Γράφει ὁ Ἀναστάσιος Ὄμ. Πολυχρονιάδης, δρ pd Τομέα Δογματικῆς Θεολογίας ΑΠΘ
Μὲ ἀφορμὴ τὰ ὅσα λέγονται περὶ τοῦ σχηματισμοῦ φακέλων γιὰ τοὺς Σεβασμιωτάτους Μητροπολῖτες Κυθήρων καὶ Αἰτωλίας, καταθέτουμε ἐκεῖνα ποὺ ἀποδελτιώσαμε καὶ σχολιάσαμε, πρὶν ἀπὸ μερικοὺς μῆνες, δηλαδὴ τὰ λεγόμενα τοῦ ἐπισκόπου Ρωγῶν, Φιλοθέου, βοηθοῦ τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν καὶ πρώην Πρωτοσυγκέλλου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θηβῶν καὶ Λεβαδείας (1995-2002), περὶ τῆς... ἁγιότητας τοῦ ναοῦ.
Μυρίπνοα τὰ λόγια του, ἀνάσα πνευματικῆς δροσιᾶς, μέσα στὸν «καύσωνα» τῆς προδοσίας ποὺ ζοῦμε ἐκ μέρους προσώπων «ἐκκλησιαστικῶν». Μιλώντας στὸν Ἱερὸ Ναὸ Ἁγίου Δημητρίου τοῦ ὁμώνυμου Δήμου τῶν Ἀθηνῶν, τόνισε[1]:
«Τίποτα μέσα στὸν χῶρο αὐτὸ τὸν ἱερὸ καὶ ἅγιο δὲν εἶναι δυνατὸ νὰ μᾶς μεταδώσει ἰὸν τινά, ἐπιδημία ἢ πανδημία.
Γιατί;
Διότι, τὰ πάντα χαριτώνονται. Προσφέρεται ὁ Χριστός.
Ὁ χῶρος αὐτὸς εἶναι ἅγιος καὶ ἱερὸς καὶ κυρίως ὅταν ἔχει ἐγκαινιασθεῖ.
Δὲν εἶναι ἕνα ἐντευκτήριο.
Δὲν εἶναι ἕνας χῶρος κοινωνικῆς σύναξης.
Εἶναι ὁ τόπος ὅπου λατρεύεται, ἀλλὰ καὶ θυσιάζεται ὁ Χριστός.
Καὶ μᾶς λέει ἕνας μεγάλος ἅγιος της Γεωργίας, τῆς Ἰβηρίας, σύγχρονος, τὸν ὁποῖον πάρα πολὺ ἀγαποῦν οἱ Γεωργιανοὶ ἀδελφοί μας, οἱ ὁποῖοι, οἱ περισσότεροι, εἶναι πολὺ εὐσεβεῖς, ὁ ἅγιος Γαβριὴλ ὁ Ἴβηρ [...] ὅτι ἀκόμη καὶ ἡ σκόνη ἀπὸ τὰ πατώματα καὶ τὰ ἀντικείμενα τῆς Ἐκκλησίας [...] ὅταν τελεῖται ἡ Θεία καὶ Ἱερὰ Μυσταγωγία, προπαντῶς, εἶναι καὶ αὐτὴ φέρουσα τὴν ἄκτιστη Χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Ἑπομένως, ὁ μόνος Υἱός, ὁ ὁποῖος μπορεῖ νὰ μεταδοθεῖ ἐντός τοῦ Ναοῦ εἶναι ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ὁ Μονογενὴς [...] ‘‘σαν Κυριακὴ σήμερα καὶ Ἅγιον Πάσχα’’, τὸν Ὁποῖο ‘‘ἑορτάζουμε καὶ [...] αἰσθανόμαστε καὶ ὁ καθένας ἀνάλογα μὲ τὴν καρδιά του [...] βιώνει’’.
«Αὐτὰ τὰ λόγια» λοιπόν, «ἀνήκουν στὸν ἐπίσκοπο Φιλόθεο, κατὰ τὸ κήρυγμά του [...] τήν Κυριακὴ 11 Ὀκτωβρίου 2020 [...]
Τὰ αὐτονόητα, δηλαδή, Ὀρθοδόξως...
Ἀλήθεια, πόσο ἔλλειψαν [...] τοῦτες οἱ φωνὲς ἐντός τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ χώρου;
Ποιὸς θὰ πίστευε, πέρσι τέτοιον καιρό, ὅτι μερικοὺς μῆνες μετά, μία τέτοια τοποθέτηση, θὰ ἀποτελοῦσε ὁμολογία....;
Ὅταν πολλοὶ ἐκ τῶν ‘‘ἐκκλησιαστικῶν’’ δὲν ‘‘ἂνοιξαν’’ καν τὸ στόμά τους, ὅλο αὐτὸ τὸ διάστημα...
Ἀφήνοντας τοὺς μασκονόμους νὰ ἁλωνίζουν...
Μὲ συνέπεια, ἡ μεταπατερικὴ ἄποψη περὶ τοῦ Ὀρθοδόξου Ναοῦ ὡς τόπου πιθανῆς μετάδοσης τοῦ ἰοῦ νὰ ἔχει λάβει πλέον διαστάσεις ‘‘πανδημίας’’...
Εὑρισκόμενη ἀκριβῶς στὴν ἴδια γραμμὴ μὲ τὰ ‘‘μαχαιροπίρουνα’’ ποὺ χρησιμοποιοῦνται γιὰ τὴ μετάδοση τῆς Θείας Κοινωνίας σὲ ‘‘Ὀρθόδοξες’’ Ἐκκλησίες τοῦ ἐξωτερικοῦ...
Γεγονὸς ποὺ θέτει τὴν Παναγία ἐκτός του μυστηρίου τῆς σάρκωσης τοῦ Χριστοῦ...
Γιατί ἡ Ἁγία Λαβίδα τὴν Ἀειπάρθενο φανερώνει...
Ἐκείνη μᾶς δίνει τὸν Χριστό...
Γιὰ αὐτὸ καὶ εἶναι Μοναδική...
‘‘Η Λαβὶς ἡ μυστική, ἡ τὸν ἄνθρακα Χριστόν, συλλαβοῦσα ἐν γαστρι, σὺ ὑπάρχεις Μαριάμ’’ (ἀπὸ τὴν θ΄ᾠδὴ τῆς Ὑπαπαντῆς)...
Γιατί, ἁμαρτωλοὶ εἴμαστε...
Ἀνευλαβεῖς ὅμως ὄχι..»[1].
Κατόπιν, τούτων, ἀναρωτιόμαστε, ἂν μετὰ τοὺς μητροτολίτες Κυθήρων καὶ Αἰτωλίας, ἀκολουθήσει ὁ σχηματισμὸς φακέλου (ἀπὸ τὰ ἁρμόδια ἐκκλησιαστικὰ ὄργανα) καὶ γιὰ τὸν ἐπίσκοπο Ρωγῶν, Φιλόθεο. Ἀφοῦ ἀκολουθώντας τὴ διδαχὴ ἑνὸς Ἁγίου ἀποκαλεῖ τὸ Ναὸ Ἅγιο καὶ ὄχι τόπο μετάδοσης ἀσθενειῶν. Ἐκτός, ἂν ὑπάρξει καὶ ἄλλος φάκελος, πρὸ αὐτοῦ...γιὰ τὸν ἅγιο Γαβριὴλ τῆς Ἰβηρίας! Γιατί σὲ λίγο καὶ γιὰ τοὺς ἁγίους θὰ σχηματίζονται φάκελοι! Ἐκεῖ φτάσαμε! Πιὸ κάτω καὶ ἀπ’ τὸν πάτο!
Ἀναστάσιος Ὄμ. Πολυχρονιάδης
δρ pd Τομέα Δογματικῆς Θεολογίας ΑΠΘ
ΑπάντησηΔιαγραφήΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ ( 953/14-6-2021, 36, 37, 38 κ ΑΡΘ. 3, ΠΑΡ. 6 )
ΤΟΥ ΕΥΡΩΠΑΪΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ ΜΕ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΙΣΧΥ ΑΠΟ ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ ( ΟΧΙ ΤΟ 2361 ΤΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΠΛΗ ΓΝΩΜΟΔΟΤΗΣΗ ΚΑΙ ΚΑΚΩΣ ΑΝΑΠΑΡΑΓΕΤΑΙ ΕΥΡΕΩΣ ΣΤΟ ΔΙΚΤΥΟΝ ).
ΟΠΟΙΟΣ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΕΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΤΗΤΑ ΟΧΙ ΜΟΝΟΝ ΓΙΑ ΤΑ ΕΜΒΟΛΙΑ , ΑΛΛΑ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΑ ΣΕΛΦ Η’ ΡΑΠΙΝΤ ΤΕΣΤ. ΔΗΛΑΔΗ ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙΣ ΕΛΕΥΘΕΡΩΣ ΜΕ ΝΟΜΟ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ.
ΕΠΙΣΗΜΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΗΓΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΩΝ ΔΗΛΩΣΕΩΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΜΜΙΑ ΙΣΧΥ.