«Οὐδέν γλυκύτερον πατρίδος»

Ἀρχιμανδρίτου Παύλου Ντανᾶ

«Οὐδέν γλυκύτερον πατρίδος»

( Ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος, Πρός Ἀνδριάντας MPG 49, 35 )

Πάντοτε ἡ Πατρίδα μας βρισκόταν σέ κίνδυνο. Αὐτόν τόν καιρό, ὅμως, συνειδητοποιοῦμε μιά ἔξαρση ἀπό πλευρᾶς τοῦ αἱμοσταγοῦς Ἐρντογάν πού μιλάει γιά τή λεγόμενη «Γαλάζια Πατρίδα» καί ἀποδύεται στήν ἀνασύσταση τῆς Ὀθωμανικῆς (ἀπάνθρωπης) Αὐτοκρατορίας.

Ἀπό τήν ἄλλη, οἱ ξένες δυνάμεις (Ἀμερική, Ρωσία, Γερμανία, Ἀγγλία), καθώς καί τό ΝΑΤΟ, ὁ ΟΗΕ καί τό Συμβούλιο Ἀσφαλείας, ὄχι μόνο κωφεύουν στίς ἐκκλήσεις τῆς Πατρίδος μας, ἀλλά ἀφήνουν ἀνεξέλεγκτο τόν Ἐρντογάν, νά κάνει ὅ,τι θέλει στήν Κύπρο μέ... τίς παράνομες γεωτρήσεις, στή Συρία ἐναντίον τῶν Κούρδων καί τή Λιβύη.

Ποιά ὅμως εἶναι ἡ στάση τῶν Ἑλλήνων πολιτικῶν;

      Ἡ Χώρα μας μέ τίς μεγαλύτερες ἀκτές δέν ἔχει ἐκμεταλλευτεῖ τό Δίκαιο τῆς θάλασσας, γιά νά διασφαλίσει τά σύνορά της, ἐνῶ ἡ Τουρκία θέλει νά μοιράσει στή μέση τό Αἰγαῖο καί μέ τήν ἀπειλή τοῦ πολέμου, δέν ἀφήνει τήν Ἑλλάδα νά ἐπεκτείνει τά χωρικά της ὕδατα σέ 12 ναυτικά μίλια.

1.     Ὁ πρώην πρωθυπουργός «ἐκσυγχρονιστής» Κ. Σημίτης τό 1996 στήν κρίση τῶν Ἰμίων, δημιούργησε τίς γκρίζες ζῶνες στό Αἰγαῖο καί τό 1997 στή Μαδρίτη  ἀναγνώρισε ὑπέρ τῆς Τουρκίας ζωτικά συμφέροντα στό Αἰγαῖο^. ὅλος, τότε, ὁ λαός ἀντέδρασε,  ὅταν εὐχαρίστησε τούς Ἀμερικάνους. Ὁ δέ ἐλεεινός Θεόδωρος Πάγκαλος, ἐκείνη τήν τραγική νύκτα δήλωσε,  ὅτι «τή Σημαία τήν πῆρε ὁ ἀέρας».

2.     Ὁ ἄθεος Τσίπρας, ἐκτός τοῦ ὅτι ἀπεδείχθη θεομάχος, ψήφισε τρεῖς ἐγκληματικούς νόμους, μέ τή συμφωνία τῶν Πρεσπῶν, τήν ἀνεξέλεγκτη εἰσροή τῶν λαθρομεταναστῶν μέ πλῆθος δικαιωμάτων καί τόν ἀντιρατσιστικό νόμο.

3.     Ἀλγεινή ἐντύπωση εἶχαν κάνει οἱ ζεϊμπεκιές τοῦ θλιβεροῦ Γιώργου Παπανδρέου, ὁ ὁποῖος ὁδήγησε τή Χώρα στή σκλαβιά τῶν μνημονίων, μέ ἀποτέλεσμα νά ἀπωλέσει τήν ἐθνική της κυριαρχία καί οἱ «κουμπαριές» τοῦ Κώστα Καραμανλή, πού ἔχασε τή φωνή του γιά νά γλυτώσει τόν ἑαυτό του καί δέν ἐξήγησε στόν ἑλληνικό  λαό, τό τί ἀκριβῶς συνέβη ἐκείνη τήν ἐποχή^. ἄς γνωρίζει, ὅμως, ὅτι «οἱ ἡγέτες ἡγοῦνται καί δέν ἄγονται».

4.     Ἄπαράδεκτη ἦταν καί ἡ δήλωση τοῦ πρώην ὑπουργοῦ Ἐξωτερικῶν Νίκου Κοτζιά, ὁ ὁποῖος εἶχε τονίσει: «Δέν πρέπει νά φαίνεσαι μοναχοφάης καί νά λές εἶναι ὅλα δικά μου, γιατί τότε γίνεσαι μέρος τοῦ προβλήματος^. πρέπει νά βάλεις τόν ἄλλο – ἐννοοῦσε προφανῶς τήν Τουρκία - στό παιχνίδι γιά νά τόν κατευνάσεις.

5.      Ἐπίσης, ὁ τέως ὑπουργός Παιδείας Νίκος Φίλης καί ὁ ἐκδότης τοῦ «Φιλελεύθερου» Θ. Μαυρίδης, διακηρύσσουν ὅτι: «Ἡ συνεκμετάλλευση εἶναι, πλέον, ἡ πιό ρεαλιστική λύση». Ὁ μετέπειτα δέ ὑπουργός Ἐξωτερικῶν Γεώργιος Κατρούγκαλος, δηλώνει ἀνερυθρίαστα: «Ἀσφαλῶς βλέπουμε θετικά τή συμμετοχή τῆς Τουρκίας στήν ἐνεργειακή ἐξίσωση τῆς Ἀνατολικῆς Μεσογείου».

6.     Συνακόλουθα καί ὁ νῦν ὑπουργός  Ἐξωτερικῶν Νίκος  Δένδιας, μίλησε γιά συνεργασία μέ τήν Τουρκία καί  ἀκούστηκαν οἱ ἀπαράδεκτες δηλώσεις τοῦ Θάνου Ντόκου, ἀναπληρωτή τοῦ Συμβουλίου Ἐθνικῆς Ἀσφαλείας γιά τή συνεκμετάλλευση τοῦ Αἰγαίου μέ τούς Τούρκους (ὑπό ὅρους).

7.     Ὁ πρώην Πρωθυπουργός Κων/νος Μητσοτάκης, γιά τήν ὑπόθεση τοῦ ὀνόματος τῶν Σκοπίων, εἶχε δηλώσει: «Σέ λίγα χρόνια τό θέμα τοῦ ὀνόματος γιά τή Μακεδονία θά ἔχει ξεχαστεῖ»^. καί ὁ υἱός του, ὁ νῦν Πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης, ἀπεδείχθη προδότης, γιατί ἀποποινικοποίησε τή βλασφημία, ἀφαίρεσε ἀπό τά ἀπολυτήρια Γυμνασίου -Λυκείου τό  θρήσκευμα καί τήν ἐθνική ταυτότητα  καί ψήφισε ὑπέρ τῆς ἐνταξιακῆς πορείας τῶν Σκοπίων καί τῆς Ἀλβανίας, (ἐξαπατώντας τά ἑκατομμύρια τῶν Ἑλλήνων, πού βγῆκαν στούς δρόμους γιά νά διακηρύξουν ὅτι ἡ Μακεδονία εἶναι  Ἑλληνική).

8.     Τέλος, ὁ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος, παρά τούς μεγάλους σταυρούς καί διθυραμβικούς λόγους γιά τήν Ὀρθοδοξία καί τήν Ἑλλάδα, ὑπέγραψε ὅλους τούς ἀνθελληνικούς καί ἀντιχριστιανικούς νόμους καί χρησιμοποιώντας ξύλινη γλώσσα μιλάει, συνέχεια, γιά διεθνές δίκαιο, καί  γιά «εὐρωπαϊκό κεκτημένο». 

      Ὁ ἔγκριτος δημοσιογράφος Σταῦρος Λυγερός, σέ ἄρθρο του σχετικά μέ τή θέση τῶν πολιτικῶν ἀπέναντι στά ἐθνικά θέματα, γράφει: «Μετά τήν τουρκική εἰσβολή τοῦ 1974 στήν Ἀθήνα εἶχε κυριαρχήσει τό δόγμα: «Ἡ Κύπρος κεῖται μακράν» ( «ἐθνάρχης» Κ. Καραμανλής),  πίσω ἀπό τό ὁποῖο κρυβόταν ἡ μικροελλαδική θεώρηση ὅτι «ἡ Κύπρος εἶναι βαρίδι γιά τήν Ἑλλάδα»! Καί ἀκόμη, ὁ ἴδιος δημοσιογράφος  δηλώνει: «γιά δεκαετίες ἡ Ἑλλάδα ἀπουσίαζε ἀπό τήν Ἀνατολική Μεσόγειο. Εἶχε αὐτοεγκλωβιστεῖ στρατηγικά καί ἐπιχειρησιακά στό Αἰγαῖο, γιατί ἐκεῖ δεχόταν τήν τουρκική ἐπεκτατική πίεση. Τό Καστελλόριζο ἦταν ἕνα γεωγραφικά ἀκραῖο μικρό νησιωτικό σύμπλεγμα, τό ὁποῖο στήν Ἀθήνα τό ἀντιλαμβάνονταν ὡς μία «ἀπόφυση» τοῦ Αἰγαίου στήν Ἀνατολική Μεσόγειο, χωρίς νά τοῦ ἀποδίδουν τήν κρίσιμη στρατηγική σημασία πού  ἔχει». 

      Στίς παραπάνω τοποθετήσεις τῶν πολιτικῶν, ὁ ἅγιος Παῒσιος ὁ ἁγιορείτης ἀντιπαραθέτει, ὅτι ὁ ἴδιος περιμένει τή σωτηρία τοῦ Ἔθνους, μόνο, ἀπό τό Θεό: «Ἄν ὁ Θεός ἄφηνε τήν τύχη τοῦ Ἔθνους μας στούς πολιτικούς, θά καταστρεφόμασταν. Ἀλλά ἀφήνει λίγο τά πράγματα γιά νά φανοῦν οἱ διαθέσεις τοῦ καθενός»^.  καί γιά τούς πολιτικούς πού ἔκαναν κακό στό Ἔθνος ἔλεγε: «Μέ ἀναπαυμένη συνείδηση παρακαλῶ τό Θεό νά τούς δίνει μετάνοια καί νά τούς παίρνει, γιά νά μήν κάνουν μεγαλύτερο κακό, καί νά ἀναστήσει Μακκαβαίους».

9.     Ἐντύπωση, ὅμως, κάνει καί ἡ ἀφωνία τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχη γιά τήν Ἑλλάδα πού κινδυνεύει. Ἄς μήν ξεχνοῦμε, ὅτι οἱ ὑποχωρήσεις στά θέματα τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως, οἱ συμπροσευχές μέ τούς αἱρετικούς καί τίς ἄλλες δαιμονικές θρησκεῖες, καθώς, ἐπίσης, καί ἡ ὑπακοή στίς ἐντολές τῆς Ἀμερικῆς καί τό Οὐκρανικό ζήτημα, θά φέρουν μεγάλη δοκιμασία στήν Πατρίδα μας.

 Ποιά εἶναι ἡ στάση τῶν ἁγίων καί ἡρώων τῆς Πατρίδος μας;

1.     Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ὀφείλει νά κηρύξει νηστεία, νά γίνουν ἱερές παρακλήσεις καί ἀγρυπνίες σέ ὅλους τούς Ναούς, γιά τή σωτηρία τῆς Πατρίδος μας.

2.     Ἄς παρακαλέσουμε τήν Ὑπέρμαχο Στρατηγό νά ἐπέμβη  ἐφόσον, βεβαίως, καί ἐμεῖς ὁδηγηθοῦμε στή μετάνοια  καί ἐπιστρέψουμε στίς ἑλληνοχριστιανικές μας ρίζες. Ὁ ἅγιος Παῒσιος λέει τά ἑξῆς: «Ἡ Ἑλλάδα ἔχασε τό δρόμο της, ἡ ἁμαρτία καί ἡ ἀσωτία βασιλεύουν στούς ἀνθρώπους, ἀλλά  μᾶς ἀγαπάει ὁ Θεός καί περιμένει τή μετάνοιά μας». Γιά τήν Κύπρο τόνιζε: «Ἡ Κύπρος θά ἐλευθερωθεῖ ὅταν μετανοήσουν οἱ Κύπριοι»^. καί στούς Κυπρίους: «Νά κάνετε πνευματικές βάσεις γιά νά διώξουν τίς βάσεις τῶν Τούρκων, τῶν Ἄγγλων καί τῶν Ἀμερικανῶν».

3.     Οἱ πανηγυρισμοί γιά τά 200 χρόνια ἀπό τήν Ἐθνική Παλιγγενεσία δέν θά πρέπει νά εἶναι φολκλορικές ἐκδηλώσεις, ὅπως ἀκριβῶς βλέπουμε νά γίνονται, ἀλλά νά ἀποτελέσουν τό ἐφαλτήριο γιά τήν ἐθνική ἀφύπνιση, νά τονιστεῖ ἡ συμβολή τῆς Ἐκκλησίας στό Ἔθνος, νά τιμηθοῦν καί νά μνημονευθοῦν ὅλοι ἐκεῖνοι πού ἔχυσαν τό αἷμα τους γιά νά ἀπολαμβάνουμε ἐμεῖς τήν ἐλευθερία.

v       

Ὁ ἐθνικός μας ποιητής Διονύσιος Σολωμός ( Εἰς τόν Ὕμνον εἰς τήν Ἐλευθερίαν), πόσο εἶχε νιώσει τόν Μάρτυρα, τόν Πατριάρχη  Ἅγιο Γρηγόριο τόν Ε΄ !

 «...Ἔχει ὁλάνοικτο τό στόμα, πού ὥραις  πρῶτα εἶχε γευθῆ

 τ’ ἅγιον αἷμα τ’  ἅγιο σῶμα...Λές πῶς θέ νά ξαναβγῇ

  ἡ κατάρα, πού εἶχε ἀφήσει λίγο πρίν ν’ ἀδικηθῇ

εἰς ὁποιόν δέν πολεμήση κ’ ἠμπορεῖ νά πολεμῇ...».

v       

            Ἄς μή λησμονήσουμε ὅτι τό 1823 πρίν φθάσει στό Κεφαλόβρυσο τοῦ Καρπενησιοῦ, ὅπου ἐπρόκειτο νά νικήσει, ἀλλά καί νά σκοτωθεῖ,  ὁ Μᾶρκος Μπότσαρης πέρασε ἀπό τό μοναστήρι τοῦ Προυσοῦ. Μπῆκε στήν ἐκκλησιά, προσκύνησε τή θαυματουργή εἰκόνα τῆς Παναγίας καί βγαίνοντας τράβηξε τό πουγγί του καί τό ‘δωσε σ’  ἕναν καλόγερο.

 -Πάρτα νά τά μοιράσεις στούς φτωχούς γιά τήν ψυχή τοῦ Μάρκου Μπότσαρη, εἶπε. Ὁ καλόγερος δέν τόν γνώριζε προσωπικά. Εἶχε ἀκούσει ὅμως πολλά γιά τό θρυλικό καπετάνιο. Ρωτάει, λοιπόν, παραξενεμένος:

- Τί πέθανε ὁ Μᾶρκος Μπότσαρης;   

- Ὄχι, πηγαίνει ὅμως γιά νά πεθάνει, εἶπε ὁ γενναῖος Σουλιώτης.

Ὁ Μέγας Βασίλειος διδάσκει: «Δέν πρέπει ὅσα τάξαμε στό Θεό νά τά δαπανοῦμε γιά ἄλλους σκοπούς^. ἐκτός ἄν προέρχονται ἀπό τό περίσσευμά μας».  (Μᾶρκος 7, 27-29^. Ἠθικά, ὅρος ΛΑ΄, ΒΕΠ 53,64). Ἐκκλησία καί Πολιτεία, ἐπιτέλους, ἄς συνεργαστοῦν γιά νά πραγματοποιηθεῖ ἡ ἱερά ὑπόσχεση τοῦ θρυλικοῦ γέρου τοῦ Μοριᾶ, Θεοδώρου Κολοκοτρώνη καί τῶν ἄλλων ἡρώων γιά τήν ἐκπλήρωση  τοῦ τάματος  τοῦ Ἔθνους, μέ τήν ἀνοικοδόμηση τοῦ Ναοῦ πού θά ἀποτελεῖ μνημεῖο δοξολογίας καί λατρείας στό Σωτῆρα Χριστό καί Θεό μας, γιά τήν ἀπελευθέρωση τῆς Πατρίδος ἀπό τήν τουρκική σκλαβιά.

Ἐπιβάλλεται, σέ ὅλες τίς περιπτώσεις, νά ὑπάρξει ὁμόνοια. Ὁμόνοια μεταξύ ὅλων τῶν πολιτικῶν δυνάμεων τῆς Ἑλλάδος. Ἀπαιτεῖται νά ὑπάρξει ἐθνική ὁμοψυχία. Τά κόμματα νά ἀφήσουν τίς διαφωνίες, γιατί ξέρουμε ὅτι ἡ διχόνοια ἀποτελεῖ τό μεγαλύτερο πρόβλημα τῆς Πατρίδος μας. Μή λησμονοῦμε, ἐπίσης, ἐκεῖνα τά ὁποῖα λέει ὁ ἅγιος Παῒσιος: «Σέ μερικούς δέν συμφέρει νά ὑπάρχει ἡ Ἑλλάδα. Οἱ ἐχθροί μας θέλουν νά μᾶς ξεσκίσουν καί οἱ φίλοι μας νά μᾶς τσαλακώσουν». Ὁπότε, λέει πάλι  ὁ ἅγιος: «Ἄς κάνουμε μέ φιλότιμο, λεβεντιά καί ἀρχοντιά ὅ,τι καλύτερο μπορεῖ ὁ καθένας καί θά ἐπέμβη καί ὁ καλός Θεός».

         Ὁ ἅγιος ἐπίσκοπος Φλωρίνης Κυρός Αὐγουστίνος τόνιζε στά κηρύγματά του: «Σᾶς τό λέω μέ πίστη^.  δέν θά μᾶς σώσει οὔτε ὁ Μάρξ οὔτε ὁ Λένιν οὔτε ἡ Ἀγγλία οὔτε ἡ Ρωσία οὔτε ἡ Ἀμερική. Ἕνα φάρμακο ὑπάρχει, τό τέλειο φάρμακο^. τό Ἅγιο Εὐαγγέλιο».