Τούς ἡγέτες δέν τούς ἀναδεικνύουν τά διδακτορικά, ἀλλά ἡ φιλοπατρία

Γράφει ὁ Δημήτρης Νατσιός, δάσκαλος-Κιλκίς

«Κοινωνίες μέ ριζικά ἀποδυναμωμένη καί φθαρμένη ἐθνική συνείδηση δέν ἔχουν πεδίο στρατηγικῆς λογικῆς, θέτουν σέ κίνδυνο τήν ἱστορική τους ὕπαρξη, περιθωριοποιοῦνται στήν διεθνῆ σκακιέρα». Ποιός τό γράφει αὐτό; Ὁ Ἀχμέτ Νταβούτογλου, στό περιβόητο βιβλίο του «Τό στρατηγικό βάθος», ὁ ἀκαδημαϊκός πού εὐτύχησε νά δεῖ οἱ σκέψεις του νά μεταμορφώνονται σέ κυρίαρχο δόγμα τῆς τουρκικῆς ἐξωτερικῆς πολιτικῆς. Ὁ πανέξυπνος Ἐρντογᾶν, ἄνθρωπος μέτριας παιδείας - οἱ νεανικές του σπουδές περιορίστηκαν σέ μεντρεσέδες (=μωαμεθανικά διδασκαλεῖα) - ἀναπλήρωσε αὐτήν του τήν θεωρητική του ὑστέρηση καί ἀγραμματοσύνη, υἱοθετώντας τήν... θεωρία τοῦ Νταβούτογλου, τήν ὁποία ἐπένδυσε μέ τόν μανδύα τοῦ Ἰσλάμ. (Τούς ἡγέτες δέν τούς ἀναδεικνύουν τά διδακτορικά καί τά φανταχτερά βιογραφικά, ἀλλά ἡ φιλοπατρία, τό σέβας στήν παράδοση τοῦ λαοῦ τους, ἡ ὀξυδέρκεια καί ἡ ἀποφασιστικότητά τους νά ὑπερασπιστοῦν πάση θυσία τά ἐθνικά δίκαια. Αὐτά δέν διδάσκονται οὔτε στά κολέγια οὔτε στά Χάρβαρντ).

Ἔκτοτε ἡ Τουρκία αὐξάνει συνεχῶς τίς ἐπεκτατικές της φιλοδοξίες, ὁ Ἐρντογᾶν κατέστη «διεθνής παίκτης, ὅπως ἀρέσκονται νά τόν ἀποκαλοῦν οἱ ἡμέτεροι «συνήθεις χάσχακες», οἱ ὀπαδοί τοῦ δόγματος τῆς «ἀψόγου στάσεως» καί τοῦ ἠττοπαθοῦς «κατευνασμοῦ».

Πρόσφατα ἔγινε ὁ τραγελαφικός ἀνασχηματισμός. Περιμέναμε μήπως ἐκπαραθυρωθεῖ ἡ παταγωδῶς ἀποτυχημένη ὑπουργός Παιδείας. Ἐλπίζαμε, ἀμυδρότατα, μήπως ἀναλάβει ἐπιτέλους κάποιος ἄνθρωπος, πού θά κατανοεῖ ὅτι τό πρόβλημα τῆς Παιδείας δέν εἶναι οἱ «ἐργαστηριακές δεξιότητες» καί «τά πολλαπλά βιβλία», ἀλλά ἡ ριζική ἀλλαγή τοῦ ἐκπαιδευτικοῦ μοντέλου, ἡ ἐπιστροφή στήν ἀνθρωποποιό ἀποστολή τῆς Παιδείας. Νά ἀντιλαμβάνεται ὅτι τό σχολεῖο δέν εἶναι χῶρος ἐξουδετέρωσης κοινωνικῶν ἀδικιῶν καί ταξικῶν ἀνισοτήτων οὔτε ὑποδοχῆς καί ἔνταξης «προσφύγων καί μεταναστῶν», ἀλλά χῶρος πού ἀποβλέπει νά ἐμφυσήσει στά Ἑλληνόπουλα – κατάντησαν μία νεολαία χωρίς μνήμη- πίστη καί ἀγάπη γιά τήν πατρίδα, νά τούς προσφέρει πρότυπα ζωῆς, νά τούς γνωρίσει τά ἐλαττώματα καί τά προτερήματα τῆς φυλῆς, νά ἐνεργήσει, μέ ἕναν λόγο, ἐντός τους διαπλαστικά ὡς κατ’ ἐξοχήν παράγοντας αὐτοσυνειδησίας καί ἐθνικῆς ταυτότητας. (Ἡ οὐσιωδέστερη καί σημαντικότερη ἀποστολή τῆς Παιδείας, εἶναι ἡ ἔνταξη τῶν νέων στό παρελθόν)

Τώρα γιά νά συνδέσω τίς δύο προαναφερόμενες παραγράφους. Ὅπως εἶναι γνωστό τό 2000, ὁ τότε ὑπουργός τῶν Ἐξωτερικών Γ. Παπανδρέου - «δυστυχία σου Ἑλλάς…» - ὑπέγραψε μέ τόν Τοῦρκο ὁμόλογό του Ἰσμαήλ Τζέμ, πολιτιστική συμφωνία, πού προέβλεπε τήν σύσταση Μεικτῆς Ἐπιτροπῆς Ἐμπειρογνωμόνων, μέ σκοπό, μεταξύ ἄλλων, νά μελετήσει καί νά ἀνταλλάξει τά σχολικά βιβλία τῶν δύο χωρῶν καί νά προτείνει τήν «διόρθωση ἀνακριβειῶν», νά ἀφαιρεθοῦν ἐν ὀλίγοις οἱ ἀναφορές πού καλλιεργοῦν τήν ἐχθρότητα καί τήν καχυποψία. Ἔτσι ψηφίστηκε ὁ νόμος «2929» πού κύρωσε τήν διακρατική συμφωνία. Ὡς συνήθως ἡ Τουρκία οὐδέν ἔπραξε, τά σχολικά της βιβλία συνεχίζουν νά δηλητηριάζουν τούς μαθητές της μέ μίσος κατά τῆς Ἑλλάδας, συνοδευόμενο μέ ἰσχυρές δόσεις ὑπεροψίας γιά τήν «εὐτυχία νά εἶσαι Τοῦρκος», ὁ ὁποῖος περίπου ἐκπολίτισε τήν οἰκουμένη. Αὐτό δέν ξαφνιάζει. Ἔτσι ἐννοοῦν τήν τόνωση τῆς ἐθνικῆς συνείδησης, ναζιστικῆς κοπῆς. «Ὁ Τοῦρκος καί γεφύρι νά γενεῖ, πάνω του μήν περάσεις», διδάσκει μία παλιά παροιμία. (Βιβλίο ὑποχρεωτικό στά τουρκικά σχολεῖα εἶναι «τά δίκαια τῆς Τουρκίας στό Αἰγαῖο». Στό ὁποῖο ἀναγράφεται ὅτι «τά νησιά τοῦ Αἰγαίου βρίσκονται σήμερα ὑπό ἑλληνική κατοχή», αὐτό, δηλαδή πού συνεχῶς διακηρύσσει ὁ ἰσλαμοφασίστας Ἐρντογᾶν καί τό ζοχαδιακό φερέφωνό του, κάποιος Χουλαχούπ ἤ Χουλουσί… κάτι τέτοιο τέλος πάντων).

Οἱ ἡμέτεροι, κατά τό ἐγκληματικῶς ἀνόητο συνήθειό τους, ὡσάν καλές μαθητριοῦλες, ἔσπευσαν νά «διορθώσουν» τά βιβλία, Ἱστορίας, Γλώσσας καί Θρησκευτικῶν, τά τρία ἀκριβῶς μαθήματα πού προσφέρουν ταυτότητα, συντηροῦν τήν μνήμη καί καλλιεργοῦν τήν ἐθνική συνείδηση. Ἀντί νά ἀναμένουν κινήσεις συμμορφώσεως καί τῶν Τούρκων στήν διακρατική συμφωνία, ἀνέθεσαν σέ «προφεσόρισσες», τύπου Ρεπούση, Κουλούρη καί Σία, νά μᾶς ἀλλάξουν τά φῶτα ἤ καλύτερα νά μᾶς βυθίσουν στά ἐθνομηδενιστικά σκοτάδια καί τίς ἡμιμαθεῖς ἰδεοληψίες τους. Πράγμα πού ἀκόμη κυριαρχεῖ στήν ἐκπαίδευση, ἄν καί οἱ Τοῦρκοι οὔτε φύλλο συκῆς πιά δέν τηροῦν καί ἐκτοξεύουν νυχθημερόν ἀπειλές.

Θυμίζει ἡ στάση τῶν ὑπευθύνων γιά τήν παρεχόμενη Παιδεία καί ἡ ἐπιμονή τους στήν διαγραφή ἤ χειρότερα στήν διαστρέβλωση τοῦ παρελθόντος τούς πιθήκους- τίς παλαιότερες ἐποχές –πού πάθαιναν τέτοια ὑπαρξιακή ἐξουθένωση, ὥστε κι ὅταν ὁ γύφτος σταματοῦσε νά χτυπᾶ τό ντέφι, αὐτοί συνέχιζαν νά χορεύουν, κοιτάζοντας τόν μέ λαγνεία στά μάτια. Πῶς νά ἐξηγηθεῖ ἀλλιῶς τό ὅτι φρόντισαν, πρίν ἀκόμη στεγνώσει τό μελάνι τῆς προδοσίας στίς Πρέσπες, νά μετονομάσουν τό «ΦΥΡΟΜ», σέ «Βόρεια Μακεδονία», σέ ὅλους τους χάρτες τῶν σχολικῶν βιβλίων, ἐνῶ οἱ σκοπιανοί καγχάζουν καί κωλυσιεργοῦν; Εἶναι τυχαῖο πώς στό βιβλίο Ἱστορίας τῆς Στ’ Δημοτικοῦ, τό «μεταρεπούσειο», γράφει στό κεφάλαιο τῶν Βαλκανικῶν Πολέμων ὅτι «ὁ ἑλληνικός στρατός κατέλαβε τήν Κεντρική καί τήν ἀνατολική Μακεδονία», ἐνῶ γιά τήν Ἤπειρο καί τά νησιά χρησιμοποιεῖ τό σωστό ρῆμα «ἀπελευθέρωσε»; (Ὁ ἀείμνηστος Σαράντος Καργάκος, ἔγραψε κάποτε κάτι πολύ νόστιμο καί εὐφυές: «Τό πονηρότερον, ἀλλά καί τό μάλα ἐξαπατώμενον ἐξ ὅλων τῶν ζώων τῆς γής εἶναι ὁ… Ἕλληνας, ὅπως ἔλεγε ὁ Ροϊδης. Ἐκεῖνο τό “μάλα” ἐμεῖς τό προεκτείναμε κατά μία συλλαβή, τό κάναμε ἐθνικό προσωνύμιο» καί χαρακτηριστικό της ἐξωτερικῆς μας πολιτικῆς).

Στήν ἴδια λογική, τῆς «ἐξουθενωμένης μαϊμοῦς», ἐντάσσεται καί τό θέμα μέ τήν περιφερόμενη δυσοσμία, τήν «Ἀμάλ». Δέν θά σχολιάσω. Θα κλείσω μέ μία ὡραία ἐθνική παρέλαση, μέ ἄρωμα ἐλευθερίας, γιά νά ἀνασάνουμε λίγο.

Στό βιβλίο τοῦ κάθ. Ἤλ. Οἰκονόμου -(σέλ. 206)- «Κείμενα Πίστεως καί Ἐλευθερίας», περιγράφεται ἕνα περιστατικό πού διασώζει ὁ Φωτάκος στά «ἀπομνημονεύματά» του.

Ὁ Παπαφλέσσας μέ τούς ἀντρειωμένους του σπεύδει πρός ἀπελευθέρωση τῆς Τριπολιτσᾶς. Καθ’ ὁδόν περνᾶ μέσα ἀπό χωριά, γιά νά δώσει θάρρος στό αἱματοβαμμένο Γένος.

«...Καθώς ἔβλεπαν οἱ Ἕλληνες τάς σημαίας καί τούς στρατιώτας, ἐσήμαινον τῶν ἐκκλησιῶν τά σήμαντρα καί οἱ μέν ἱερεῖς ἔβγαινον ἐνδεδυμένοι τά ἱερά ἄμφια καί μέ τό Εὐαγγέλιον ἀνά χείρας, οἱ δέ Χριστιανοί ἄνδρες, γυναῖκες καί παιδία ἐπαρακαλοῦσαν τόν Θεόν νά τούς ἐνδυναμώνει. Ὁ Ἀρχιμανδρίτης (σ.σ. ὁ Παπαφλέσσας) μάλιστα ἐφοροῦσε μίαν περικεφαλαίαν καί διά τοῦτο τόν ἐκκύταζαν μέ πολλήν περιέργειαν οἱ ἄνθρωποι καί τόν ἐδέχοντο μέ μεγάλην ὑποδοχήν.

Εἶχε δέ σημαιοφόρον ἕνα καλόγηρο θεόρατο, πάπα-Τούρταν ὀνομαζόμενον, ὁ ὁποῖος ἐκράτει ἕνα μεγάλο σταυρόν ὑψηλά εἰς τά χέρια καί ἐπήγαινε μπροστά εἰς τό στράτευμα. Ὁ κόσμος ἐγένετο τοῖχος καί ἔκαμαν τόν σταυρό τους, καθώς ἐπέρνα ὁ καλόγηρος μέ τό σταυρό».

Δημήτρης Νατσιός

δάσκαλος-Κιλκίς