27 Απρ 2020

Ἡ ἐπιστήμη ἐπαινεῖ τὴν ἀπόσταση – ἡ ἐκκλησιαστικὴ ζωὴ ὅμως, ὑμνεῖ τὴν ἐγγύτητα

Ἡ νέα τάξη πραγμάτων, φαίνεται πὼς ,μὲ πρόσχημα τὴν ἐπικινδυνότητα τῆς πανδημίας, ξεκίνησε νὰ προλογίζει καὶ νὰ διακηρύττει μία νέα μορφὴ κοινωνίας. Τὴν κοινωνία τῶν ἀποστάσεων. 

Ὁ κίνδυνος τῶν ἀποστάσεων μεταξὺ ἀνθρώπων 
Διάφοροι εἰδικοὶ ἢ «εἰδικοί», ἐπιστήμονες καὶ μή, μιλοῦν συνεχῶς στὰ κανάλια ὑποστηρίζοντας πὼς τοὺς ἑπόμενους μῆνες θὰ πρέπει νὰ μάθουμε νὰ ζοῦμε μὲ ἀποστάσεις. 
Ὅμως πάνω στὸ σενάριο ἑνὸς τέτοιου τρόπου ζωῆς, θὰ πρέπει νὰ θέσουμε κάποιους προβληματισμούς. 
Ἡ ἀξιοθαύμαστη σοφία, ἡ ὁποία βρίσκεται διάχυτη μέσα στὸν ἀνεκτίμητης ἀξίας θησαυρὸ ποὺ ὀνομάζεται Ἑλληνικὴ γλώσσα, ὅρισε πὼς ἡ λέξη ποὺ σημαίνει «συνάνθρωπος», θὰ ταυτιστεῖ καὶ θὰ ἑνωθεῖ μὲ τὴ λέξη «κοντά». 
Ποιὰ εἶναι αὐτὴ ἡ λέξη; 
Πλησίον. Κοντά. Ο πλησίον. Ὁ συνάνθρωπος. 
Ὁ κοντινός μας ἄνθρωπος. Αὐτὸς ποὺ βρίσκεται κοντά μας ἢ καὶ αὐτὸς ποὺ φέρνουμε ἐμεῖς κοντά μας, μὲ τὴ δική μας προσπάθεια. 
Ὁ ἐγγὺς μας ἄνθρωπος, μὲ τὴ μεταφορικὴ ἔννοια, ἀλλὰ καὶ μὲ τὴν...
κυριολεκτική. 
Δὲν εἶναι καθόλου τυχαῖο πὼς ἡ λέξη «πλησίον» (μία ἀγαπημένη λέξη τοῦ Εὐαγγελικοῦ πνεύματος), συγχέει σκόπιμα τὴν ἔννοια τῆς μικρῆς ἀπόστασης, μὲ τὴν ἔννοια τοῦ συνανθρώπου μας. 

Οἱ μεγάλες ἀποστάσεις, οἱ ἀποστασιοποιήσεις, δὲν βοηθοῦν στὴν πρόοδο τῆς ἀγάπης μεταξὺ συνανθρώπων. Ἡ μακρόχρονη ἀποξένωση ἀπὸ τὰ «κοινά», εἶναι πιθανὸ νὰ γεννήσει ψυχρότητα καὶ ἀδιαφορία στὴν καρδιά. 

Ἀσφαλῶς καὶ δὲν εἶναι ἡ ἴδια ἡ ἐγγύτητα μεταξὺ ἀνθρώπων, αὐτὴ ποὺ θὰ γεννήσει τὴν ἐκτίμηση, τὴν ἀγάπη καὶ τὴν ἀλληλεγγύη. Ἡ προαίρεση τῶν ἀνθρώπων εἶναι αὐτή, ποὺ θὰ ἀποφέρει αὐτὰ τὰ κέρδη. Ὅμως ἡ ἐγγύτητα ἀνθρώπου μὲ ἄνθρωπο, εἶναι αὐτὴ ποὺ δημιουργεῖ ἕνα κοινωνικὸ περιβάλλον, τὸ ὁποῖο ἀνταποκρίνεται πλήρως στὴν πραγματικότητα, καὶ ὄχι μία ἐνδεχομένως στρεβλὴ ἀντίληψη τῶν πραγμάτων ποὺ ὑπάρχει μόνο μέσα στὸ κεφάλι μας. 

Ἀκόμα καὶ ἂν δὲν ἔχεις ψυχρότητα μέσα σου, εἶναι ἄλλο πράγμα νὰ προσπαθεῖς νὰ φανταστεῖς τὶς δυσκολίες καὶ τὶς ἀνάγκες τοῦ συνανθρώπου σου καὶ ἄλλο πράγμα νὰ τὶς διαπιστώνεις ὅπως ἀκριβῶς εἶναι, ἀπὸ κοντά. Πλησίον του πλησίον. 

Ἄλλο πράγμα νὰ σκέφτεσαι μὲ ἐνδιαφέρον ἢ καὶ ἀγάπη τὸν συνάνθρωπο, ἀλλὰ χωρὶς κόπο, ἀνέξοδα, καὶ ἄλλο νὰ θυσιάζεις τὴ βολή σου, προσφέροντας τὴ νοητικὴ ἀλλὰ καὶ τὴ φυσική σου παρουσία σὲ αὐτοὺς ποὺ ἔχουν ἀνάγκη ἀπὸ τὴ στήριξή σου, τὴ βοήθειά σου, τὴ συμβουλή σου, τὴ φροντίδα σου, τὴν παρέα σου. 

Τὰ μέτρα κατὰ τῆς πανδημίας, μᾶς καθήλωσαν ἀναγκαστικὰ σὲ μία καθημερινότητα ἀπομόνωσης καὶ ἀποξένωσης. Εἶναι ἀπολύτως σίγουρο, πὼς αὐτὴ ἡ «κοινωνία τῶν ἀποστάσεων» ἡ ὁποία ἔχει ἀρχίσει νὰ διαμορφώνεται, θὰ θέσει σὲ κίνδυνο ὅλες ἐκεῖνες τὶς ἀξίες καὶ τὶς ἀρετὲς ποὺ ἔχουν σχέση μὲ τὴν προσφορὰ πρὸς τὸν πλησίον. 

Ὁ ἰὸς εἶναι μία πολὺ καλὴ καὶ βολικὴ πρόφαση, γιὰ νὰ αὐξηθεῖ ἔτι περαιτέρω, ἡ κοινωνικὴ ἀδιαφορία ἡ ὁποία ἀναμφίβολα ἦταν μία ἤδη ὑπάρχουσα μάστιγα τῶν λαῶν. 

Ὁ κίνδυνος τῶν ἀποστάσεων μεταξὺ χριστιανῶν 

Ὅμως μέσα σὲ αὐτὰ τὰ νέα δεδομένα, διατρέχει σημαντικὸ κίνδυνο νὰ ἀλλοιωθεῖ καὶ ἡ ζωὴ τῶν Χριστιανῶν. Νὰ διαταραχθεῖ ἀκόμη καὶ ἡ ἴδια ἡ ποιότητα καὶ ἡ ὀντότητα τῆς μυστηριακῆς τους ζωῆς, μέσα στὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας. 

Οἱ ἀπαράδεκτες καὶ πρωτοφανεῖς ἀπαγορεύσεις τοῦ κράτους καὶ ἡ παθητικὴ στάση τῆς ἡγεσίας τῆς Ἐκκλησίας ποὺ ἐπέφεραν τὸ (ἐντελῶς λανθασμένο) ὁριστικὸ κλείσιμο τῶν ναῶν, ἀνάγκασε τοὺς χριστιανοὺς νὰ στραφοῦν μαζικά, πρὸς τὴ βοήθεια τῆς τεχνολογίας γιὰ νὰ συνεχίσουν νὰ ἔχουν μία στοιχειώδη ἐπαφὴ μὲ τὶς ἱερὲς ἀκολουθίες τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς. 

Ἔτσι, σιγὰ σιγὰ ἐξοικειωθήκαμε περισσότερο, μὲ τὸ φαινόμενο τοῦ τηλε-ἐκκλησιασμοῦ. 

Ἂν λάβουμε ὑπόψη τὴ λυσσαλέα ἐπίθεση ποὺ δέχτηκε ἡ ἐκκλησία, ἀλλὰ καὶ τὸ ὅτι τὰ μέτρα προφύλαξης καὶ οἱ περιορισμοὶ θὰ ἀρχίσουν νὰ αἴρονται μὲ ἀρκετὰ ἀργοὺς ρυθμούς, μποροῦμε εὔκολα νὰ ὑποθέσουμε πόσο πολὺ θὰ καθυστερήσουν νὰ ἀνοίξουν ξανὰ οἱ ἱεροὶ ναοί. Ἄρα ὁ τηλε-ἐκκλησιασμός, θὰ ἐξακολουθήσει νὰ ὑπάρχει στὶς ζωές μας καὶ ἡ ἐξοικείωση μὲ αὐτόν, ἴσως γίνει μεγαλύτερη. 

Ὅμως θὰ εἶναι ὀλέθριο λάθος νὰ ἐπιτρέψουμε στὸν ἑαυτό μας, νὰ συμβιβαστεῖ καὶ νὰ θεωρήσει αὐτοῦ του εἴδους τὸν ἐκκλησιασμό, ὡς κάτι τὸ φυσικό. Ἢ ἀκόμη χειρότερα, τὸ νὰ θεωρήσει κάποιος τὸν τηλε-ἐκκλησιασμό, ὡς μία πιὸ ὠφέλιμη κατάσταση, ἀπὸ ὅτι θὰ ἦταν ἡ φυσική του παρουσία σὲ ἕναν ναό. 

Ὄχι. Δὲν εἶναι φυσικό. Εἶναι μία ἀναγκαστικὴ καὶ προσωρινὴ παραχώρηση, ποὺ δὲν την ἐπιλέξαμε – εἰδικὰ μὲ τὸν τρόπο ποὺ ἐπιβάλλεται – καὶ ποὺ κινεῖται ἔξω ἀπὸ τὴν ἀληθινὴ φύση τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς. 

H Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, εἶναι θεμελιωμένη ἐπάνω στὴν ἐγγύτητα καὶ τὴ συνύπαρξη τῶν πιστῶν, στοὺς χώρους ποὺ προορίζονται γιὰ τὴ λατρεία τοῦ Θεοῦ. Τοὺς ἱεροὺς ναούς: 

«Οὗ γὰρ εἰσι δύο ἢ τρεῖς συνηγμένοι εἰς τὸ ἐμὸν ὄνομα, ἐκεῖ εἰμι ἐν μέσω αὐτῶν» (Μάτθ. 18,20). (Διότι ὅπου δύο ἡ τρεῖς εἶναι συγκεντρωμένοι στὸ ὄνομά μου, ἐκεῖ εἶμαι καὶ ἐγὼ ἐν μέσω αὐτῶν). 

Ἡ ἴδια ἡ λέξη «ἐκκλησία» προέρχεται ἂπ τὸ «ἐκ –καλῶ», ποὺ σημαίνει προσκαλῶ ἄτομα γιὰ νὰ σχηματίσουν ὁμάδα. Συνέλευση. Συνάθροιση. Μία πνευματικὴ «ἐκκλησία τοῦ δήμου». 

Στὴν ἐκκλησία βρίσκεται ὁ Ἱερέας. Ὄχι στὴν τηλεόραση, οὔτε στὸ live – streaming. Στὸν ἱερὸ ναό, ἐκεῖ θὰ τὸν βρεῖς. Αὐτὸς θὰ σοὺ προσφέρει τὴ Θεία Κοινωνία, αὐτὸς θὰ σὲ ἐξομολογήσει (καὶ ὄχι ἡ εἰκόνα ποὺ ἔχεις στὸ σπίτι), αὐτὸς θὰ τελέσει ὅλα τὰ ἱερὰ Μυστήρια καὶ τὶς Ἀκολουθίες. 

Ἀκόμα καὶ ὅταν ὅλοι οἱ περιορισμοὶ παύσουν, δὲν θὰ εἶσαι σὲ θέση νὰ γνωρίζεις γιὰ πόσο καιρὸ ἀκόμα θὰ εἶναι ἐλεύθερος ὁ κάθε Ἱερέας, νὰ ἐκτελεῖ τὰ ἱερὰ καθήκοντά του, γὶ αὐτὸ κᾶνε καὶ ἐσὺ ὅ,τι μπορεῖς γιὰ νὰ παλέψεις γιὰ τὴν ἐλευθερία του, ἔτσι ὥστε νὰ μπορεῖ νὰ τὰ ἀσκεῖ ἀνεμπόδιστα. Τὰ δικά του δικαιώματα εἶναι καὶ δικά σου. Γιατί ἡ ἐκκλησία εἶναι πολλὲς ψυχές, ἀλλὰ ἕνα σῶμα. Κλῆρος καὶ λαός. 

Καὶ ἐσὺ εἶσαι ὑποχρεωμένος νὰ παλέψεις γιὰ τὰ δικαιώματα τοῦ ἄξιου Ἱερέα καὶ αὐτὸς εἶναι ὑποχρεωμένος νὰ παλέψει γιὰ τὰ δικά σου δικαιώματα ὡς χριστιανοῦ. 

Μόλις ἀνοίξει λοιπὸν ὁ ναός, σβῆσε τὴν τηλεόραση καὶ κατευθύνσου ἐκεῖ ποὺ βρίσκεται ἡ ἀληθινὴ βάση σου…

2 σχόλια:

  1. Αν αποδεχτεί μια τέτοια προοπτική η Εκκλησία νομίζω πλέον ότι δεν θα έχει νόημα να λέει ότι είναι Εκκλησία του Χριστού. Υπάρχει τόση άγνοια από δηλώσεις πολλών του τί ακριβώς είναι λατρευτική ζωή της Εκκλησίας που δεν αξίζει πλέον να λες το αυτονόητο σε ώτα μη ακουόντων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εν εκκλησιαις ευλογείτε τον Θεόν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.