Ἡ ἄδικη, ἐπιλεκτικὴ θανάτωση τῶν μικρῶν κοριτσιῶν, πρὶν ἀκόμη αὐτὰ γεννηθοῦν.
Ἀπὸ τοὺς ἀποτελεσματικότερους τρόπους νὰ τελειώσει μία συζήτηση μὲ τὶς φεμινίστριες (ὑποστηρίκτριες τῶν ἀμβλώσεων) εἶναι νὰ τὶς ρωτήσετε: «Εἶστε ἢ ὄχι ἐναντίον τῆς ἐπιλεκτικῆς ἄμβλωσης μὲ βάση τὸ φύλο;».
Ἐνῶ ἡ ἀποποινικοποίηση τῆς ἔκτρωσης συχνὰ παρουσιάζεται ὡς ἕνα ἀπὸ τὰ μεγαλύτερα ἐπιτεύγματα τοῦ φεμινισμοῦ, οἱ γυναῖκες εἶναι στὴν πραγματικότητα τὰ πρῶτα της θύματα. Οι φιλελεύθεροι νόμοι γιὰ τὶς ἀμβλώσεις, σὲ συνδυασμὸ μὲ τὴν προγεννητικὴ ὑπερηχογραφικὴ ἢ ἄλλη γενετικὴ ἐξέταση, ὁδήγησε σε ἐκτρώσεις ποὺ ἀποφασίζονται μὲ μόνο κριτήριο τὸ φύλο.
Ἐνῶ στὶς Δυτικὲς κοινωνίες οἱ γονεῖς φαίνεται νὰ προτιμοῦν τὶς «ἰσόρροπες» οἰκογένειες, σὲ ἄλλους πολιτισμοὺς ὑπάρχει ἰσχυρὴ πολιτισμικὴ προτίμηση γιὰ τὰ ἀγόρια. Ἡ πρακτική της ἐπιλεκτικῆς ἄμβλωσης λόγω φύλου φαίνεται νὰ εἶναι εὐρέως διαδεδομένη. σὲ παγκόσμιο ἐπίπεδο καὶ ἔχει ὁδηγήσει στὸ ἀποκαλούμενο «χάσμα μεταξὺ τῶν δύο φύλων», μὲ περισσότερα ἀπὸ 100 ἑκατομμύρια «ἀγνοούμενα» κορίτσια. Σὲ χῶρες ὅπως ἡ Ἰνδία καὶ ἡ Κίνα, ὑπάρχει τώρα ἀναλογία 120 (καὶ σὲ κάποια περιοχή, ἀκόμη καὶ 130) νεογέννητα ἀγόρια ἀνὰ 100 νεογέννητα κορίτσια, ἐνῶ ὁ «φυσικὸς λόγος» εἶναι 102/100. Ἀξίζει νὰ σημειωθεῖ ὅτι...
δὲν φαίνεται πὼς ὑπάρχει χώρα μὲ κοινωνικὴ προτίμηση τῶν κοριτσιῶν, ἡ ὁποία νὰ ὁδήγησε ὑπὲρ τοὺς τὴν κατεύθυνση τῶν ἀμβλώσεων. Ακόμη καὶ στὶς Σκανδιναβικὲς χῶρες ἢ στὸν Καναδὰ τὰ κορίτσια φαίνεται νὰ εἶναι πιὸ συχνὰ θύματα τῆς ἄμβλωσης παρὰ τὰ ἀγόρια.
δὲν φαίνεται πὼς ὑπάρχει χώρα μὲ κοινωνικὴ προτίμηση τῶν κοριτσιῶν, ἡ ὁποία νὰ ὁδήγησε ὑπὲρ τοὺς τὴν κατεύθυνση τῶν ἀμβλώσεων. Ακόμη καὶ στὶς Σκανδιναβικὲς χῶρες ἢ στὸν Καναδὰ τὰ κορίτσια φαίνεται νὰ εἶναι πιὸ συχνὰ θύματα τῆς ἄμβλωσης παρὰ τὰ ἀγόρια.
Ἐνῶ τὰ ἐκτρωμένα κορίτσια εἶναι, φυσικά, τὰ πρῶτα θύματα αὐτῆς τῆς «γενοκτονίας», ὡστόσο δὲν εἶναι τὰ μόνα. Πράγματι, αὐτὴ ἡ καταστροφικὴ ἀνισορροπία μεταξὺ τῶν δύο φύλων θὰ ἔχει ἀναπόφευκτα κακες συνέπειες καὶ γιὰ τοὺς ἄνδρες, ἀλλὰ καὶ τὶς ἀντίστοιχες κοινωνίες. Μόνο στὴν Κίνα, ἡ ἐπίσημη πολιτικὴ τοῦ «ἑνὸς παιδιοῦ ἀνὰ οἰκογένεια» σὲ συνδυασμὸ μὲ τὴ παραδοσιακὴ προτίμηση γιὰ παιδὶ-ἀγόρι, ἔχει ὁδηγήσει στὴν ἀπώλεια περίπου 30 ἑκατομμυρίων «ἀγνοούμενων» κοριτσιῶν. Συνέπεια εἴναι πως τουλάχιστον 30 ἑκατομμύρια νέοι ἄνδρες δὲν θὰ εἶναι ἐφικτὸ νὰ βροῦν σύζυγο γιὰ νὰ παντρευτοῦν καὶ νὰ δημιουργήσουν δική τους οἰκογένεια. Αὐτὸ ἀναμένεται νὰ γίνει ἕνα ζήτημα μὲ ἀπρόβλεπτες συνέπειες ψυχολογικὲς καὶ κοινωνικές.
Ἐπιπλέον, ἡ ἔλλειψη γυναικὼν ἐπιδεινώνει περαιτέρω τὴ δραματικὴ δημογραφικὴ ἔλλειψη ποὺ ὀφείλεται στὸ «ἕνα παιδὶ ἀνὰ οἰκογένεια». Όπως μερικοὶ προβλέπουν, αὐτὸ θὰ θέσει σύντομα σὲ κίνδυνο, καὶ στὴν πραγματικότητα ἤδη θέτει σὲ κίνδυνο τὴν ἀξίωση τῆς Κίνας νὰ γίνει ἡ νέα ὑπερδύναμη: «Ἡ Κίνα θὰ γεράσει πρὶν προλάβει νὰ γίνει πλούσια». (Πηγή: National Bureau of Statistics, Tabulation on the 2010 Population Census of the people’s Republic of China, 2012).
Ἀλλὰ τὸ ἐμβρυοκτονία μὲ βάση τὸ φύλο, δὲν εἶναι ἀποκλειστικὰ Κινεζικὸ πρόβλημα. Αφορά καὶ ἄλλες χῶρες. Καὶ συνιστᾶ σοβαρὴ ἀπειλή, τόσο γιὰ τὴν κοινωνική τους σταθερότητα ὅσο καὶ γιὰ τὴν οἰκονομική τους ἀνάπτυξη. Στην Εὐρώπη, ὁρισμένες χῶρες, ὅπως ἡ Σουηδία, ἔχουν δηλώσει ἀνοιχτὰ ὅτι ἀποδέχονται τὴν ἐπιλεκτικὴ ἄμβλωση μὲ βάση τὸ φύλο. Δηλαδή, ἢ ἔκτρωση ἑνὸς παιδιοῦ γιὰ κανένα ἄλλο λόγο ἐκτὸς ἀπὸ τὸ φύλο τοῦ εἶναι νόμιμη. Ἀλλοῦ, ὄπως στο Ἡνωμένο Βασίλειο, θεωρεῖται «παράνομη», ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα δὲν ὑπάρχουν νόμοι γιὰ τὴν ἀποτροπή τους. Η ἀλήθεια εἶναι ὅτι ἡ ἔκτρωση βάση τὸ φύλο θεωρεῖται «νόμιμη» ὁπουδήποτε ὁ νόμος τῆς χώρας ἐπιτρέπει τὴν «κατ’ ἀπαίτηση ἔκτρωση» καὶ οἱ ἄνθρωποι ἔχουν πρόσβαση σὲ τεχνολογίες ποὺ κάνουν γνωστὸ τὸ φύλο τοῦ παιδιοῦ πρὶν ἀπὸ τὴ γέννηση. Αυτό ἰσχύει ἐπὶ τοῦ παρόντος στὴν πλειονότητα τῶν εὐρωπαϊκῶν χωρῶν.
Τί μπορεῖ νὰ γίνει ἐναντίον τῆς ἐμβρυοκτονίας μὲ βάση τὸ φύλο;
Θὰ ἦταν ἀφελὲς νὰ περιμένουμε μία ἄμεση ἀλλαγὴ σὲ μία κοινωνικὴ στάση, δηλαδὴ τὴν ἐξαφάνιση τῆς προτίμησης γιὰ τοὺς γιοὺς σὲ ὁρισμένες κοινωνίες. Παρόλο ποὺ αὐτὸ εἶναι τὸ ἐπιθυμητό, τέτοιες ἀλλαγὲς ἀντιλήψεων συνήθως ἀπαιτοῦν πολλὰ χρόνια. Ταυτόχρονα, εἶναι ἀπαράδεκτο νὰ ὑποστηρίξουμε πὼς ἐνῶ ἡ ἄμβλωση γιὰ τὰ κορίτσια δὲν εἶναι σωστή, ἡ ἄμβλωση τῶν ἀγοριῶν μπορεῖ νὰ εἶναι ἀποδεκτή. Η μόνη σωστὴ λύση εἶναι νὰ ἀπαγορευτεῖ πλήρως ἡ ἄμβλωση. Δὲν ὑπάρχει ἄλλη λύση.
Χάρη στὶς προσπάθειες κάποιων πολιτικῶν καὶ κινήσεων ὑπὲρ τῆς ζωῆς, ὑπάρχει αὐξανόμενη εὐαισθητοποίηση καὶ συνειδητοποίηση τῆς πολλαπλὰ ἄδικης αὐτῆς πράξης.
Στὶς 8 Ὀκτωβρίου 2013, τὸ Εὐρωπαϊκὸ Κοινοβούλιο μὲ 567 ψήφους ὑπὲρ καὶ 37 ψήφους κατά, ἐνέκρινε αναφορα, στὴν ὁποία χαρακτήρισε τὴν ἐπιλεκτικὴ ἄμβλωση γιὰ τὸ φύλο ὡς «ἔγκλημα καὶ σοβαρὴ παραβίαση τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων», καὶ κάλεσε τὶς κυβερνήσεις νὰ «καταρτίσουν καὶ νὰ ἐφαρμόσουν ἀνάλογη νομοθεσία, ὥστε οἱ περιπτώσεις ἐμβρυοκτονίας μὲ βάση τὸ φύλο νὰ διερευνηθοῦν, οἱ δράστες νὰ ἐλεγχθοῦν, καὶ γιὰ τοὺς ἐπιζῶντες νὰ ἐξασφαλισθεῖ εὔκολη πρόσβαση στὴν ὑγειονομικὴ περίθαλψη καὶ ἡ μακρόχρονη ὑποστήριξη τῆς ὑγείας τους».
Ἡ ἔκθεση δὲν μπόρεσε νὰ προχωρήσει στὴ γενικὴ ἀπαγόρευση τῶν ἀμβλώσεων, ὡστόσο ἄφησε περιθώρια γιὰ ἕνα τέτοιο μέτρο. Αὐτὴ ἦταν ἡ πρώτη φορὰ ἐδῶ καὶ πολλὰ χρόνια, ποὺ τὸ Εὐρωπαϊκὸ Κοινοβούλιο χαρακτήρισε ἀναμφισβήτητα τὴν ἄμβλωση ὡς ἔγκλημα. Αυτό ἀποτελεῖ ἕνα σημαντικὸ βῆμα πρὸς τὰ ἐμπρὸς καὶ μᾶς ἐνθαρρύνει νὰ ζητήσουμε νὰ γίνουν περαιτέρω βήματα πρὸς αὐτὴ τὴν κατεύθυνση.
Περαιτέρω πληροφοριες στο: The worldwide war on baby girls, The Economist, 4 March 2010.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου