Οἱ νέοι Φάκελοι προτείνουν χωρισμὸν Ἐκκλησίας – Πολιτείας!

Γράφει ὁ κ. Παναγιώτης Νίκ. Γκουρβέλος, Καθηγητὴς θεολόγος

«Ἡ ἴδια ἡ συμπεριφορὰ τῆς διοίκησης τῆς Ἐκκλησίας, ἡ νοοτροπία της καὶ οἱ ἀπαιτήσεις της θέτουν ἐπιτακτικὰ τὸ ζήτημα ἀλλαγῆς τῶν σχέσεων αὐτῶν (σήμ. σχέσεων Κράτους – Ἐκκλησίας). Ἐμφανίζεται νὰ ἐκπροσωπεῖ κοινωνικὲς ἰδέες καὶ νοοτροπίες ποὺ εἶναι ξεπερασμένες στὴν ἐποχή μας. Τὸ σημαντικὸ εἶναι ὅτι οἱ ἀντιλήψεις ποὺ ἐκπροσωπεῖ τὶς περισσότερες φορὲς εἶναι συντηρητικὲς κοινωνικὲς ἢ ἠθικιστικὲς ἀντιλήψεις, οἱ ὁποῖες στὴν πραγματικότητα δὲν ἔχουν καμιὰ σχέση μὲ τὴν ἴδια τὴ διδασκαλία τοῦ Χριστιανισμοῦ. Ἔχοντας ὅμως ὡς τακτικὴ νὰ μὴ διαλέγεται μὲ κανένα, ἀναπαράγει ἐσωτερικὰ τὶς ἀντιλήψεις της, μάλιστα μὲ τὴν ἀπειλὴ τῆς τιμωρίας ἐκείνων ποὺ θὰ ἤθελαν νὰ διαφοροποιηθοῦν. Γι’ αὐτὸ λειτουργεῖ ὡς ἀνασταλτικὸς παράγοντας στὶς κοινωνικὲς ἐξελίξεις. Ὁ λόγος αὐτὸς εἶναι ἀπὸ τοὺς πιὸ σοβαρούς, γιὰ νὰ προχωρήσει ὁ χωρισμὸς τοῦ κράτους ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία. Ὁ χωρισμὸς θὰ βοηθήσει καὶ τὴν ἴδια. Θὰ ἀναγκαστεῖ ἐκ τῶν πραγμάτων νὰ διαλεχθεῖ ρεαλιστικὰ μὲ τὴ σύγχρονη ἐποχὴ καὶ νὰ ἀπαλλαγεῖ ἀπὸ τὸ βυζαντινὸ καὶ ἐθνικὸ σύνδρομο, ποὺ σὲ ὁρισμένες περιπτώσεις τὴν ὁδηγεῖ σὲ ἐθνικιστικὴ ρητορεία ἡ σὲ ἀπομάκρυνση ἀπὸ τὸν πνευματικὸ σκοπὸ τῆς» (Φάκελος μαθήματος Θρησκευτικῶν Β Γενικοῦ Λυκείου, ἐκδόσεις «Διόφαντος», Ἀθήνα 2017, σέλ. 111).
Ὅσο κι ἂν φαίνεται ἀπίστευτο, τὸ θρασὺ καὶ προσβλητικὸ γιὰ τὴν Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας μας αὐτὸ κείμενο, προερχόμενο ἀπὸ τὴν γραφίδα καθηγητὴ τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, περιέχεται στὸ...

Νέο βιβλίο Θρησκευτικῶν τῆς Β τάξεως Λυκείου! Ἑπομένως, ἐὰν ἡ θέση τοῦ κυρίου καθηγητῆ καὶ τῶν ὁμοφρόνων του περὶ χωρισμοῦ Ἐκκλησίας καὶ Πολιτείας, τουτέστιν περὶ ὕπουλου διωγμοῦ ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας, υἱοθετηθεῖ ἀπὸ τὴν Πολιτικὴ ἡγεσία, τότε τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν στὰ σχολεῖα αὐτομάτως θὰ καταργηθεῖ, κατὰ συνέπειαν οἱ δυὸ Θεολογικὲς Σχολὲς τῆς πατρίδας μας θὰ κλείσουν κι αὐτές, ὅποτε καὶ ὁ Πανεπιστημιακὸς αὐτὸς καθηγητὴς θὰ στερηθεῖ τοῦ παχυλοῦ του μισθοῦ καὶ τοῦ ἐξ αὐτοῦ ἄνετου βίου του. Ὅμως ὁ καθηγητὴς μας συνεχίζει ἀπτόητος καὶ στὸ ἴδιο κείμενο, ἐμμέσως πλὴν σαφῶς, βαθμολογεῖ θετικὰ τὴν ἐκκοσμίκευση, δηλαδὴ τὸν θρησκευτικὸ ἀποχρωματισμὸ («ἀποχριστιανισμὸ») τῆς κοινωνίας! Γράφει λοιπόν: «Ἐφόσον ὑπάρχουν διάφορες θεωρήσεις τῆς ἐκκοσμίκευσης, δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρχει ἕνας καὶ μοναδικὸς ὁρισμός της. Οἱ ὁρισμοὶ συνδέονται μὲ τὴν ἰδιαίτερη ὀπτική, μὲ τὴν ὁποία κάθε ἐρευνητὴς προσεγγίζει τὸ φαινόμενο τῆς ἐκκοσμίκευσης. Γενικὰ ὅμως θὰ μποροῦσε νὰ λεχθεῖ ὅτι τὸ βασικὸ στοιχεῖο ποὺ ὑπάρχει σὲ ὅλες τὶς θεωρήσεις εἶναι ὅτι ἡ ἐκκοσμίκευση σήμανε τὸν περιορισμὸ τῆς ἐπιρροῆς ποὺ ἀσκοῦσε ἡ θρησκεία στὸ κοινωνικό, πολιτικὸ καὶ πολιτισμικὸ πεδίο. Ὁ περιορισμὸς αὐτὸς δὲν σημαίνει ἄρνηση τοῦ θρησκευτικοῦ πιστεύω, ἀλλὰ στὴν πραγματικότητα καταξίωσή του, ἀφοῦ ἀπὸ ὑπόθεση ποὺ ἐπιβαλλόταν μὲ βάση τὴ θέληση τῶν ἡγεμόνων ἡ τῶν κοινοτήτων, μετακινεῖται στὴ σφαίρα τῆς ἀνθρώπινης ἐλευθερίας καὶ ἐπιλογῆς» (ὁ.π. σ. 107).

Στὸ ἴδιο σχολικὸ ἐγχειρίδιο, ἡ Ἐκκλησία μας ποὺ γεννήθηκε τὴν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς προβάλλεται ὡς πρότυπό τῆς πολυπολιτισμικῆς κοινωνίας. Κατὰ τὴν λογικὴ τῶν συντακτῶν τοῦ βιβλίου, ἡ πρώτη Ἐκκλησία ἀποτελοῦσε μία ἰδανικὴ πολυπολιτισμικὴ κοινωνία, καθὼς τὰ μέλη της δὲν προέρχονταν ἀπὸ μία μόνον ἐθνότητα, ἀλλὰ ἀπὸ ἕνα μεγάλο πλῆθος ἐθνοτήτων. Ἐσκεμμένα οἱ συγγραφεῖς τοῦ βιβλίου παραβλέπουν τὸ γεγονὸς ὅτι τὰ πρῶτα μέλη τῆς Ἐκκλησίας πράγματι ἀνῆκαν μὲν σὲ πολλὰ ἔθνη –κατὰ πλειοψηφίαν ἤσαν Ἰουδαῖοι ποὺ ζοῦσαν στὴν Ἱερουσαλὴμ καθὼς καὶ Ἰουδαῖοι τῆς διασπορᾶς, ποὺ εἶχαν ἔρθει στὴν πατρίδα τους γιὰ τὴν μεγάλη Ἑβραϊκὴ γιορτὴ τῆς Πεντηκοστῆς, ἀλλὰ καὶ ξένοι (μὴ Ἰουδαῖοι), προσήλυτοι στὴν Ἰουδαϊκὴ θρησκεία, ὅπως ἐπίσης ἤσαν καὶ Ρωμαῖοι-, πλὴν ὅμως ὅλοι αὐτοὶ προστέθηκαν στὴν Ἐκκλησία τὴν ἡμέρα ἐκείνη, ἀφοῦ πρῶτα μετανόησαν καὶ βεβαίως βαπτίστηκαν. Δὲν ἐντάχθηκαν δηλαδὴ στὸ ἄχραντο Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, τὴν ἁγία Ἐκκλησία, παραμένοντας Ἰουδαῖοι στὸ θρήσκευμα, οὔτε οἱ εἰδωλολάτρες Ρωμαῖοι παραμένοντας εἰδωλολάτρες, ἀλλὰ εἰσῆλθαν στὴν Ἐκκλησία, ἀφοῦ πρῶτα δέχτηκαν μὲ χαρὰ τὸ λόγο τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου καὶ βαπτίστηκαν, ἐγκατέλειψαν δηλαδὴ τὴν πλάνη τους καὶ ἔγιναν χριστιανοὶ (βλέπε Πράξεις τῶν Ἀποστόλων 2,1-41). Ἔχουμε λοιπὸν νὰ κάνουμε μὲ μία σκόπιμη διαστροφὴ τοῦ μηνύματος τῆς Πεντηκοστῆς, προκειμένου νὰ διαφημιστεῖ ἡ πολυπολιτισμικὴ καὶ πολυθρησκευτικὴ κοινωνία!

Ἀλλὰ αὐτὸ ἀκριβῶς εἶναι τὸ κυρίαρχο πνεῦμα καὶ ὁ ἀπώτερος στόχος τῶν Νέων Θρησκευτικῶν: ἡ θρησκευτικὴ σύγχυση, τὸ πλῆρες κομφούζιο περὶ τὰ Μεταφυσικὰ στὸ μυαλὸ τῶν μαθητῶν. Τὰ Νέα ἡ -κυριολεκτικά(!)- Μαῦρα Θρησκευτικά, ποὺ φασιστικὰ καὶ βίαια ἐπιβάλλονται ἤδη ἀπὸ πέρυσι μόνο στοὺς Ὀρθόδοξους Ἕλληνες μαθητές, ἀρνοῦνται τὸν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστὸ ὡς μοναδικὸ Λυτρωτὴ καὶ Σωτήρα τοῦ κόσμου, ἐξισώνοντας τὴν ἐξ Ἀποκαλύψεως μονάκριβη Χριστιανική μας πίστη μὲ τὶς ἀνθρωποκατασκευασμένες καὶ πλανερὲς θρησκεῖες αὐτοῦ τοῦ κόσμου.

Θὰ ἀναφέρω, γιὰ τοῦ λόγου τὸ ἀληθές, μερικὰ χαρακτηριστικὰ παραδείγματα ἀπὸ τὸ ἴδιο μόνον αὐτὸ βιβλίο, τῆς Β Λυκείου: Στὸ μάθημα τὸ σχετικὸ μὲ τὸ βίωμα, στοὺς μαθητὲς προσφέρονται μαζί, μὲ καταφανῶς συγκρητιστικὸ τρόπο, τὸ Ὀρθόδοξο Χριστιανικὸ βίωμα, ἡ πνευματικότητα τοῦ Ρωμαιοκαθολικοῦ Χριστιανισμοῦ, τοῦ Οἰκουμενισμοῦ (διαχριστιανικοῦ συγκρητισμοῦ), τοῦ Ἀρχαιοελληνικοῦ μυστικισμοῦ, τοῦ Ἰσλὰμ (Σουφισμοῦ) καὶ τῶν Ἀπωανατολικῶν θρησκειῶν. Στὸ ἀμέσως ἑπόμενο μάθημα, ποὺ ἀναφέρεται στὴ λύτρωση (σωτηρία), ἀναμειγνύονται σὲ μία μείξη παράξενη, οἱ περὶ λυτρώσεως ἰδέες τῆς θρησκείας μας μὲ τὶς ἰδέες τοῦ Νίκου Καζαντζάκη, τοῦ Ἰνδουϊσμοῦ καὶ τοῦ Βουδισμοῦ καὶ τῆς Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς θρησκείας! Στὸ κεφάλαιο τοῦ βιβλίου σχετικὰ μὲ τὴν ἱερότητα, παρουσιάζονται μαζὶ μὲ τὶς Ὀρθόδοξες Χριστιανικὲς ἀπόψεις οἱ σχετικὲς ἀντιλήψεις τοῦ Μωαμεθανισμοῦ, τῶν Ἀπωανατολικῶν θρησκειῶν καὶ τῆς Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς θρησκείας. Στὸ μάθημα μὲ θέμα τὴν ἀνταμοιβὴ (δηλαδὴ τὴν ἀνταπόδοση τοῦ Θεοῦ στὸν καθένα μας στὴν ἄλλη, τὴν ἀληθινὴ ζωή), παρουσιάζονται οἱ σχετικὲς Χριστιανικὲς ἀντιλήψεις –καὶ αὐτὲς μὲ τρόπο μονόπλευρο, καθὼς ὑπερτονίζεται ἡ Θεία ἀγάπη- μαζὶ μὲ τὶς ἀπόψεις τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ, τοῦ Ἰσλάμ, τοῦ Ἰνδουϊσμοῦ, τοῦ Βουδισμοῦ καὶ τῶν Κινεζικῶν θρησκευμάτων. Πραγματικά, σφοδρὴ καὶ ἀγαλήνευτη τρικυμία ἐν κρανίω.
Ἐπίσης, στὸ μάθημα σχετικὰ μὲ τὴν ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ, δίπλα –δίπλα στὴν ἐν Χριστῷ γνήσια ἀποκάλυψη τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ ἐκτίθεται, ὡς ἰσότιμη(;), ἡ δῆθεν ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ στὸν προφήτη Μωάμεθ, ἐνῶ στὸ περὶ δημιουργίας τοῦ κόσμου μάθημα, μὲ τὴν Χριστιανικὴ ἀντίληψη τῆς δημιουργίας συμπαρατίθεται, ἐπὶ ἴσοις ὄροις(;), καὶ ἡ περὶ δημιουργίας πίστη τῶν ἀρχαίων Βαβυλωνίων, τῆς Ἑλληνικῆς μυθολογίας καὶ τοῦ Ἰσλάμ.
Τέλος, στὸ σχετικὸ μὲ τὰ στερεότυπα κεφάλαιο -ἀλήθεια, οἱ θεολόγοι μετατραπήκαμε πλέον σὲ κοινωνιολόγους(;)- ἀναφέρεται ὡς στερεότυπο, τουτέστιν ὡς κοινωνικὴ προκατάληψη, τὸ νὰ δίνονται κοῦκλες μόνο στὰ μικρὰ κορίτσια, ἀλλὰ ὄχι καὶ στὰ ἀγόρια! Πρόκειται ἄραγε γιὰ ἀνόητο ἀστεῖο ἡ μήπως γιὰ προπαγάνδιση τῆς διεστραμμένης καὶ ἀντιχριστιανικῆς πίστης πὼς τὸ φύλο («ἄρσεν ἡ θῆλυ» (Γένεσις 1,27) δὲν μᾶς δόθηκε ἀπὸ τὸν Δημιουργό μας κατὰ τὴν γέννησή μας, ἀλλὰ μᾶς ἐπιβλήθηκε ἀπὸ τὴν κοινωνία καὶ ἄρα μποροῦμε νὰ τὸ ἀλλάζουμε!
Τὰ Νέα ἡ Μαῦρα Θρησκευτικὰ σκοπεύουν προφανέστατα στὸ νὰ συγχύσουν, νὰ μπερδέψουν τοὺς μαθητές, νὰ ἀλλοιώσουν καὶ νὰ ἐξαλείψουν παντελῶς τὴν Ὀρθόδοξη Χριστιανική τους πίστη. Ὀρθῶς ἔχει εἰπωθεῖ ὅτι τὰ Νέα Θρησκευτικὰ ἀσφαλῶς καὶ ἔχουν κατηχητικὸ χαρακτήρα: συνιστοῦν ὅμως κατήχηση, στὴν κυριολεξία μύηση(!), ὄχι βέβαια στὴν Ὀρθόδοξη Πίστη μας, ἀλλὰ στὴν Πανθρησκεία καὶ στὸν θρησκευτικὸ συγκρητισμό. Μέσω τῶν Νέων Θρησκευτικῶν, τὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας μεταβάλλει ἐμᾶς τοὺς θεολόγους καθηγητὲς σὲ πράκτορες ἡ χρήσιμους ἠλίθιους («φερέφωνα») τῆς πανθρησκειακῆς –συγκρητιστικῆς, φασιστικῆς καὶ θηριώδους Νέας Τάξης πραγμάτων! Τὰ Μαῦρα Θρησκευτικὰ ἀποσκοποῦν στὸ νὰ κάνουν βίαιά τους μαθητὲς μας πνευματικοὺς γενίτσαρους ποὺ θὰ ἀρνηθοῦν καὶ θὰ μισήσουν τὴν πνευματική τους Πατρίδα, τὴν ἁγία Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία.
Ὅλοι ὅσοι συμμετείχαμε στὸ μεγαλειῶδες συλλαλητήριο τῆς Κυριακῆς καὶ διαδηλώσαμε ὑπὲρ τῆς ἑλληνικότητος τῆς Μακεδονίας μας, βροντοφωνάξαμε ὅμως καὶ γιὰ τὴν ἀπελευθέρωση τῆς πονεμένης Πατρίδας ἀπὸ τὴν ὀκτάχρονη ἀβάστακτη οἰκονομικὴ δουλεία, θὰ ἀγωνιστοῦμε μὲ κάθε νόμιμο μέσο καὶ γιὰ τὴν ἀπαλλαγὴ τῆς Παιδείας μας ἀπὸ αὐτὰ τὰ νοθευμένα καὶ ἀλλόκοτα καὶ Μαῦρα Θρησκευτικά.

orthodoxostypos.gr