30 Νοε 2020

Τά δημοσιογραφικά συγκροτήματα καί τό κονκλάβιο τῆς ἰατρικῆς "ἐλῖτ", εἶναι συνειδητά οἱ "ἱερόδουλοι", πού ὑπηρετοῦν τήν φενάκη τῆς πολιτικῆς ὀρθότητας, τά γιουσουφάκια τῆς ‘’politically correct’’

Οἱ «τελισκόμενοι» τῆς πολιτικῆς ὀρθότητας

Γράφει ὁ π. Στυλιανός Ἐμμ. Καρπαθίου, Θεολόγος, Ψυχίατρος, Δρ. Βιοηθικῆς

 1. Τά δύο ἀρχέτυπα Κιβωτός καί Τιτανικός

Κάποτε, στά πανάρχαια χρόνια, ἕνας πρωτόπειρος ναυπηγός, ἀλλά μέ μαστορική ἐπιδεξιότητα, συνάρμοσε μία Κιβωτό, στά σπλάχνα τῆς ὁποίας κούρνιασε ταπεινά, σάν σέ εὔγονη μήτρα, ὁλόκληρος ὁ πλοῦτος τῆς ἔμβιας δημιουργίας, ἕως ὅτου ἀπέστη ἡ ὀργή Κυρίου, πού ἐπέπεσε στή γῆ, διά τό εἶναι τούς ἀνθρώπους ‘’σάρκας.’’ ‘’Καί κατέβη ἡ βροχή καί ἦλθον οἱ ποταμοί καί ἔπνευσαν οἱ ἄνεμοι’’ σέ μία λυσσομανοῦσα φύση, ἀλλά τό πλοῖο τῆς Κιβωτοῦ ἔπλεε ἀσφαλές μέσα σέ μία γαλήνια πορεία ζωῆς, διαφυλάσσοντας στήν θαλπωρή τῶν σπλάχνων της...

τήν παγκόσμια ἔμβια δημιουργία.

Καί κάποτε ἄλλοτε, στά χρόνια τῶν ‘’φώτων’’, ἀφοῦ πέρασαν ἄγνωστο πόσες χιλιετηρίδες ἀπό τότε, ἕνας ἑσμός ἐπιστημόνων κατασκεύασε περίτεχνα καί μέ ἐκπληκτική ἐπιδεξιότητα ἕνα πλωτό θαῦμα μηχανικῆς καί αἰσθητικῆς, ἀγέρωχο πλοῖο, πού πῆρε τήν σφραγίδα τοῦ ἀβύθιστου, καύχημα τῆς ἀνθρώπινης μεγαλωσύνης, πού θά μποροῦσε νά ἀντιπαλέψει νικηφόρα κάθε μῆνι τῶν στοιχείων τῆς φύσεως. Ἦταν τό πλοῖο, πού τοῦ ἐπέγραψαν τό ὄνομα Τιτανικός, ὄνομα δανεισμένο ἀπό τούς μυθικούς Τιτάνες, τά ὑπερφυσικά ὄντα τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς μυθολογίας, ὥστε νά φανερώσουν συμβολικά τή δύναμη τοῦ ἀνθρώπινου μυαλοῦ. Καί ὁ Τιτανικός ταξίδευε ὄχι μέσα σέ λυσσομανοῦντα ἄνεμο τοῦ Ἀτλαντικοῦ, οὔτε ἀντιπάλευε τά θηριώδη κύματά του, ἀλλά ἔπλεε σέ μία ἀπίστευτη νηνεμία, μέχρις ὅτου ἕνας ‘κατεργάρης’ τῶν ὠκεανῶν, καθόλου ἀπρόβλεπτος, μέσα στήν ἀπόλυτη νηνεμία, μ’ ἕνα καί μόνο σκούντημά του κατάπιε τήν ὑπεροχή τοῦ Τιτανικοῦ, καί «ἐξέλιπαν ὡσεί καπνός αἱ ἡμέραι του».

Ὁ Νῶε, ὁ κατασκευαστής τῆς ταπεινῆς Κιβωτοῦ, ἦτο μαθητής τῆς Σοφίας τοῦ Θεοῦ καί «ὅπου (γάρ) ἄνδρες θεούς σέβοιντο… πῶς οὐκ εἰκός ἐνταύθα πάντα μεστά ἐλπίδων ἀγαθά εἶναι;» {Ξενοφών). Οἱ ἄλλοι, παιδιά τοῦ ‘’αἰώνα τῶν φώτων’’, ἐπηρμένοι τεχνουργοί τῆς ὑπερκατασκευῆς τοῦ ‘’ἀβύθιστου’’ Τιτανικοῦ, ἦταν ἀγκυλωμένοι στόν ἑαυτό τους, τό μυαλό τους, τή φτώχειά τους, τή κακομοιριά τους. Ἔτσι, ὁ πρῶτος ἔσωσε τή ζωή στόν πλανήτη καί οἱ δεύτεροι καταποντίσθηκαν στά ἀνήλιαστα ὠκεάνεια βάθη τῆς ὑπερηφάνειας καί τοῦ κομπασμοῦ τους. Ἀγνόησαν τό γεγονός, ὅτι τό ὑπαρκτό εἶναι μεγαλύτερο ἀπό τό παρατηρήσιμο.

Ἔχουν ἤδη παρέλθει ἱκανοί μῆνες κατά τούς ὁποίους ἡ ἀνθρωπότητα βρίσκεται μπροστά σ’ ἕνα συλλογικό πανικό. Ἕνας κορωνοιός, ὁ Sars-Cov-2 ἤ γνωστότερος ὡς Covid-19, συντόνισε παραδόξως κυβερνήσεις, δίχασε τόν ἰατρικό κόσμο, ἐπιφέροντας ἐμφύλιο στίς τάξεις του, καταδούλωσε τήν ἀνθρωπότητα στήν ἀνεργία, τόν φόβο, τήν θλίψη, τήν ἔξαρση τῶν ψυχικῶν νόσων, σέ σημεῖο πού οἱ αὐτοκτονίες νά ἔχουν ἐπιδημική τάση, στήν ἀφροντισία τῶν πασχόντων ἀπό ἄλλα νοσήματα καί καταλήστευσε τίς στοιχειώδεις ἐλευθερίες μας.


2. Ὁ δημοσιογραφικός ἀμοραλισμός

Τά δημοσιογραφικά μέσα, πρόθυμα ἐπί τό ἔργον μπροστά στίς λιπαρές χρηματοδοτήσεις ἀπό τόν δημόσιο κορβανά, βασιλικότεροι τοῦ βασιλέως οἱ δημοσιογράφοι, προπαγανδίζουν σταθερά τίς κρατικές ἐντολές, μέσα ἀπό τίς ραδιοτηλεοπτικές συχνότητες, καί ὁ καταναλωτής τοῦ ἀγαθοῦ τῆς πληροφόρησης εἰσπράττει τήν στοχευμένη καί ἀργυρώνητη εἴδηση. Μαζί τους καί τά hoaxes, ἀπό τό πουθενά, πού ἀνέλαβαν αὐτόκλητα (;) νά ἐλέγχουν τήν ἐγκυρότητα τῶν εἰδήσεων, οἱ ὁποῖες, ὅμως, κατά σύμπτωση ταυτίζονται ἀπολύτως μέ τή συστεμική πληροφόρηση τῆς ἀγορασμένης δημοσιογραφίας.

Μέσα ἀπό ἕνα ὀρυμαγδό ἀναληθειῶν ἤ τροποποιημένων ‘’ἀληθειῶν’’ μέ ἐπιλεγμένη στόχευση, περιφρονοῦν συνειδητά τή τέχνη τοῦ διαλέγεσθαι, ὅπως ἡ σοφία αἰώνων κληρονόμησε στό μόνο ἔλλογο ὄν τῆς ὁρατῆς Δημιουργίας, τόν θεόπλαστο ἄνθρωπο. Ἀρνοῦνται τόν ἐπιχειρηματολογικό διάλογο. Ὁ ἴδιος ὁ Θεός τοῦ ἐλέους καί τῆς ταπεινώσεως καλεῖ τόν ἄνθρωπο στήν Παλαιά Διαθήκη, διά τοῦ Προφήτου Ἠσαία, μέ τήν ἀποστροφή, ‘’Δεῦτε καί διαλεχθώμεν’’(Ἐλᾶτε νά συζητήσουμε). Ὁλόκληρη δέ ἡ σωκρατική φιλοσοφία εἶναι δομημένη σέ διαλεκτικό σχῆμα, τόσο γιά ἠθικά, ὅσο καί γιά ἐπιστημολογικά ζητήματα.

Ἀντιθέτως πρός τήν ἀλήθεια καί τό δικαίωμα τῆς ἀμφισβήτησης, ἡ εἴδηση πλέον εἶναι καθημερινά μονότονη, μέ ἀποκρουστική ἐπαναλειψιμότητα· μοιάζει σάν τή φωνή τοῦ παπαγάλου στά Χελιδόνια τοῦ Ζ. Παπαντωνίου: «Σάν ἔμαθε τή λέξη καλησπέρα, ὁ παπαγάλος εἶπε ξαφνικά, Εἶμαι σοφός γνωρίζω ἑλληνικά, τί κάθομαι δωπέρα. Κύρ παπαγάλε θάχουμε τήν τύχη ν’ ἀκούσουμε τί λές καί παραπέρα. Ὁ παπαγάλος βήχει ξεροβήχει μά τί νά πεῖ, ξανάπε, Καλησπέρα.

Ὡς συνέπεια αὐτῶν, γιγαντώνεται τό φάντασμα τοῦ φόβου στή συλλογική αἴσθηση τῶν ἀνθρώπων πού ἐπιτρέπει νά ἀναπτύσσονται ζιζάνια στίς οἰκογενειακές καί κοινωνικές σχέσεις. Τροφοδοτεῖται ὁ χαφιεδισμός διασαλεύοντας τήν ἑνότητα τοῦ λαοῦ μας καί, ἐπιπλέον, ἐχθροί τοῦ ἀνθρώπου γίνονται ‘’οἱ οἰκειακοί αὐτοῦ.’’

Μέ τόν παραπάνω βιασμό τοῦ σεβασμοῦ πρός τόν ἄνθρωπο, τά μέσα τῆς μαζικῆς πληροφόρησης εἶναι αὐτά, πού πλειοδότησαν στήν ἐπίθεση κατά τῆς Θείας Κοινωνίας, μηδέν ἀπέχοντες ἀπό τούς Χριστοκτόνους, σύμψυχα μέ τούς ἀρνητές τοῦ Μυστηρίου τῆς Ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, εἴτε αὐτοί προέρχονται ἀπό τά προτεσταντικά ἐκτρώματα, καί αὐτό λέγεται μετά λόγου γνώσεως, εἴτε ἀπό τόν ἀγνωστικισμό καί τήν ἀθεΐα τῆς σκοτισμένης Δύσης.

Εἶναι αὐτά, πού ὑπερθεματίζουν σταθερά στό κλείσιμο τῶν Ἐκκλησιῶν, τό σφράγισμα τῶν ἱερῶν τόπων, ὅπου «Θεῖαι … δυνάμεις ἐνεργοῦνται … καί ἀγγέλων ἐμφάνειαι καί ἁγίων. καί σημεῖα τελεῖται. καί τά αἰτήματα δίδοται. καί ἰάματα χορηγεῖται καί τά ἐν αὐτοῖς ….. ἄψυχα, ὕδατά τε καί λίθοι καί κίονες καί πέπλα καί σιδήρια ἐνεργεῖ…. τῇ τοῦ Θεοῦ χάριτι.» (=ἐνεργοῦνται θεῖες δυνάμεις, ὑπάρχει παρουσία ἀγγέλων καί ἁγίων, θαύματα ἐπιτελοῦνται, τά αἰτήματα πρός τόν Θεόν ἐκπληρώνονται, ἰάσεις χορηγοῦνται καί αὐτά τά ἄψυχα, τά νερά, τά λιθάρια, οἱ κίονες, τά βήλα καί τά ἐκ μετάλλου σκεύη ἐνεργοῦν θαυμαστά πράγματα μέ τή Χάρη τοῦ Θεοῦ) (Συμεών Θεσσαλονίκης). Καί ἡ σπέκουλα κατά τῆς Ἐκκλησίας καλά κρατεῖ. ‘’Ἐτσά μᾶς καταντήσανε/οἱ βουρλισμένοι χρόνοι/οἱ καπετάνοι στό κουπί/κι’ οἱ μοῦτσοι στό τιμόνι.’’ (Κρητική μαντινάδα)

Ὅμως ὑπάρχει ἐλπίδα. Ἀπό τόν γνωμολογικό θησαυρό τῶν τραγικῶν ἀντλοῦμε τό πώς Οὐδέν ψεῦδος ἕρπει εἰς γῆρας χρόνου, (κανένα ψέμα δέν ἀντέχει στό χρόνο), κατά τόν Σοφοκλῆ. Ἡ Ἱστορία εἶναι ἀμείλικτη. Καί τό σχέδιο τῆς σωτηρίας μας ἀπό τόν Χριστό εἶναι ὁ ἀναπαλλοτρίωτος θησαυρός τῆς Οἰκουμένης, ὄχι γιά αὐτούς μόνο πού Τόν ἀγαποῦν, ἀλλά κυρίως γιά κείνους πού Τόν ἀρνοῦνται.


3. Ἡ παράκρουση τῆς στρατευμένης ἰατρικῆς

α. Ἡ ἠθική ἔκπτωση τῆς Ἰατρικῆς

Τό ἀρχικό, ὅμως, κακό δέν ἀπαντᾶ στόν δημοσιογραφικό ἀμοραλισμό. Οὔτε βέβαια στήν ἰατρική ἐπιστήμη, κάθ΄ ἑαυτήν, ἡ ὁποία δόθηκε ὡς χάρισμα ἀπό τόν Θεό γιά τήν ἀνακούφιση τοῦ ἀνθρώπου (Σοφία Σειράχ.)

Τό ἀρχικό κακό ἀναγνωρίζεται στήν ὑστερόβουλη καί ἀδιάκριτη ἐπιθετικότητα μίας ἰατρικῆς ‘’ἐλίτ’’, δουλικῆς στούς ἱέρακες τῆς πολιτικῆς ὀρθότητας, κατά τῆς κοινωνικῆς συνοχῆς, μέ τήν διεμβόληση τῆς κοινῆς λογικῆς ἀπό τά φαντάσματα τοῦ φόβου, ὅπως προλέχθηκε.

Εἶναι αὐτοί, γιά νά θυμηθοῦμε τήν προϊστορία τους, πού πιστεύουν ὅτι ὁ ἄνθρωπος «Γίνεται ἔμβρυο ἀργότερα (ἀπό τή σύλληψή του) καί πτῶμα νωρίτερα (ἀπό θάνατό του.…) (J.Testar)

Εἶναι αὐτοί, πού προωθοῦν τίς ἄνομες θυσίες τῶν ἐμβρύων, εἴτε μέσα ἀπό τίς, σκοτεινοῦ ἀριθμοῦ, ἐκτρώσεις (καθηγητής Ἀραβαντινός), εἴτε ἀπό τίς ἀσύλληπτες θανατώσεις δυσεξαρίθμητων ἐμβρύων, πραγματικῶν ἀνθρώπων μέ προοπτική αἰώνια, πού προάγουν μέσω τῆς ἐξωσωματικῆς γονιμοποίησης.

Εἶναι αὐτοί, πού διοχετεύουν τά ἐκτρωμένα ἔμβρυα σέ ἑταιρεῖες γιά νά παρασκευάζονται ἀναζωογονητικές κρέμες προσώπου, ἐκτρέφοντας μέ τόν τρόπο αὐτό τόν ναρκισσισμό, ὅσων φαντασιώνουν σέ μία ψευδεπίγραφη ἀγέραστη νεότητα.

Εἶναι αὐτοί, ὅπως ἔχει ἤδη δημοσιευθεῖ, ὅτι γιά τήν παραγωγή ἐμβολίων κατά τοῦ κορονωϊοῦ, μέ τήν χρησιμοποίηση RNA, γιά πρώτη φορά στήν ἱστορία τῆς ἰατρικῆς, τά ἐμβόλια στηρίχθηκαν σέ κύτταρα, ποῦ ἀφαιρέθηκαν ἀπό νεφρό ἀμβλωμένου ἔμβρυου;!! Βλ. βιβλιογραφία πάνω στό The Human Embryonic Kidney 293 (HEK 293)}

Εἶναι αὐτοί, πού ‘’φροντίζουν’’ νά ξεφορτώσουν δαιμονικά τή γῆ ἀπό κάποια δισεκατομμύρια ψυχῶν, γιατί κατ’ αὐτούς βάρυνε ὑπερβολικά τό φορτίο τοῦ πλανήτη. Πρός τόν σκοπό αὐτό προπαγανδίζουν τήν ἀειφόρο ἀνάπτυξη, τόν οἰκογενειακό προγραμματισμό, τήν εὐθανασία κ.α., δηλαδή τή μείωση τοῦ πληθυσμοῦ τῆς γῆς.

Εἶναι αὐτοί, πού δυσθυμοῦν ὅταν ἀμφισβητοῦνται οἱ εἰσηγήσεις τους πρός τήν πολιτική ἡγεσία, ὡς μερικῶς ἤ καθ’ ὁλοκληρία ἀτεκμηρίωτες· αὐτό γίνεται, διότι τούς λείπει ἡ ἐσωτερική σιγουριά, τούς κόβεται ὁ ἀέρας τῆς αὐθεντίας, γι’ αὐτά πού ὑπογράφουν, παρ’ ὅτι ἡ ὀμπρέλα τῆς πολιτικῆς ἐξουσίας, τούς ἐξασφαλίζει τό ἀπυρόβλητο.

Εἶναι αὐτοί γιά τούς ὁποίους καί ὁ πλέον ἀδαής διερωτᾶται πότε πράγματι οἱ καθοδηγητές τῆς ὑγείας μᾶς ἔλεγαν ἀλήθεια; Ὅταν ἐξώρκιζαν τή χρήση μασκῶν, ὄχι μόνον ὡς ἀνώφελη, ἀλλά καί ὡς ἄκρως βλαπτική γιά τήν δημόσια ὑγεία; Ποιός ἐχέφρων καί σκεπτόμενος ἄνθρωπος δέν θυμᾶται τίς κατηγορηματικές διαβεβαιώσεις τους, «Ξεχάστε τίς μάσκες’’, ‘’οἱ μάσκες δέν προστατεύουν’’, ‘’ὄχι στή γενικευμένη μάσκα,’’ τήν ἄνοιξη τοῦ 2020, τότε πού οἱ κοινωνίες ἀγωνιοῦσαν, ἀπό τήν ἐπέλαση τῆς παραπληροφόρησης γιά τόν κορονωιό; Καί ποιός δέν ἀκούει τά ἴδια στόματα, τώρα, τό Φθινόπωρο τοῦ ἴδιου χρόνου, νά ὑπερθεματίζουν τήν σωστική προληπτική ἀξία τῆς μάσκας !!!, ἡ ἄρνηση τῆς ὁποίας, ὅμως, καί σέ δασύσκιoυς τόπους, ἐπιφέρει βαρύ πρόστιμο;

Ἐπί τέλους, πότε ἀλήθευαν; Τότε ἤ σήμερα; Διγλωσσία ἀπελπιστική, ἀμετροέπεια ἀνυπόφορη, καταστρεπτική πρακτική. Λές καί ἀπευθύνονται σέ διανοητικά ἐκφυλισμένους, ὅταν προσπαθοῦν νά δικαιολογήσουν τήν ἐπιβολή μασκῶν καί στά Δημοτικά Σχολεῖα, ἀντίθετα μέ κάθε ὁδηγία τοῦ ΠΟΥ, δικαιολογούμενοι ἀφελῶς, ὅτι πρόκειται γιά ἐκπαιδευτική διαδικασία. Αὐτό, ὅμως, δένει ὀργανικά πλέον μέ τίς πρώιμες προειδοποιήσεις τῶν ἁρμοδίων, ὅτι τίποτε δέν θά εἶναι τό ἴδιο μετά τήν παρέλευση (πότε;) τοῦ κορονωϊοῦ! Περιμένουμε πλέον τά πολιτικοοικονομικά παρελκόμενα τῆς ‘’ἐκπαιδευτικῆς’’ αὐτῆς ἐπέλασης, γιατί περί αὐτῶν πρόκειται, ἀλλά μέχρι τότε τό ξεγύμνωμα κάποιων, πού δέν ἔχουν πάνω τους ἴχνος ἐπιστημονικῆς ἀξιοπρέπειας, εἶναι ἤδη πραγματικότητα.

Εἶναι οἱ ὑπεύθυνοι μιᾶς οἰονεῖ ἐπακτῆς σχέσης γιατρῶν καί γενικοῦ πληθυσμοῦ. Ὡς κυρίαρχα πρόσωπα, μέ τήν ἐπίμονη ἐνημέρωση, ἀναπτύσσουν δεσμό ἐμπιστοσύνης μέ τήν κοινωνία, τήν καθιστοῦν ἐξαρτημένη ἀπ΄ αὐτούς, καί ἔτσι τά προϊόντα γνώσης, πού προέρχονται ἀπό ‘’τά καλλίτερα μυαλά’’, ὅπως οἱ ἴδιοι αὐτοεπαίρονται, μέ ὄχημα τήν ψυχολογία τοῦ ὄχλου, ἀναζωπυρώνουν, στόν ἀκατέργαστο πνευματικά γενικό πληθυσμό, ἀταβιστικούς-πρωτόγονους φόβους.

Νά, ὅμως, πού ὑπάρχουν κι’ ἄλλα ‘’καλλίτερα μυαλά’’, πού ἀποκαλύπτουν τήν ἀνεπάρκεια τῶν παραπάνω, μέ κορυφαῖο παράδειγμα, καί ὄχι μόνον, τόν πρύτανι τῶν ἰολόγων, Γάλλο καθηγητή Luc Montagnier, ὁ ὁποῖος τιμήθηκε τό 2008 μέ τό βραβεῖο Νόμπελ τῆς Ἰατρικῆς, γιά τήν καθοριστική ἔρευνά του πάνω στή θανατηφόρα ἰογενῆ ἀσθένεια τοῦ AIDS.

Κι’ ἐδῶ μπαίνουν καί οἱ λαγοί τοῦ συστήματος. Ὁ συμπαθής λοιμωξιολόγος, πού μᾶς μύησε στήν τρομολαγνεία τοῦ covid-19 τήν παρελθοῦσα Ἄνοιξη, καί ἡ νεοφανεῖσα στή φαρέτρα τοῦ συστήματος καθηγήτρια Ἐπιδημιολογίας στό Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν, πού φιλοδόξησαν νά θεολογήσουν, ἀτυχῶς ὅμως.

Ὁ πρῶτος μέ τό ἀνίερο σκηνικό, πού στήθηκε κατά τήν τέλεση τῆς Θείας Λειτουργίας τήν Κυριακή τῆς Σταυροπροσκυνήσεως, στίς 20 Μαρτίου 2020, καί μετέδωσε ὁ διαδικτυακός enikos.gr καί ὁ ἐρτζιανός Real fm 97,8.

Ἡ δεύτερη μέ τήν κολόβωση τῆς ὁλότητας τοῦ μόνου ‘’καινοῦ’’ ὑπό τόν ἥλιον, τοῦ Μυστηρίου τῆς Ἐκκλησίας. Ἀποδέχεται τήν Θεία Κοινωνία, ἀμφίβολο καί αὐτό τίνι τρόπῳ, καί ἀρνεῖται τίς ἄκτιστες ἐνέργειες τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, τίς ἐνεργοῦσες διά τῶν ἁγίων εἰκόνων καί τοῦ ἀσπασμοῦ τῶν ἱερατικῶν χειρῶν, πού στήν κυριολεξία κατεβάζουν τόν Οὐρανό στή γῆ.

 

β. Ἡ Ἰπποκρατική ἰατρική παράδοση, ἄθυρμα σκοπιμοτήτων

Ὁ Ἱπποκράτης, ὁ πατέρας τῆς Ἰατρικῆς, κατάντησε ἀπό Δάσκαλος σέ διακοσμητικό ἀξεσουάρ τῶν ἰατρικῶν γραφείων, ἐργαστηρίων, καί ὄχι μόνον. Ἡ καθομολόγηση τῶν ἀποφοίτων τῆς Ἰατρικῆς Σχολῆς δέν γίνεται μέ τό κείμενο τοῦ Ἱπποκρατείου ὅρκου, ὅπως λανθασμένα νομίζεται, ἀλλά ἀπό ἕνα ἀσαφές γενικόλογο κείμενο ἀδιάφορο ὡς πρός τό συγκεκριμένο ἦθος, πού ἐπιβάλλεται νά ἔχει ὁ γιατρός κατά τήν ἄσκηση τοῦ λειτουργήματός του.

Ἐνῶ λοιπόν ἡ ἰατρική εἶναι τόσο ὑπέροχη, σέ σημεῖο πού ὁ Ἱπποκράτης σέ μία ὑπερβολή του νά ὀνομάζει τόν γιατρό ὡς ἰσόθεο, οἱ στρατευμένοι τοῦ συστήματος καταντοῦν τύραννοι τῆς κοινωνίας. ‘’Εἶναι ὑπέροχο, πράγματι, ν΄ άχεις δύναμη γίγαντα, μά εἶναι τυραννία νά τή μεταχειρίζεσαι σάν δράκος’’ (Σαίξπηρ). Πραγματικά, ἐκποίηση τῆς ἰατρικῆς ὡς ἐξουσίας.

Δέν ἀντιλαμβάνονται, ὅτι ὁ κόσμος εἶναι κτιστός καί τοῦτο σημαίνει ὅτι δέν εἶναι αὐτάρκης (Φλωρόφσκυ). Γι΄ αὐτό, ὅσο ὁ ἄνθρωπος θά προσπαθεῖ νά σπάσει ὅρια ἀμετάθετα τόσο θά γίνεται θύμα τοῦ ἑαυτοῦ του καί θά περιστέλλεται στά πτωχά ἐνδοκοσμικά του πλαίσια, χωρίς ἐλπίδα καί προοπτική.

«Μά ἄνθρωπε ἐσύ, περήφανε ἄνθρωπε, πού ἐντύθης

μικρή ἐξουσία ἐφήμερη καί πιό πολύ ἀγνοεῖς

ὅ,τι πιό βέβαιο ἔχεις  τή γυαλένια σου ὕπαρξη

σάν ἔξαλλη μαϊμού μέ κόλπα κωμικά

μπροστά στόν ὕψιστο οὐρανό, κάνεις νά κλαίν’ οἱ ἀγγέλοι

ποῦ, ἄν εἶχαν φύση ἀνθρώπινη, θά πέθαιναν στά γέλια» (Σαίξπηρ)

Δέν εἶστε, κύριοι, ἰσοϋψεῖς μέ τήν Ἀληθινή Ἰατρική, οὔτε ἠθικά οὔτε γνωστικά. Ζεῖτε μέσα στό φάσμα μίας ἰατρικῆς δυσειδαιμονίας.

Ἠθικά, διότι δέν τηρεῖτε τήν αὐτονόητη ἰπποκρατική ἀρχή, ὅτι ἔργο τοῦ γιατροῦ εἶναι τό ‘’ἰάσθαι ἐνίοτε, τό ἀνακουφίζειν πολλάκις, τό παραμυθεῖν πάντοτε’’. Πῶς γιατρεύεις καί ἀνακουφίζεις καί παραμυθεῖς; Μέ τήν σκοπίμως καί ἀντιδεοντολογικῶς ἐγκληματική πρακτική νά μειωθοῦν τά χειρουργεῖα κατά 80%, νά περιμένουν οἱ ΜΕΘ τούς ἐμφραγματίες γιά ἄμεση περίθαλψη, μόνον ὑπό τήν προϋπόθεση τοῦ ἀρνητικοῦ στόν covid-19 τέστ, νά βραδυπορεῖ ἤ νά ἀναβάλλεται σέ δεύτερο χρόνο καί μοίρα ἡ ἐφαρμογή τῶν ἀπαραίτητων χημειοθεραπειῶν σ’ ἐκείνους, πού ἡ ἐπιβίωση, ἀλλά καί ἡ ποιότητα ζωῆς κρίνεται ἐπί ‘’ξυροῦ ἀκμῆς’’ (Ὅμηρος-Ἡρόδοτος), κυριολεκτικά, στήν κόψη τοῦ ξυραφιοῦ;

Γνωστικά, εἶστε ἐλλειπεῖς, διότι ἔχετε ἐπαναπαυθεῖ στήν ἐπάρκεια τῶν τίτλων τῆς ἐξειδίκευσής σας, τούς ὁποίους καί δέν ἔχουμε κανένα λόγο νά ἀμφισβητήσουμε. Ὅμως, ἡ ὥριμη πλέον ἐπιστημολογική ἀντίληψη ἔχει ἀντιληφθεῖ, πώς τό μέρος, δηλ. ἡ ἐξειδίκευση, παρ’ ὅτι ἀποτελεῖ κορυφαῖο κεφάλαιο ἐπιστημονικῆς πρακτικῆς, δέν ἔχει ἐπάρκεια ὅταν δέν ἐντάσσεται ὀργανικά στό ὅλον.

Μία ἰσορροπημένη πολιτική τῆς ἰατρικῆς ἀπαιτεῖ ἀνοικτές θύρες, σέ κάθε ἄλλη ἰατρική γνώμη καί ἰατρικό πεδίο, χωρίς ἀποκλεισμούς, μέ σύνεση καί ταπείνωση. Ἐδῶ δέν πρόκειται γιά φιλοσοφικοψυχολογικές συνεδρίες τοῦ ‘’σαλονιοῦ’’, ἀλλά γιά τό πολύτιμο ἀγαθό τῆς ὑγείας, πού ἀποτελεῖ θεμελιῶδες δικαίωμα κάθε ἀνθρώπου στήν ‘’ὑπ’ οὐρανόν’’.

Καί σάν νά μήν ἔφθαναν αὐτά, πρό λίγων ἡμερῶν ἐμβρόντητοι ἀκούσαμε, ὅτι κάποιοι γιατροί γίνονται καί διακινητές ἰδεολογικῆς ἐπίθεσης κατά τοῦ θεοΐδρυτου θεσμοῦ τῆς οἰκογένειας. Σύμφωνα, λοιπόν, μέ τήν ἐνημέρωση, στίς 20-11-20, ἀπό τόν ἐπιδημιολόγο-ἐκπρόσωπο τοῦ ὑπουργείου Ὑγείας, ἡ δομή τῆς ἑλληνικῆς οἰκογένειας εὐθύνεται γιά τήν ἔξαρση τοῦ δευτέρου ἐπιδημικοῦ κύματος τοῦ κορονωϊοῦ, ἡ ὁποία, ὅπως ἀκριβῶς ἀναφέρει, ‘’σέ ἀντίσταση τῶν καιρῶν ἀνθίσταται στή διάσπαση τῶν δεσμῶν μεταξύ τῶν γενεῶν (sic)’’ (Γ. Μαργκιορίνης). Μέ ἄλλα λόγια, ἡ διάλυση τῆς οἰκογένειας, σύμφωνα μέ τήν παραπάνω θέση, ἀποτελεῖ τόν ἀσφαλέστερο δρόμο γιά τήν πρόληψη τῶν ἰογενῶν ἰώσεων. ‘’Τί εἴπω καί τί λαλήσω;’’ (Ἐπιφάνιος Κύπρου)

‘’Ἐπιλήψει με ὁ χρόνος διηγούμενον….

 

4. Οἱ τελισκόμενοι

Γιά ὅλα τά παραπάνω, ὅλοι ἐτοῦτοι, τά δημοσιογραφικά συγκροτήματα καί τό κονκλάβιο τῆς ἰατρικῆς ‘ἐλῖτ’, εἶναι πραγματικά καί συνειδητά οἱ ‘’ἱερόδουλοι’’, πού ὑπηρετοῦν τήν φενάκη τῆς πολιτικῆς ὀρθότητας, τοῦ Μινώταυρου αὐτοῦ, πού καταβροχθίζει στίς μέρες μας ὅ,τι ἱερό καί ὅσιο.

Εἶναι οἱ τελισκόμενοι, κατά τήν φρασεολογία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης, δηλαδή τά γιουσουφάκια τῆς ‘’politically correct’’, ἡ ὁποία «σάν ἀνεμοστρόβιλος ἔρχεται νά σαρώσει τά πάντα. Ἡ Ἱστορία παραχαράσσεται, ἡ γνώση γίνεται τεχνοκρατική, τό πνεῦμα περισσεύει, οἱ παραδόσεις λοιδοροῦνται, οἱ ἀξίες ἔχουν γυρίσει ἀνάποδα» (Δ. Παξινός), στό πέρασμά της.

Ἀγνοοῦν ἄραγε ὅλοι αὐτοί, ὅτι ἡ πολιτική ὀρθότητα στήν ὁποία ὑποκλίνονται, ὑποβάλλει τόν ἄνθρωπο σέ ἀγελαία συμπεριφορά, στερώντας σ’ αὐτόν τά ἀπαράγραπτα φυσικά δικαιώματά του καί κατ’ ἐξοχήν τήν ζωή καί τήν ἐλευθερία του;

Γιά νά μήν ὑπάρχουν ἀμφιβολίες, ὅτι ἔτσι ἔχουν τά πράγματα, ἀνατρέχω στήν oμιλια τοῦ Ὀμπάμα πρός ‘’τόν Ἑλληνικό λαό’’ λίγα χρόνια πρίν, στό Ἵδρυμα ‘’Στ. Νιάρχου’’, ὅπου ἀσμένως οἱ πολιτικοί μας ἡγέτες, ὑπῆρξαν αὐτήκοοι τῶν ἑξῆς ἀμιμήτων: «Ἡ δημοκρατία γίνεται πιό ἁπλή ὅταν ὅλοι σκέπτονται μέ τόν ἴδιο τρόπο, μοιάζουν ἐμφανισιακά μεταξύ τους, τρῶνε τό ἴδιο φαγητό, λατρεύουν τόν ἴδιο θεό.»

Ἐάν οἱ λέξεις δέν ἔχουν χάσει τό νόημά τους πρόκειται πράγματι γιά ἀποθέωση τοῦ ὁλοκληρωτισμοῦ, τοῦ ὁποίου τήν ἐμπειρία ἀπέκτησε ἡ ἀνθρωπότητα ἀπό τίς δύο σύγχρονες ἱστορικές ἐκφάνσεις του. Στή γραμμή τῆς ἀλήστου μνήμης μαρξιστικῆς Σοβιετίας, ὅπου ἡ μόνη ἀλήθεια ἦταν ἡ παραδοχή καί ἀφοσίωση στή κομματική ἰδεολογία, καί στήν εὐθεία τῆς ναζιστικῆς ἰδεολογίας, ὅπου κυριάρχησε ἡ θεωρία τῆς φυλετικῆς ὑπεροχής (π.χ. ἐπιβίωση τοῦ καταλληλότερου) καί τοῦ εὐγονισμοῦ· σημειωτέον μάλιστα ὅτι ἡ φονική αὐτή μανία στηρίχθηκε στό πρόγραμμα, πού ὀνομάσθηκε «Zebensborn», δηλαδή «πηγή ζωῆς». Ὅσο κι’ ἄν ἐπιμένει κανείς πώς ὁ Εὔξεινος Πόντος εἶναι φιλόξενη θάλασσα, ἡ πραγματικότητα βοᾶ, ἀπ’ τά ἀρχαιότατα χρόνια, ὅτι εἶναι Ἀξεινος, ἀφιλόξενος Πόντος, κυριολεκτικά Μαύρη Θάλασσα.

Σ’ αὐτή τή «Zebensborn», τή Μαύρη θάλασσα τῆς ζωῆς μας, ὁδηγούμαστε καί σήμερα, μέ τόν κατάμαυρο φόβο τοῦ κορονωϊοῦ, μέσα ἀπό τόν ὁποῖο φιλοδοξοῦν νά σβήσουν τόν ἥλιο τῆς ἀλήθειας ἀπό τό νοῦ τῶν ἀνθρώπων, ἀλλ’ εἰς μάτην. Τό κακό ἔχει ὅρια, τό ἀγαθό, ὅμως, εἶναι ἀείδιο καί ἀπεριόριστο (Γρηγόριος Νύσσης), διότι ἀείδιος καί πανταχοῦ παροῦσα εἶναι ἡ Πανσθενουργός, Τριαδική Ποιητική Αἰτία τοῦ παντός.

Ὁ Νῶε, ἀμαθής κατ’ ἄνθρωπο, σοφός ὅμως κατά Θεόν, κατασκεύασε τήν σωτήρια γιά τόν κόσμο Κιβωτό. Οἱ ἄσοφοι ἐπιστήμονες ἐπιμελήθηκαν τόν θανατηφόρο Τιτανικό. Δύο ἀρχέτυπες μορφές ζωῆς. Ἡ ζωή ὡς αὐτεξούσια συγκατάθεση κοινωνίας μέ τόν Χριστό, ὁ θάνατος ὡς αὐτεξούσια ἄρνηση τῆς ζωοποιοῦ Του ἀγάπης.

orthodoxia

3 σχόλια:

  1. Η ορθόδοξη εκκλησιολογία με ασυνήθη δυναμική λόγου. Καταπέλτης στα κεφαλάκια των "ἱερόδουλων", πού ὑπηρετοῦν τήν φενάκη τῆς πολιτικῆς ὀρθότητας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ένθα ο Ιερεύς κράζει "Ευλογημένη η βασιλεία του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος ..." οι θεομάχοι κράζουν δις και τρις, "φύγωμεν εντεύθεν ...". Και η οργή του Θεού ακολουθεί ως ΚΡΑΥΓΗ από του θρόνου λέγουσα "γένοιτο". Και έπονται οι βροντές και, και, και ... επί της γης. Διότι με το "γένοιτο", που αφορά παρελθόντα χρόνο, μας δηλώνει ότι μεταπηδά στο μέλλον και απέχει από τα γεγονότα που ακολουθούν, τις βροντές, τους σεισμούς, τον πυρηνικό όλεθρο κ.λ. ώστε να κατανοήσει η ανθρωπότητα την αξία της παρουσίας του! Και να αναφωνήσει "έρχου...".

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.