12 Μαΐ 2018

Ι.Μ. Πειραιῶς, Ἐκτρώσεις: Ἡ Φρικώδης σιωπηλὴ γενοκτονία!

ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ 
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ 
Ἐν Πειραιεῖ τ 10η Μαΐου 2018 
Ἡ ζωή, τὸ μεγάλο καὶ δυσεπίλυτο μυστήριο! Ἕνα μυστήριο, ἀπέναντι στὸ ὁποῖο ὁ ἄνθρωπος στάθηκε πάντοτε μὲ δέος καὶ θαυμασμό! Τί εἶναι ἐπὶ τέλους κατὰ βάθος καὶ κατ’ οὐσίαν, αὐτὸ ποῦ ὀνομάζουμε ζωή; Ποιὸ εἶναι τὸ ἐσώτατο εἶναι της; Πῶς δημιουργήθηκε, πῶς ὀργανώθηκε, πῶς ἐξελίχθηκε; Πῶς ἑρμηνεύεται ἡ τεράστια πολυπλοκότητα στὴν ἐσωτερικὴ δομή της; Πῶς ἐξηγεῖται ἡ καταπληκτικὴ ἁρμονία καὶ τάξη στὶς ἐπὶ μέρους λειτουργίες της; Πῶς ἀπὸ ἕνα γονιμοποιημένο ὠάριο δημιουργοῦνται μέσα στὴ μήτρα τῆς γυναικὸς μετὰ ἀπὸ ἀμέτρητους διαδοχικοὺς πολλαπλασιασμοὺς καὶ μορφολογικὲς καὶ λειτουργικὲς διαφοροποιήσεις τῶν κυττάρων, οἱ ἱστοὶ καὶ τὰ ὄργανα τοῦ ἐμβρύου; Πῶς αὐτὰ τὰ ὄργανα συνεργάζονται μεταξὺ τῶν μὲ μία θαυμαστὴ ἁρμονία; Ποῖος εἶναι ὁ βαθύτερος ρόλος τοῦ γενετικοῦ ὑλικοῦ, τῶν γονιδίων τοῦ DNA, στὴν ὅλη ἐξελικτικὴ διαδικασία τῆς... ἐμβρυογενέσεως καὶ τῆς ὀργανογενέσεως; 

Ἰδοὺ μερικὰ μεγάλα καὶ πανανθρώπινα ἐρωτήματα, στὰ ὁποῖα ὁ ἄνθρωπος προσπάθησε ἀπὸ ἀρχαιοτάτων χρόνων νὰ ἀπαντήσει μέσω τῆς φιλοσοφίας καὶ τῶν φυσικῶν ἐπιστημῶν! Ὡστόσο ἀκόμη καὶ σήμερα ἡ ἐπιστήμη, παρὰ τὶς καταπληκτικὲς προόδους, ποὺ ἔχει σημειώσεις στοὺς τομεῖς τῆς ἰατρικῆς, τῆς μοριακῆς βιολογίας καὶ τῆς γενετικῆς, δὲν μπόρεσε νὰ δώσει πειστικὲς ἐξηγήσεις καὶ ἑρμηνεῖες. Σὲ πολλὲς περιπτώσεις ἁπλῶς ἀρκεῖται νὰ δώσει μία περιγραφὴ τῶν φαινομένων, ἐνῶ πολλὰ ἀπὸ τὰ παρὰ πάνω ἐρωτήματα ἐξακολουθοῦν νὰ παραμένουν ἀναπάντητα. Κάποιοι ὑλιστὲς φιλόσοφοι προσπάθησαν νὰ παρουσιάσουν τὴ ζωὴ ὡς «ἄγνωστη ἰδιότητα τῆς ὕλης», ὅμως διαψεύστηκαν οἰκτρὰ ἀπὸ τὴν σύγχρονη ἐπιστημονικὴ ἔρευνα, ἡ ὁποία ἀποφάνθηκε, ὅτι δὲν γνωρίζουμε οὔτε αὐτὴ τὴν ἴδια τὴν ὕλη, πολλῶ δὲ μᾶλλον τὴν ἄγνωστη αὐτὴ ἰδιότητά της! Κάποιοι ἄλλοι ἀθεϊστὲς χημικοὶ στὴν προσπάθειά τους νὰ ἑρμηνεύσουν τὸ μυστήριο τῆς ζωῆς, ἔπλασαν ἀπίθανες καὶ ἀπίστευτες θεωρίες γιὰ τυχαῖες χημικὲς ἑνώσεις, οἱ ὁποῖες δῆθεν παρήγαγαν τὴ ζωή! Ἀλλὰ ἔρχονται καὶ πάλι οἱ σύγχρονες ἐπιστῆμες τῆς μοριακῆς βιολογίας καὶ τῆς γενετικῆς, οἱ ὁποῖες μετὰ τὴν ἀνακάλυψη καὶ πλήρη ἀποκρυπτογράφιση τοῦ ἀνθρωπίνου γονιδιώματος, δηλαδὴ τοῦ ἀνθρωπίνου DNA, νὰ καταρρίψουν τὶς φαντασιώσεις τοὺς αὐτές. Ἄλλοι ἀπ’ αὐτοὺς προσπάθησαν νὰ συνθέσουν ὑποτυπώδη μορφὴ ζωῆς στὰ ἐργαστήρια, διὰ χημικῶν ἑνώσεων πρωτεϊνῶν, ἀλλὰ ἀπέτυχαν οἰκτρά! Δὲν εἶναι ὑπερβολὴ νὰ ποῦμε, πὼς ἡ ἐναγώνια προσπάθεια τῶν ἀθεϊστῶν τὰ τελευταία τριακόσια χρόνια, ὄχι μόνο δὲν διαφώτισαν τὸ μυστήριο τῆς ζωῆς, ἀλλὰ μᾶλλον τὸ συσκότισαν μὲ αὐθαίρετους δογματισμούς, οἱ ὁποῖοι καταρρίπτονται, ὁ ἕνας μετὰ τὸν ἄλλον. 

Ἡ ζωὴ λοιπὸν εἶναι ἕνα μεγάλο μυστήριο, ἕνα μυστήριο τὸ ὁποῖο ἡ ἐπιστήμη συνεχῶς καὶ ἀκαταπαύστως θὰ προσπαθεῖ στὸ μέλλον νὰ προσεγγίσει μὲ ἐπιστημονικὲς μεθόδους, χωρὶς ὅμως ποτὲ νὰ μπορεῖ τελικὰ νὰ τὸ κατορθώσει. Ἡ μόνη δυνατὴ προσέγγισή του εἶναι διὰ μέσου τς χριστιανικῆς πίστης. Μὲ τὰ μάτια τῆς πίστεως «βλέπει» ὁ πιστὸς ὅτι ἡ ζωὴ εἶναι τὸ ὑπέρτατο δῶρο τοῦ Θεοῦ πρὸς τὴν δημιουργία καὶ τὴν κορωνίδα του, τὸν ἄνθρωπο. Εἶναι τὸ κτιστὸ ἀποτέλεσμα τῶν ἀκτίστων δημιουργικῶν, ζωοποιῶν καὶ προνοητικῶν ἐνεργειῶν τοῦ Θεοῦ, διὰ τῶν ὁποίων «ζῶμεν καὶ κινούμεθα καὶ ἐσμὲν» (Πράξ.17,28) κατὰ τὸν μέγα Παῦλον. Και ὅπως ὁ Θεὸς κατὰ τὴν οὐσία του εἴναι «ἀνέκφραστος, ἀπερινόητος, ἀόρατος ἀκατάληπτος», ἔτσι καὶ οἱ ἄκτιστες ἐνέργειές του εἶναι ἐξ’ ἴσου «ἀνέκφραστες, ἀπερινόητες…». Διότι ὅπως παρατηρεῖ ὁ μέγας Παῦλος: «τὶς γὰρ ἔγνω νοῦν Κυρίου; ἢ τὶς σύμβουλος αὐτοῦ ἐγένετο;» (Ρώμ.11,34). 

Δὲν ὑπάρχει τίποτε πιὸ πολύτιμο ἀπὸ τὴ ζωή, γι’ αὐτὸ καὶ ὁ Δημιουργὸς ἐνέβαλε στὰ ζῶα καὶ τὸν ἄνθρωπο τὸ ἰσχυρὸ ἔνστικτό τς αὐτοσυντηρήσεως καὶ τῆς προστασίας τῆς ζωῆς. Ἐνέβαλε ἐπίσης καὶ τὸ ἔνστικτό τς μητρότητας στὴ γυναίκα καὶ τῆς πατρότητας στὸν ἄνδρα, γιὰ νὰ προστατεύεται ἡ ζωὴ καὶ νὰ διαιωνίζεται τὸ εἶδος. Ἡ πρώτη εὐλογία τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸ πρῶτο ἀνθρώπινο ζεῦγος ἦταν τὸ «αὐξάνεσθε καὶ πληθύνεσθε καὶ κατακυριεύσατε τῆς γὴς» (Γέν.1,27), δηλαδὴ ἡ δημιουργία νέων ἀνθρωπίνων προσώπων, διὰ τῆς ἑνώσεως ἄρρενος καὶ θήλεος. Ὁ ἄνθρωπος καλεῖται νὰ γίνει συνδημιουργός το Θεοῦ. 

Ὡστόσο ἡ εἴσοδος τῆς ἁμαρτίας στὸν κόσμο καὶ ἡ ἐξ’ αἰτίας αὐτῆς ἐξαχρείωση τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως διέφθειρε καὶ αὐτὸ τὸ ἔνστικτό τς μητρότητας καὶ τῆς πατρότητας. Ἡ εὐλογία τῆς παιδοποιίας μεταβλήθηκε σὲ κατάρα, διότι ἡ κύηση, ὁ ἐπώδυνος τοκετὸς καὶ ἡ ἀνατροφὴ τῶν τέκνων θεωρήθηκαν ἐμπόδια στὴν ἱκανοποίηση τῶν ἡδονικῶν ἀπολαύσεων καὶ τοῦ εὐδαιμονισμοῦ. 

Μελετώντας τὴν προχριστιανικὴ ἐποχὴ φρίττουμε μπροστὰ στὸ μέγεθος τῆς παιδικῆς ἀσπλαχνίας. Ἔφτασε στὸ σημεῖο ὁ προχριστιανικὸς ἄνθρωπος νὰ νομοθετεῖ τὸ δικαίωμά του, νὰ σκοτώνει χωρὶς συνέπειες τὰ παιδιά του. Ὁ φοβερός «καιάδας» στὴν ἀρχαία Σπάρτη καὶ τὸ ἐπίσης φοβερὸ «βάραθρο» στὴν Ἀθήνα ἦταν οἱ τόποι, ὅπου «ξεφορτώνονταν» οἱ ἀρχαῖοι ἕλληνες τὸ βάρος τῆς παιδοποιίας! Ἐπίσης τὰ ὅρη καὶ οἱ ἐρημιὲς ἦταν οἱ τόποι, ὅπου ἐγκατέλειπαν οἱ Ρωμαῖοι τὰ παιδιά τους, τὰ ὁποία ἄφηναν ὡς βορρᾶ τῶν ἀγρίων θηρίων! Στὴ μετὰ Χριστὸν ἐποχή, μὲ τὴν ἐπικράτηση τοῦ Χριστιανισμοῦ, ἔχουμε ριζικὲς ἀλλαγὲς καὶ ἀνακατατάξεις. Ὁ Χριστὸς μὲ τὸ ἀπολυτρωτικό του ἔργο καὶ τὴν διδασκαλία του ἔρχεται νὰ δώσει στὴ γυναίκα καὶ στὰ παιδιὰ τὴν ἀξία ποὺ τοὺς ἁρμόζει ὡς εἰκόνες τοῦ Θεοῦ, ἐξυψώνοντας τὴ γαμικὴ σχέση σὲ «μυστήριον μέγα» (Ἔφ.5,32), καὶ τοποθετώντας τὰ παιδιὰ ὡς πρότυπα ἀθωότητας καὶ ἁπλότητας, ὡς πρότυπα ἐκείνων, ποὺ θὰ ἀξιωθοῦν τὴ βασιλεία τῶν οὐρανῶν,(Μάτθ.19,14). 

Στοὺς ἐσχάτους καὶ ἀποκαλυπτικοὺς χρόνους ποὺ ζοῦμε, στοὺς ὁποίους ἡ ἀποστασία ἔχει φθάσει δυστυχῶς στὸ ἀποκορύφωμά της, ἡ σκληρότητα καὶ ἀπανθρωπιὰ τοῦ ἀνθρώπου συναγωνίζεται μὲ αὐτὴ τῆς προχριστιανικῆς ἐποχῆς. Ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος κατόρθωσε, ἀξιοποιώντας τὶς καταπληκτικὲς προόδους τῆς ἰατρικῆς ἐπιστήμης, νὰ βρεῖ τὸν τρόπο νὰ ἀπαλλαγεῖ ἀπὸ τὸ ἀνεπιθύμητο βάρος τῆς παιδοποιίας, φονεύοντας τὸ ἔμβρυο μέσα στὴ μήτρα τῆς μητέρας κατὰ τὴν διάρκεια τῆς ἐγκυμοσύνης. Πρόκειται γιὰ τὴ σύγχρονη μάστιγα τῶν ἐκτρώσεων, μέσω τῶν ὁποίων κατακρεουργοῦνται στὶς μῆτρες τῶν γυναικών, πρὶν δοῦν τὸ φῶς τῆς γέννησης, ἑκατομμύρια ἀθῶα καὶ ἀνυπεράσπιστα βρέφη. 

Ἡ δαιμονικὴ ἀναίδεια τῶν γυναικὼν ἔφτασε στὴν ἔσχατη κατάντια, νὰ μὴ θεωρεῖ πλέον τὴν ἔκτρωση ὡς ἀνθρωποκτονία, ἀλλὰ ὡς δικαίωμα, ὡς κοινωνικὴ κατάκτηση, ὡς ὕψιστη μορφὴ ἀπελευθέρωσής της ἀπὸ τὰ «δεσμὰ» τῆς ἀνδροκρατούμενης οἰκογένειας! Ὡς κατάκτηση τοῦ δικαιώματος νὰ διαθέτει, ὅπως θέλει τὸ σῶμα της, ἀκόμα καὶ νὰ φονεύει τὸ ἔμβρυό της! Μέσα στὰ πλαίσια αὐτῆς τῆς νοοτροπίας, ἕνα πλῆθος φεμινιστικῶν καὶ ἄλλων ὀργανώσεων σ’ ὅλο τὸν κόσμο διοργανώνει κάθε τόσο μαχητικὲς διαδηλώσεις, γιὰ νὰ μὴ διαταραχτεῖ τὸ «δικαίωμα» αὐτό! 

Ἡ κατάσταση στὴν πατρίδα μας εἶναι τὸ ἴδιο τραγική, ὅπως σὲ ὅλο τὸν «πολιτισμένο» κόσμο. Περισσότερες ἀπὸ 350.000 ἐκτρώσεις γίνονται κάθε χρόνο στὰ δημόσια καὶ ἰδιωτικὰ μαιευτήρια, κατακρεουργώντας, μὲ τὸν πλέον σαδιστικὸ τρόπο τὰ ἀνυπεράσπιστα ἔμβρυα. Μία πόλη, ὅπως ἡ Πάτρα, πετιέται κάθε χρόνο στοὺς ὑπονόμους. Τὰ τελευταία τριάντα χρόνια μία Ἑλλάδα δολοφονήθηκε καὶ ἐξαφανίστηκε, ἐνῶ αὐτὴ ποὺ ἔμεινε, κατάντησε ἀναιμικὴ καὶ γερασμένη! Ἡ Ἑλλάδα μας ἀργοπεθαίνει. Οἱ γεννήσεις μειώνονται καὶ οἱ θάνατοι αὐξάνονται. Τὸ ἐργατικὸ δυναμικὸ μειώνεται. Ἡ ὕπαιθρος ἐρημώνει. Τὰ ἀσφαλιστικὰ ταμεῖα καταρρέουν. Ὁ στρατὸς μας ἀποδυναμώνεται. Σὲ λιγότερο ἀπὸ τρεῖς δεκαετίες ὁ πληθυσμὸς τῆς χώρας μας δὲν θὰ ξεπερνᾶ τὰ 8.000.000, καὶ ἀπ’ αὐτόν, τὸ ἥμισύ το πληθυσμοῦ θὰ εἶναι πάνω ἀπὸ τὸ πεντηκοστὸ ἔτος! Μία ἀργῆ σιωπηλὴ ἐθνικὴ γενοκτονία εἶναι σὲ πλήρη ἐξέλιξη! Πολλοὶ εἰδικοὶ καὶ ἐπιστήμονες ἐπισημαίνουν τὸ ὀξύτατο δημογραφικο πρόβλημα, ποὺ πλήττει σήμερα καίρια τὴν πατρίδα μας, τὸ ὁποῖο εἶναι ἕνα ἀπὸ τὰ μεγαλύτερα ἐθνικά μας προβλήματα. Οἱ εἰδικοὶ ἐπισημαίνουν μὲ βάση δημογραφικὲς ἔρευνες ὅτι ὁ δείκτης γεννητικότητας στὴν Ἑλλάδα ἔχει κατέβει στὸ 1-1,3. Εἶναι δηλαδὴ ἐφιαλτικὰ χαμηλὸς στὴν ἑλληνικὴ οἰκογένεια. Σύμφωνα μὲ αὐτὸ τὸν ἀριθμό, τὸ 2100 οἱ ἀπόγονοι τῶν σημερινῶν Ἑλλήνων, (ἂν δὲν ἔχουν μεταναστεύσει ὅλοι), θὰ εἶναι περίπου 2,3 ἑκατομμύρια. Μετά τὸ 2040 περίπου ἡ ἐξέλιξη θὰ εἶναι μὴ ἀναστρέψιμη: Κάθε δεκαετία θὰ χάνεται καὶ ἕνα ἑκατομμύριο ἑλληνικοῦ πληθυσμοῦ, χωρὶς νὰ «βγαίνουν οἱ ἀριθμοὶ» γιὰ τὸ ἐνδεχόμενο ἀντιστροφῆς τῆς κατακλυσμιαίας πλέον ἐξέλιξης. Ἑπομένως ὁ χρόνος γιὰ μία συνολικὴ πολιτικὴ ἀναστροφῆς τοῦ δημογραφικοῦ προβλήματος ὡς ἀπόλυτη ἐθνικὴ προτεραιότητα καὶ στρατηγικὴ εἶναι πάρα πολὺ περιορισμένος. 

Δυστυχῶς ἡ πολιτεία κανένα δραστικὸ καὶ ἀποτελεσματικὸ μέτρο δὲν ἔλαβε μέχρι σήμερα καὶ ἐξακολουθεῖ νὰ κωφεύει καὶ νὰ ἀδιαφορεῖ ἀπέναντι σ’ ὅσους ἐπισημαίνουν τὴν δραματικὴ αὐτὴ κατάσταση. Αντί νὰ ἐνθαρρύνει τὶς ἑλληνικὲς οἰκογένειες γιὰ ἕνα τρίτο παιδὶ μὲ φορολογικὲς ἐλαφρύνσεις καὶ ἄλλα οἰκονομικὰ κίνητρα, κάνει τὸ ἐντελῶς ἀντίθετο. Προωθεῖ τὰ «δικαιώματα» ὅλων ἐκείνων ποὺ προωθοῦν τὸν ἐθνικὸ καὶ κοινωνικό μας ἀφανισμό! Ἀποποινικοποιήθηκε ἡ ἔκτρωση, τόσο τῶν γονέων, ὅσο καὶ τῶν γιατρῶν, ποὺ τὴν πραγματοποιοῦν. Καταλογίζουν τὸ κόστος τῶν ἐκτρώσεων στὰ ἀσφαλιστικὰ ταμεῖα. Δηλαδὴ τὸ κράτος ἀποζημιώνει ὅσους σκοτώνουν τοὺς αὐριανοὺς πολίτες του! Ἀπαξιώνει τὸ μυστήριο ζωῆς, θεωρώντας πὼς τὸ ἔμβρυο δὲν ἔχει ζωὴ μέχρι …κάποιο χρόνο στὴ μήτρα τῆς μητέρας! Ταυτίζει τὸ ἔμβρυο μὲ τὸ σῶμα τῆς μητέρας, δίνοντάς της τὸ δικαίωμα νὰ ἔχει αὐτὴ λόγο γιὰ τὸ θάνατο, ἢ τὴν ἐπιβίωσή του! Τὸ δημογραφικὸ πρόβλημα γίνεται ἀκόμη ὀξύτερο σήμερα, ἂν συνδυαστεῖ μὲ την αθρόα παράνομη καὶ παράτυπη μετανάστευση, ὅποτε τὸ ὅλο θέμα παίρνει πλέον διαστάσεις ἐθνικῆς τραγωδίας. Παραμένει μέχρι σήμερα, παρὰ τὶς ἐπισημάνσεις τῶν εἰδικῶν, ἕνα μεῖζον καὶ φλέγον ζήτημα, ποὺ ἔχει ἀνάγκη ἀποτελεσματικῆς ἀντιμετωπίσεως. 

Ματαίως ἡ Ἐκκλησία διακηρύσσει παντοῦ καὶ πάντοτε, δημοσίως καὶ κατ’ ἰδίαν, τὸ μεγάλο ἁμάρτημα τῆς ἐκτρώσεως, ποὺ σημαίνει κατ’ οὐσίαν φόνο ἐκ προθέσεως. Ὁμιλεῖ, διαμαρτύρεται, συμβουλεύει, ἀλλὰ μὲ περιορισμένες δυνατότητες, ἀφοῦ στὴ σύγχρονη ἀποστατημένη ἐποχή μας ὁ λόγος τῆς Ἐκκλησίας δὲν γίνεται δεκτός. Κάποιοι ἰδιωτικοὶ σύλλογοι καὶ σωματεῖα προσπαθοῦν νὰ στηρίξουν τὶς μητέρες, νὰ μὴν προχωρήσουν σὲ ἔκτρωση, χωρὶς φυσικὰ νὰ μποροῦν νὰ ἀναχαιτίσουν τὸ κακό. 

Ἕνας τέτοιος σύλλογος ο «Πανελλήνιος Σύνδεσμος Προστασίας Ἀγεννήτου Παιδιοῦ», καταβάλλει φιλότιμες καὶ ἀξιέπαινες προσπάθειες πρὸς τὴν κατεύθυνση αὐτή. Αγωνίζεται μὲ Ἡμερίδες καὶ Συνέδρια, μὲ τηλεοπτικὲς ἐκπομπὲς καὶ φυλλάδια, νὰ διαφωτίσει γιὰ τὸ φοβερὸ ἔγκλημα τῶν ἐκτρώσεων. Γιὰ τὶς πολὺ σοβαρὲς ἐπιπτώσεις ποὺ συνεπάγονται οἱ ἐκτρώσεις στὴν ψυχικὴ καὶ σωματικὴ ὑγεία τῆς μητέρας σύμφωνα μὲ πλῆθος ἰατρικῶν ἐρευνῶν. Συγκεκριμένα, γιατροὶ καὶ ψυχολόγοι σήμερα μᾶς βεβαιώνουν, ὅτι ἡ ἔκτρωση ἐπιφέρει στὴ μητέρα βαθύτατο ψυχικὸ τραῦμα. Πρόκειται γιὰ τὸ λεγόμενο «μεταεκτρωτικὸ σύνδρομο» (post – abortion syndrome), τὸ ὁποῖο εἶναι παγκόσμιο φαινόμενο ἀνεξάρτητο ἀπὸ τὴ θρησκεία, τὸ πολιτιστικὸ ἐπίπεδο καὶ τὸν βαθμὸ τῆς κοινωνικῆς ἀποδοχῆς τῆς ἔκτρωσης σὲ μία χώρα. Τὶς διαπιστώσεις τῶν γιατρῶν καὶ ψυχολόγων ἔρχονται νὰ ἐπιβεβαιώσουν καὶ νὰ προσυπογράψουν καὶ ὅσοι ἐκ τῶν κληρικῶν ἀσκοῦν τὴν ποιμαντικὴ διακονία τοῦ πνευματικοῦ, ἐκεῖνοι δηλαδὴ ποὺ ἔχουν ἀναλάβει τὸ φορτίο τῆς πνευματικῆς διαποιμάνσεως τοῦ λαοῦ. Μᾶς βεβαιώνουν λοιπὸν ὅλοι αὐτοὶ γιὰ ἕνα πλῆθος περιπτώσεων γυναικών, οἱ ὁποῖες, ἐξ’ αἰτίας μίας ἐκτρώσεως, βασανίζονται ἀπὸ τύψεις καὶ ἐνοχές, ποὺ δημιουργοῦν ἕνα ἀφόρητο ψυχικὸ μαρτύριο, καθὼς αἰσθάνονται, νὰ τὶς ἐλέγχει ἡ συνείδηση. Καὶ προκειμένου νὰ ἀπαλλαγοῦν ἀπὸ τὸ βάρος τῆς ἐνοχῆς, ἀναγκάζονται τελικὰ νὰ προσέλθουν στὸ μυστήριο τῆς Ἱερᾶς Ἐξομολογήσεως, γιὰ νὰ ὁμολογήσουν μὲ συντριβὴ τὴν ἁμαρτία τους καὶ μὲ πολλὴ προθυμία στὴ συνέχεια δέχονται τὸν «κανόνα», τὸν ὁποῖο θὰ ὑποδείξει ὁ πνευματικός, δηλαδὴ τὴν θεραπευτικὴ ἀγωγή, ποὺ εἶναι ἀναγκαία γιὰ τὴ θεραπεία τοῦ ψυχικοῦ τραύματος. 

Την περασμένη Κυριακή, 6 Μαΐου 2018, διοργάνωσε, ἡ παρὰ πάνω ὀργάνωση μία σημαντικὴ ἡμερίδα στὸ Πολεμικὸ Μουσεῖο Ἀθηνῶν, μὲ σύνθημα: «Ἀφῆστε μὲ νὰ ζήσω!», προκειμένου νὰ ἐπισημάνει γιὰ μία ἀκόμα φορᾶ τὸ τρομακτικῶν διαστάσεων πνευματικό, κοινωνικὸ καὶ ἐθνικὸ πρόβλημα τῶν ἐκτρώσεων. Νὰ ξυπνήσει συνειδήσεις καὶ νὰ θέσει τοὺς ἁρμοδίους πρὸ τῶν εὐθυνῶν τους. Νὰ ζητεῖ ἀπ’ ὅλους μς νὰ πλαισιώσουμε καὶ νὰ στηρίξουμε τὸ ἔργο της, διότι, ὅπως προαναφέραμε, εἶναι ζήτημα ὑπάρξεως γιὰ τὴν κοινωνία μας καὶ τὸ Ἔθνος μας. Ἡ ὅποια διαμαρτυρία μας γιὰ τὸ πρόβλημα τῶν ἐκτρώσεων ἔχει ὁμολογιακὸ χαρακτήρα, διότι ὑπερασπίζεται τὸ δῶρο τῆς ζωῆς, ἡ ὁποία ἀνήκει στὸ Θεό. 

Κλείνοντας θὰ θέλαμε νὰ κρούσουμε τὸν κώδωνα τοῦ κινδύνου γιὰ τὸ τεράστιο πρόβλημα τῶν ἐκτρώσεων, ποὺ ἀφήνουν πίσω τους ἀνθρώπινα ναυάγια, προκαλοῦν σοβαρὰ ψυχολογικά, σωματικά, οἰκογενειακὰ καὶ κοινωνικὰ προβλήματα, ἐνῶ παράλληλα δημιουργοῦν συνθῆκες δημογραφικῆς κατάρρευσης τῆς χώρας μας. Καλούμαστε ὅλοι μας νὰ διατρανώσουμε τὴν διαμαρτυρία μας γιὰ τὸ σιωπηλὸ αὐτὸ ἔγκλημα, ποὺ γίνεται δίπλα μας καὶ κατατρώει τὶς σάρκες τῆς κοινωνίας μας. Νὰ ἀπαιτήσουμε, ἀνάμεσα στὰ ἄλλα νομοθετήματα, ποὺ περιφρουροῦν τὰ δικαιώματα τῶν μειονοτήτων, ἢ τῶν ζώων, νὰ προστεθεῖ καὶ ἡ προστασία τῶν δικαιωμάτων καὶ τῶν ἀγέννητων παιδιῶν, τῶν ἀθώων αὐτῶν εἰκόνων τοῦ Θεοῦ. Νὰ ἀφουγκραστοῦμε τὴ σιωπηλὴ καὶ ἀπεγνωσμένη κραυγή τους: «Ἀφῆστε μας νὰ ζήσουμε»! 

Ἐκ τοῦ Γραφείου Αἱρέσεων καὶ Παραθρησκειῶν 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.