«Τὰ ψεύτικά τα λόγια τὰ μεγάλα…», τὰ παραπλανητικά!

Τοῦ Παναγιώτη Τσαγκάρη, Γενικοῦ Γραμματέα τῆς ΠΕΘ

Α) Κύκλοι διάφοροι καὶ μάλιστα, καὶ κάποιοι πέριξ τοῦ Ὑπουργείου Παιδείας, ἰσχυρίζονται πολλὲς φορές, ὅτι διάφορες πανίσχυρες ἀθεϊστικὲς καὶ ἀντιχριστιανικὲς ὀργανώσεις ποὺ ἐλέγχονται ἀπὸ πολιτικὰ καὶ οἰκονομικὰ κέντρα τῆς Δύσης,

ἐπιθυμοῦν τὴν ἀλλαγὴ τῆς φυσιογνωμίας τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν καὶ γὶ΄ αὐτὸ τὸ λόγο ἡ Κυβέρνηση προωθεῖ τὶς ἀλλαγὲς στὸ συγκεκριμένο μάθημα, οἱ ὁποῖες καὶ εἶναι ἐπουσιώδεις. Οἱ ἐν λόγω κύκλοι μαλιστα, θεωροῦν ὅτι οἱ ἀλλαγὲς αὐτὲς εἶναι καὶ μιὰ μεγάλη ἐπιτυχία, διότι ἔτσι, δὲν καταργεῖται τὸ μάθημα ὅπως θὰ ἐπιθυμοῦσαν καὶ οἱ ἀνωτέρω ὀργανώσεις ἀλλὰ καὶ οἱ σκληροπυρηνικοὶ ὀπαδοὶ τῆς Κυβέρνησης τῆς «Ἀριστερᾶς». Ὡστόσο τίθενται ὁρισμένα ἐρωτηματικά:

1. Ἂν οἱ ὑποστηρικτὲς τοῦ Ὀρθόδοξου Χριστιανικοῦ χαρακτήρα τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν χαρακτηρίζονται μὲ ἀπίστευτη εὐκολία ἀπὸ τοὺς κάθε εἴδους αὐτοχαρακτηρισμένους «προοδευτικούς», ὡς ὀπισθοδρομικοί, συντηρητικοί, θρησκοφασίστες καὶ ὅτι ἄλλο μπορεῖ νὰ φανταστεῖ ὁ νοῦς ἑνὸς ἀνθρώπου, ποὺ μισεῖ θανάσιμα τὸν συνάνθρωπό του,πὼς ἄραγε θὰ ἔπρεπε κάποιος νὰ χαρακτηρίσει ἐκείνους ποὺ α) ἀνερυθρίαστα ὁμολογοῦν ὅτι ἀλλοιώνουν τὴν....

ἀποκαλυπτικὴ ἀλήθεια τῆς πίστης τοὺς ἐξισώνοντας τὴν μὲ τὶς ἀνθρωποκατασκευασμένες θρησκεῖες τοῦ κόσμου καὶ β) παραδίδουν τὸν ἔλεγχο τῆς πατρίδας σὲ ξένα κέντρα καὶ συμφέροντα;

2. Ὡς πρὸς τὴν οὐσία τῶν ἐπιχειρημάτων τῶν διαφόρων κύκλων, θὰ πρέπει νὰ λεχθεῖ ὅτι οὐσιαστικά, τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν καταργεῖται ὅταν διαστρέφεται ὁ χαρακτήρας, ἡ δομὴ καὶ οἱ σκοποί του καὶ μεταμορφώνεται σὲ ἕνα πολιτικὸ καὶ ἰδεολογικὸ ἀφήγημα μετασχηματισμοῦ τῆς θρησκευτικῆς συνείδησης τῶν παιδιῶν, καθὼς τὰ ὁδηγεῖ διαμέσου τοῦ συγκρητισμοῦ καὶ τῆς πανθρησκείας, στὴν ἀποχριστιανοποίηση, τὴν ἀτομικὴ θρησκεία, τὸ μηδενισμὸ καὶ τὴν ἀθεΐα. Ἔτσι, τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν μεταβάλλεται ἐπιτήδεια, ὅπως πολὺ ἐπιτυχημένα ἔχει εἰπωθεῖ, σ΄ ἕνα ἐργαλεῖο σύγχρονου θρησκευτικου γενιτσαρισμοῦ.

3. Ἐπίσης, πρέπει νὰ ὑπογραμμιστεῖ ὅτι τὰ λεγόμενα περὶ ὁλοτελοῦς κατάργησης τοῦ μαθήματος ἀπὸ τὸ σχολικὸ πρόγραμμα στεροῦνται σοβαρότητας καὶ βρίσκονται στὴ σφαίρα τοῦ φανταστικοῦ, διότι, ἂν συνέβαινε κάτι τέτοιο, αὐτὸ θὰ ἰσοδυναμοῦσε μὲ ἐπίσημη παραδοχὴ κατάλυσης τοῦ ἰσχύοντος Συντάγματος. Ἐξάλλου, ὁ παραπάνω ἰσχυρισμὸς περὶ καταργήσεως, εἶναι φανερὸ ὅτι χρησιμοποιεῖται ὡς ἕνα καθαρὰ ἐπικοινωνιακὸ - ἐκφοβιστικὸ μέσο, γιὰ νὰ παραπλανήσει ἀδαεῖς καὶ εὐκολόπιστους στὴν ἀποδοχὴ τετελεσμένων ἀναφορικὰ μὲ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν. Ἐκεῖνο ποὺ πραγματικὰ συμβαίνει εἶναι ὅτι μὲ τὶς διάφορες μεθοδεύσεις  τοῦ Ὑπουργοῦ Παιδείας (βλ. μείωση διδακτικῶν ὡρῶν, ἀφαίρεση τοῦ μαθήματος ἀπὸ τὶς σχολικὲς ἐξετάσεις, μὴ διορισμὸ Θεολόγων καθηγητῶν, κ.λ.π.), τὸ μάθημα ἀποψιλώνεται καὶ περιθωριοποιεῖται μέσα στὸ σχολικὸ πρόγραμμα.

Β) Ἕνα ἄλλο ἐπιχείρημα, ποὺ συνήθως προβάλλεται γιὰ νὰ ἐπιτευχθεῖ ἡ ἐξαναγκαστικὴ συμμόρφωση τῶν  ἀντιτιθέμενων, στὴν ἀποδοχὴ τῶν μεταρρυθμιστικῶν ἀπορυθμίσεων, ποὺ ἐπιχειροῦνται στὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν εἶναι καὶ ἡ ἐπίκληση μελλοντικῶν σημείων καὶ τεράτων ποὺ ἐν εἴδει Ἀρμαγεδῶνος θὰ ἐνσκήψουν καὶ θὰ ἐπιφέρουν πολὺ μεγαλύτερα δεινὰ στὸν ἤδη σκληρὰ δοκιμαζόμενο νεοέλληνα. «Θὰ γίνουν πράγματα καὶ θαύματα» λοιπόν, ἰσχυρίζονται ἐκεῖνοι ποὺ γνωρίζουν πρὶν ἀπὸ μᾶς γιὰ μᾶς καὶ μὲ αὐτὴν τὴν «ἀκαταμάχητη» ἐπιχειρηματολογία((sic!) καλοῦνται οἱ δυστυχεῖς ὑπήκοοι νὰ ὑποταχτοῦν πάλιν καὶ πολλάκις, στὴν προδιαγεγραμμένη μοίρα τους ποὺ ἀποφάσισαν οἱ τρανοὶ ἀφέντες τοῦ κόσμου τούτου καὶ νὰ ἀποδεχτοῦν νὰ ὑποστοῦν τὸ μικρότερο κακὸ ἀπὸ τὸ χειρότερο ποὺ ἐπαπειλεῖται.

Μὲ αὐτὰ καὶ μὲ ἄλλα φληναφήματα, ἐπιχειρεῖται ἀνερυθρίαστα νὰ ποδηγετηθούν  οἱ πολίτες καὶ γενικότερα, οἱ λαοὶ τοῦ κόσμου καὶ νὰ ἐξαναγκαστοῦν σὲ πολιτικὴ συμμόρφωση στὴν θέληση τῶν λίγων, τῶν ἰσχυρῶν, τῶν ἡγητόρων, τῶν ἀφεντάδων. Τελικά, βέβαια, σὲ ὅλα αὐτὰ πείθονται μόνον ἐκεῖνοι ποὺ θέλουν νὰ πειστοῦν καὶ ἐκβιάζονται μόνον ἐκεῖνοι ποὺ θέλουν νὰ ἐκβιαστοῦν, ἐκεῖνοι δηλαδὴ ποὺ ὅρισαν τὴν ζωή τους νὰ τὴν ζοῦν ὡς ραγιάδες, χωρὶς ψυχικὴ ἀνδρεία καὶ γενναιότητα. Διότι εἰδικὰ γιὰ τὴν περίπτωση αὐτὴ ἔχει γράψει ὁ Κάντ: «Ὅποιος κατάντησε τὸν ἑαυτὸ τοῦ σκουλήκι, δὲν ἔχει δικαίωμα νὰ παραπονεῖται, ἐὰν οἱ ἄλλοι τὸν καταπατοῦν...»

* Από τὸ ρεμπέτικο τραγούδι «Μάνα μου Ἑλλὰς - Τὰ ψεύτικά τα λόγια τὰ μεγάλα»(1983). Στίχοι: Νίκος Γκάτσος. Μουσική: Σταῦρος Ξαρχάκος. Πρώτη ἐκτέλεση: Νίκος Δημητράτος. Άλλες ἑρμηνεῖες: Γιῶργος Νταλάρας

Ἀπὸ τὴν ἐφημερίδα «Ὀρθόδοξος τύπος», 10 Νοεμβρίου 2017