Τὰ Ἀντιμήνσια ἅγιοι Ἀρχιερεῖς εἶναι προορισμένα γιὰ λειτουργικὴ χρήση σὲ συγκεκριμένο τόπο ἢ μήπως ἔχουν ἡμερομηνία λήξεως; Ἔτσι, δὲν διασπᾶται ἡ λειτουργικὴ ἑνότητα;

Διαβάσαμε τὴν εἴδηση ὅτι «Ἡ Ἱερὰ Μητρόπολη Φθιώτιδος παρέλαβε ἐπίσημα δύο Ἐνορίες ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Μητρόπολη Φωκίδος». Ἀλγεινὴ ἐντύπωση προξένησε τὸ γεγονός, ὅτι στὸ τέλος τοῦ δημοσιεύματος γράφτηκε τὸ ἑξῆς: «Συγκεκριμένα ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Φθιώτιδος κ. Συμεῶν θὰ χοροστατήσει στὸν Ὄρθρο, θὰ ἐναποθέσει ἐπὶ τῆς Ἁγίας Τραπέζης νέο κανονικὸ ἀντιμήνσιο μὲ τὴν δική του πλέον ὑπογραφή, θὰ τελέσει τὴν πρώτη Ἀρχιερατικὴ Θεία Λειτουργία ὡς οἰκεῖος ποιμενάρχης καὶ θὰ κηρύξει τὸν Θεῖο Λόγο»... 

Σὲ ἀντιδιαστολὴ μὲ τὶς καινοφανεῖς τακτικὲς τῶν συγχρόνων Μητροπολιτῶν, παραθέτουμε ἕνα σχόλιο περὶ τῆς χρήσεως τοῦ Ἀντιμηνσίου, ἀπὸ τὸν μακαριστὸ Καθηγούμενο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Τατάρνης Γέροντα Δοσίθεο, ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ ἔνθετο βιβλίο «Ἔτι προσφέρομέν σοι...» σελ. 48-49, στὸ νεοκυκλοφορηθὲν Ἱερατικόν:...

"Ὁ ἱερεὺς ἐξαπλοῖ τὸ εἰλητόν ἐφ΄ ὅσον ἡ ἁγία Τράπεζα ἔχει ἐγκαινιαστεῖ. Ἄλλως ἑξαπλοῖ καθηγιασμένον ἀντιμήνσιον (ἡ λέξις αὕτη οὖσα ἑλληνολατινικὴ· ἀντὶ τῆς τραπέζης) μετὰ καὶ ἱερῶν λειψάνων (ἰδίως μαρτυρικῶν). 

Ὑπάρχει σαφὴς διάκρισις μεταξὺ εἰλητοῦ καὶ ἀντιμηνσίου. Ἡ ἐπικρατήσασα εἰς πολλοὺς καὶ δὴ ἐπιβαλλομένη συνήθεια ἵνα ἡ θεία Λειτουργία (καίτοι ἐπὶ ἐγκαινιασθείσης ἁγίας Τραπέζης, ἥτις οὐ χρήζει ἀντιμηνσίου ἀλλὰ ἁπλοῦ εἰλητοῦ) ἐπιτελῆται αὐστηρῶς καὶ μόνον ἐπὶ ἀντιμηνσίου ὑπογεγραμμένου ὑπὸ τοῦ οἰκείου (ζῶντος) ἐπισκόπου ὡς καὶ τὸ ἀσπάζεσθαι τὴν ὑπογραφὴν αὐτοῦ, οὐκ ἔχει τι τὸ προηγούμενον· διό καὶ πολλάκις (ἐὰν οὐχὶ πάντοτε) παρατηρεῖται τὸ φαινόμενον ὁ νεωστὶ χειροτονηθεὶς ἐπίσκοπος ἵνα διανέμη τοῖς ἐν τῇ ἐπαρχίᾳ αὐτοῦ «ἰδικά του» ἀντιμήνσια. Οἱ λειτουργιολόγοι τοῦ μέλλοντος ἔχουσι πολλὰ ἀνακαλύπτειν καὶ ἐννοεῖν, ἀσχάλλειν καὶ οἰκτείρειν. 

Τοῦτο ὅλον τὸ καινοφανὲς διασπᾶ τὴν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας. Μάρτυς ἀδιάψευστος καὶ κατήγορος σφοδρὸς τοῖς ταῦτα λέγουσι καὶ ἐξαναγκάζουσι ποιεῖν, εἰσὶν ἡ ὕπαρξις εἰς ἱερὰς μονὰς καὶ παλαιοὺς ναοὺς παμπληθύος ἀντιμηνσίων ἐκ τῶν πρεσβυγενῶν Πατριαρχείων, ἀλλὰ καὶ ἐξ ἑτέρων ἐπισκοπῶν, καὶ δὴ πλειστάκις χρησιμοποιηθέντων ἢ καὶ χρησιμοποιουμένων. Τί γάρ; Μὴ οὐκ εἰσὶ προωρισμένα εἰς τὸ ἐπιτελεῖν ἐπ' αὐτῶν τὴν θείαν καὶ ἱερὰν μυσταγωγίαν ἐν παντὶ τόπω τῆς δεσποτείας Κυρίου; Μὴ ἄρα ἔχουσιν «ἡμερομηνίαν» λήξεως; 

Πρόσθες δὲ καὶ τὸ ἑξῆς. Τὰ ἀντιμήνσια ἐδημιουργήθησαν πρὸς ἀναπλήρωσιν τῆς ἀπούσης ἢ μήπω καθιερωθείσης ἁγίας Τραπέζης. Διὰ τοῦτο καὶ ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης Ματθαῖος Β' († 1603) χαρακτηρίζει ὡς «ἀπειροκαλίαν καὶ ἐπίδειξιν» τὴν χρῆσιν ἀντιμηνσίων ἐπὶ καθιερωμένης ἁγίας Τραπέζης. Διό παραγγέλλει, ἵνα πᾶς ὁ κατέχων «ἀπειροκαλίας ἕνεκα καὶ ἐπιδείξεως» ἀντιμήνσιον ἱερεὺς παύση ἵνα χρησιμοποιῇ τοῦτο ἀκαίρως, ἄλλως ἵνα ἀναλάβη τοῦτο παρ' αὐτοῦ ὁ μητροπολίτης, «εἴτε πατριαρχικὸν εἶναι τὸ ἀντιμήνσιον, εἴτε μητροπολιτικόν». Πῶς ἀλλάσσουσιν οἱ καιροί...."