Ἡ τουρκικὴ ἀριθμητικὴ ψεύδεται (καὶ) στὴν Θράκη

Πρὶν δύο ἑβδομάδες, μεταξὺ ἄλλων προκλητικῶν του δηλώσεων, ὁ ἐκπρόσωπος τοῦ τουρκικοῦ ΥΠΕΞ Χαμὶ Ἀκσόϊ ἀναφέρθηκε καὶ στὰ «ἐκπαιδευτικὰ προβλήματα» τοῦ μειονοτικοῦ στοιχείου στὴν ἑλληνικὴ Θράκη. Μάλιστα ἀναφέρθηκε στὸν ὑποδιπλασιασμὸ τῶν μειονοτικῶν σχολείων πρωτοβάθμιας ἐκπαίδευσης, ἀντιπαραβάλλοντάς τον μὲ τὴν «γαλαντομία» τῆς Τουρκίας ποὺ ἄνοιξε τὸ σχολεῖο τῆς Ἴμβρου μὲ …4 μαθητές! Ἐπειδὴ αὐτὰ ἠχοῦν ἐνδεχομένως βάσιμα στὰ αὐτιὰ κάποιου ποὺ ἀγνοεῖ τὴν τρέχουσα κατάσταση, θὰ ἐξηγήσω παρακάτω τὴν ἀπάτη ποὺ κατασκευάζει μία μαγικὴ εἰκόνα σὲ βάρος τῆς ἑλληνικῆς πολιτείας.

Δὲν θὰ ἀναφερθῶ στὸ περίπλοκο καὶ ἀπαρχαιωμένο νομικὸ πλαίσιο ποὺ ὁρίζει...

τὴν λειτουργία τῶν σχολείων αὐτῶν, τὰ ὁποία προσομοιάζουν μὲ ἐκπαιδευτικὸ ἀπαρτχάϊντ. Ἕνα σύστημα ποὺ παράγει ἐλάχιστη μόρφωση, περιορισμένη κοινωνικότητα καὶ μηδαμινὴ ἑλληνομάθεια ἀλλὰ ἐξακολουθεῖ νὰ λειτουργεῖ ἁπλῶς καὶ μόνο γιατί ἡ Ἑλλάδα δὲν θέλει νὰ ἀντιπαρατεθεῖ μὲ τὴν τουρκικὴ κακοπιστία καὶ προπαγάνδα. Μία προπαγάνδα ποὺ δυστυχῶς βρίσκει ἀποδέκτες καὶ συνεργοὺς στὸ ἐσωτερικό τῆς μουσουλμανικῆς κοινωνίας, κάποτε μεταξὺ γονέων ἢ ἐκπαιδευτικῶν καὶ συχνὰ μεταξὺ τῶν πολιτικῶν κεφαλῶν της. Θὰ μείνω στοὺς ἀριθμοὺς ποὺ τόσο προβάλουν οἱ διάφοροι ἀγκιτάτορες τοῦ ἀλυτρωτισμοῦ τῶν τουρκοφρόνων ἀλλὰ καὶ σὲ κάποια χαρακτηριστικὰ συμβάντα ποὺ δείχνουν τὸ κλίμα ποὺ ἐπικρατεῖ.

Εἶναι ὄντως ἀλήθεια ὅτι σήμερα οἱ μουσουλμάνοι μαθητὲς τῆς Θράκης στὴν πρωτοβάθμια μειονοτικὴ ἐκπαίδευση εἶναι κάτω ἀπὸ 5.000, ἐνῶ πρὶν 30 χρόνια ἦταν διπλάσιοι καὶ πρὶν 50 χρόνια τριπλάσιοι. Προφανῶς αὐτὸ τὸ στοιχεῖο δικαιολογεῖ καὶ τὴν μείωση σχολείων καὶ διδασκόντων, μείωση ποὺ δὲν εἶναι βέβαια ἀναλογικὰ ἴση. Ἀντιθέτως, σὲ κάθε μειονοτικὸ σχολεῖο ἀντιστοιχοῦν 37 μαθητές, ἐνῶ στὰ δημόσια ἀντιστοιχοῦν 153! Τί συνέβη λοιπὸν τὰ τελευταία δέκα κυρίως χρόνια; Ἀφενὸς τέθηκε γιὰ ὅλα τὰ σχολεῖα τῆς χώρας τὸ ἐλάχιστο ὅριο τῶν 9 μαθητῶν προκειμένου νὰ παραμείνει σὲ λειτουργία ἕνα σχολεῖο κι ἀφετέρου ἡ οἰκονομικὴ κρίση εἶχε δραματικὲς ἐπιπτώσεις στὴν δημογραφία καὶ στὸν τρόπο ζωῆς ὅλων. Σημειωτέον πὼς ἀκόμα καὶ τὸ ὅριο τῶν 9 μαθητῶν δὲν ἀνέστειλε τὴν λειτουργία σχολείων σὲ περιπτώσεις ἀπομακρυσμένων οἰκισμῶν (Ρεῦμα, Κερασιά, Τέμενος, Πετρόλοφος…) ἀλλὰ ἡ ἑλληνικὴ διοίκηση ἐπέτρεψε τὴν συνέχιση γιὰ χάρη τῶν παιδιῶν.

Αὐτὸ ποὺ ὅμως κυρίως ἀποσιωπᾶται ἀπὸ τὴν τουρκικὴ πλευρὰ εἶναι ἡ συνέχεια μετὰ τὴν ἀναστολὴ λειτουργίας τῶν μειονοτικῶν σχολείων. Ποτὲ δὲν λέγεται ὅτι ἡ Περιφέρεια χρηματοδοτεῖ τὴν δωρεὰν μεταφορὰ τῶν μαθητῶν, μὲ λεωφορεῖο ἢ ταξί, στὸ κοντινότερο καὶ μεγαλύτερο σχολεῖο μὲ ἀποτέλεσμα τὰ παιδιὰ νὰ βρεθοῦν σὲ ἐκπαιδευτικὸ χῶρο σαφῶς πιὸ πρόσφορο. Τί ποιότητας ἐκπαίδευση παρέχει ἕνα σχολεῖο μὲ 8-10 μαθητὲς ὅλων τῶν ἡλικιῶν, μπροστὰ σὲ ἕνα ἑξαθέσιο (μειονοτικό, ἔστω!) ποὺ θὰ ἔχει ὅλο τὸ ἀπαιτούμενο προσωπικὸ καὶ τὴν ἀνάλογη ὑποδομή; Παρότι καθένας τὸ ἀντιλαμβάνεται, κάποιοι γονεῖς, εἴτε λόγω τοπικισμοῦ εἴτε γιατί πείθονται ἀπὸ τὴν τουρκικὴ προπαγάνδα, διεκδικοῦν τὴν συνέχιση τῆς λειτουργίας σχολείων ποὺ δὲν μποροῦν νὰ προσφέρουν στὰ παιδιὰ τους σχεδὸν τίποτε. Καὶ ναὶ μὲν στὴν περίπτωση ἁπλοϊκῶν χωρικῶν αὐτὸ μπορεῖ κανεὶς νὰ τὸ καταλάβει, ὅμως καμμία δικαιολογία δὲν ὑπάρχει γιὰ βουλευτὲς ποὺ προωθοῦν τέτοια αἰτήματα καὶ πιέζουν γιὰ τὴν ἱκανοποίησή τους. Χαρακτηριστικὴ ἡ περίπτωση τοῦ Ζεϊμπὲκ Χουσεΐν, βουλευτή Σύριζα Ξάνθης, στὴν ἀναστολὴ  λειτουργίας πρὸ τετραετίας τοῦ σχολείου στὸν Κόμμαρο, ἐνῶ τὴν ἴδια στάση ἔδειξαν σὲ ὅμοιες ὑποθέσεις κι ἄλλοι ποὺ μάλιστα θεωροῦνται «μετριοπαθεῖς». Προφανῶς ἡ συνηγορία στοὺς τουρκικοὺς στόχους βαρύνει ἀποφασιστικὰ γιὰ τὴν πολιτικὴ καριέρα κάθε μειονοτικοῦ πολιτευτῆ.

Τὰ πράγματα εἶναι ἀπολύτως ξεκάθαρα, ὅσο κι ἂν κάποιοι θέλουν νὰ θολώσουν τὴν εἰκόνα. Ἡ μουσουλμανικὴ κοινωνία ἔχει ἐν πολλοῖς τὰ ἴδια προβλήματα μὲ τὴν χριστιανικὴ πλειονότητα τῆς Θράκης:  ἀνεργία, ἀστυφιλία, μετανάστευση, ἀποφυγὴ – ἀναβολὴ τεκνοποιίας… Τὰ νούμερα ποὺ ἐπικαλεῖται ἡ τουρκικὴ προπαγάνδα γιὰ τὴν μειονοτικὴ ἐκπαίδευση κάνουν ὅτι ἀγνοοῦν αὐτὴν τὴν πασίδηλη πραγματικότητα. Πόσα σχολεῖα μποροῦσαν νὰ διατηρηθοῦν στὸν ὀρεινὸ ὄγκο τῆς Ροδόπης ἡ ὁποία κατοικεῖται σχεδὸν ἀποκλειστικὰ ἀπὸ μουσουλμάνους (κυρίως Πομάκους), ὅταν τὰ χωριὰ αὐτὰ ἐρημώνουν ἀπὸ κατοίκους οἱ ὁποῖοι στρέφονται εἴτε στὴν ἐσωτερικὴ εἴτε στὴν ἐξωτερικὴ μετανάστευση (Γερμανία, Ὀλλανδία, Νορβηγία…);

Ἀλλὰ καὶ στὰ ἀστικὰ κέντρα εἶναι παραπάνω ἀπὸ σαφὴς ἡ στροφὴ τῶν μουσουλμάνων μαθητῶν πρὸς τὴν σύνολη δημόσια ἐκπαίδευση, στὶς μονάδες τῆς ὁποίας σήμερα τὸ μαθητικὸ δυναμικὸ εἶναι μοιρασμένο σχεδὸν 50-50 μεταξὺ τῶν σύνοικων στοιχείων, ἐνῶ καὶ στὴν πρωτοβάθμια ἐκπαίδευση τὸ μειονοτικὸ ποσοστὸ ὁλοένα κι αὐξάνεται: παρὰ τὴν ἐγκληματικὴ ἀπουσία δημόσιων (δημοτικῶν) σχολείων στὴν θρακικὴ ὕπαιθρο, ἕνα στὰ τέσσερα μουσουλμανόπαιδα ἀπὸ Ροδόπη καὶ Ξάνθη πηγαίνει σὲ δημόσιο. Ἐννοεῖται ὅτι ὅσοι ἀλληθωρίζουν πρὸς ἀνατολᾶς καὶ θέλουν διαχωρισμένο τὸν πληθυσμὸ σὲ ἐθνοθρησκευτικὲς ἀντίπαλες γραμμὲς φρίττουν στὴν ἰδέα τῆς κοινῆς σχολικῆς ζωῆς, ἡ ὁποία φέρνει κοντύτερα τὰ παιδιὰ καὶ καταρρίπτει τὰ στερεότυπα. Δὲν εἶναι τυχαῖο τὸ γεγονὸς ὅτι τὰ σταλινικὰ ποσοστὰ τοῦ ἀλυτρωτικοῦ κόμματος (DEB) τῶν τουρκοφρόνων ἐμφανίζονται σὲ ἀμιγῶς μουσουλμανικοὺς καὶ συνήθως ἀπομακρυσμένους οἰκισμούς, ἐνῶ στὶς πόλεις μετριάζονται.

Ἡ Ἑλλάδα τὴν τελευταία ἰδίως δεκαετία ἔχει δώσει στὴν ἐκπαίδευση τῶν μουσουλμανοπαίδων πολὺ περισσότερα ἀπὸ ὅσα θὰ μποροῦσε κάποιος νὰ φανταστεῖ. Ἔχει ἱκανοποιήσει κάθε αἴτημα ποὺ σχετιζόταν μὲ τὴν καλή της λειτουργία, παρότι θὰ μποροῦσε νὰ ὀχυρωθεῖ πίσω ἀπὸ τὴν ἀδράνεια τοῦ συστήματος, τὴν οἰκονομικὴ κρίση τῆς χώρας ἢ καὶ τὴν ἀμοιβαιότητα (ὅπως αὐτὴ διαφαίνεται στὰ πρακτικὰ τῆς Συνθήκης τῆς Λωζάνης) μὲ τὴν γείτονα ἡ ὁποία ἐξαφάνισε τὴν ἑλληνικὴ μειονότητα – μαζὶ καὶ τὴν ἐκπαίδευση – στὴν Πόλη, στὴν Ἴμβρο καὶ στὴν Τένεδο.

Τώρα βεβαίως ἐκ τοῦ ἀσφαλοῦς μπορεῖ νὰ παριστάνει τὴν φιλελεύθερη οἰκοδέσποινα, ἔχοντας ἐξουθενώσει ἀριθμητικὰ καὶ οἰκονομικὰ τὸν ἑλληνισμὸ ποὺ κάποτε ἀνθοῦσε. Δὲν φταίει ὅμως αὐτὴ πρωτίστως. Φταῖνε κυρίως τὰ ἑλλαδικὰ κόμματα ἐξουσίας ποὺ προσέγγιζαν πάντα τὰ μειονοτικὰ ζητήματα μὲ ἕναν ἐθνικὰ ἀνεύθυνο λαϊκισμό, μὲ μία διάθεση πλειοδοσίας προκειμένου νὰ ἐξασφαλίσουν μέσω τοῦ τουρκικοῦ Προξενείου Κομοτηνῆς τὴν ψῆφο τῆς μουσουλμανικῆς κοινωνίας. Τὸ ἀποτέλεσμα ἦταν νὰ ἀποθρασυνθοῦν τὰ ἐνεργούμενα τῆς Ἄγκυρας καὶ νὰ φτάσουμε στὸ σημεῖο νὰ κατηγορεῖται πρὸ ἡμερῶν ἡ διοίκηση γιὰ τὴν ἀνανέωση μίας σχολικῆς ταμπέλας στὸ Ἱεροσπουδαστήριο Κομοτηνῆς, ἐπειδὴ γράφτηκε ὁλογράφως ἡ προϋπάρχουσα λέξη «μουσουλμανικό»! Ἔχουμε ὡς διοίκηση παραχωρήσει πάρα πολλὰ στὴν μειονοτικὴ ἐκπαίδευση, πετύχαμε ἀρκετά, προσδοκοῦμε περισσότερα καὶ αὐτὴ εἶναι μία ἀλήθεια ποὺ καλὸ θὰ εἶναι νὰ τὴν πληροφορηθεῖ μαζὶ μὲ τὴν Ἄγκυρα καὶ ἡ …Ἀθήνα.

antifonitis