Δὲν ἦτο μόνον αὐτόν. Εἰς τὴν Μεγάλην Εἴσοδον ἐμνημόνευσε «τῶν ψηφισάντων καὶ χειροτονησάντων με»! Διερωτᾶται κανείς: Οἱ ὑπόλοιποι Ἀρχιερεῖς, οἱ ὁποῖοι δὲν τὸν ἐψήφισαν; Ἀγνοεῖ ἐπίσης ὅτι οἱ ψηφίσαντες ἔπρεπε νὰ εἶναι ὁ λαὸς τῆς Ἐπισκοπῆς;
Ἔπειτα πρὸ τῆς εὐχῆς τοῦ καθαγιασμοῦ εἶπεν «εὐλογήσας, ἁγιάσας, διαμερίσας ἔδωκεν…». Μὲ ποῖον δικαίωμα ἀντικατέστησε τὸ «κλάσας» τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου μὲ ἰδικόν του ρῆμα; Δὲν ἀντιλαμβάνεται καθόλου ὅτι τὸ «κλάσας» παραπέμπει εἰς τὰ λόγια τῶν ἱ. Εὐαγγελιστῶν, ἐνῷ τὸ «διαμερίσας» χρησιμοποιεῖται διὰ τὴν πρᾶξιν τοῦ κολαφισμοῦ τοῦ Χριστοῦ διὰ τοῦ χιτῶνος;
Ἐξέπληξεν ἐπιπροσθέτως τὸ γεγονὸς ὅτι κατὰ τὴν ὥραν τοῦ κοινωνικοῦ, ἕνας διάκονος ἐξῆλθεν ἐνώπιον τῆς ὡραίας πύλης καὶ ἀνέγνωσε γραπτὸν κήρυγμα ἐπ’ ὀνόματι τοῦ Μητροπολίτου, ὁ ὁποῖος ἦτο ὁ λειτουργός! Δὲν ὤφειλε νὰ κηρύξη; Δὲν εἶχεν ἀποστηθίσει τὸ κείμενον; Τὸ εἶχε γράψει ἄλλος; Δὲν ἔχει τὴν στοιχειώδη ἀντίληψιν ὅτι τὸ κήρυγμα ὀφείλει νὰ εἶναι προφορικόν; Ὅτι ἡ διδαχὴ τοῦ ποιμνίου εἶναι κυρία ὑποχρέωσις τοῦ Ἐπισκόπου;
Τὸ «κερασάκι» ἦτο ἡ παρουσία βουλευτοῦ τῆς Νέας Δημοκρατίας, ὁ ὁποῖος ἐλθὼν καθυστερημένος ἔλαβε ἄνευ προσκλήσεως θέσιν εἰς τὸν σολέαν… πλησιάζουν καὶ ἐκλογαί. Εἰς τὸ τέλος ὁ Μητροπολίτης δὲν παρέλειψε νὰ ἀναφέρη «χαιρόμεθα διὰ τὸν κ. τάδε, ὁ ὁποῖος ἐκκλησιάσθηκε ἐδῶ»! Ἂς ἔχει στηρίξει ὅλα τὰ ἀνήθικα νομοσχέδια τῆς Κυβερνήσεως… ἀλλὰ ὡς λέει ὁ λαὸς «τὸ ἕνα χέρι νίβει τὸ ἄλλο»…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου