος:
«Τὰ προξενεῖα τῆς Ἑλλάδας, ἀλλὰ καὶ Κρητικοὶ ἀπόφοιτοι τοῦ ΕΚΠΑ, ποὺ ἐγκαθίστανται στὴν Κρήτη, μεταδίδουν δεκαετίες πρὶν ἀπὸ τὴν Κύπρο τὴν ἐθνικὴ συνείδηση, μὲ τὴν Ἑλληνικὴ σημαία καὶ τὸν ἐθνικὸ ὕμνο. Ἀλλὰ καὶ ὁ Ἑλληνικὸς στρατὸς φθάνει πολὺ πιὸ σύντομα στὴν Κρήτη ἀπ’ ὅ,τι στὴν Κύπρο. Ὁ Ἔνοπλος ἀγῶνας τῆς Κύπρου (1955-1959), μὲ στόχο τὴν ἐνσωμάτωσή της στὴν Ἑλλάδα, καθυστερεῖ ἑξῆντα (60) σχεδὸν χρόνια, σὲ σχέση μὲ τὴν Κρήτη, ὅπου ὁ ἑνωτικός της ἀγῶνας κορυφώθηκε τὸ 1897, ἡ δὲ ἕνωση ἔγινε τὸ 1913».
Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου (ΙΣΕΚ) στὴν ἀπάντηση τῆς πρὸς τὸν Μήτρ. Ἀρκαλοχωρίου τονίζει:...«Στὴν Κύπρο δὲν ὑπάρχει ἑλληνόφωνη πλειοψηφία. Ὑπάρχουν Ἕλληνες, οἱ ὁποῖοι ἀποτελοῦν ἀναπόσπαστο κομμάτι τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους. Ὁ ἑλληνισμὸς στὴν Κύπρο εἶναι τὸ πιὸ σημαντικὸ στοιχεῖο τῆς ταυτότητας τοῦ νησιοῦ καὶ τῆς ἱστορίας του... Οἱ Ἕλληνες κατοικοῦμε στὴν Κύπρο ἐδῶ καὶ 35 αἰῶνες. Δὲν χρειαζόμαστε τὴν πιστοποίησή σας γιὰ τὴν ἐθνική μας ταυτότητα. Ἕλληνες ἤμασταν, Ἕλληνες εἴμαστε καὶ ἀγωνιζόμαστε γιὰ νὰ πεθάνουμε ὡς Ἕλληνες».
Ὡς πρὸς τὸν χαρακτηρισμὸ τοῦ Μήτρ. Ἀρκαλοχωρίου «Ἑλληνόφωνοι Χριστιανοὶ» ἡ ΙΣΕΚ σημειώνει ὅτι τὸν χαρακτηρισμὸ «ἑλληνόφωνοι Χριστιανοὶ» τὸν χρησιμοποίησαν οἱ Ἄγγλοι «γιὰ νὰ ἀρνηθοῦν τὴ γνησιότητα τοῦ ἀγῶνα τοῦ Κυπριακοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ τοῦ πόθου του γιὰ ἕνωση μὲ τὴν Μητέρα Ἑλλάδα, ὑποστηρίζοντας ὅτι δὲν εἴμασταν Ἕλληνες, ἀλλὰ μιλούσαμε ἁπλῶς ἑλληνικά». Καὶ συνεχίζει ἡ ΙΣΕΚ στὴν ἐπιστολή της πρὸς τὸν Μήτρ. Ἀρκαλοχωρίου:
Ἡ λογικὴ τῶν δύο λαῶν στὴν Κύπρο εἶναι θέση, τὴν ὁποία προώθησε ἡ Τουρκία μὲ τὶς πλάτες της Βρετανίας, κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ ἐθνικοαπελευθερωτικοῦ ἀγῶνα τῆς ΕΟΚΑ, προκειμένου νὰ ἀποδυναμώσουν τὸ διεθνῶς κατοχυρωμένο αἴτημα τῶν Ἑλλήνων τῆς Κύπρου γιὰ αὐτοδιάθεση τῆς νήσου ἀπὸ τὸν λαὸ τῆς Κύπρου (Ἕλληνες καὶ Τοῦρκοι). Ἡ προβολὴ τῆς θέσης τῆς Τουρκίας ὅτι στὴν Κύπρο ὑπάρχουν δύο λαοί, τὴν ὁποία στήριξε καὶ ἡ Βρετανία, εἶχε ὡς στόχο νὰ διαχωρίσει νομικὰ καὶ πολιτικὰ τὸ λαὸ τῆς Κύπρου προκειμένου νὰ ἀπαιτήσει ξεχωριστὰ ψηφίσματα ποὺ θὰ ὁδηγοῦσαν στὴ διχοτόμηση τῆς νήσου».
Ὡς πρὸς τὸν ἰσχυρισμὸ τοῦ Μήτρ. Ἀρκαλοχωρίου ὅτι οἱ Κύπριοι εἶχαν βηματισμὸ μακρὰν τῆς Ἀθήνας ἡ ΙΣΕΚ ἀπαντᾶ:
«Ὡς πρὸς τὸν ἰσχυρισμό σας ὅτι εἴχαμε τὸν βηματισμό μας μακρὰν τῆς Ἀθήνας, θὰ μπορούσατε, ὡς Ἱστορικός, νὰ ἐγκύψετε στὴν Ἱστορία μας, νὰ ἐξετάσετε τοὺς ἀναρίθμητους ἀγῶνες τῶν Ἑλλήνων τῆς Κύπρου γιὰ διατήρηση, σὲ καιροὺς δύσκολους, τῆς ἐθνικῆς αὐτοσυνειδησίας τους καὶ γιὰ ἕνωση τῆς Κύπρου μὲ τὴν Ἑλλάδα. Τὸ μαρτυροῦν οἱ θυσιασθέντες στοὺς διαχρονικοὺς ἀγῶνες τοῦ ἔθνους, οἱ ποταμοὶ τῶν αἱμάτων ποὺ χύθηκαν. Νὰ σᾶς ὑπενθυμίσουμε τὸν ἀπαγχονισμὸ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κυπριανοῦ καὶ τὸν ἀποκεφαλισμὸ τῶν Μητροπολιτῶν Πάφου Χρυσάνθου, Κιτίου Μελετίου καὶ Κυρηνείας Λαυρεντίου, ἡγουμένων καὶ ἄλλων κληρικῶν καὶ λαϊκῶν, 486 τὸν ἀριθμό, τὸν Ἰούλιο τοῦ 1821. Ἀναφέρουμε καὶ τὴ συμμετοχὴ τῆς Κύπρου στοὺς μετέπειτα ἀγῶνες τοῦ Ἔθνους, τοῦ 1897, τοῦ 1912, τοῦ 1922, τοῦ 1940. Καὶ ὁ ἀγῶνας μας τοῦ 1955-1959 βρισκόταν μακριὰ ἀπὸ τοὺς βηματισμοὺς τῆς Ἀθήνας; Ἀποροῦμε, πραγματικά, σὲ τί ἀποσκοπεῖτε μὲ αὐτὲς τὶς ἀναφορές».
Ὁ Μήτρ. Ἀρκαλοχωρίου Ἀνδρέας ἀπάντησε στὸ ἔγγραφο – διαμαρτυρία τῆς ΙΣΕΚ μὲ τὸ ἀπὸ 12 Αὐγούστου 2025 ἔγγραφό του, στὸ ὁποῖο καὶ ἐπισύναψε καὶ δέκα συνημμένα. Ὅσα παραθέτει δὲν ἔχουν κάποια ὁρατὴ σχέση μὲ τὸν Κυπριακὸ Ἑλληνισμὸ καὶ τὴν Ἱστορία του. Ὅμως, δύο φορὲς θέτει ἕνα ἐρώτημα. Γράφει πρὸς τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Κύπρου: «Συνεχίσατε (Σήμ. Στὴν τηλεφωνική του ἐπικοινωνία μὲ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Κύπρου) τονίζοντας τὴν ἑλληνικότητα τοῦ φρονήματος τῆς Κύπρου καὶ σᾶς ἀπάντησα, δηλαδή, ἐὰν σήμερα γίνει ἕνα δημοψήφισμα γιὰ τὴν ἕνωση τῆς Κύπρου μὲ τὴν Ἑλλάδα, θὰ λάβει τὸ ποσοστὸ (95%) τοῦ δημοψηφίσματος τοῦ 1950; Ἀπαντήσατε ὅτι δὲν ὑπάρχουν περιθώρια γιὰ συζήτηση καὶ κλείσατε τὸ τηλέφωνο».
Περαίνοντας τὸ ἐν λόγῳ κείμενο ὁ Μήτρ. Ἀρκαλοχωρίου ἐπανέρχεται στὸ ἐρώτημα: «Ἂν σήμερα, τὸ 2025, γινόταν δημοψήφισμα γιὰ τὴν ἕνωση τῆς Κύπρου μὲ τὴν Ἑλλάδα, τί ποσοστὸ θὰ εἶναι ὑπὲρ τῆς ἕνωσης;» Καὶ δίνει τὴν ἀκόλουθη ἐξήγηση ποὺ φανερώνει τὴν ἔμμεση ἀπάντηση στὸ ἐρώτημα ποὺ θέτει: «Ἀπὸ τὸ 1950 μὲ τὸ δημοψήφισμα τοῦ 95% ἕως τὸ 2025 ἔχει διαμορφωθεῖ ἕνας ἄλλος κόσμος». Καί, ἀπευθυνόμενος στὸν Ἀρχιεπίσκοπο Κύπρου, προσθέτει κάτι ἄσχετο μὲ τὸ συγκεκριμένο ἐρώτημα: «Ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος, στὴν ἐνθρόνιση σας, μίλησε γιὰ τὸν μετάνθρωπο τοῦ 21ου αἰῶνα».
Εἶναι πράγματι εὔλογη ἡ ἀπορία τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου γιὰ τὸ ποῦ ἀποσκοπεῖ ὁ Μήτρ. Ἀρκαλοχωρίου μὲ τὶς ἀπόψεις του καὶ τὸ δύο φορὲς τιθέμενο ἐρώτημά του γιὰ τὸ πόσοι σήμερα Ἕλληνες τῆς Κύπρου θέλουν τὴν ἕνωση τοὺς μὲ τοὺς ἄλλους Ἕλληνες, ἂν εἶναι δηλαδὴ τὸ 95%, ὅπως τὸ 1950. Ἂν θέτει ὁ Σέβ. Ἀρκαλοχωρίου τὸ ἐρώτημα γιὰ τοὺς Κυπρίους, γιατί νὰ μὴν τὸ θέσει καὶ γιὰ τοὺς Πελοποννησίους, τοὺς Κερκυραίους, τοὺς Ροδῖτες, τοὺς Μακεδόνες, τοὺς Θεσσαλοὺς καὶ τοὺς Κρῆτες;... Πόσοι ἀπὸ αὐτοὺς θέλουν νὰ μείνουν Ἕλληνες;...
Γιὰ τὴν ποικιλία διαλέκτων καὶ νοοτροπιῶν τῶν Ἑλλήνων ἔγραψε ὁ Δήμ. Βυζάντιος στὴν «Βαβυλωνία» του ἀπὸ τὸ 1834. Ἐκεῖ ἕνας Ἀνατολίτης (Μικρασιάτης), ἕνας Μωραΐτης, ἕνας Χιώτης, ἕνας Κρητικός, ἕνας Ἀρβανίτης, ἕνας Κύπριος καὶ ἕνας λογιότατος ἀπὸ τὴν Κῶ παρεξηγοῦνται μεταξύ τους, λόγῳ τῶν γλωσσικῶν ἰδιωμάτων τους καὶ τῶν διαφορετικῶν συνήθειών τους. Ὅμως εἶναι ἀδιανόητο νὰ ἀμφισβητηθεῖ ἡ ἑνότητά τους ὡς Ἑλλήνων, ἀφοῦ ὅλοι μαζὶ πανηγυρίζουν τὴν καταστροφὴ τοῦ τουρκοαιγυπτιακοῦ στόλου στὸ Ναυαρῖνο.
Ὁ ἐκ Κύπρου ἐθνικός μας ποιητὴς Βασίλης Μιχαηλίδης (1849-1917) κατατάχθηκε ἐθελοντὴς στὸν Ἑλληνικὸ στρατὸ καὶ πολέμησε γιὰ τὴν ἀπελευθέρωση τῆς Θεσσαλίας ἀπὸ τοὺς Τούρκους. Μεταξὺ τῶν ἐτῶν 1884 καὶ 1895 ἔγραψε στὴν κυπριακὴ διάλεκτο τὸ ἐπικὸ ποίημά του γιὰ τὸν ἀγῶνα τῶν Ἑλλήνων τῆς Κύπρου γιὰ ἀπελευθέρωση τῆς Πατρίδας. Γενικὸ θέμα τοῦ ποιήματος εἶναι ἡ ἐξέγερση τῶν Ἑλλήνων στὴν Κύπρο καὶ ὁ ἀπαγχονισμὸς τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κυπριανοῦ, ὁ ὁποῖος εἶπε στὸν ὀθωμανὸ ἐκτελεστή του στὴν κυπριακὴ διάλεκτο: « Ἡ Ρωμιοσύνη ἐν φυλῇ συνότζιαιρη τοῦ κόσμου, κανένας δὲν ἐβρέθηκεν γιὰ νὰ τὴν ἰ-ξηλείψη, κανένας, γιατί σιέπει την ποὺ τά ΄ψὴ ὁ Θεός μου. Ἡ Ρωμιοσύνη ἐν νὰ χαθῇ, ὄντας ὁ κόσμος λείψει!».
Μεταξὺ τῶν ἑπτὰ συντρόφων τοῦ Ρήγα, ποὺ μαρτύρησαν γιὰ τὴν Ἐλευθερία τῶν Ἑλλήνων, ἦταν καὶ ὁ Κύπριος Ἰωάννης Καρατζὰς (1767-1798). Οἱ ἄλλοι ἦσαν δύο Μακεδόνες, δύο Χιῶτες, καὶ ἕνας Ἠπειρώτης. Γιὰ τὸν Νομπελίστα ποιητή μας Γιῶργο Σεφέρη ἡ Κύπρος ἦταν ἕνας τόπος ὅπου τὸ θαῦμα λειτουργοῦσε ἀκόμη μιὰ «φωνὴ πατρίδας» ποὺ τὸν γέμιζε θαυμασμό. Ὁ Γρηγόρης Αὐξεντίου ὑπηρέτησε στὸν Ἑλληνικὸ στρατὸ πρὶν ἀναλάβει ὑπαρχηγὸς τῆς ΕΟΚΑ καὶ ἄνανδρα πυρποληθεῖ ἀπὸ τάγματα τῶν Ἄγγλων κοντὰ στὴ Μονή του Μαχαιρά. Ὁ 18χρονος Εὐαγόρας Παλληκαρίδης, ὅλοι οἱ μάρτυρες τοῦ Κυπριακοῦ Ἀγῶνα γιὰ Ἕνωση τῆς Κύπρου μὲ τὴν Μητέρα Ἑλλάδα, ποὺ εἶναι θαμμένοι στὰ φυλακισμένα μνήματα, ὁ Τάσος Ἰσαὰκ καὶ ὁ Σολωμὸς Σολωμοῦ, ὅλοι, κληρικοὶ καὶ λαϊκοί, κοιτᾶνε μὲ παράπονο τὸν Μήτρ. Ἀρκαλοχωρίου. Τὸ ἐρώτημα παραμένει: Γιατί τώρα, ποὺ ὁ Κυπριακὸς Ἑλληνισμὸς ἀγωνίζεται γιὰ τὴν ἐπιβίωσή του, ποὺ εἶναι καὶ ἐπιβίωση ὅλων τῶν Ἑλλήνων, ὁ Μήτρ. Ἀρκαλοχωρίου ἔθεσε τόσο προσβλητικὰ ἐρωτήματα γιὰ αὐτόν, ἔστω καὶ ἄν, μετὰ τὴ διαμαρτυρία τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου, τὰ ἀπέσυρε ἀπὸ τὶς ἱστοσελίδες ποὺ τὰ εἶχε στείλει, πού, σημειώνεται ἁπλῶς, οἱ περισσότερες εἶναι προσκείμενες στὸ Φανάρι.-
*Μετὰ τηλεφώνημα διαμαρτυρίας τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου κ. Γεωργίου ὁ Μήτρ. Ἀρκαλοχωρίου ἀπέσυρε τὸ ἐν λόγῳ ἄρθρο τοῦ ἀπὸ συγκεκριμένες ἱστοσελίδες καὶ τὸ ἀντικατέστησε – ἀλλὰ ἡ Ι.Σ. τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου ἀπέστειλε τὸ ἔγγραφο – διαμαρτυρία μὲ τὸ βάσιμο αἰτιολογικό, ὅτι τὴν πρώτη ἀνάρτησή του «εἶδαν καὶ βλέπουν πολλοί».
«Τὰ προξενεῖα τῆς Ἑλλάδας, ἀλλὰ καὶ Κρητικοὶ ἀπόφοιτοι τοῦ ΕΚΠΑ, ποὺ ἐγκαθίστανται στὴν Κρήτη, μεταδίδουν δεκαετίες πρὶν ἀπὸ τὴν Κύπρο τὴν ἐθνικὴ συνείδηση, μὲ τὴν Ἑλληνικὴ σημαία καὶ τὸν ἐθνικὸ ὕμνο. Ἀλλὰ καὶ ὁ Ἑλληνικὸς στρατὸς φθάνει πολὺ πιὸ σύντομα στὴν Κρήτη ἀπ’ ὅ,τι στὴν Κύπρο. Ὁ Ἔνοπλος ἀγῶνας τῆς Κύπρου (1955-1959), μὲ στόχο τὴν ἐνσωμάτωσή της στὴν Ἑλλάδα, καθυστερεῖ ἑξῆντα (60) σχεδὸν χρόνια, σὲ σχέση μὲ τὴν Κρήτη, ὅπου ὁ ἑνωτικός της ἀγῶνας κορυφώθηκε τὸ 1897, ἡ δὲ ἕνωση ἔγινε τὸ 1913».
Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου (ΙΣΕΚ) στὴν ἀπάντηση τῆς πρὸς τὸν Μήτρ. Ἀρκαλοχωρίου τονίζει:...«Στὴν Κύπρο δὲν ὑπάρχει ἑλληνόφωνη πλειοψηφία. Ὑπάρχουν Ἕλληνες, οἱ ὁποῖοι ἀποτελοῦν ἀναπόσπαστο κομμάτι τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους. Ὁ ἑλληνισμὸς στὴν Κύπρο εἶναι τὸ πιὸ σημαντικὸ στοιχεῖο τῆς ταυτότητας τοῦ νησιοῦ καὶ τῆς ἱστορίας του... Οἱ Ἕλληνες κατοικοῦμε στὴν Κύπρο ἐδῶ καὶ 35 αἰῶνες. Δὲν χρειαζόμαστε τὴν πιστοποίησή σας γιὰ τὴν ἐθνική μας ταυτότητα. Ἕλληνες ἤμασταν, Ἕλληνες εἴμαστε καὶ ἀγωνιζόμαστε γιὰ νὰ πεθάνουμε ὡς Ἕλληνες».
Ὡς πρὸς τὸν χαρακτηρισμὸ τοῦ Μήτρ. Ἀρκαλοχωρίου «Ἑλληνόφωνοι Χριστιανοὶ» ἡ ΙΣΕΚ σημειώνει ὅτι τὸν χαρακτηρισμὸ «ἑλληνόφωνοι Χριστιανοὶ» τὸν χρησιμοποίησαν οἱ Ἄγγλοι «γιὰ νὰ ἀρνηθοῦν τὴ γνησιότητα τοῦ ἀγῶνα τοῦ Κυπριακοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ τοῦ πόθου του γιὰ ἕνωση μὲ τὴν Μητέρα Ἑλλάδα, ὑποστηρίζοντας ὅτι δὲν εἴμασταν Ἕλληνες, ἀλλὰ μιλούσαμε ἁπλῶς ἑλληνικά». Καὶ συνεχίζει ἡ ΙΣΕΚ στὴν ἐπιστολή της πρὸς τὸν Μήτρ. Ἀρκαλοχωρίου:
Ἡ λογικὴ τῶν δύο λαῶν στὴν Κύπρο εἶναι θέση, τὴν ὁποία προώθησε ἡ Τουρκία μὲ τὶς πλάτες της Βρετανίας, κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ ἐθνικοαπελευθερωτικοῦ ἀγῶνα τῆς ΕΟΚΑ, προκειμένου νὰ ἀποδυναμώσουν τὸ διεθνῶς κατοχυρωμένο αἴτημα τῶν Ἑλλήνων τῆς Κύπρου γιὰ αὐτοδιάθεση τῆς νήσου ἀπὸ τὸν λαὸ τῆς Κύπρου (Ἕλληνες καὶ Τοῦρκοι). Ἡ προβολὴ τῆς θέσης τῆς Τουρκίας ὅτι στὴν Κύπρο ὑπάρχουν δύο λαοί, τὴν ὁποία στήριξε καὶ ἡ Βρετανία, εἶχε ὡς στόχο νὰ διαχωρίσει νομικὰ καὶ πολιτικὰ τὸ λαὸ τῆς Κύπρου προκειμένου νὰ ἀπαιτήσει ξεχωριστὰ ψηφίσματα ποὺ θὰ ὁδηγοῦσαν στὴ διχοτόμηση τῆς νήσου».
Ὡς πρὸς τὸν ἰσχυρισμὸ τοῦ Μήτρ. Ἀρκαλοχωρίου ὅτι οἱ Κύπριοι εἶχαν βηματισμὸ μακρὰν τῆς Ἀθήνας ἡ ΙΣΕΚ ἀπαντᾶ:
«Ὡς πρὸς τὸν ἰσχυρισμό σας ὅτι εἴχαμε τὸν βηματισμό μας μακρὰν τῆς Ἀθήνας, θὰ μπορούσατε, ὡς Ἱστορικός, νὰ ἐγκύψετε στὴν Ἱστορία μας, νὰ ἐξετάσετε τοὺς ἀναρίθμητους ἀγῶνες τῶν Ἑλλήνων τῆς Κύπρου γιὰ διατήρηση, σὲ καιροὺς δύσκολους, τῆς ἐθνικῆς αὐτοσυνειδησίας τους καὶ γιὰ ἕνωση τῆς Κύπρου μὲ τὴν Ἑλλάδα. Τὸ μαρτυροῦν οἱ θυσιασθέντες στοὺς διαχρονικοὺς ἀγῶνες τοῦ ἔθνους, οἱ ποταμοὶ τῶν αἱμάτων ποὺ χύθηκαν. Νὰ σᾶς ὑπενθυμίσουμε τὸν ἀπαγχονισμὸ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κυπριανοῦ καὶ τὸν ἀποκεφαλισμὸ τῶν Μητροπολιτῶν Πάφου Χρυσάνθου, Κιτίου Μελετίου καὶ Κυρηνείας Λαυρεντίου, ἡγουμένων καὶ ἄλλων κληρικῶν καὶ λαϊκῶν, 486 τὸν ἀριθμό, τὸν Ἰούλιο τοῦ 1821. Ἀναφέρουμε καὶ τὴ συμμετοχὴ τῆς Κύπρου στοὺς μετέπειτα ἀγῶνες τοῦ Ἔθνους, τοῦ 1897, τοῦ 1912, τοῦ 1922, τοῦ 1940. Καὶ ὁ ἀγῶνας μας τοῦ 1955-1959 βρισκόταν μακριὰ ἀπὸ τοὺς βηματισμοὺς τῆς Ἀθήνας; Ἀποροῦμε, πραγματικά, σὲ τί ἀποσκοπεῖτε μὲ αὐτὲς τὶς ἀναφορές».
Ὁ Μήτρ. Ἀρκαλοχωρίου Ἀνδρέας ἀπάντησε στὸ ἔγγραφο – διαμαρτυρία τῆς ΙΣΕΚ μὲ τὸ ἀπὸ 12 Αὐγούστου 2025 ἔγγραφό του, στὸ ὁποῖο καὶ ἐπισύναψε καὶ δέκα συνημμένα. Ὅσα παραθέτει δὲν ἔχουν κάποια ὁρατὴ σχέση μὲ τὸν Κυπριακὸ Ἑλληνισμὸ καὶ τὴν Ἱστορία του. Ὅμως, δύο φορὲς θέτει ἕνα ἐρώτημα. Γράφει πρὸς τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Κύπρου: «Συνεχίσατε (Σήμ. Στὴν τηλεφωνική του ἐπικοινωνία μὲ τὸν Ἀρχιεπίσκοπο Κύπρου) τονίζοντας τὴν ἑλληνικότητα τοῦ φρονήματος τῆς Κύπρου καὶ σᾶς ἀπάντησα, δηλαδή, ἐὰν σήμερα γίνει ἕνα δημοψήφισμα γιὰ τὴν ἕνωση τῆς Κύπρου μὲ τὴν Ἑλλάδα, θὰ λάβει τὸ ποσοστὸ (95%) τοῦ δημοψηφίσματος τοῦ 1950; Ἀπαντήσατε ὅτι δὲν ὑπάρχουν περιθώρια γιὰ συζήτηση καὶ κλείσατε τὸ τηλέφωνο».
Περαίνοντας τὸ ἐν λόγῳ κείμενο ὁ Μήτρ. Ἀρκαλοχωρίου ἐπανέρχεται στὸ ἐρώτημα: «Ἂν σήμερα, τὸ 2025, γινόταν δημοψήφισμα γιὰ τὴν ἕνωση τῆς Κύπρου μὲ τὴν Ἑλλάδα, τί ποσοστὸ θὰ εἶναι ὑπὲρ τῆς ἕνωσης;» Καὶ δίνει τὴν ἀκόλουθη ἐξήγηση ποὺ φανερώνει τὴν ἔμμεση ἀπάντηση στὸ ἐρώτημα ποὺ θέτει: «Ἀπὸ τὸ 1950 μὲ τὸ δημοψήφισμα τοῦ 95% ἕως τὸ 2025 ἔχει διαμορφωθεῖ ἕνας ἄλλος κόσμος». Καί, ἀπευθυνόμενος στὸν Ἀρχιεπίσκοπο Κύπρου, προσθέτει κάτι ἄσχετο μὲ τὸ συγκεκριμένο ἐρώτημα: «Ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος, στὴν ἐνθρόνιση σας, μίλησε γιὰ τὸν μετάνθρωπο τοῦ 21ου αἰῶνα».
Εἶναι πράγματι εὔλογη ἡ ἀπορία τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου γιὰ τὸ ποῦ ἀποσκοπεῖ ὁ Μήτρ. Ἀρκαλοχωρίου μὲ τὶς ἀπόψεις του καὶ τὸ δύο φορὲς τιθέμενο ἐρώτημά του γιὰ τὸ πόσοι σήμερα Ἕλληνες τῆς Κύπρου θέλουν τὴν ἕνωση τοὺς μὲ τοὺς ἄλλους Ἕλληνες, ἂν εἶναι δηλαδὴ τὸ 95%, ὅπως τὸ 1950. Ἂν θέτει ὁ Σέβ. Ἀρκαλοχωρίου τὸ ἐρώτημα γιὰ τοὺς Κυπρίους, γιατί νὰ μὴν τὸ θέσει καὶ γιὰ τοὺς Πελοποννησίους, τοὺς Κερκυραίους, τοὺς Ροδῖτες, τοὺς Μακεδόνες, τοὺς Θεσσαλοὺς καὶ τοὺς Κρῆτες;... Πόσοι ἀπὸ αὐτοὺς θέλουν νὰ μείνουν Ἕλληνες;...
Γιὰ τὴν ποικιλία διαλέκτων καὶ νοοτροπιῶν τῶν Ἑλλήνων ἔγραψε ὁ Δήμ. Βυζάντιος στὴν «Βαβυλωνία» του ἀπὸ τὸ 1834. Ἐκεῖ ἕνας Ἀνατολίτης (Μικρασιάτης), ἕνας Μωραΐτης, ἕνας Χιώτης, ἕνας Κρητικός, ἕνας Ἀρβανίτης, ἕνας Κύπριος καὶ ἕνας λογιότατος ἀπὸ τὴν Κῶ παρεξηγοῦνται μεταξύ τους, λόγῳ τῶν γλωσσικῶν ἰδιωμάτων τους καὶ τῶν διαφορετικῶν συνήθειών τους. Ὅμως εἶναι ἀδιανόητο νὰ ἀμφισβητηθεῖ ἡ ἑνότητά τους ὡς Ἑλλήνων, ἀφοῦ ὅλοι μαζὶ πανηγυρίζουν τὴν καταστροφὴ τοῦ τουρκοαιγυπτιακοῦ στόλου στὸ Ναυαρῖνο.
Ὁ ἐκ Κύπρου ἐθνικός μας ποιητὴς Βασίλης Μιχαηλίδης (1849-1917) κατατάχθηκε ἐθελοντὴς στὸν Ἑλληνικὸ στρατὸ καὶ πολέμησε γιὰ τὴν ἀπελευθέρωση τῆς Θεσσαλίας ἀπὸ τοὺς Τούρκους. Μεταξὺ τῶν ἐτῶν 1884 καὶ 1895 ἔγραψε στὴν κυπριακὴ διάλεκτο τὸ ἐπικὸ ποίημά του γιὰ τὸν ἀγῶνα τῶν Ἑλλήνων τῆς Κύπρου γιὰ ἀπελευθέρωση τῆς Πατρίδας. Γενικὸ θέμα τοῦ ποιήματος εἶναι ἡ ἐξέγερση τῶν Ἑλλήνων στὴν Κύπρο καὶ ὁ ἀπαγχονισμὸς τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κυπριανοῦ, ὁ ὁποῖος εἶπε στὸν ὀθωμανὸ ἐκτελεστή του στὴν κυπριακὴ διάλεκτο: « Ἡ Ρωμιοσύνη ἐν φυλῇ συνότζιαιρη τοῦ κόσμου, κανένας δὲν ἐβρέθηκεν γιὰ νὰ τὴν ἰ-ξηλείψη, κανένας, γιατί σιέπει την ποὺ τά ΄ψὴ ὁ Θεός μου. Ἡ Ρωμιοσύνη ἐν νὰ χαθῇ, ὄντας ὁ κόσμος λείψει!».
Μεταξὺ τῶν ἑπτὰ συντρόφων τοῦ Ρήγα, ποὺ μαρτύρησαν γιὰ τὴν Ἐλευθερία τῶν Ἑλλήνων, ἦταν καὶ ὁ Κύπριος Ἰωάννης Καρατζὰς (1767-1798). Οἱ ἄλλοι ἦσαν δύο Μακεδόνες, δύο Χιῶτες, καὶ ἕνας Ἠπειρώτης. Γιὰ τὸν Νομπελίστα ποιητή μας Γιῶργο Σεφέρη ἡ Κύπρος ἦταν ἕνας τόπος ὅπου τὸ θαῦμα λειτουργοῦσε ἀκόμη μιὰ «φωνὴ πατρίδας» ποὺ τὸν γέμιζε θαυμασμό. Ὁ Γρηγόρης Αὐξεντίου ὑπηρέτησε στὸν Ἑλληνικὸ στρατὸ πρὶν ἀναλάβει ὑπαρχηγὸς τῆς ΕΟΚΑ καὶ ἄνανδρα πυρποληθεῖ ἀπὸ τάγματα τῶν Ἄγγλων κοντὰ στὴ Μονή του Μαχαιρά. Ὁ 18χρονος Εὐαγόρας Παλληκαρίδης, ὅλοι οἱ μάρτυρες τοῦ Κυπριακοῦ Ἀγῶνα γιὰ Ἕνωση τῆς Κύπρου μὲ τὴν Μητέρα Ἑλλάδα, ποὺ εἶναι θαμμένοι στὰ φυλακισμένα μνήματα, ὁ Τάσος Ἰσαὰκ καὶ ὁ Σολωμὸς Σολωμοῦ, ὅλοι, κληρικοὶ καὶ λαϊκοί, κοιτᾶνε μὲ παράπονο τὸν Μήτρ. Ἀρκαλοχωρίου. Τὸ ἐρώτημα παραμένει: Γιατί τώρα, ποὺ ὁ Κυπριακὸς Ἑλληνισμὸς ἀγωνίζεται γιὰ τὴν ἐπιβίωσή του, ποὺ εἶναι καὶ ἐπιβίωση ὅλων τῶν Ἑλλήνων, ὁ Μήτρ. Ἀρκαλοχωρίου ἔθεσε τόσο προσβλητικὰ ἐρωτήματα γιὰ αὐτόν, ἔστω καὶ ἄν, μετὰ τὴ διαμαρτυρία τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου, τὰ ἀπέσυρε ἀπὸ τὶς ἱστοσελίδες ποὺ τὰ εἶχε στείλει, πού, σημειώνεται ἁπλῶς, οἱ περισσότερες εἶναι προσκείμενες στὸ Φανάρι.-
*Μετὰ τηλεφώνημα διαμαρτυρίας τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Κύπρου κ. Γεωργίου ὁ Μήτρ. Ἀρκαλοχωρίου ἀπέσυρε τὸ ἐν λόγῳ ἄρθρο τοῦ ἀπὸ συγκεκριμένες ἱστοσελίδες καὶ τὸ ἀντικατέστησε – ἀλλὰ ἡ Ι.Σ. τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κύπρου ἀπέστειλε τὸ ἔγγραφο – διαμαρτυρία μὲ τὸ βάσιμο αἰτιολογικό, ὅτι τὴν πρώτη ἀνάρτησή του «εἶδαν καὶ βλέπουν πολλοί».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου