25 Φεβ 2018

"ἐπηρώτα δὲ (ὁ Ἡρώδης) αὐτὸν (τὸν Χριστὸν) ἐν λόγοις ἰκανοῖς· αὐτὸς δὲ οὐδὲν ἀπεκρίνατο αὐτῶ". (Λουκᾶ κγ,9)

Γράφει ὁ Ἠλιάδης Σάββας, δάσκαλος

Καὶ ὁ σημερινὸς ἄνθρωπος ρωτάει καὶ ἀπαντάει «ἐν λόγοις ἰκανοῖς»! Ε, καὶ λοιπόν;

Τὸ προσωπεῖο τῆς κατ` ἐπίφαση ἀνθρωπιᾶς φορέθηκε ὁριστικὰ ἀπὸ τὰ μέλη τοῦ θιάσου τῆς ἄρνησης, ποὺ συνεχίζει κανονικὰ τὶς παραστάσεις του στὴ σκηνὴ τῆς καθημερινότητας, προσφέροντας συνταγὲς μὲ τὰ μολυσμένα καὶ θανατηφόρα του προϊόντα.
Ὁ ἄνθρωπος σήμερα, ἀπόμακρος καὶ ξένος ἀπὸ τὴ διδασκαλία τοῦ Εὐαγγελίου καὶ τῶν Ἁγίων, ἀκολουθεῖ μία πορεία δική του. Τὴν ἔχει ἐπιλέξει ὡς μονόδρομο, ἀφοῦ δὲν ὑπάρχει γὶ` αὐτὸν Χριστὸς Σωτήρας διὰ τῆς Ἁγίας του Ἐκκλησίας καὶ μάλιστα εἶναι βέβαιος γιὰ τὴν ἐπιλογή του. Ἀποφασισμένος δὲ νὰ ἀκολουθήσει αὐτὴν τὴν ὁδό, δὲν ἀκούει τίποτε, δὲν σηκώνει διάλογο. Καί, ἂν καταδεχτεῖ νὰ μπεῖ σ` αὐτὴν τὴ διαδικασία, ἔχει ἕτοιμες τὶς ἀπαντήσεις ὡς δικλεῖδες ἀσφαλείας. Φέρνει ἐπιχειρήματα μὲ ἀπύθμενο βάθος γνώσεων καὶ ἐπιδίδεται σὲ ἀτέρμονες λεκτικοὺς ἑλιγμούς. Καὶ ὅλα αὐτά, μὴν τυχὸν καὶ παραβιάσει τὸ ἄβατό της πίστης του καὶ καταρρεύσει τὸ ψεύτικο οἰκοδόμημα, τὸ ὁποῖο ἔχτισε μέσα του καὶ μείνει στὸ κενό, ποὺ νιώθει πὼς τὸν παραμονεύει ἀδυσώπητο!
Λέει χαρακτηριστικὰ ὁ ἅγιος Χρυσόστομος, ἑρμηνεύοντας τὸν στίχο:...
«ἴνα ἡ πίστις ὑμῶν μὴ ἢ ἐν σοφία ἀνθρώπων, ἂλλ ἐν δυνάμει Θεοῦ» (Ἃ΄ Κόρ. β,5): «Ὅταν ἐν σοφία λόγων γένηται ἀπόδειξις, πολλάκις καὶ οἱ φαυλότεροι κρατούσι τῶν ἐπιεικεστέρων, δεινότεροι λέγειν ὄντες». Δηλαδή: Ὅταν μιλᾶμε, γιὰ νὰ μιλᾶμε, δηλαδή, γιὰ νὰ ἀποδείξουμε τὴν ποσότητα τῶν γνώσεών μας ἀλλὰ ὄχι τὴν ἐπιθυμία γιὰ τὴ γνώση τῆς Ἀλήθειας, τότε πολλὲς φορές, οἱ διεφθαρμένοι ὑπερισχύουν τῶν μετριοπαθῶν, ἐπειδὴ συμβαίνει νὰ ἔχουν δεινότητα στὸ λόγο τους. Ἀλλὰ αὐτὸ εἶναι τὸ ζητούμενο τοῦ διαλόγου; Ἡ προσπάθεια ἀπαλλαγῆς ἀπὸ τὰ αἰσθήματα τῆς ἐνοχῆς μὲ τὴν ἐπίδειξη τῶν γνώσεων ἢ ἡ διάνοιξη θύρας πρὸς τὴν ἐλευθερία, πρὸς τὴν ὁδὸ τῆς σωτηρίας;
Ὁ Ἀδάμ, ὅταν διώχτηκε ἀπὸ τὸν Παράδεισο, κάθισε ἀπ` ἔξω, ἀπέναντι, γιὰ νὰ τὸν βλέπει καλὰ καὶ κοιτάζοντας τὸν, ἔκλαιγε καὶ μοιρολογοῦσε τὴν κατάστασή του. Ἐνίωθε μέσα τοῦ τὸ κενὸ καὶ ἀντιλαμβανόταν, πὼς δὲν εἶχε πλέον ἐλπίδα ἀποκατάστασης καὶ σωτηρίας. Εἶναι ἐκφραστικότατο τὸ τροπάριο τῆς Κυριακῆς της Ἐξώσεως: «Ἐκάθισεν Ἀδάμ, ἀπέναντί τοῦ Παραδείσου, καὶ τὴν ἰδίαν γύμνωσιν θρηνῶν ὠδύρετο. Οἶμοι, τὸν ἀπάτη πονηρὰ πεισθέντα καὶ κλαπέντα, καὶ δόξης μακρυνθέντα! οἶμοι, τὸν ἁπλότητι γυμνόν, νῦν δὲ ἠπορημένον! Ἀλλ' ὢ Παράδεισε, τρυφῆς ἀπολαύσω, οὐκέτι ὄψομαι οὐκέτι σου τῆς τὸν Κύριον καὶ Θεόν μου καὶ Πλάστην· εἰς γῆν γὰρ ἀπελεύσομαι, ἐξ ἢς καὶ προσελήφθην. Ἐλεῆμον Οἰκτίρμον βοῶ σοί· Ἐλέησον μὲ τὸν παραπεσόντα».
Ὁ Ἀδάμ, γιὰ νὰ δεῖ τὴν ὑπαρξιακή του γύμνια, κάθισε ἀπέναντι στὸν Παράδεισο. Καθρεφτίστηκε ἀπέναντι στὸ κάλλος του καὶ ἐνίωσε τί ἔχασε. Τὸ χειρότερο ὅμως ἦταν πὼς δὲν εἶχε ἐλπίδα. Ὁ σημερινὸς κοσμικὸς ἄνθρωπος, παρόλο ποὺ ζεῖ στὴν περίοδο τῆς χάριτος καὶ τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, παρόλο ποὺ ἔχει στὴ διάθεσή του ὅλα τὰ ἀναγκαῖα ὄπλα τῆς σωτηρίας, πορεύεται «ἐν τῷ σκότει καὶ ἐν τὴ σκιὰ τοῦ θανάτου». Καὶ δὲν νιώθει τὴν ἀνάγκη νὰ καθίσει ἀπέναντι στὸ Χριστὸ καὶ στὴν Ἀλήθειά του, νὰ κλάψει καὶ νὰ ζητήσει τὴν βοήθεια γιὰ ἐπιστροφή. Ὁ δὲ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ, παρακολουθεῖ τὴν πορεία του, πονάει καὶ λυπᾶται, ἀλλὰ ἀδυνατεῖ νὰ τὸν προσεγγίσει πνευματικά!
Γιὰ τὸν ἀγωνιζόμενο ἄνθρωπο, δυστυχῶς, ἔγινε πολὺ δύσκολη ἡ ὑπόθεση τοῦ «διαλόγου» καὶ κυρίως τῆς ἐν ἀγάπη ἱεραποστολικῆς προσφορᾶς. Χρειάζονται ἁγιοπνευματικὲς προϋποθέσεις μὲ πολλὴ διάκριση. Οὔτε ἡ ἀκαδημαϊκὴ γνώση οὔτε ἡ λοιπὴ ἐγκυκλοπαιδικὴ γνώση ἀρκοῦν, γιὰ νὰ πείσουν στὰ περὶ τῆς ἀληθείας. Ἡ προσπάθεια ἐπικοινωνίας καθίσταται ἀλυσιτελής, διότι λείπει ἡ προαίρεση, ἡ καλὴ ἀνησυχία, λείπουν ἀκόμη καὶ τὰ στοιχειώδη ἐρείσματα τῆς ψυχῆς, γιὰ νὰ πιάσει ὁ σπόρος.
Ὅλη ἡ ἐπιστήμη, ἡ φιλοσοφία, ἡ παιδεία, ἡ κοινωνικὴ πρακτικὴ εἶναι ποτισμένες μὲ τὴν ἄρνηση. Διδάσκουν ἐπιμόνως ὡς κορυφαία τὴν ἀρετὴ τῆς πλήρους ἀποδοχῆς τοῦ ἄλλου ἀνθρώπου, ἀλλὰ σὲ καμιὰ περίπτωση τὴν ἀρετὴ τῆς ἀποδοχῆς τοῦ Χριστοῦ, τοῦ Θεοῦ καὶ Πατέρα καὶ Ἀδελφοῦ, τοῦ Σωτήρα ὅλων τῶν ἀνθρώπων. Αὐτοῦ, διὰ τοῦ ὁποίου γίνονται οἱ ἄνθρωποι πραγματικὰ ἀδέλφια.
Ὁ ἅγιος Θεοφύλακτος Βουλγαρίας, ἑρμηνεύοντας τὸ στίχο, ὅπου ὁ Ἡρώδης ἀνέκρινε τὸν Χριστὸ καὶ Ἐκεῖνος δὲν ἀπαντοῦσε: " ἐπηρώτα δὲ αὐτὸν ἐν λόγοις ἰκανοῖς· αὐτὸς δὲ οὐδὲν ἀπεκρίνατο αὐτῶ" (Λουκᾶ κγ,9), λέει: "Τί γὰρ δεῖ ἀποκρίνεσθαι τῷ μὴ ἐρωτώντι διὰ τὸ μαθεῖν; Τί δὲ δεῖ βάλλειν τοὺς μαργαρίτας ἔμπροσθεν τῶν χοίρων; Μᾶλλον μὲν οὒν φιλανθρωπίας ἐστὶ τὸ σιγᾶν ἐν τοῖς τοιούτοις. Ὁ γὰρ ρηθεῖς λόγος πρὸς τὸ μηδὲν ὠφελῆσαι, ἔτι καὶ κατακρίσεως πρόξενός ἐστι μείζονος τοῖς μὴ προσχούσι". Δηλαδή: Τί χρειάζεται νὰ δώσεις ἀπάντηση σ` αὐτὸν ποῦ δὲν ρωτάει γιὰ νὰ μάθει; Τί χρειάζεται δὲ νὰ βάλεις τοὺς μαργαρίτες μπροστὰ στὰ γουρούνια; Μᾶλλον εἶναι χαρακτηριστικὸ φιλάνθρωπης πράξης, τὸ νὰ σιωπήσεις σὲ τέτοιους ἀνθρώπους. Διότι ὁ λόγος ποὺ θὰ εἰπωθεῖ καὶ δὲν θὰ ὠφελήσει σὲ τίποτε, γίνεται ἐπιπλέον πρόξενος καὶ αἰτία, ὥστε νὰ κατακριθοῦν περισσότερο αὐτοὶ ποὺ δὲν τὸν προσέχουν καὶ δὲν τὸν ἀποδέχονται. Αὐτὰ τὰ λέει ἕνας Ἅγιος τῆς Ἐκκλησίας μας!
Ὁ Ζιγαβηνὸς ἐπίσης ἑρμηνεύει γιὰ τὸ «ἐν λόγοις ἰκανοῖς»: «Λόγοις σοφιστικοῖς καὶ πειραστικοῖς», δηλαδή, ὁ Ἡρώδης πουλοῦσε ἐξυπνάδες, θὰ λέγαμε στὸ Χριστὸ καὶ ἤθελε νὰ τὸν πειράξει, νὰ τὸν στενοχωρήσει, νὰ τὸν εἰρωνευτεῖ, νὰ τὸν γελοιοποιήσει. Μήπως διαφέρει ὁ τρόπος ἐπικοινωνίας μὲ τὸν ἄπιστο ἄνθρωπο σήμερα;
Βλέπουμε, λοιπόν, πὼς εἶναι φιλανθρωπότερο τὸ νὰ μὴν ἀσχολεῖται κάποιος μὲ ἀπαντήσεις καὶ ἐξηγήσεις, ἀπὸ τὸ νὰ προσπαθεῖ κατὰ τὸ "οὐ μὲ πείσεις, καν μὲ πείσης"!
Ἄρα, ὅ,τι λέγεται ζωή, ὅ,τι συνιστᾶ στοιχεῖο, ποὺ δίνει ὑπόσταση στὴν ἔννοια αὐτή, ὅ,τι κατὰ παράδοση αἰώνων ἀναλλοίωτο καὶ ἀσφαλὲς στήριγμα, γιὰ τὴν πορεία τοῦ ἀνθρώπου, ἂς πάψει νὰ θεωρεῖται δεδομένο! Ἐκλάπη ὁ ἄνθρωπος. Εἶναι κλεμμένος καὶ ὀδυνᾶται σιωπηρά, ἐγωιστικά, ἐσωτερικὰ καὶ κατὰ συνέπεια ἀνομολόγητα.
Νέα θεώρηση τῆς ζωῆς, νέα κοσμοαντίληψη, νέο κοσμοείδωλο, τὸ ὁποῖο φέρνει μαζί του τὸ νέο σχέδιο ζωῆς, ἐφαρμοσμένο πλέον ὡς καθαρῶς ὑπερέχον στὴν καθημερινὴ ζωή, ἀλλὰ καὶ ἐπιβαλλόμενο στὴν ἐκπαίδευση, γιὰ τὴν ἐν συνόλω διαμόρφωση τοῦ νέου, ἂν μὴ τοῦ ἤδη διαμορφωθέντος, ἀνθρώπου τοῦ μέλλοντος. Τὸ δὲ χείριστο: Ἔχει ἐπηρεάσει βαθιὰ καὶ πολὺ ἐπικίνδυνα τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας.
Πρέπει νὰ λάβουμε ὑπόψη ὅλοι μας καὶ κυρίως οἱ ποιμένες καὶ οἱ πνευματικοὶ ὁδηγοὶ αὐτὴν τὴν δραματικὴ ἐκτροπή! Ἔχει ἀλλάξει ἡ ζωή μας!!! Λειτουργοῦν, ὡς κανόνας πλέον, ἄλλοι νόμοι οὔτε καν ἀνθρώπινοι καὶ τυραννοῦν τὸν ἄνθρωπο, χωρὶς ἐλπίδα ἀπαλλαγῆς ἀπὸ τὴν βάσανο αὐτή!
Ὅσο δὲν ὑπάρχει ἐπιστροφὴ ἐξ οἰκείας βουλήσεως, θὰ παραχωρήσει ὁ Θεὸς νὰ πονέσουμε καὶ νὰ κλάψουμε! Διότι, χωρὶς πόνο δὲν κατανύσσεται ἡ ψυχὴ καὶ καθὼς εἶναι τυφλωμένη ἀπὸ τὴν ἡδονὴ τοῦ εὐδαιμονισμοῦ, ὁ ὁποῖος γεννᾶ καὶ τρέφει τὴν αὐτοθέωση, δὲν ξυπνάει, παρὰ μὲ δυνατὸ ταρακούνημα. Εἴθε, νὰ ὑπερισχύσει τὸ ἔλεός του ἀπὸ τὴν ὀργή του!
Σάββας Ἠλιάδης
Δάσκαλος
Κιλκίς, 24-2-2018

4 σχόλια:

  1. Η προσευχή του Αζαρίου (Παλαιά Διαθήκη).

    Εάν διαβαστεί προσεκτικά και καλοπροαίρετα αυτό το κείμενο, θα κατανοηθούν οι δύσκολες καταστάσεις που υπάρχουν σήμερα και θα υπάρξουν και στο μέλλον.

    http://www.pmeletios.com/newSite/index.php/component/content/article/47-παλαια-διαθηκη/1253-προφητησ-δανιηλ-θ´

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης:
    "Στην κατοχή γινόσουν ήρωας, γιατί δεν χαιρετούσες έναν Γερμανό. Τώρα γίνεσαι ήρωας, γιατί δεν χαιρετάς τον διάβολο. Πάντως θα δούμε φοβερά γεγονότα. Θα δοθούν πνευματικές μάχες. Οι Άγιοι θα αγιασθούν περισσότερο και οι ρυπαροί θα γίνουν ρυπαρώτεροι. Νιώθω μέσα μου μια παρηγοριά. Μια μπόρα είναι και ο αγώνας έχει αξία, γιατί τώρα δεν έχουμε εχθρό τον Αλή Πασά ή τον Χίτλερ ή τον Μουσολίνι, αλλά τον διάβολο. Γι’ αυτό θα έχουμε και ουράνιο μισθό."

    Από τα βιβλία Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου, «Πνευματική αφύπνιση» Λόγοι Β’ , Με πόνο και αγάπη για τον σύγχρονο άνθρωπο. Λόγοι Α΄και Επιστολές, Ι. Ησυχαστήριον ”Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος” Σουρωτή Θεσσαλονίκης.

    Πηγή:
    http://apantaortodoxias.blogspot.gr/2018/02/blog-post_539.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Εύστοχο, και έξοχο. Ευχαριστούμε πολύ!
    Η μεγαλύτερη απογοήτευση έρχεται ένδοθεν. Λύκοι βαρείς, πού οδηγός?
    Ύδατα λιμνάζοντα, που δέχονται απαθώς τις επιθέσεις κατά της πατρίδας μας και της ορθοδοξίας μας. Το σημερινό μήνυμα της Αρχιεπισκοπής Κρήτης,προς το εκκλησίασμα, αντί να μιλήσει για την νίκη της Ορθοδοξίας μας, για το την αναστήλωση των εικόνων, μας πέταξε ίσαμε δέκα φορές την λέξη φονταμενταλιστής κατά πρόσωπο, αγωνιούσα για τις τάσεις φονταμενταλισμού που διχάζουν σήμερα την Εκκλησία (!!!). Κι ότι να μην προσπαθούμε να επιβάλουμε, στους άλλους την δική μας άποψη περί σωστού τρόπου ζωής. Να μην γινόμαστε απόλυτοι. Αυτό ήταν το νόημα της σημερινής ημέρας, πατέρες?
    Πού οδηγός?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. "Αρίστου εστί διδασκάλου μήτε ρίπτειν τους μαργαρίτας έμπροσθεν των χοίρων μήτε διά της σαφηνείας των απορρήτων εις καταφρόνησιν παρατιθέναι τα ούτω μεγάλα"
    (Βίκτωρ Αντιοχείας0

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.