Λαοὶ ποὺ θέλουν νὰ ζήσουν διοργανώνουν «Θεματικὴ Ἑβδομάδα», Ἐθνικῆς καὶ ὄχι Ἔμφυλης Ταυτότητας...

Γράφει ὁ Νατσιὸς Δημήτρης, δάσκαλος-Κιλκὶς

«Ἂν δὲν προσέξουν οἱ γονεῖς ποῦ στέλλουν καὶ τί μαθαίνουν τὰ παιδιά τους, 

θὰ 'ρθει ἡ ὥρα πού θὰ κλαύσει τὸ Γένος πικρὰ πάνω σὲ ἐρείπια». (ἅγιος Ἀθανάσιος ὁ Πάριος)

Θὰ πρότεινα, μιᾶς καὶ τὸ ὑπουργεῖο πρώην Ἐθνικῆς Παιδείας κατεπείγεται νὰ ὑλοποιηθεῖ στὰ γυμνάσια τῆς χώρας «Θεματικὴ Ἑβδομάδα»  ἡ ὁποία, πλὴν τῶν ἄλλων, θὰ περιλαμβάνει καὶ τὴν ἑνότητα μὲ θέμα τὶς «Ἔμφυλες Ταυτότητες» νὰ διαβαστεῖ ἀπὸ τοὺς ἐντεταλμένους καθηγητὲς καὶ τὸ παρακάτω κείμενο. Εἶναι τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς γραμματείας, ἡ ὁποία χαίρει οἰκουμενικῆς ἀναγνωρίσεως. Ἀνήκει στοὺς περίφημους «μύθους τοῦ Αἰσώπου». Οἱ μύθοι, ὅπως διαβάζω στὴν εἰσαγωγὴ τῆς ἔκδοσης ποὺ χρησιμοποιῶ, «ἐκθειάζουν τὶς ἀξίες τῆς ἐποχῆς τους καὶ ἐξυμνοῦν τὶς ἀρετὲς τῆς λαϊκῆς σοφίας». («Αἴσωπος, μύθοι», ἔκδ. «ΕΞΑΝΤΑΣ», σελ. 27).

Παραθέτω, ἐν πρώτοις, τὸ κείμενο στὸν ἀειφεγγὴ προγονικὴ λόγο καὶ κατόπιν τὴν ἀπόδοσή του στὴν νεοελληνική. (Ζητῶ συγνώμη γιὰ τὴν ἐπιλογή, ἴσως δὲν εἶναι καὶ ἡ εὐπρεπέστερη, ἀλλὰ...

κάτι διδάσκει ὁ μύθος...).

Τίτλος: «Ζεὺς καὶ αἰσχύνη»

«Ζεὺς πλάσας ἀνθρώπους τὰς μὲν ἄλλας διαθέσεις εὐθὺς αὐτοῖς ἐνέθηκε, μόνης δὲ αἰσχύνης ἐπελάθετο. Διόπερ ἀμηχανῶν, πόθεν αὐτὴν εἰσαγάγη, ἐκέλευσε αὐτὴν διὰ τοῦ ἀρχοῦ εἰσελθεῖν. Ἡ δὲ τὸ πρῶτον ἀντέλεγε καὶ ἀνηξιοπάθει, ἐπεῖ δὲ σφόδρα αὐτὴ ἐπέκειτο, ἔφη: ἀλλ’ἔγωγε ἐπὶ ταύταις ταῖς ὁμολογίαις εἴσειμε ὡς ἂν ἕτερον μοὶ ἐπεισέλθη, εὐθὺς ἐξελεύσομαι. Ἀπὸ τούτου συνέβη πάντας τοὺς πόρνους ἀναισχύντους εἶναι. Τούτω τῷ λόγω χρήσαιτο ἂν τὶς πρὸς ἀνδρᾶν μάχλον».

«Ὅταν ἔπλασε ὁ Δίας τοὺς ἀνθρώπους, ἔβαλε ἀμέσως μέσα τοὺς διάφορες ψυχικὲς ἰδιότητες καὶ ξέχασε μόνο τὴν ντροπή. Ἐπειδὴ δὲν ἤξερε ἀπὸ ποὺ νὰ τὴν εἰσαγάγει καὶ αὐτήν, τὴν διέταξε νὰ εἰσέλθει ἀπὸ τὸν πισινό. Ἐκείνη κατ’ ἀρχὰς διαφωνοῦσε καὶ ἔλεγε ὅτι δὲν τῆς ἀξίζει τέτοια μεταχείριση. Ἐπειδὴ ὁ Ζεὺς ἐπέμενε σφοδρά, τοῦ εἶπε: Θὰ εἰσέλθω μόνο μὲ τὴν συμφωνία ὅτι, ἂν μπεῖ ἀπὸ ἐκεῖ τίποτε ἄλλο μετὰ ἀπὸ μένα, ἐγὼ ἀμέσως θὰ ἐξέλθω. Γι’αὐτὸ ἀπὸ τότε καὶ ὕστερα ὅλοι οἱ πόρνοι εἶναι ἀναίσχυντοι.

Ὁ μύθος αὐτὸς μπορεῖ νὰ χρησιμοποιηθεῖ γιά... μάχλον (=θηλυπρεπὴς ἄνδρας).

Ἂς τὸ διαβάσουν οἱ ἐκπαιδευτικοί, τόσα καὶ τόσα ἀκοῦμε γιὰ τὸ μεγαλεῖο τῆς ἀρχαίας «θύραθεν» παιδείας – «τῶν ἐν ἠμὶν μόνον ἐστὶν ἀθάνατον καὶ θεῖον» κατὰ τὸν Πλούταρχο- ξιπαστήκαμε τὶς προάλλες, ὅταν ὁ εὐσυγκίνητος Ὀμπάμα μᾶς παρέδιδε, ἀγγλιστί, μαθήματα ἀρχαίας δημοκρατίας. (Ἐρωτῶ τοὺς ποικιλώνυμους θαυμαστές του: ὀχτὼ χρόνια θητείας, ὅσα καὶ ἡ καταστροφὴ καὶ λεηλασία τῆς πατρίδας μας, πού, πότε καὶ πῶς μᾶς βοήθησε ὁ «φιλέλλην», συμπονετικὸς καὶ φιλάνθρωπος Ἀμερικανός;).

Φέτος διδάσκω στὴν Στ΄Δημοτικοῦ παιδιὰ 11-12 ἐτῶν ποὺ τὸν Σεπτέμβριο θὰ φοιτήσουν στὸ Γυμνάσιο.

Ἐρωτῶ: δάσκαλος μὲ στοιχειώδη πνευματικὴ ἐντιμότητα μπορεῖ νὰ σταθεῖ ἐνώπιον αὐτῶν τῶν παιδιῶν καὶ νὰ ἀναλύει τὶς λέξεις ὁμοφοβία καὶ τρανσφοβία; Θὰ ἀπωλέσει πάραυτα τὸ κύρος, τὴν σοβαρότητα καὶ τὴν ἐντιμότητά του. Ντροπὴ νὰ ντροπιαστοῦμε, ὅπως λέει καὶ ὁ ποιητὴς.

Οἱ περισσότεροι ἐξ αὐτῶν ποὺ θά... «διδάξουν» ἀθῶες καὶ ἀνύποπτες παιδικὲς ψυχές, ἐννοῶ αὐτοὺς ποὺ θὰ ἀναλάβουν αὐτὸ τὸ μασκαριλίκι γιὰ νὰ θυμηθοῦμε καὶ τὸ Τριώδιο, εἶναι ταυτόχρονα καὶ γονεῖς. Ἐρωτῶ: ποιὸς δίδαξε στὴν 12χρονη κόρη του τὸ τί εἶναι τρανσφοβία; Ποιὸς «λερώνει» τὸ παιδί του μὲ τέτοιες μαγαρισιές; Ἐπιτέλους εἴμαστε δάσκαλοι, μὲ νοῦ καὶ γνώση, καὶ ὄχι πειθήνια ἐνεργούμενα, προσκυνημένα ζωντόβολα. Τούτος ὁ λαὸς πρόκοψε καὶ δοξάστηκε μὲ τὰ «ΟΧΙ», ἕνα τέτοιο βροντερὸ «ΟΧΙ» πρέπει νὰ ὀρθώσει κάθε ἐκπαιδευτικὸς ποὺ διατηρεῖ «ἄγρυπνα τὰ μάτια τῆς ψυχῆς του» καὶ σέβεται τὰ ματωμένα χώματα ποὺ τὸν ἀνέστησαν. Ἡ οἰκογένεια εἶναι ἡ Μεγάλη τοῦ Γένους Σχολή. Οἱ γονεῖς ἔχουν χρέος νὰ προστατεύσουν τὰ παιδιά τους ἀπὸ τὴν μυσαρὴ ἐπίθεση κατὰ τῆς πνευματικῆς τους ὑγείας. Ἀλλιῶς καταντοῦν παιδοκτόνοι. (Παιδοκτόνους ὀνομάζει  ὁ Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομός τους γονεῖς ποὺ ἀμελοῦν τὴν σωστὴ ἀγωγὴ τῶν παιδιῶν. «Τούτους ἐγώ... καὶ αὐτῶν τῶν παιδοκτόνων χείρους εἶναι φαίην ἄν». Τοὺς θεωρῶ καὶ ἀπὸ τοὺς παιδοκτόνους χειρότερους, γράφει στὴν «πρὸς πιστὸν πατέρα» πραγματεία του. ΕΠΕ, 24, 468).

Σὲ πρόσφατη ἀνακοίνωσή του τὸ ἁμαρτωλὸ ΙΕΠ (Ἰνστιτοῦτο Ἐκπαιδευτικῆς Πολιτικῆς) γράφει: «Ἂν τὸ σχολεῖο μὲ τὴν ὑποστήριξη τῶν γονέων δὲν ἀναλάβει τὸ δύσκολο ὁμολογουμένως ἔργο νὰ ἀποδομήσει, νὰ καταρρίψει "μύθους καὶ στερεότυπα" καὶ νὰ μιλήσει «ἀνοιχτά», τότε ποιός;».

Ἡ ἀπάντηση εἶναι ἁπλή. Ὄχι ἐσεῖς τοῦ ὑπουργείου, ἀλλὰ οἱ γονεῖς, ὅταν καὶ ὅπως πρέπει. Ὅταν μιλᾶ ἡ Νέα Τάξη γιὰ «μύθους» καὶ «στερεότυπα» ποὺ πρέπει  «νὰ ἀποδομηθοῦν» - οἱ γνωστὲς ἀφόρητες κοινοτοπίες- ἐννοεῖ «τὰ παλιὰ δικά μας πλούτη» ποὺ λέει ὁ Παλαμᾶς. Στερεότυπα εἶναι ἡ πίστη, ἡ φιλοπατρία, ἡ φυσιολογικὴ οἰκογένεια, ἡ ἀξιοπρέπεια, ὁ αὐτοσεβασμός, ἡ καθαρότητα τοῦ βίου, ὅτι χαρακτηρίζει τὸν ἄνθρωπο ποὺ  ἔχει «τὸ φύσημα τοῦ Θεοῦ» (Μακρυγιάννης) μέσα του.

Τά δικά μας τὰ ρωμαϊκὰ στερεότυπα εἶναι αὐτὰ «ποὺ σηκώνουν τὸν ἄνθρωπο ἀπάνω ἀπὸ τὸ κτῆνος καὶ τὸν ντύνουν μὲ μίαν ἄφθαρτη στολή, κεντημένη μὲ κάθε εὐγένεια, μὲ κάθε ὑψηλὸ καὶ σοβαρὸ αἴσθημα καὶ πλουτισμένη μὲ τὰ ἀθάνατα διαμάντια ποὺ λέγονται φρονιμάδα, σεμνότητα, γενναιότητα τῆς καρδιᾶς, εὐαισθησία καὶ εὐγένεια τῆς ψυχῆς καὶ μὲ ὅσα κάνουνε τὸν ἄνθρωπο, ἀπὸ ἔνα  σιχαμενὸ καὶ ἐξευτελισμένο ζῶο, ἕνα πλάσμα πολὺ σπουδαῖο καὶ θαυμαστό...». (Φώτης Κόντογλου, «Μυστικὰ Ἄνθη, σελ. 25, ἔκδ. «ΑΣΤΗΡ»).

Ἐπιτέλους, καταπίνουμε ἀμάσητες ὅλες τὶς προσβολὲς ποὺ ἐκτοξεύουν Τοῦρκοι, Γερμανοί, Ἀλβανοί, Σκοπιανοί, γενοκτόνοι, σφαγεῖς καὶ κλεφτοκατσικάδες. Θὰ ἀφήσουμε τὰ σκουπίδια καὶ τὶς βρομιὲς τῆς οἰκουμένης νὰ εἰσχωρήσουν καὶ μέσα στὶς αἴθουσές μας;

Τὸν μήνα Φεβρουάριο ἔχουμε δύο σπουδαῖες ἡμέρες μνήμης ξεχωριστῶν Ἑλλήνων, ποὺ χάρις σ' αὐτοὺς βγήκαμε στὴν κοινωνία τοῦ κόσμου. Τοῦ Θεόδωρου Κολοκοτρώνη, τοῦ Ἐλευθερωτῆ μας καὶ τοῦ Κωστῆ Παλαμᾶ, ποὺ στάθηκε ὁ Τυρταῖος τῶν Βαλκανικῶν Πολέμων. 4 Φεβρουαρίου τοῦ 1843 ὁ πρῶτος, ἑκατὸ χρόνια μετά, στὶς 27 Φεβρουαρίου τοῦ 1943 ὁ δεύτερος, κλείνουν γιὰ πάντα τὰ μάτια τους. Γιατί δὲν διοργανώνει μία θεματικὴ ἑβδομάδα γιὰ αὐτοὺς τοὺς τρανοὺς Ἕλληνες τὸ ὑπουργεῖο; Εἶναι «στερεότυπα», εἶναι «μύθοι»; Αὐτοὶ οἱ «μύθοι» μᾶς λευτέρωσαν, μὲ τὸ γιαταγάνι καὶ τὴν πένα τους, γιὰ νὰ διαφημίζουν κάποια ἀπολειφάδια τῆς σήμερον τὴν... ἔμφυλη ἀναισχυντία τους; 

Αντί γιὰ τρανσφοβία θὰ ἦταν ὡραιότερο γιὰ τὰ παιδιὰ νὰ ἀκοῦν τὸν ἀθάνατο Γέρο τοῦ Μοριὰ νὰ τοὺς ὁρμηνεύει: «...τὸν καιρὸ τοῦ προσκυνήματος ἐφοβήθηκα μόνο διὰ τὴν πατρίδα μου, ὄχι ἄλλη φορᾶ, οὔτε εἰς τὰς ἀρχὰς οὔτε εἰς τὸν καιρὸν τοῦ Δράμαλη ὅπου ἦλθε μὲ τριάντα χιλιάδες στράτευμα ἐκλεκτὸ οὔτε ποτέ, μόνο εἰς τὸ προσκύνημα ἐφοβήθηκα». Γι' αὐτὸ καὶ ὅταν πέθανε ζήτησε νὰ τὸν θάψουν βάζοντας κάτω ἀπὸ τὰ τσαρούχια τοῦ τὴν τουρκικὴ σημαία! (Καιρὸ προσκυνήματος ζοῦμε καὶ σήμερα, γι' αὐτὸ παραλύσαμε ἀπὸ φόβο). Ἢ νὰ ἀφουγκραστοῦν τὸν Παλαμά, τὸν ποιητὴ τοῦ Γένους, νὰ ψάλλει: «Ἑρμῆ σκλάβα πικρὴ Ρωμιοσύνη/σὲ τρυπάει στὴν καρδιὰ καὶ σὲ σβήνει/. Καρδιὰ γνώμη  νοῦς τοῦτα καὶ τ’ ἄλλα/ τὸ χρυσὸ μυρογυάλι ραγίστη/καὶ ὅλα πᾶνε, σοὺ μένει μία στάλα./ τοῦ Χριστοῦ καὶ τῆς μάνας σου ἡ πίστη!/ Μὴν ἀφήσης τὸν ἄθεο νὰ πάρη/ τὸ στερνὸ θησαυρό σου!» Γι' αὐτὸ καὶ στὴν κηδεία τοῦ ἤχησαν οἱ σάλπιγγες τῆς λευτεριᾶς ἐν μέσω τῆς φρικτῆς γερμανικῆς κατοχῆς. (Τὴν ὁποία καὶ σήμερα βιώνουμε).

Λαοί ποὺ θέλουν νὰ ζήσουν διοργανώνουν Θεματικὴ Ἑβδομάδα, Ἐθνικῆς καὶ ὄχι Ἔμφυλης Ταυτότητας...