«Ποτὲ στὴν ἱστορία τὴν ἀλλαγὴ δὲν ἔφερνε ὁ χρόνος, ἀλλὰ οἰ άνθρωποι»

Ὁ χρόνος τρέχει. Συνεχίζει νὰ κινεῖται ἀσταμάτητα ἀπὸ τὴν ἀπαρχή του, διαγράφοντας τὴν εὐθεία ἀτέλειωτη πορεία του. Ἀκόμα ἕνας χρόνος φτάνει στὸ τέλος του κι ἀκόμα ἕνας ξεκινάει. Πολλὲς φορὲς οἱ ἄνθρωποι, χωμένοι στὴν ἔμφυτη ἀφέλειά μας, θαρροῦμε ὅτι μὲ τὴν πάροδο τοῦ χρόνου οἱ καταστάσεις ἀλλάζουν μαγικά. Ποτὲ ὅμως δὲν θὰ ἄλλαζε τίποτα, ἂν δὲν ὑπῆρχε ἕνας ἄνθρωπος ποὺ πίστευε ὅτι κάτι μπορεῖ νὰ ἀλλάξει. Ὄχι μαγικά, ἀλλὰ μὲ σκληρὴ δουλειὰ καὶ ἀτέρμονη προσπάθεια.

Οἱ ἄνθρωποι χρησιμοποιώντας ὡς ὄπλα τὴν θέληση καὶ τὴν ἀποφασιστικότητά τους, ἔβαλαν τὰ θεμέλια γιὰ ἕνα καλύτερο κόσμο. Αὐτὸ ὅμως δουλεύει καὶ ἀντίθετα. Οἱ ἄνθρωποι μὲ τὴν ἀδράνεια καὶ τὴν παχυδερμία τους, «ἔσπρωξαν» καταστάσεις πρὸς τὴν δραματικὴ...

κατάληξή τους. Καὶ μέσα σὲ αὐτὸν τὸν «θαυμαστό, καινούριο κόσμο» σὲ μία κηλίδα πάνω στὸ χάρτη, τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα καταπατοῦνται, ἡ ἐφαρμογὴ τῶν Ἀρχῶν τῆς Δημοκρατίας ἀποτελεῖ παραμύθι γιὰ παιδιὰ καὶ ὅσοι πιστεύουν στὶς πανανθρώπινες ἀξίες ἀποκαλοῦνται τρελοί, διχοτομικοὶ καὶ προδότες.

Αὐτὸ τὸ πανέμορφο Ἑλληνικὸ νησάκι παραμένει ὑπὸ κατοχὴ ἐδῶ καὶ 44 χρόνια. Μερικὲς ἑκατοντάδες χιλιάδες ἄνθρωποι θὰ γιορτάσουν αὐτὴ τὴν «ἀλλαγὴ τοῦ χρόνου» μακριὰ ἀπὸ τὶς πατρογονικές τους ἑστίες, ἔχοντας μία γλυκόπικρη γεύση στὸ στόμα. Μερικὲς ἑκατοντάδες ἄνθρωποι ἔχουν χαθεῖ ἀπὸ τὸ 1974 καὶ ἀκόμα δὲν ἔχει ἐξακριβωθεῖ ἡ τύχη τους. Σὲ αὐτὸ τὸ νησάκι, ὅπου τὸ ἕνα τέταρτο τῶν κατοίκων ζεῖ κάτω ἀπὸ τὰ ὅρια τῆς φτώχιας, τὸ «κράτος δικαίου» ποὺ ὀνομάζεται Κυπριακὴ Δημοκρατία, ἔχει ἀναγάγει τήν διεύρυνση τῶν κοινωνικῶν ἀνισοτήτων σὲ ἐπιστήμη.

Κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ προηγούμενου χρόνου συνέβησαν ἀρκετὰ γεγονότα ποὺ ἀνάγκασαν τὸν κουρασμένο πλέον Ἑλληνικὸ λαὸ τῆς Κύπρου νὰ ξυπνήσει καὶ νὰ ἀντιδράσει, ἔστω μὲ χλιαρὸ τρόπο. Τὸ ξεπούλημα τοῦ Συνεργατισμοῦ, πρὸς ὄφελος τῶν ἰδιωτικῶν ἑταιρειῶν καὶ τοῦ μεγάλου κεφαλαίου, ἡ ὑποστήριξη τῆς κυβέρνησης καὶ τῆς ἀντιπολίτευσης στὴν προδοτικὴ Συμφωνία τῶν Πρεσπῶν, ἡ σοβαρὴ κρίση στὴν Παιδεία στὸ μέσο τοῦ καλοκαιριοῦ, οἱ ἀποφυλακίσεις παιδεραστῶν μὲ προεδρικὲς χάρες, ἡ αὔξηση στὰ ἐτήσια τέλη κυκλοφορίας καὶ ἡ κρίση στὴν Κυπριακὴ ΑΟΖ μὲ τὶς ἀναπάντητες προβοκάτσιες τῶν Τούρκων ἀξιωματούχων ἦταν μερικὰ ἀπὸ τὰ θέματα ποὺ ἔχουν κλονίσει τὴν ἐμπιστοσύνη τοῦ λαοῦ πρὸς τὸ πρόσωπο τῆς πολιτικῆς ἡγεσίας.

Ὁ λαός μας ὅμως, ἀκόμα ἀπέχει χιλιόμετρα μακριὰ ἀπὸ τὸ νὰ ἀπομακρυνθεῖ ἀπὸ τὴν προσωπικὴ βόλεψη καὶ εὐχαρίστηση καὶ νὰ ξεσηκωθεῖ διεκδικώντας τὰ αὐτονόητα. «Ποτὲ στὴν ἱστορία τὴν ἀλλαγὴ δὲν ἔφερνε ὁ χρόνος, ἀλλὰ οἱ ἄνθρωποι». Ὅσο οἱ ἄνθρωποι παραμένουν ἀπαθῆ ἄβουλα ὄντα, χειραγωγούμενα ἀπὸ τὸ σάπιο πολιτικὸ σύστημα, ὁ καιρὸς δὲν θὰ ἐπουλώσει καμιὰ πληγῆ μόνος του. Δὲν θὰ ἐπιστρέψει μόνος του τὶς ἑκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες στὰ σπίτια τους. Δὲν θὰ ἐξακριβώσει μόνος του τὶς τύχες τῶν ἀγνοουμένων μας καὶ δὲν θὰ ἐξαλείψει μόνος του τὶς κοινωνικὲς ἀνισότητες. «Γιὰ νὰ γυρίσει ὁ Ἥλιος, θέλει δουλειὰ πολλή». Πάρα πολλή. Καὶ ἐπίσης θέλει μυαλὸ ποὺ νὰ θυμᾶται γιὰ ποιὸ λόγο πρέπει νὰ σηκώνεται ὁ καθένας ἀπὸ ἐμᾶς ἀπὸ τὸ κρεβάτι καὶ νὰ πολεμᾶ σὲ ἀντίξοες συνθῆκες. Οὕτως ἢ ἄλλως, ὅπως μᾶς δίδαξε τὸ παρελθόν, «τὴν Ἱστορία τὴν γράφουν οἱ λίγοι».

Γραφεῖο Τύπου

Π.Ε.Ο.Φ. Θεσσαλονίκης