Πολλοί ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας χαρακτηρίζονται ὡς θαυματουργοί, διότι ὁ Θεός τους δώρισε τό χάρισμα καί τή δύναμη νά θαυματουργούν, στό ἅγιο ὄνομά Του. Ἕνας ἀπό τούς πλέον θαυματουργούς ἁγίους εἶναι καί ὁ ἅγιος Παρθένιος ἐπίσκοπος Λαμψάκου. Τοῦ δόθηκε ἰδιαιτέρως τό θαυματουργικό χάρισμα νά γιατρεύει τήν φοβερή ἀσθένεια τοῦ καρκίνου.
Ἔζησε στά χρόνια τοῦ Μ. Κωνσταντίνου (4ος μ. Χ. αἰῶνας). Γεννήθηκε σέ κάποια κωμόπολη τῆς Βιθυνίας τῆς Μ. Ἀσίας ἀπό εὐσεβεῖς γονεῖς. Ὁ πατέρας του ὀνομάζονταν Χριστόφορος καί ἦταν διάκονος τῆς Ἐκκλησίας. Δέν ἔκανε μεγάλες σπουδές, ἀλλά ἀπόκτησε εὐλάβεια, βαθιά πίστη στό Θεό καί στόλισε τόν ἑαυτό του μέ ἀρετές. Ἀπό μικρός συνήθισε νά ἀγαπᾶ το... Θεό καί τούς ἀνθρώπους καί γι' αὐτό ὑπῆρξε σέ ὅλη του τή ζωή φιλάνθρωπος καί ἐλεήμονας. Ἀρχικά ἀσκοῦσε τό ἐπάγγελμα τοῦ ψαρᾶ. Διάλεξε αὐτό τό ἐπάγγελμα γιά νά μοιάσει στούς ἁγίους Ἀποστόλους Πέτρο, Ἀνδρέα καί Ἰωάννη, πού ἦταν ἁλιεῖς. Τό μεγαλύτερο μέρος τοῦ κόπου τοῦ τό μοίραζες στούς φτωχούς. Μαζί μέ τά ψάρια καί τά χρήματα τούς ἔδινε παρηγοριά καί ἐλπίδα, στερεώνοντάς τους τήν πίστη στό Θεό. Ὅταν ἐκεῖνοι τόν εὐχαριστοῦσαν γιά τήν φιλανθρωπία του, ἐκεῖνος τούς ἀπαντοῦσε: «Γιατί μέ εὐχαριστεῖτε; Δέν ἔχω καμία τέτοια ἀξίωση. Μήπως εἴμαστε ξένοι; Ἐμεῖς εἴμαστε ἀδελφοί. Τί εἶναι ἁπλούστερο καί φυσικότερο ἀπό τό νά βοηθᾶ ἀδελφός τούς ἀδελφούς;». Εἶχε τήν πεποίθηση ὅτι ἡ φιλανθρωπία εἶναι ὑποχρέωση καί καθῆκον τοῦ ἀληθινοῦ Χριστιανοῦ.
Ὁ Μητροπολίτης Μελιτοπόλεως Φίλιππος ἤ Φιλητός, τόν χειροτόνησε πρεσβύτερο. Ὁ Παρθένιος ἔδειξε σπάνιο ζῆλο στήν ἱερατική του διακονία, γεγονός πού ξετίμησε ὁ Μητροπολίτης Κυζίκου Ἀχίλλιος ἤ Ἀσχόλιος, ὁ ὁποῖος τόν χειροτόνησε Ἐπίσκοπο Λαμψάκου, μιᾶς ἀρχαίας πόλης τῆς Μ. Ἀσίας, κοντά στόν Ἑλλήσποντο, ἀπέναντι ἀπό τήν Καλλίπολη.
Ἡ Λάμψακος, ὅπως καί ὁλόκληρη ἡ γύρῳ,γύρω περιοχή, κατοικοῦνταν κυρίως ἀπό εἰδωλολάτρες, οἱ ὁποῖοι ἀρνοῦνταν νά ἀσπασθοῦν τή νέα πίστη καί παρέμειναν δουλικά προσηλωμένοι στήν ἀρχαία θρησκεία, ἐκτελῶντας τίς σκοταδιστικές παγανιστικές τελετουργίες τους. Ἦταν ἕνα ἀπό τά κυριότερα ἐναπομείναντα κέντρα τῆς εἰδωλολατρίας τήν ἐποχή ἐκείνη στήν εὐρύτερη περιοχή τῆς Μ. Ἀσίας. Μέ ἐπικεφαλῆς τούς ἱερεῖς τῶν εἰδώλων, ὁ εἰδωλολατρικός ὄχλος ἔδειξε ἐξ' ἀρχῆς τίς ἐχθρικές του διαθέσεις ἐνάντια στό νέο Ἐπίσκοπο. Δέν ἦταν λίγες οἱ ἐπιθέσεις φανατικῶν εἰδωλολατρῶν ἐναντίον του, μέ τήν παρότρυνση τῶν εἰδωλολατρῶν ἱερέων, οἱ ὁποῖοι ἔβλεπαν νά ἀπειλοῦνται τά τεράστια οἰκονομικά τους συμφέροντα ἀπό τό ἐνδεχόμενο νά κλείσουν τά προσοδοφόρα εἰδωλολατρικά «ἱερά».
Ὁ Παρθένιος ἔδειξε ἀπό τήν ἀρχή ἀνοχή στίς ἐχθρικές διαθέσεις τῶν εἰδωλολατρῶν. Στίς φοβέρες ἐπιθέσεις τους, ἀπαντοῦσε μέ λόγια καί μέ ἔργα ἀγάπης. Γνώριζε ὁ ἅγιος ἐκεῖνος Ἐπίσκοπος πώς πίσω ἀπό ὅλα αὐτά βρισκόταν ὁ διάβολος, ὁ ὁποῖος ἤθελε νά ματαιώσει τό ἔργο τῆς σωτηρίας τῶν κατοίκων. Τούς ἐχθρικούς του ἀντιπάλους εἰδωλολάτρες τούς ἔβλεπε ὡς πνευματικά ἀσθενεῖς, ὡς δούλους τῶν πονηρῶν πνευμάτων, τά ὁποῖα δροῦσαν μέσῳ αὐτῶν. Καί γι' αὐτό, ὄχι μόνο δέν κάκιωνε μαζί τους, ἀλλά τούς συμπονοῦσε καί τούς ἀγαποῦσε, ὅπως ὁ καλός γιατρός τον ἀσθενῆ του καί ὁ καλός πατέρας τά παραστρατημένα παιδιά του. Τούς ἀγαποῦσε τό ἴδιο στοργικά μέ τούς πιστούς τῆς Ἐπισκοπῆς του. Τούς καλοῦσε κοντά του καί συζητοῦσε μαζί τους μέ ἀνεξικακία, πραότητα καί καλοσύνη.
Ὁ Ἐπίσκοπος Παρθένιος ἀποδείχτηκε ἄξιος τοῦ ὑψηλοῦ ἀξιώματός του. Ἔδειξε ἀσυνήθιστο ζῆλο καί ποιμαντική δράση, ὥστε ἔγινε ἀγαπητός ἀπό ὅλους. Φρόντιζε μέ ἐπιμέλεια γιά τήν πνευματική καλλιέργεια καί πρόοδο τῶν πιστῶν, πού του
ἐμπιστεύτηκε ἡ Ἐκκλησία. Φρόντιζε ἐπίσης καί γιά τίς ὑλικές τους ἀνάγκες, σέ μιά ἐποχή πού οἱ λιμοί ἦταν σύνηθες φαινόμενο. Χιλιάδες ἄνθρωποι ἔτρεχαν στό ἐπισκοπεῖο, γιά νά πάρουν ἀπό τό ἅγιο χέρι του βοήθεια. Μαζί μέ τούς πιστούς χριστιανούς ἔτρεχαν εἰδωλολάτρες καί Ἰουδαῖοι, οἱ ὁποῖοι δέν ἔφευγαν μέ ἀδειανά χέρια. Εὐεργετοῦνταν τό ἴδιο μέ τούς πιστούς, χωρίς ἐξαίρεση.
Παράλληλα ὁ ἅγιος Ἐπίσκοπος φρόντιζε καί γιά τή δική του πνευματική πρόοδο. Προσεύχονταν ἀδιάκοπα, νήστευε, ἀγρυπνοῦσε, καί κατακτοῦσε μία - μία τίς χριστιανικές ἀρετές. Ἔφτασε δέ σέ μεγάλα ὕψη ἁγιότητας, ὥστε νά ἀξιωθεῖ τοῦ χαρίσματος τῶν ἰαμάτων. Μέ τήν προσευχή του, θεράπευε στό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τούς ἀσθενεῖς, πού ἔτρεχαν κοντά του νά ἰαθοῦν. Ἰδιαιτέρως ἀξιώθηκε νά θεραπεύει τήν νόσο τοῦ καρκίνου. Ὅταν πληροφοροῦνταν ὅτι κάποιος ἄνθρωπος ἀσθένησε, ἔτρεχε ὁ ἴδιος νά τόν γιατρέψει. Δέν ἔκανε διακρίσεις οὔτε στίς θεραπεῖες, μαζί μέ τούς πιστούς, θεράπευε καί τούς εἰδωλολάτρες, οἱ ὁποῖοι, κατόπιν, ἀναγνώριζαν τήν δύναμη τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ καί ἀσπάζονταν τήν χριστιανική πίστη. Εἶχε ἀποκτήσει ἀκόμη τό χάρισμα νά ἐκβάλλει δαιμόνια ἀπό ἀνθρώπους, πού εἶχαν εἰσβάλλει καί τούς βασάνιζαν.
Ὅλα τά χρόνια τῆς ποιμαντορίας του εἶχε προσελκύσει χιλιάδες εἰδωλολάτρες στήν Ἐκκλησία. Ὅταν ἔφυγε ἀπό αὐτή τή ζωή ἄφησε ἐλάχιστους παγανιστές στήν Ἐπισκοπή του. Ἡ Λάμψακος, ἀπό ἑστία εἰδωλολατρῶν, εἶχε μεταβληθεῖ σέ χριστιανική πόλη, ὅπου πλειοψηφοῦσαν οἱ εὐσεβεῖς Χριστιανοί. Κοιμήθηκε ἐν εἰρήνῃ καί ὁ τάφος καί τά ἱερά λείψανά του συνέχισαν καί συνεχίζουν ὡς τά σήμερα νά θαυματουργούν. Τμῆμα τῆς Τίμιας Κᾶρας του βρίσκεται στήν Ἱερά Μονή Μακρυμάλλη, τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Χαλκίδος, ἡ ὁποία θαυματουργεί σέ ὅσους τόν ἐπικαλοῦνται μέ εὐλάβεια. Ὑπάρχουν πάμπολλες μαρτυρίες καρκινοπαθῶν, οἱ ὁποῖοι ἔχουν ἰαθεῖ θαυματουργικά, χάρις στόν Ἅγιο Παρθένιο.
Ἡ μνήμη του ἑορτάζεται στίς 7 Φεβρουαρίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου