Πνευματικές νουθεσίες Ἁγίου Ἀμφιλοχίου τῆς Πάτμου προς τίς μοναχές...

~Το νά παραμένεις πιστός στόν Μοναχισμό θεωρεῖται μαρτύριο.

-Θέλει ὁ Χριστός νά σού βγάλει τά ἀγκάθια, διότι εἶναι κηπουρός καί ἐσύ θέλεις τήν ἡσυχία σου.
~Ο Χριστός εἶναι κοντά μας, ἄς μή τόν βλέπουμε…καμμιά φορᾶ μᾶς δίνει καί κανένα μπάτσο ἀπό πολλή ἀγάπη.
-Πολλές φορές ἔρχεται ὁ Χριστός σού χτυπάει, τόν βάζεις νά καθίσει στό σαλόνι τῆς ψυχῆς σου καί ἐσύ ἀπορροφημένος μέ τίς ἀσχολίες σου ξεχνᾶς τόν μεγάλο ἐπισκέπτη. Ἐκεῖνος περιμένει νά ἐμφανιστεῖς, περιμένει καί ὅταν πλέον ἀργήσεις πολύ σηκώνεται καί φεύγει. Ἄλλη φορᾶ πάλι εἶσαι τόσο ἀπασχολημένος πού τοῦ ἁπαντάς ἀπό τό παράθυρο. Δέν ἔχεις καιρό οὔτε ν’ ἀνοίξεις.
~Πρέπει νά χαίρεσαι. Καλλιτεχνική σμίλη κρατάει στά χέρια του ὁ Ἰησοῦς. Θέλει νά σέ ἑτοιμάσει ἕνα ἄγαλμα τοῦ οὐράνιου παλατιοῦ.
-Εἶστε βασιλικά πρόσωπα, προορίζεστε γιά τόν οὐράνιο νυμφώνα.
~Όταν δεῖς ἄνθρωπο κουρασμένο (πνευματικῶς) μή τοῦ βάλεις ἄλλο φορτίο διότι τά γόνατα δέν ἀντέχουν.
-Ἀγάπησε τόν Ἕνα νά σέ ἀγαποῦν καί τά θηρία.
~Αληθινός πλοῦτος γιά μένα εἶναι νά σᾶς δῶ στή...
Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.
-Ὅταν ὑπάρχει ἡ φλόγα τῆς ἀγάπης, ὅ,τι κακό πλησιάζει τό κατακαίει.
~Ο ἄνθρωπος ὅταν δέν ζητάει τά δικαιώματά του θά φωτίσει ὁ Θεός τόν ἄλλον νά τοῦ τά δώσει.
-Τό φῶς τοῦ Κυρίου νά σέ φωτίζει καί νά σέ ὁδηγεῖ πάντοτε.
~Ένα πράγμα μόνο μέ κάνει νά θλίβωμαι, ὅτι κατηγοροῦν τίς καλόγριες. Διά τόν ἑαυτό μου δέν μέ νοιάζει ὅ,τι καί ἄν λένε.
-Ὁ διάβολος φρίττει ὅσο μάλιστα βλέπει νέες ὑπάρξεις νά κάθωνται ἐδῶ γιά τόν Χριστό.
~Όταν ἔχετε πειρασμούς τότε κατέρχεται ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ. Φαίνεται ὅτι τοῦ χαλᾶτε (τοῦ πειρασμοῦ) τά σχέδια.
-Ὁ ἄνθρωπος ἀγαπάει πνευματικά αἰσθάνεται προσευχόμενος, ὅτι βρίσκεται ἐντός τοῦ Θεοῦ καί τοῦ ἀδελφοῦ του. Λυπᾶται ὅταν δέν πορεύεται καλά ὁ ἀδελφός του καί προσεύχεται γιά τήν πρόοδό του.
~Ουδέποτε ἀλλάζει ἐκεῖνος πού ἔχει τήν χριστιανική ἀγάπη.
-Ὁ ἄνθρωπος πού φωνάζει δέν ἔχει δύναμη.
~Κρατήστε ψηλά τή σημαία τοῦ Χριστοῦ γιά νά ἔχετε πάντα τό τηλέφωνο τοῦ Γέροντά σας, ὅπου καί ἄν εἶστε.
~Η διάθεση ἡ δικιά σας μοῦ ἀνάβει φωτιά. Εἶναι σάν νά μοῦ ρίχνετε κάρβουνα σ’ αὐτό πού ὑπάρχει μέσα μου.
-Θέλω παιδί μου, νά ζεῖς γιά τό Χριστό, ὁλόκληρος νά δοθεῖς σ’ αὐτόν. Θέλω ὅταν τύχει ν’ ἀνοίξει κανείς τήν καρδιά σου τίποτε ἄλλο νά μή βρεῖ, μόνο τό Χριστό.
~Πολλές φορές τήν ἡμέρα ἔρχεται ὁ Χριστός καί σού χτυπάει, ἀλλά ἐσύ ἔχεις δουλειές…
-Ἐκεῖνος πού ταράζεται δέ σκέφτεται λογικά, ὀρθά. Κᾶνε ὑπομονή καί θά βραβευτεῖς μέ στέφανο.
~Θέλω νά εἶστε ἤρεμες γιά νά συναντιόμαστε. Ἅμα εἶστε κουρασμένες δέ λειτουργοῦν οἱ ἀσύρματοι.
-Τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ νά μή φεύγει ἀπό τό νοῦ καί τήν καρδιά σας.
~Ο Κύριος νά σᾶς ἐνισχύει, νά κρατήσετε σταθερά τή σημαία τῆς ἀλήθειας καί τῆς ἐγκράτειας.
-Ὁ Χριστιανός εἶναι πραγματικά ἄνθρωπος. Ξέρει ὅλους τούς τρόπους τῆς εὐγένειας.
~Όταν ἡ καρδιά μας δέν ἔχει τήν ἀγάπη πρός τό Χριστό δέν μποροῦμε νά κάνουμε τίποτα. Εἴμαστε σάν πλοῖα πού δέν ἔχουν φωτιά, βενζίνη στή μηχανή τους.
-Ὅσο ὁ ἄνθρωπος ἁπλοποιεῖται, θεοποιεῖται. Γίνεται ἄκακος, ταπεινός, πράος, ἐλεύθερος, γίνεται… γίνεται…
~Αυτά πού ἀκοῦμε (πολέμους, σεισμούς, καταστροφές) εἶναι βροντές καί θά ἔρθει καί ἡ βροχή…Πρέπει λοιπόν νά εἴμαστε ἕτοιμοι πρός ἀπολογία καί μαρτύριο.
-Νά γίνετε ἄνθρωποι ἄξιοί τῆς ἄνω Ἱερουσαλήμ.
~Η χάρη τοῦ Παναγίου Πνεύματος κάνει τόν ἄνθρωπο νά ἐκπέμπει ἀκτίνες.Πρέπει ὅμως ὁ ἄλλος νά ἔχει καλό δέκτη γιά νά τό καταλάβει.
~Πρέπει νά ἔχουμε στόν οὐρανό τά βλέμματά μας. Τότε δέ θά μᾶς κλονίζει τίποτε.
-Παρακαλῶ τόν Θεό νά σᾶς ἁγιάσει, νά σᾶς ὁδηγήσει στόν Παράδεισο. Αὐτήν τήν προίκα παρακαλῶ νά σᾶς δώσει ὁ Κύριος.
~Οι καρδιές σᾶς εἶναι νέες καί θέλουν ν’ ἀγαποῦν. Πρέπει λοιπόν νά ὑπάρχει στήν καρδιά μας μόνο ὁ Χριστός μας, ὁ Νυμφίος σας. Θέλει μόνο Αὐτόν ν’ ἀγαπᾶτε.
-Στήν Θεία Λειτουργία γιά νά ἔρθει ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ πρέπει νά ἔχεις συγκέντρωση, εἰρήνη καί νά μή σκέφτεσαι τίποτα.
~Είμαι φτωχός πατέρας, ἀλλά πατρική ἀγάπη ἔχω πολλή γιά σᾶς.
-Ὅσο ὁ ἄνθρωπος ἀγαπάει τό Θεό, τόσο ἔχει ἀγάπη καί γιά τούς ἀνθρώπους. Τούς ἀγαπάει σάν εἰκόνες Θεοῦ, μέ σεβασμό, λεπτότητα καί ἁγιασμό.
~Καθημερινά προσεύχομαι νά σᾶς δῶ στίς τάξεις τῶν ὁσίων γυναικών.
Αὐτό πού σᾶς ἔχει δώσει ὁ Θεός πρέπει νά τό ἐκμεταλλευτεῖτε. Ἡ καρδιά τῆς γυναίκας εἶναι πλασμένη ν’ ἀγαπάει περισσότερο ἀπό τόν ἄνδρα. Ὁ ἄνδρας, ὅσο καί νά θέλει, ποτέ δέ θά μπορέσει ν’ ἀγαπήσει τόσο λεπτά σάν τή γυναίκα. Βλέπουμε ἐάν προσέξουμε μία τραχύτητα στήν ἀγάπη τῶν ἁγίων. Τώρα πού εἶστε νέες ἀγαπῆστε «μανιακῶς» τόν Νυμφίο σας. Πραγματική φλόγα νά καίει στά σπλάχνα σας.

-Παράδεισο χωρίς ἐσᾶς παιδιά μου, δέν τόν θέλω.

~Ερώτηση: Πῶς κατορθώνετε νά ἔχετε τέτοια ὑπομονή καί καρτερία στά διάφορα;
Ἀπάντηση: Ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ βοηθάει. Πάντα πιστεύω παιδί μου στή δύναμη τοῦ Θεοῦ πού ὅλα τά μεταβάλλει καί τά ρυθμίζει πρός τό συμφέρον τῆς ψυχῆς μας.

Ὅταν θά δεῖτε τά δάκρυα, τότε εἶναι ἐπίσκεψη τοῦ Θεοῦ στήν προσευχή.

Ὅταν κοινωνεῖς ὄχι μόνο παίρνεις δύναμη, ἀλλά φωτίζεσαι, βλέπεις ὁρίζοντες εὐρεῖς, αἰσθάνεσαι χαρά… Διαφορετική νοιώθει ὁ καθένας, ἀνάλογα μέ τή διάθεση καί τή φλόγα τῆς ψυχῆς του, ἄλλος αἰσθάνεται χαρά καί ξεκούραση, ἄλλος πνεῦμα ἀφομιώσεως καί ἄλλος μία ἀνέκφραστη ἀγάπη πρός τούς πάντες. Ἐνοιωθα πολλές φορές κουρασμένος ἀλλά μετά τή Θεία Κοινωνία αἰσθανόμουν τόν ἑαυτό μου σάν νά μήν εἶχα τίποτα.

-Ἡ ἀθωότητα εἶναι ἀνώτερη ἀπό τήν ἰδιοφυίαν.
~Ο ἄνθρωπος πού ἔχει ἐγωισμό δέν ἑλκύει κανένα. Καί ἄν κάποιον ἑλκύση, γρήγορα θ’ ἀπομακρυνθεῖ. Ὁ πνευματικός σύνδεσμος γίνεται ἀδιάλυτος ὅταν συναντήσει παιδικό πνεῦμα, ἀθωότητα καί ἁγιασμό. Ὁ ἄνθρωπος πού δέν ἔχει Χριστό τά βλέπει ὅλα δύσκολα καί σκοτεινά.
-Πρέπει νά μάθουμε τή γλώσσα τοῦ Κράτους ἐκείνου (τοῦ Οὐρανοῦ), διότι ὅταν δέν τήν γνωρίζουμε θά μᾶς κοροϊδεύουν. Διαφορετικά δέ θά μποροῦμε νά μποῦμε μέσα. Ἐκεῖ δέ θά ὑπάρξει Πάτμος ἤ Κάλυμνος ἤ Ρόδος ἤ τά Χανιά τῆς Κρήτης…
~Στό Μοναστήρι πρέπει νά ξέρετε, ἄλλους ἀνθρώπους στέλνει ὁ Θεός καί ἄλλους στέλνει ὁ διάβολος. Ὁ Θεός γιά νά ἐνισχύουν, ὁ διάβολος γιά νά διαλύουν τά Μοναστήρια.
-Σᾶς δίνω μία συμβουλή, ποτέ μή δέχεστε πρόσωπα, μέ κωδωνοκρουσίες, μέ ἐπαίνους καί θαυμασμούς. Θά τά δέχεστε μέ ἀγάπη μετρημένη. Ποτέ μή παίρνετε πρόσωπα μέ τή σκέψη τῆς μονιμότητας, χωρίς δοκιμή. Ὅταν δέν ὑπάρχει στόν ἄνθρωπο ἡ ἐσωτερική θερμότητα τότε καί καλοκαίρι νά εἶναι κρυώνει, παγώνει…
~Όταν ἡ καρδιά μας δέν ἔχει τό Χριστό, τότε θά βάλουμε μέσα ἤ χρήματα ἤ κτήματα ἤ ἀνθρώπους.
-Σᾶς παρακαλῶ νά ἐφαρμόσετε αὐτήν τήν ἐντολή. Ὅσο μπορεῖτε νά καλλιεργήσετε τήν ἀγάπη πρός τό πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ. Σέ τέτοιο σημεῖο πού ὅταν θά προσφέρετε τ’ ὄνομά Του νά τρέχουν δάκρυα ἀπό τά μάτια σας. Ἡ καρδιά σᾶς πρέπει νά καίγεται πραγματικά. Τότε Αὐτός θά εἶναι ὁ δάσκαλός σας. Αὐτός θά εἶναι ὁ ὁδηγός σας, ὁ ἀδελφός σας, ὁ πατέρας καί ὁ Γέροντάς σας.
~Μή δώσετε ποτέ σημασία σέ κανένα γήϊνο καί ἀσταθές. Νά ἔχετε προσοχή, ὑπομονή καί στήν ἀπομόνωση νά βλέπετε καί νά ἐξετάζετε τόν ἑαυτό σας.
Ἄς καλλιεργήσουμε πρῶτα τόν ἑαυτό μας, ὁ κόσμος θέλει νά δεῖ ἀνθρώπους ἐφαρμοστές τοῦ Νόμου τοῦ Θεοῦ. Αὐτοί σπανίζουν στήν ἐποχή μας.
Ἀγαπῆστε μέ ὅλη τήν καρδιά σας τόν Νυμφίο σας Χριστό καί ὅλοι οἱ ἄνθρωποι θά σᾶς ἀγαποῦν καί θά σᾶς περιποιοῦνται.
-Εὔχομαι νά ζήσετε ἅγια καί νά ἀκολουθήσετε τίς ἅγιες γραμμές τῶν Πατέρων μας ἀπό τώρα πού εἶστε νέες, γιά νά βρεθεῖτε ὅλες στόν Παράδεισο. Αὐτός εἶναι ὁ προορισμός σας.
~Το Ἅγιο Πνεῦμα νά μή φύγει ἀπό πάνω σου, ἀπό τήν καρδιά σου.
-Εἶναι ὡραῖο, θαυμάσιο πράγμα νά βλέπεις νά συνδέονται πρόσωπα μέ τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ.
~Ο πειρασμός ἀδημονεῖ, στενοχωρεῖται καί δημιουργεῖ ἐξωτερικούς πολέμους. Ξέρει τόσες τέχνες… σέρνει τόν ἄνθρωπο σέ ἀμφιβολία. Γι’ αὐτό ἔχουμε πολλά ναυάγια.
-Ὅταν δῶ τόν ἄνθρωπο νά διψάει πολύ δέ δίνω πολύ σημασία στή νηστεία (γιά Θεία Κοινωνία). Μερικοί δείχνουν τόση μετάνοια πού πρέπει νά ὑποβοηθοῦνται. Ἡ λαχτάρα εἶναι τό μεγαλύτερο.
~Ο πειρασμός ξέρεις τί μάστορας εἶναι; Τά ἐλάχιστα τά κάνει μεγάλα. Μεταχειρίζεται μεγάλη πολιτική.
-Ἐπιθυμῶ τήν ἀναγέννηση τοῦ Μοναχισμοῦ, διότι κατά τή γνώμη μου τό Εὐζωνικό Τάγμα τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὁ Μοναχισμός.
~Οι ψυχές ἔχουν διάθεση νά δοῦν τό κάλλος τῆς μορφῆς τοῦ Θεοῦ.
-Ἡ προστασία τοῦ Θεοῦ ἀποδυναμώνει τούς πειρασμούς μας.
~Όταν ὑπάρχει ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ δίνεται ἡ σοφία.
-Ὅλοι οἱ ἅγιοι αἰσθάνονταν χαρά καί ἀγαλλίαση ὅταν ἐπισκέπτονταν τήν οὐράνια βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
~Επειδή εἶναι γενική ἐξαχρείωση, δέν μποροῦν νά καταλάβουν ὅτι ὑπάρχει πνευματική ἀγάπη.
-Ὅταν δῶ ἄνθρωπο ἐρεθισμένο προσεύχομαι νά τόν εἰρηνεύσει ὁ Κύριος καί δέν ἀκούω τί λέει. Γι’ αὐτό καί δέ στενοχωριέμαι. Ὅταν θά ἠρεμήσει καί θά δοθεῖ ἡ κατάλληλη εὐκαιρία τότε τοῦ μιλάω, διότι τότε εἶναι ἀκριβῶς σέ θέση νά καταλάβει τήν ἀφροσύνη του.
~Πρέπει ὁ ἐξομολόγος πολλές φορές νά κλάψει, νά πονέσει περισσότερο ἀπό τόν ἐξομολογούμενο γιά νά μπορέσει νά τόν ξεκουράσει. Εἰλικρινά πρέπει νά θλίβεται γιατί τό νοιώθει ἡ ψυχή. (Ἰούλ. 1969).
-Οἱ κοσμικοί ἄνθρωποι σέ κουράζουν, διότι σάν ἠλεκτρικά κύματα ἔρχεται ἐπάνω σου ὅ,τι ὑπάρχει ἀποθηκευμένο μέσα τους.
~Πρέπει νά εἴμαστε ἄνθρωποι τῆς χάριτος καί ὅποιος μᾶς πλησιάζει νά ξεκουράζεται. Νά τούς βλέπουμε ὅλους ἀνώτερους, ὅσες ἀδυναμίες καί ἄν παρουσιάζουν. Νά μή φερόμαστε μέ σκληρότητα, ἀλλά πάντοτε νά ἔχουμε στή σκέψη μας ὅτι εἶναι καί ὁ ἄλλος τοῦ αὐτοῦ προορισμοῦ.
-Ἐγώ, μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ, πάντοτε ἔβλεπα ὅλους ἀνώτερους ἀπό ἐμένα καί ἁγίους.
~Αδιαφόρει γιά ὅλα τά ἐμπόδια. Ἡ μόνη ἀπασχόλησή σου, ἡ σκέψη σου νά εἶναι ὁ Νυμφίος σου. Νά μιλᾶς μόνο μέ Αὐτόν.
-Ἐμεῖς πρέπει νά ἔχουμε ἀγάπη. Τό μεγαλύτερο κακό νά μᾶς κάνουνε πρέπει νά τούς ἀγαποῦμε. Μόνο μέ τήν ἀγάπη θά μποῦμε στόν Παράδεισο.
~Να καλλιεργεῖς τήν εὐχή καί θά ἔρθει καιρός πού ἡ καρδιά σου θά σκιρτάει ἀπό χαρά, ὅπως ὅταν πρόκειται νά δεῖς ἕνα πολυαγαπημένο σου πρόσωπο.
-Τή βραδινή προσευχή νά μήν τήν ἀμελεῖς. Νά προσεύχεσαι μέ διάθεση ὅπως ἐκεῖνοι πού πηγαίνουν σέ συμπόσιο. Εἶναι ξύπνιοι καί αἰσθάνονται ὅλο χαρά. Ἔτσι καί ἐσύ ἀφοῦ πρόκειται νά μιλήσεις μέ τόν Νυμφίο σου, νά μήν ἀκοῦς ὅταν σού λέει ὁ πειρασμός διάφορα γιά νά σέ ἐμποδίσει, γιατί ξέρεις ἔχουμε ἕναν πού ἐνδιαφέρεται πολύ γιά μας.
~Να σκεφτόμαστε τό Χριστό πάντα μέ ἀγάπη, πρέπει φέρνουμε στή μνήμη μας τό Χριστό. Μπορεῖ νά κρατᾶμε στά χέρια μας μία φωτογραφία ἑνός ἀνθρώπου ἀλλά ἐπειδή τόν γνωρίζουμε, ἤ μᾶλλον δέν ἀγαπᾶμε δέ μᾶς συγκινεῖ. Ἐνῶ ὅταν πάρουμε τήν φωτογραφία τῆς μάνας μας ἀμέσως ἡ ψυχή μας σκιρτάει καί κλαίει ἀπό ἀγάπη.
- Θά σωθοῦμε Γέροντα;
Μά γι’ αὐτό βάλαμε τά ράσα γιά νά σωθοῦμε. Ὁ πνευματικός ἀγώνας θά μᾶς ὁδηγήσει στόν Παράδεισο. Τό ὅτι πολεμᾶμε τούς λογισμούς, ὁ κόπος αὐτός θά μᾶς βάλει στόν Παράδεισο.
~Οι ἐφημερίδες τοῦ Οὐρανοῦ τά γράφουν ὅλα ὅσα γίνονται ἐδῶ καί τά καλά καί τά κακά.
-Παιδί μου, ὅσο μπορεῖς νά δίνεις ἀγάπη σέ ὅλους. Εἶσαι ὑποχρεωμένη. Ζητάει τό ὀρφανό πατέρα νά βρεῖ, δέν ἔχει. Ζητάει μάνα τό ἴδιο, ζητάει ἀδελφή, δέν ἔχει ἀδελφή. Γι’ αὐτό ζητάει νά βρεῖ ἀγάπη ἀπό σένα, ἀγάπη πραγματική. Ἐσύ πρέπει νά ἀντικαταστήσεις ὅλα τά ἀγαπημένα πρόσωπα τοῦ ὀρφανοῦ.
~Εκείνον πού μᾶς πληγώνει καί μᾶς κάνει νά πονᾶμε ὀφείλουμε νά τόν ἀγαπᾶμε διπλά.
-Ὅπως ἐξυπηρετεῖς τόν πρῶτο, ἔτσι πρέπει νά βοηθᾶς τόν δεύτερο, τόν τρίτο καί τόν τελευταῖο.
~Δεν εἶναι τά φτερά πού μποροῦν νά ὑψώσουν τόν ἄνθρωπο πάνω ἀπό τή γῆ, ἡ καθαρότητα καί ἡ ἁπλότητα τῆς καρδιᾶς. Πρέπει νά εἶσαι ἁπλός στίς πράξεις σου καί καθαρός στή σκέψη καί στά αἰσθήματά σου. Μέ τήν καθαρή καρδιά θά ἀναζητᾶς τό Θεό, μέ τήν ἁπλότητα θά τόν βρίσκεις καί θά τόν χαίρεσαι. Ἡ καθαρή καρδιά περνάει εὔκολα τίς πύλες τοῦ οὐρανοῦ.
-Ἡ αὐταπάρνηση πρέπει νά καλλιεργεῖται μέ διάκριση, διότι διαφορετικά φτάνουμε στήν αὐτοκτονία.
~Στο πέλαγος τῆς ζωῆς βρισκόμαστε, πότε θά ἔχουμε φουρτούνα καί πότε γαλήνη. Ἡ χάρη τοῦ Θεοῦ δέ μᾶς ἀφήνει. Διαφορετικά θά εἴχαμε καταποντιστεῖ ἐάν δέ μᾶς συγκρατοῦσε.
-Οἱ ἅγιοι πάντοτε σκέφτονταν τήν ἄλλη ζωή. Εἶναι χάρισμα ἡ μνήμη τοῦ θανάτου. Ὁ Θεός μᾶς προφυλάσει ἀπό τόν πειρασμό.Δέν ἀφήνει νά πειρασθοῦμε ἄνω τῶν δυνάμεών μας. Ὅλα τά ἐπιτρέπει γιά τό καλό μας.
~Όταν αὐξηθεῖ ἡ πνευματικότητα, θά καταπολεμηθεῖ καί ἡ ὑπνηλία.
-Ἡ προσευχή εἶναι χάρη. Τήν δίνει ὁ Θεός, ὅταν ὑπάρχει ζῆλος καί ταπείνωση.
Πολέμησε γενναία τόν μισόκαλο πού σέ φθονεῖ, ὑπόμενε ὅτι καί ἄν σού συμβαίνει μέ καρτερία μέ ὑπομονή καί πίστη. Μήν ἀφήνεις νά σέ τυρρανάει ὁ ἐχθρός της ψυχῆς σου, ἐμφανίζεται μέ ἔνδυμα προβάτου θέλει δῆθεν τό συμφέρον τῆς ψυχῆς σου.
~Έχε ἐμπιστοσύνη στόν Κύριο γιά ὅλα καί αὐτός θά σέ διαθρέψει σέ ὥρα λιμοῦ.
-Μέ ἕνα καλό λόγο γιά τόν πλησίον σου, ὑπερασπίζοντας τόν ἀγοράζεις τόν Παράδεισο.
~Η μετάνοια πρέπει νά γίνεται ὄχι γιά τόν φόβο τῆς τιμωρίας ἀλλά διότι ἁμαρτήσαμε πρός τό Θεό.
-Γλύκανε τή σκέψη σου μέ λογισμούς παραμυθίας καί ἐλπίδας, τά λόγια σου πύρωσε τά μέ τή θέρμη τῆς ἀγάπης στόν Νυμφίο σου θυμήσου τά δικά σου παθήματα τά ὁποῖα ὑπέστη γιά σένα γιά νά μείνεις σταθερή, ἀφοσιωμένη καί ταπεινή.
~Παράδωσε τόν ἑαυτό σου ὁλόκληρο στήν προστασία καί σκέπη τῆς Παναγίας.
-Τήν φιλοξενία παιδί μου νά τήν ἀγαπᾶς γιατί αὐτή εἶναι πού ἀνοίγει τίς πύλες τοῦ Παραδείσου. Μέ αὐτή φιλοξενεῖς κι’ Ἀγγέλους «Ξένους ξένιζε ἴνα μή τῷ Θεῶ ξένη γένη».
~Μην τρέχετε στά ψαλτήρια καί στούς ὕμνους, πολύ μέ λυπεῖ αὐτό τό πράγμα. Πιό σιγά ψάλλετε γιά νά συμμετέχει ὁ νοῦς καί ἡ καρδιά σας σέ ὅ’τί λέτε. Ἐγώ θά ἤθελα νά κλαῖτε ὅταν ψάλλετε, ἀλλά αὐτό γιά σᾶς… Νά δῶ πότε θά μάθετε νά κλαῖτε. Οἱ παλιοί Μοναχοί κρατοῦσαν πάντοτε μαντήλια στίς ἀκολουθίες.
-Οἱ Ἅγιοι Πατέρες ὑπετάσσοντο μέ ἁπλότητα σάν μικρά παιδιά ὅ,τί τούς ἔστελνε ὁ Θεός, «Ἔτσι τό θέλεις, ἄς γίνει τό θέλημά σου».
~Η φιλοξενία…. ἡ μεγαλύτερη τῶν ἀρετῶν. Ἐπισύρει τή χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.Στό πρόσωπο κάθε ξένου, παιδί μου, βλέπω τόν ἴδιο τό Χριστό.
-Ἡ θλίψη εἶναι εὐάρεστη στό Θεό ἐφ’ ὅσον δέ μᾶς ἀφαιρεῖ τό θάρρος ν’ ἀγωνιζόμαστε.
~Είναι ἀπαραίτητο καί συμφέρον νά γίνεται κατά περιόδους μία γενική αὐτοεξομολόγηση (μνήμη ὅλων τῶν προτέρων ἁμαρτημάτων). Τό ἔκαναν καί οἱ Ἅγιοι.
-Χρειάζεται καλλιέργεια γιά νά ἔχουμε τήν ἀγάπη πρός ὅλους μέ τό μέτρο πού θέλει ὁ Χριστός.
~Όλα τά ζητήματά σου νά τ’ ἀφήσεις στά χέρια τοῦ Θεοῦ. Ὅ,τί θέλεις νά τό ζητάς σάν τό παιδί ἀπό τόν πατέρα του.
-Ἡ εὐχή εἶναι δωρεά τοῦ Θεοῦ. Νά ζητᾶς πάντα μέ ἐλπίδα.
~Δε θά μᾶς σώσουν, ἀδελφή μου τά ἔργα μας, ἀλλά τό ἄπειρο ἔλεος τοῦ Θεοῦ.
~Ἀπόκτησε θάρρος καί ὑπομονή στόν ἀγώνα σου.

~Σε φθονεῖ ὁ Σατανᾶς παιδί μου, γιατί ἄφησες τόν κόσμο μέ τίς κοσμικές τιμές καί δόξες καί ἦρθες ἐδῶ μέ τή θέλησή σου, στό στάδιο πού θά μᾶς ὑποτιμήσουν, θά μᾶς περιφρονήσουν πολλοί…

Ἀποφθεύγματα τῶν τελευταίων ἡμερῶν τῆς ζωῆς του-Στά μικρά παιδιά νά δίνετε μεγάλη πρόνοια.
~Στην ἄλλη ζωή, ἐάν ἔχω παρρησία θά παρακαλέσω τό Χριστό νά σέ βάλει στό καλύτερο περιβόλι καί θά βλέπεις τό Χριστό νύχτα μέρα.
-Εἶναι ἀσέβεια νά φάω, ἐγώ ἑτοιμάζομαι νά παρουσιαστῶ στόν Κύριο (Ὅταν τοῦ προσφέρθηκε φαγητό).
~Να ἔχετε ἀγάπη μεταξύ σας καί οἱ ἀδελφοί νά προσέχετε τίς καλόγριες. Ἐάν συμβαίνουν καί λάθη νά τά συγχωρεῖτε. Πάντα μέ ὑπομονή καί ἀγάπη νά τά παραβλέπετε.Νά λύνετε τά ζητήματα μέ τρόπο εἰρηνικό καί ὄχι ἀπρόσεχτα.
-Ἔχω μία στενοχώρια νά εἶναι ἄραγε πού θά σᾶς ἀποχωριστῶ; Μή κλαῖτε, προσωρινός θά εἶναι ὁ χωρισμός. Τοπικός, ὄχι προσωπικός.
~Απ’ ἐκεῖ πού θά εἶμαι θά προσεύχομαι καί θά σᾶς προστατεύω.
Σᾶς ἀγάπησα μέ ὅλη τή δύναμη τῆς ψυχῆς μου.

Ἀπό τό βιβλίο «Ὁ γέροντας Ἀμφιλόχιος Μακρής. Μία σύγχρονη μορφή τῆς Πάτμου», ἔκδοση Ἑπτάλοφος