20 Σεπ 2021

Τὴ 20η τοῦ Μηνὸς Σεπτεμβρίου, Μνήμη τῶν ἁγίων ὁμολογητῶν καὶ μαθητῶν τοῦ ἁγίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ: Ἀναστασίου πρεσβυτέρου, μετὰ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ Θεοδώρου καὶ Εὐπρεπίου καὶ Ἀναστασίου Μοναχοῦ

Ἐπιμέλεια – Ἀντιγραφή: Σάββας Ἠλιάδης, Δάσκαλος
Οἱ δύο συνώνυμοι αὐτοὶ ὁμολογηταί, μαθητὲς τοῦ ἁγίου Μαξίμου (21 Ἰαν.), διακρίθηκαν κατὰ τὸν ἀγῶνα γιὰ τὴν καταδίκη τοῦ δόγματος περὶ μιᾶς θελήσεως ἐν τῷ Χριστῷ, ποὺ ὑποστήριζε ὁ αὐτοκράτορας Κώνστας Β΄(641-668).
Ὅταν ὁ Κώνστας ὁ Β΄ τοιχοκόλλησε στὸν νάρθηκα Τῆς Ἁγίας Σοφίας τὸν «Τύπο», ποὺ ἀπαγόρευε μὲ βαριὲς ποινὲς τὶς συζητήσεις περὶ μιᾶς ἢ δύο θελήσεων, ὁ μονοθελητὴς πατριάρχης Παῦλος (641-654) μπροστὰ στὶς ἔντονες διαμαρτυρίες τοῦ Ἀναστασίου, τοῦ πρεσβυτέρου, τοῦ ἀπαγόρευσε τὴν διαμονή του στὸ παλάτι τῶν Πλακιδιανῶν (κατάλυμα παπικῶν ἀντιπροσώπων) καὶ τὸν ἐξόρισε στὴν... Τραπεζούντα (647/648).

Μετὰ τὴν ἐξορία τοῦ διδασκάλου τους Ἀναστασίου, οἱ δύο ἀφοσιωμένοι του μαθητὲς Θεόδωρος καὶ Εὐπρέπιος, στὴν προσπάθειά τους νὰ φύγουν γιὰ τὴν Ρώμη, συνελήφθησαν. Δημεύθηκε ὅλος ὁ πλοῦτος τους, ἔχασαν τὰ ἀξιώματά τους καὶ ἀφοῦ μαστιγώθηκαν ἀπάνθρωπα ἀπὸ τὸν ἔπαρχο, ἐξορίστηκαν στὴν Χερσώνα τῆς Κριμαίας. Ἐκεῖ ὑπέμειναν τὶς κακουχίες τῆς ἐξορίας, κλεισμένοι σὲ διαφορετικὰ κάστρα. Ἐκεῖ ἐξορίστηκε καὶ ὁ πάπας τῆς Ρώμης, ὁ ἅγιος Μαρτίνος, τὸν ὁποῖο ὁ Θεόδωρος παρηγοροῦσε καὶ τοῦ ἐλάφρυνε τὶς θλίψεις. Ἀπὸ τοὺς δύο ἀδελφούς, ὁ μὲν νεότερος Εὐπρέπιος, παρέδωσε τὴν μακάρια ψυχή του στὸν Κύριο στὶς 26 Ὀκτωβρίου τοῦ 655, ἕναν μήνα μετὰ τὴν κοίμηση τοῦ ἁγίου Μαρτίνου (17/9)., ὁ δὲ πρῶτος, ὁ Θεόδωρος, ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ ὕστερα ἀπὸ εἴκοσι χρόνια ἐξορίας.

Ἐν τῷ μεταξὺ ὁ ἅγιος Μάξιμος ἀπὸ τὴν Ἀφρική, ὅπου ἡγοῦνταν τοῦ ἀντιμονοθελητικοῦ ἀγῶνα, πέρασε στὴν Ρώμη, γιὰ νὰ συντονίσει τὴν ἀντίδραση κατὰ τοῦ «Τύπου». Μὲ εἰσήγησή του ὁ πάπας ἅγιος Μαρτίνος (13/4), συνεκάλεσε τὴν Σύνοδο τοῦ Λατερανοῦ (649), ἡ ὁποία κατεδίκασε τὸν μονοθελητισμό. Ὅταν οἱ ἀποφάσεις της ἔφτασαν στὴν Βασιλεύουσα, ὁ μονοθελήτης Κώνστας ὁ Β΄, διέταξε τὴν ἄμεση σύλληψη τοῦ Μαξίμου καὶ τοῦ μαθητοῦ τοῦ Ἀναστασίου τοῦ μοναχοῦ, ἐνεργοῦ μέλους τῆς Συνόδου. Φτάνοντας οἱ ἅγιοι στὴν Κωνσταντινούπολη, ἄνθρωποι τοῦ βασιλιᾶ τοὺς παρέλαβαν ἀπὸ τὸ πλοῖο μὲ ὕβρεις καὶ ἀτιμῖες καὶ ὕστερα ἀπὸ ὀλιγόμηνη κάθειρξη σὲ ζοφερὸ δωμάτιο, τοὺς παρουσίασαν στὸ κριτήριο (655).

Κατὰ τὴν ἀνάκριση, ὁ Ἀναστάσιος ὁ μοναχὸς ὁμολόγησε πὼς εἶχε ἀναθεματίσει τὸν «Τύπο» καὶ εἶχε γράψει λίβελλο ἐναντίον τοῦ διατάγματος. Μὲ ἀπειλὲς καὶ ἐκφοβισμοὺς προσπάθησαν οἱ αἱρετικοὶ νὰ τὸν πείσουν νὰ κατηγορήσει τὸν διδάσκαλό του. Ἀλλὰ αὐτὸς κατέθεσε ἀντίθετα ἀπὸ τὰ ἀναμενόμενα καὶ γὶ` αὐτὸ τὸν γρονθοκόπησαν στὸ κεφάλι καὶ στὸ πρόσωπο. Ὕστερα ἀπὸ τὴν ἀνάκριση καὶ τοῦ Μαξίμου, ἐξόρισαν τὸν μὲν διδάσκαλο στὴν Βιζύη τῆς Θρᾴκης, τὸν δὲ Ἀναστάσιο σὲ κάστρο τῆς Πέρβης. Τότε μετέφεραν καὶ τὸν Ἀναστάσιο τὸν πρεσβύτερο, ποὺ ἦταν ἀποκρισάριος, ἀπὸ τὴν Τραπεζούντα στὴν Μεσημβρία.

Τὸ 662 ξανακάλεσαν καὶ τοὺς τρεῖς ὁμολογητὲς στὴν Κωνσταντινούπολη γιὰ δεύτερη ὁριστικὴ δίκη. Δὲν μπόρεσαν ὅμως νὰ καταβάλουν τοὺς βράχους αὐτοὺς τῆς Ὀρθοδοξίας. Μὲ διαταγὴ τοῦ ἐπάρχου ὁ Μάξιμος καὶ ὁ Ἀναστάσιος ὁ μοναχὸς μαστιγώθηκαν σκληρὰ καὶ φυλακίστηκαν. Κατόπιν ὁ δήμιος παρέλαβε τὸν Μάξιμο καὶ τὸν Ἀναστάσιο, τὸν ἀποκρισάριο, τοὺς ἔκοψε τὴ γλῶσσα ἀπὸ τὸν φάρυγγα καὶ μὲ σμίλη καὶ σφυρὶ τοὺς ἔκοψε τὰ δάχτυλα τοῦ δεξιοῦ χεριοῦ. Ἔπειτα τοὺς ἔσυραν μέσα στὴν πόλη, θεατρίζοντας τὰ κομμένα τους μέλη.

Μετὰ ἀπὸ προσωρινὴ κράτηση καὶ τῶν τριῶν στὶς φυλακὲς τῶν καταδίκων, τοὺς ἐξόρισαν στὴν Λαζικὴ τοῦ Καυκάσου, ἀπογυμνωμένους ἀπὸ τὰ ἀπολύτως ἀναγκαία, ἀνυπόδητους καὶ πεινασμένους. Ἐκεῖ, τὸν ἀσθενῆ καὶ ἐξαντλημένο ἀπὸ τὰ βασανιστήρια ἅγιο Μάξιμο τὸν μετέφεραν μὲ φορεῖο στὸ κάστρο τοῦ Σχημάρεως καὶ τοὺς ἄλλους δύο σὲ διαφορετικὰ κάστρα.

Λίγες μέρες ἀργότερα καὶ ἐνῷ τοὺς δύο Ἀναστάσιους τοὺς ἄλλαζαν τόπο ἐξορίας, ὁ μὲν μοναχὸς ὑπέκυψε καθ` ὁδὸν στὰ βάσανα καὶ παρέδωσε τὸ πνεῦμα του στὸν Θεὸ στὶς 24 Ἰουλίου. Ὁ δὲ ἀποκρισάριος, ὁ πρεσβύτερος, ὁδηγήθηκε σὲ κάστρο στοὺς πρόποδες τοῦ Καυκάσου.

Ἀπὸ τὴν μακρινὴ αὐτὴ χώρα, ἕναν χρόνο πρὶν ἀπὸ τὴν κοίμησή του, ὁ μακάριος ὁμολογητής, στερεώνοντας δύο πτυσσόμενα ξυλάκια, ἀντὶ γιὰ δάκτυλα, στὸ φρικτὰ ἀκρωτηριασμένο χέρι του, μᾶλλον δὲ μὲ τὴν θεία χάρη καὶ δύναμη, μὲ τὴν ὁποία μποροῦσε καὶ νὰ μιλάει ἀνεμπόδιστα, ἔγραψε ἐπιστολὴ στὸν φίλο του Θεοδόσιο Γάγγρας, στὴν ὁποία ἐξιστοροῦσε ὅλες τὶς περιπέτειές τους. Στὸ κάστρο αὐτὸ ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ στὶς 11 Ὀκτωβρίου τοῦ 666, ὕστερα ἀπὸ εἴκοσι περίπου χρόνια ἐξορίας.

Πηγή: «ΝΕΟΣ ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ» («ΙΝΔΙΚΤΟΣ»)

Ἐπιμέλεια – Ἀντιγραφή:
Σάββας Ἠλιάδης
Δάσκαλος
Κιλκίς, 20-9-2021

2 σχόλια:

  1. Ο μοναχός Αναστάσιος υπήρξε ενεργό μέλος Αγίας Συνόδου! Ο μοναχός Αναστάσιος αναθεμάτισε την αίρεση! Ο μοναχός Αναστάσιος, πέρα από την ομολογία του, υπέστη σκληρά βασανιστήρια! Του έκοψαν την γλώσσα και τα δάχτυλα του δεξιού χεριού και τον διαπόμπευσαν! Ο μοναχός Αναστάσιος εξορίστηκε, διότι παρέμεινε πιστός στην αλήθεια!
    Πόσο επίκαιροι είναι οι άγιοί μας. Οι άγιοι, όχι οι διακεκριμένοι των αξιωμάτων! Καθώς ακούμε σήμερα δεσπότη να λέει δίχως αιδώ:"Είναι δυνατόν ο παπάς να είναι αγιότερος από τον δεσπότη"; Όχι ο παπάς, δεσπότη αλλά και ο καλόγερος και ο κάθε απλός χριστιανός μπορεί να είναι αγιότερος από σένα! Ξυπνήστε "ποιμένες", που λουφάξατε μπροστά στον "Τύπο" (κι ας είναι ηλεκτρονικός) του σύγχρονου Καίσαρα!
    Σ.Η.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δυστυχῶς ἡ παναίρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ ἔχει ἐγκατασταθεῖ γιά τά καλά στά περισότερα ἀπό τά ἐπισκοπικά περιβάλλοντα τῆς δοκιμαζόμενης Πατρίδας μας.
    Ἡ αἰτία τῆς ἐπισκοπικῆς σιωπῆς μπροστά στά δεινά τοῦ λαοῦ μας (ἐκκλησιολογικά, πνευματικά, κοινωνικά, οἰκονομικά κ.ἄ.) εἶναι ὁλοφάνερη: Ἡ παναίρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ εἶναι ἡ αἵρεση τοῦ βολέματος· καί τό ξεβόλεμα φαίνεται πώς γιά τίς δεσποτικές μίτρες εἶναι πιό σκληρό καί ἐπώδυνο ἀπό ὅτι εἶναι γιά τίς ἀντοχές τῶν ἀπλῶν ἀνθρώπων τοῦ λαοῦ.

    Φ.Μ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.