17 Ιαν 2021

Σήμερα ἀπὸ τὴ Διοικοῦσα Ἐκκλησία ἡ νόσος δὲν φιλοσοφεῖται καὶ ἡ ἐπιστήμη θεοποιεῖται

Τοῦ ἐγκρίτου ἰστολογίου «Θρησκευτικὰ»
Μὲ τὸν εὔστοχο τίτλο Βασιλειαδα: «Ἡ νόσος φιλοσοφεῖται» ἐξέδωσε τὴ φετινὴ πρωτοχρονιάτικη ἐγκύκλιό του ὁ Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ἰερόθεος. 
Ἡ φράση ἀναλύεται σὲ ἀπόσπασμα τῆς ἐγκυκλίου ὅπου ὁ Μητροπολίτης ἀναφέρεται στὸν Ἐπιτάφιο Λόγο τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου γιὰ τὸν φίλο του Μέγα Βασίλειο καὶ συγκεκριμένα στὴν ἀναφορά του στὴ Βασιλειάδα. Ἀναφέρει μεταξὺ ἄλλων ἡ ἐγκύκλιος ὄτι «Σέ αὐτήν «νόσος φιλοσοφεῖται, καί συμφορά μακαρίζεται, καί τό συμπαθές δοκιμάζεται», δηλαδή στήν «Βασιλειάδα» ἡ ἀσθένεια ἀντιμετωπίζεται φιλοσοφικά, ἐννοεῖται θεολογικά, ἡ συμφορά γίνεται... ἀντικείμενο μακαρισμοῦ καί δοκιμάζεται ἡ συμπάθεια πρός τούς ἄλλους».

Ἀκόμη σημαντικότερα ὅσα μεταφέρει σὲ ἁπλὴ σύγχρονη γλῶσσα ὁ Μητροπολίτης Ναυπάκτου παρακάτω. Γράφει: «Μεταξύ τῶν ἄλλων ὁ ἅγιος Γρηγόριος ὁ Θεολόγος γράφει ὅτι στήν πόλη αὐτή ἔβλεπε κανείς ἕνα φοβερό καί θλιβερό θέαμα πού προερχόταν ἀπό τούς λεπρούς. Τότε ἡ λέπρα ἦταν ἀθεράπευτη. Γι’ αὐτό ἔβλεπε κανείς ἀνθρώπους πού ἐκδιώκονταν ἀπό τίς πολιτεῖες, τά σπίτια τους, τίς ἀγορές, τίς πηγές, ἀπό τούς ἀγαπητούς τους ἀνθρώπους. Αὐτούς τούς συγκέντρωνε ὁ Μέγας Βασίλειος στήν πόλη αὐτή. Καί ἔβλεπε κανείς αὐτό τό φοβερό θέαμα νά εἶναι ἄνθρωποι «νεκροί πρό θανάτου» καί πεθαμένοι στά περισσότερα μέρη τοῦ σώματος, πού τά κατέτρωγε ἡ λέπρα καί ἀναγνωρίζονταν περισσότερο ἀπό τά ὀνόματά τους, παρά ἀπό τά σώματά τους. Αὐτοί οὔτε μποροῦσαν νά συμμετέχουν σέ συναθροίσεις καί σέ συνάξεις, γιά νά τραγουδοῦν κατά ζεύγη, οὔτε νά συμπονοῦνται ἀπό τούς ἄλλους ἕνεκα τῆς νόσου, πού ἦταν μεταδοτική, ἀλλά περισσότερο νά μισοῦνται ἀπό τούς συνανθρώπους τους.
Ὁ Μέγας Βασίλειος, ὅμως, ἔπειθε ὅλους νά μή καταφρονοῦν τούς λεπρούς αὐτούς, οὔτε νά προσβάλλουν τόν Χριστό πού εἶναι ἡ κοινή κεφαλή ὅλων μέ τήν ἀπανθρωπία, ἀλλά νά βλέπουν τόν ἑαυτό τους στίς συμφορές τῶν ἄλλων.

Δέν δίδασκε μόνον τούς ἄλλους νά βοηθοῦν τούς λεπρούς, ἀλλά ὁ ἴδιος ἔδινε τό παράδειγμα. Καί ἐνῶ ἡ λέπρα τότε ἦταν ἀθεράπευτη καί μολυσματική ἀσθένεια, ὁ Μέγας Βασίλειος πού ἦταν εὐγενής καί καταγόταν ἀπό εὐγενεῖς ἀνθρώπους καί ἦταν «ὑπέρλαμπρος», δέν ἀπαξίωνε νά τιμᾶ τήν νόσο τῆς λέπρας μέ τά χείλη του, δηλαδή «ὡς ἀδελφός ἠσπάζετο» τούς λεπρούς, γιά νά δείξη τήν ἀγάπη του σέ αὐτούς.

Αὐτός ἦταν ὁ Μέγας Βασίλειος, κατά τήν περιγραφή τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου. Ἦταν ἀνυπέρβλητος καί ἀγαποῦσε τούς ἀρρώστους, ἀλλά περισσότερο ἀγαποῦσε τούς λεπρούς καί τούς φιλοῦσε, παρά τήν μολυσμαστική αὐτή ἀσθένεια, γιά νά τούς δείχνη τήν ἀγάπη του καί τήν φιλανθρωπία του. Γνώριζε ὅτι ὁ ἄρρωστος χρειάζεται τήν ἀγάπη μας καί τήν συμπαράστασή μας».

Καὶ μετὰ ὁ Μητροπολίτης Ἰερόθεος μᾶς προσγειώνει στὴ σύγχρονη Ἐκκλησία, στὴ συμπεριφορὰ τῶν δικῶν μας ἐπισκόπων ἀλλὰ καὶ τῶν ἁπλῶν πιστῶν. Καὶ παραδέχεται ὅτι «Δέν εἶναι εὔκολο νά μιμηθῆ κανείς τό παράδειγμα τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, ὅταν συγκρίνη τίς ἀνάλογες περιπτώσεις τῶν ἡμερῶν μας μέ τήν μολυσματική ἀσθένεια τοῦ κορωνοϊοῦ, πού ὁμοιάζει κάπως μέ τήν μολυσματική ἀσθένεια τῆς λέπρας τῆς ἐποχῆς ἐκείνης. Μᾶς καταλαμβάνει φόβος καί τρόμος μπροστά στόν θάνατο καί ἀποφεύγουμε τούς ἀρρώστους, κυρίως ὅσους προσβλήθηκαν ἀπό τήν ἀσθένεια αὐτή».

Ἑπομένως, ποῦ καταλήγουμε, ἅγιε Ναυπάκτου; Νὰ διαβάζουμε τοὺς βίους τῶν ἁγίων, ὅπως τοῦ Ταρζᾶν τὶς νέες περιπέτειες, ὅπως ἔλεγε καὶ ὁ Ὅσιος Παΐσιος ὁ Ἁγιορείτης, ἁπλῶς γιὰ νὰ τοὺς θαυμάζουμε ἀλλὰ χωρὶς νὰ θέλουμε νὰ τοὺς μιμηθοῦμε;

Ἡ ἀπόφαση τῶν Μητροπολιτῶν μας νὰ ἐμβολιαστοῦν μπροστὰ μάλιστα στὶς κάμερες ὥστε νὰ δώσουν παράδειγμα γιὰ μίμηση ἀπὸ τοὺς πιστούς τους καὶ ἐνῶ ἀκόμη παραμένουν ἀναπάντητα σημαντικὰ ἐρωτήματα ποὺ ἔχουν νὰ κάνουν μὲ ζητήματα (βίο-)ἠθικῆς, ὅσον ἀφορᾶ στὸν τρόπο παραγωγῆς καὶ ἐργαστηριακῆς μελέτης τῶν ἐμβολίων, φανερώνει ὅτι σήμερα ὄχι ἁπλῶς δὲν φιλοσοφεῖται ἡ νόσος ἀλλὰ μᾶλλον θεοποιεῖται ἡ ἐπιστήμη. Τὴν ἴδια στιγμὴ κάποια ἀπὸ τὰ ἐπιτεύγματα τῆς σύγχρονης ἰατρικῆς ἀμφισβητοῦνται παγκοσμίως, ὄχι μόνο γιὰ λόγους ἠθικῆς καὶ πνευματικῆς φύσεως, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ ἐπιστήμονες παγκόσμιου βεληνεκοῦς, τοὺς ὁποίους βέβαια τὰ καλοπληρωμένα ΜΜΕ ἀλλὰ καὶ ἡ ἐν Ἑλλάδι Διοικοῦσα Ἐκκλησία, πλὴν ὀλίγων φωτεινῶν ἐξαιρέσεων, παρακάμπτουν τεχνηέντως.

Ἄλλοι πάλι Μητροπολίτες θεοποίησαν τὶς μάσκες καὶ λειτουργοῦν, χειροτονοῦν, κοινωνοῦν τοὺς πιστούς, φορώντας ἀδιαλείπτως τὴ μάσκα τους, μολονότι κανεὶς ἀπὸ τὴν πολιτεία δὲν τοὺς ἔχει ἐπιβάλλει τέτοια ὑπερβολικὴ μασκοφορία. Κι ἔτσι, προφυλαγμένοι ἀπὸ κάθε  κακό, ὅπως νομίζουν, πίσω ἀπὸ τὴ θεοποιημένη μάσκα τους, ζητοῦν «ἡ Θεία Χάρις ἡ  πάντοτε τὰ ἀσθενῆ θεραπεύουσα καὶ τὰ ἐλλείποντα ἀναπληροῦσα» νὰ καταστήσει τὸν ἐπίσης ὑποχρεωτικὰ μασκοφορεμένο διάκονό τους σὲ πρεσβύτερο. Σὲ μερικοὺς ἐξ αὐτῶν ἡ μάσκα τείνει νὰ γίνει ἕνα ἀκόμη ἀπὸ τὰ ἄμφια τῆς ἀρχιερατικῆς τους στολῆς. Καὶ ὁ λόγος τους ἔχει πρὸ πολλοῦ ξεπεράσει τὶς προτροπὲς γιὰ τήρηση τῶν μέτρων ποὺ κάνουν οἱ πολιτικοὶ ἢ οἱ λοιμωξιολόγοι. Τὰ τοῦ Εὐαγγελίου καὶ τῶν ἁγίων Πατέρων μποροῦν νὰ περιμένουν. Τώρα προέχει ἡ διασφάλιση τῆς σωματικῆς μας ὑγείας καὶ μακροημέρευσης. Γιὰ νὰ ζήσουμε πολλὰ χρόνια ἀκόμη συνεχίζοντας τὸν ἁμαρτωλὸ καὶ βλάσφημο βίο μας…

1 σχόλιο:

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.