Τὸ Γένος μας ἀργοσβήνει! Χώρα μεσηλίκων καὶ γερόντων ἡ Ἑλλάδα τὸ 2050!

Σχόλιο: Ἡ ἀποϊεροποίηση τῆς Οἰκογένειας μέ τίς συμπαρομαρτούσες συνέπειές της (διαζύγια, ἐκτρώσεις, ὑλικὴ εὐδαιμονία κλπ) σὲ συνδιασμὸ μὲ τὰ εἰλημμένα ἀπὸ ἐξωνημένους πολιτικοὺς μέτρα οἰκονομικῆς Γενοκτονίας μέσω τῶν Μνημονίων μᾶς ὁδηγοῦν στὸ τέλμα ὡς Γένος! Ἡ δημιουργία μιᾶς καλῆς Οἰκογένενειας πλέον συνιστᾶ τὴν πιὸ δυναμικὴ πράξη Ἀντίστασης στὴ σύγχρονη πολύπλευρη σκλαβιά!

Τὸ 2050 ὁ πληθυσμὸς τῆς Ἑλλάδας ὑπολογίζεται πὼς θὰ εἶναι ἀπὸ 8,3 ἕως 10 ἑκατομμύρια, δηλαδὴ μειωμένος κατὰ 800.000 ἕως 2,5 ἑκατομμύρια σὲ σχέση μὲ σήμερα! Ἡ Ἑλλάδα τὸ 2050 ἀπειλεῖται νὰ εἶναι μιὰ χώρα μεσηλίκων καὶ γερόντων, καθὼς τὸ 2050 οἱ ἄνω τῶν 65 ἐτῶν κάτοικοί της θὰ εἶναι σχεδὸν ὁ ἕνας στοὺς τρεῖς (30-33% ἀπὸ 21% ποὺ εἶναι σήμερα καὶ 7% τὸ 1951!). Οἱ κάτω τῶν 14 ἐτῶν θὰ εἶναι μόλις 12-14,8%, ἀπὸ 15% ποὺ εἶναι φέτος καὶ 28% τὸ 1951. Ἕνα δυστοπικὸ πολὺ κοντινὸ μέλλον, μιὰ Ἔρημη Χώρα μὲ ἄδεια σχολεῖα καὶ χώρους ἐργασίας, προβλέπει ἡ νέα ἔρευνα-σὸκ γιὰ τὶς δημογραφικὲς προοπτικές τῆς χώρας, ποὺ διεξήγαγε ὁ ἐρευνητικὸς ὀργανισμὸς διαΝΕΟσις καὶ....

παρουσιάζει σήμερα ἡ «Κ».

Ἡ ἔρευνα ἐπεξεργάστηκε ὀκτὼ διαφορετικὰ σενάρια, τὰ ὁποῖα ὅλα ὑπολογίζουν μεγάλη μείωση τοῦ πληθυσμοῦ. Τὸ πιὸ αἰσιόδοξο μιλᾶ γιὰ συρρίκνωση κατὰ 800.000 ἄτομα, μὲ αὐξανόμενη γήρανση τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας. Ἡ διάμεσος ἡλικία (δηλαδὴ ἡ ἡλικία ὅπου οἱ μεγαλύτεροι αὐτῆς εἶναι ἴσοι σὲ ἀριθμὸ μὲ τοὺς μικρότερους), θὰ φτάσει τὸ 2050 τὰ 49-52 ἔτη, ἀπὸ 44 ποὺ εἶναι σήμερα καὶ 26 τὸ 1951. «Ὁ πενηντάρης θὰ εἶναι ὁ νέος τῆς ἐποχῆς», ποὺ ἔλεγε καὶ τὸ τραγούδι, ἀλλὰ τὸ χαμόγελο εἶναι πλέον πικρό... Τὰ παιδιὰ σχολικῆς ἡλικίας (ἀπὸ 3 μέχρι 17 ἐτῶν) θὰ μειωθοῦν ἀπὸ 1,6 ἑκατ. σήμερα σὲ 1,4 ἑκατ. (αἰσιόδοξο σενάριο) ἕως 1 ἑκατ. (ἀπαισιόδοξο σενάριο) τὸ 2050. Ὁ πραγματικὸς οἰκονομικὰ ἐνεργὸς πληθυσμὸς θὰ σημειώσει καθίζηση καὶ θὰ μειωθεῖ κατὰ 1-1,7 ἑκατ. ἄτομα, ἀπὸ 4,7 ἑκατ. σήμερα στὰ 3-3,7 ἑκατ. τὸ 2050! Πάρα πολὺ λίγοι ἄνθρωποι θὰ μποροῦν νὰ ἐργαστοῦν γιὰ νὰ καλύψουν τὶς ἀνάγκες μιᾶς ὁλόκληρης χώρας.

Ἡ συγκλονιστικὴ ἔρευνα τῆς διαΝΕΟσις προβάλλει στὸ μέλλον τάσεις ποὺ ἤδη ἐκφράζονται. Τὴν 1η Ἰανουαρίου τοῦ 2015 ὁ πληθυσμὸς τῆς Ἑλλάδας ἦταν 10,8 ἑκατομμύρια, λιγότερος κατὰ 300.000 ἀπὸ τὰ 11,1 ἑκατ. τὸ 2011. Γιὰ πρώτη φορὰ μετὰ τὸ 1951 οἱ κάτοικοι τῆς χώρας μειώνονται. Ἡ κρίση πλήττει τὴ χώρα ὡς μιὰ βόμβα νετρονίων, ποὺ ἐξαϋλώνει τοὺς κατοίκους, ἀκόμα κι ἂν οἱ κατοικίες παραμένουν στὴ θέση τους (γιὰ νὰ πληρώνουν ΕΝΦΙΑ).

Τρεῖς εἶναι οἱ παράγοντες ποὺ ἐπηρεάζουν τὴ μεταβολὴ τοῦ πληθυσμοῦ: Οἱ γεννήσεις, οἱ θάνατοι καὶ ἡ μετανάστευση. Ὑπάρχουν δύο ἰσοζύγια: Τὸ φυσικὸ (γεννήσεις-θάνατοι) καὶ τὸ μεταναστευτικὸ (εἴσοδοι-ἔξοδοι).

Σήμερα καὶ τὰ δύο αὐτὰ ἰσοζύγια ἔχουν ἀρνητικὸ πρόσημο. Οἱ γεννήσεις μειώνονται, ἐνῶ ἡ ὑποβάθμιση τοῦ ἐπιπέδου ζωῆς καὶ τῆς δημόσιας Ὑγείας αὐξάνει τοὺς πρόωρους θανάτους. Ταυτόχρονα, ὑπάρχει μεγάλη μετανάστευση νέων κυρίως Ἑλλήνων καθὼς καὶ ἀλλοδαπῶν ποὺ βρίσκονταν στὴ χώρα μας, ἐνῶ λόγω τῆς οἰκονομικῆς κρίσης –καὶ παρὰ τὶς προσφυγικὲς ροές– ἡ προσέλκυση νέων μεταναστῶν ἐκτιμᾶται πὼς θὰ εἶναι χαμηλή.

Ἡ ἔρευνα τῆς διαΝΕΟσις, ἡ ὁποία διεξήχθη ἀπὸ τὸ Ἐργαστήριο Δημογραφικῶν καὶ Κοινωνικῶν Ἀναλύσεων τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, ὑπὸ τὴ διεύθυνση τοῦ καθηγητῆ Βύρωνα Κοτζαμάνη, θέτει στὴ συζήτηση νέα κρίσιμα δεδομένα καὶ ἐγείρει πιεστικὰ ἐρωτήματα...

Ἀπὸ τὸ 2011, οἱ θάνατοι εἶναι περισσοτεροι ἀπὸ τὶς γεννήσεις

Ἀπὸ τὸ 1951 μέχρι τὸ 2011 ὁ πληθυσμὸς τῆς Ἑλλάδας αὐξήθηκε ἀπὸ τὰ 7,6 στὰ 11,1 ἑκατομμύρια κατοίκους. Πρόκειται γιὰ μιὰ αὔξηση θεαματική, ἡ ὁποία πραγματοποιήθηκε παρότι ἀπὸ τὴ γενιὰ τοῦ 1956 καὶ μετὰ ξεκίνησε μιὰ προοδευτικὴ μὰ ἀπρόσκοπτη μείωση τῆς γονιμότητας, ἡ ὁποία συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Σύμφωνα μὲ τὴν ἔρευνα τῆς διαΝΕΟσις, μεταπολεμικὰ δὲν ὑπῆρξε στὴν Ἑλλάδα τὸ φαινόμενο τῆς ἔκρηξης γεννήσεων ποὺ παρουσιάστηκε σὲ ἄλλες χῶρες τῆς Εὐρώπης («baby boom»). Ἡ αὔξηση τοῦ πληθυσμοῦ στὶς τελευταῖες δεκαετίες ὀφειλόταν ἀποκλειστικὰ στὶς κατὰ περιόδους μεταναστευτικὲς ροὲς καὶ στὴ ραγδαία αὔξηση τοῦ προσδόκιμου ζωῆς, τὸ ὁποῖο μέσα σ’ αὐτὸ τὸ διάστημα αὐξήθηκε κατὰ 8 χρόνια γιὰ τοὺς ἄντρες καὶ κατὰ 10 γιὰ τὶς γυναῖκες.

Ἀπὸ τὸ 1951, ἀρχὴ τῆς περιόδου ποὺ ἐξετάζει ἡ ἔρευνα τῆς διαΝΕΟσις (ἀπ’ ὅπου ὑπάρχουν ἀξιόπιστα στοιχεῖα), καὶ μέχρι τὰ μέσα τῆς δεκαετίας τοῦ ’70, ἡ αὔξηση τοῦ πληθυσμοῦ τῆς χώρας ὀφειλόταν σχεδὸν ἀποκλειστικὰ στὸ θετικὸ φυσικὸ ἰσοζύγιο, δηλαδὴ στὸ ὅτι ὑπῆρχαν περισσότερες γεννήσεις ἀπ’ ὅ,τι θάνατοι. Τὸ 1951, γιὰ παράδειγμα, στὴν Ἑλλάδα εἴχαμε 155.422 γεννήσεις καὶ μόνο 57.508 θανάτους. Ἡ μεγάλη διαφορὰ ὑπερκάλυπτε τὸ ἀρνητικὸ μεταναστευτικὸ ἰσοζύγιο ἐκείνης τῆς περιόδου, ὅταν περὶ τοὺς 27.000 Ἕλληνες μετανάστευαν κάθε χρόνο σὲ ἄλλες χῶρες. Ἀπὸ τὰ μέσα τῆς δεκαετίας τοῦ ’70, ὅμως, καὶ μέχρι τὰ τέλη τῆς δεκαετίας τοῦ ’80, ἐνῶ διατηρήθηκε ὁ ὑψηλὸς ἀριθμὸς τῶν γεννήσεων, ἀναστράφηκε καὶ τὸ μεταναστευτικὸ ἰσοζύγιο, καθὼς ἑκατοντάδες χιλιάδες Ἕλληνες μετανάστες ἐπέστρεψαν στὴ χώρα. 

Τὴ δεκαετία τοῦ ’90 καὶ ὡς τὸ τέλος τῆς ἑπόμενης δεκαετίας, ἡ αὔξηση τοῦ πληθυσμοῦ ἄλλαξε καὶ πάλι χαρακτήρα. Τὸ φυσικὸ ἰσοζύγιο σχεδὸν ἐκμηδενίστηκε, καθὼς οἱ γεννήσεις μειώθηκαν πολύ, ἐνῶ ἡ Ἑλλάδα ἔγινε χώρα ὑποδοχῆς μεταναστῶν, κυρίως ἀπὸ τοὺς βόρειους γείτονές της. Τὴ δεκαετία 1991-2001 τὸ φυσικὸ ἰσοζύγιο ἦταν θετικὸ κατὰ μόλις 20.536 ἄτομα, ἀλλὰ ἡ συνολικὴ αὔξηση τοῦ μόνιμου πληθυσμοῦ ἔφτασε τὰ 563.298.

Ἀπὸ τὸ 2011 ἡ Ἑλλάδα ἔχει μπεῖ σὲ μιὰ νέα φάση, πρωτοφανῆ μεταπολεμικά. Τὸ φυσικὸ ἰσοζύγιο πλέον γίνεται ἀρνητικὸ (οἱ θάνατοι εἶναι περισσότεροι ἀπὸ τὶς γεννήσεις), ἀλλὰ καὶ τὸ μεταναστευτικὸ ἰσοζύγιο, παρὰ τὴν προσφυγικὴ κρίση, εἶναι κι αὐτὸ ἀρνητικό, καθὼς πολλοὶ Ἕλληνες, κυρίως νέοι ἐπιστήμονες, μεταναστεύουν σὲ ἀναζήτηση ἐργασίας, λόγω τῆς ὑψηλότατης ἀνεργίας. Τὴν 1η Ἰανουαρίου 2015 ὁ πληθυσμὸς τῆς Ἑλλάδας ἦταν 10,8 ἑκατομμύρια, δηλαδὴ ἤδη μικρότερος κατὰ 300.000 ἀπὸ τὸ 2011.

Ἡ ἔρευνα τῆς διαΝΕΟσις ἔχει ὡς σημεῖο ἀφετηρίας ἀκριβῶς τὴν 1/1/2015. Ὅπως σημειώνει ὁ καθηγητὴς τοῦ Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, Βύρωνας Κοτζαμάνης, στὴν παρουσίαση τῆς ἔρευνας «ἡ οἰκονομικὴ κρίση καταρχᾶς ἀναμένεται νὰ ἐπιταχύνει (καὶ ἐνδεχομένως καὶ σὲ ὁρισμένες περιπτώσεις νὰ ἀνατρέψει) τὶς μακρόχρονες τάσεις ἐξέλιξης τῶν βασικῶν δημογραφικῶν συνιστωσῶν». Ἡ γονιμότητα στὴν Ἑλλάδα εἶχε ἤδη φθίνουσα πορεία: οἱ γυναῖκες ποὺ γεννήθηκαν ἀνάμεσα στὸ 1950 καὶ στὸ 1954 ἔφεραν στὸν κόσμο 2 παιδιὰ/γυναίκα κατὰ μέσον ὄρο, αὐτὲς ποὺ γεννήθηκαν μεταξὺ 1960-64 1,86 καὶ αὐτὲς ἀπὸ 1970-74 (ἐκτίμηση) 1,60 παιδιά. Τὴν περίοδο 2010-2015, ὅπως ὑπολογίζεται ἀπὸ τὸν ΟΗΕ, ἡ γονιμότητα στὴν Ἑλλάδα ἔχει πέσει στὸ 1,34 παιδιὰ ἀνὰ γυναίκα. «Ἡ ἀναβολὴ τῶν πρώτων γεννήσεων (ἐξαιτίας, ἐκτός τῶν ἄλλων, καὶ τῶν ὑφιστάμενων δυσμενῶν κοινωνικοοικονομικῶν συνθηκῶν) ἀπὸ τὶς γενεές, οἱ ὁποῖες στὰ χρόνια τῆς κρίσης θὰ βρεθοῦν στὶς ἡλικίες 25-35 ἐτῶν πιθανότατα θὰ ὁδηγήσει στὴν ἐπιτάχυνση τῆς τάσης μείωσης τοῦ ἀριθμοῦ τῶν παιδιῶν τους, ἐξαιτίας τῆς συρρίκνωσης τόσο τοῦ διατιθέμενου ἀναπαραγωγικοῦ “χρόνου” ὅσο καὶ τῆς βιολογικῆς τους ἱκανότητας σύλληψης», σημειώνει ὁ κ. Κοτζαμάνης.

Ἡ μετανάστευση

Ταυτόχρονα, ἡ κρίση τοῦ δημόσιου συστήματος ὑγείας καὶ ἡ μείωση τῶν εἰσοδημάτων εὐρύτατου τμήματος τοῦ ἑλληνικοῦ πληθυσμοῦ εἶναι σχεδὸν βέβαιο ὅτι θὰ ἔχουν ἐπιπτώσεις στὴν ὑγεία του καὶ στὴ μακροζωία του, σημειώνουν οἱ ἀναλυτές τῆς διαΝΕΟσις. Ὅσον ἀφορᾶ τὶς μεταναστευτικὲς ροές, εἶναι προφανὲς ὅτι σὲ συνθῆκες κρίσης ἡ Ἑλλάδα δὲν ἀποτελεῖ «ἑλκυστικὸ» προορισμὸ γιὰ οἰκονομικοὺς μετανάστες, καὶ πιθανότατα, ἂν ἡ οἰκονομικὴ κατάσταση δὲν σταθεροποιηθεῖ, ἕνα ἐπιπλέον τμῆμα τῶν ἐγκατεστημένων ἀκόμη καὶ σήμερα οἰκονομικῶν μεταναστῶν στὴν Ἑλλάδα θὰ ἐπιστρέψει στὴ χώρα του (ἂν καὶ ἡ πλειονότητα τὸ ἔχει ἤδη κάνει τὴν τελευταία πενταετία). Ταυτόχρονα, θὰ συνεχισθεῖ πιθανότατα, ἐξαιτίας κυρίως τῆς αὐξημένης ἀνεργίας τῶν νέων καὶ στὴν περίπτωση ποὺ αὐτὴ δὲν περιοριστεῖ σημαντικά τα ἑπόμενα χρόνια, ἡ ἔξοδος κυρίως νέων ἀποφοίτων τριτοβάθμιας ἐκπαίδευσης (καὶ δευτερευόντως μόνον ἡμιειδικευμένων ἀτόμων).

Τὰ δημογραφικὰ δεδομένα καθιστοῦν βέβαιη τὴν περαιτέρω μείωση τοῦ πληθυσμοῦ μέχρι τὰ μέσα τῆς ἑπόμενης δεκαετίας, καθὼς τὰ φυσικὰ ἰσοζύγια θὰ συνεχίσουν νὰ εἶναι ἀρνητικὰ καὶ ἡ δημογραφικὴ γήρανση δὲν πρόκειται νὰ ἀνακοπεῖ, ὑπογραμμίζουν οἱ ἐρευνητὲς τῆς διαΝΕΟσις. Ἡ ἔρευνά τους διατυπώνει ὑποθέσεις γιὰ τὸ μέλλον, μὲ βάση στατιστικὴ ἀνάλυση. Καὶ στὰ ὀκτὼ σενάρια ποὺ διαμόρφωσαν προκύπτει μεγάλη μείωση τοῦ πληθυσμοῦ τὸ 2050, ἀπὸ 8,3 ἑκατ. στὸ πιὸ ἀρνητικὸ σενάριο ἕως 10 ἑκατ. στὸ πιὸ εὐνοϊκό.

Κάτω ἀπὸ τὸ 40% τὸ ποσοστό τῶν οἰκονομικὰ ἐνεργῶν πολιτῶν

Ἡ Ἑλλάδα γερνάει. Στὰ τελευταῖα 65 χρόνια ὁ πληθυσμὸς τῆς αὐξήθηκε κατὰ 46%, ἀλλὰ στὸ ἴδιο διάστημα ὁ πληθυσμὸς τῶν κατοίκων ἡλικίας ἄνω τῶν 65 ἐτῶν τετραπλασιάστηκε. Ὁ πληθυσμὸς τῶν κατοίκων μὲ ἡλικία ἄνω τῶν 85 ἐτῶν δεκαπλασιάστηκε. Τὸ 1961 μόλις τὸ 8,3% τοῦ πληθυσμοῦ ἦταν ἡλικίας ἄνω τῶν 65, ἐνῶ τὸ 26,2% ἦταν ἡλικίας κάτω τῶν 14. Τὸ 2014 ἡ σύνθεση τοῦ πληθυσμοῦ εἶναι ἐντελῶς διαφορετική:

Τὸ 20,5% εἶναι ἄνω τῶν 65 καὶ μόλις τὸ 14,7% εἶναι κάτω των 14 ἐτῶν. Ἡ διάμεσος ἡλικία (δηλαδὴ ἡ ἡλικία τοῦ ἀτόμου οἱ γηραιότεροι τοῦ ὁποίου εἶναι ἴσοι σὲ ἀριθμὸ μὲ τοὺς νεότερους) ἦταν τὸ 1951 τὰ 26 ἔτη, σήμερα εἶναι τὰ 44 ἔτη.

Ἡ τάση δημογραφικῆς συρρίκνωσης εἶναι ἀδιαμφισβήτητη. Καταγράφεται σὲ μελέτες διεθνῶν ὀργανισμῶν ἀλλὰ καὶ τῆς Ἑλληνικῆς Στατιστικῆς Ἀρχῆς, ποὺ ἔχουν δημιουργήσει προβολὲς γιὰ τὴ μελλοντικὴ ἐξέλιξη τοῦ πληθυσμοῦ στὴν Ἑλλάδα. Τὸ Δημογραφικὸ Ἰνστιτοῦτο τῆς Βιέννης προχώρησε τὸ 2010 στὴν ἐκτίμηση πὼς ὁ πληθυσμὸς τῆς Ἑλλάδας θὰ εἶναι τὸ 2050 11,7 ἑκατομμύρια ἄτομα. Η ΕΛΣΤΑΤ τὸ 2007 ἐκτίμησε πληθυσμὸ 11,5 ἑκατ. Ο ΟΟΣΑ τὸ 2005 εἶχε μιλήσει γιὰ 10,6 ἑκατ., ἐνῶ τὸ Τμῆμα Πληθυσμῶν τοῦ ΟΗΕ τὸ 2015 γιὰ 9,5 ἑκατ. Η Eurostat τὸ 2013 εἶχε ἐκτιμήσει πὼς ὁ πληθυσμὸς τῆς Ἑλλάδας τὸ 2050 θὰ εἶναι 9,1 ἑκατ. ἄτομα. Ἡ ἔρευνα τῆς διαΝΕΟσις περιέχει καὶ μιὰ ἐνδελεχῆ ἀνάλυση ὅλων τῶν προβολῶν ποὺ ἔχουν γίνει ὡς τώρα ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς ὀργανισμούς. Ἡ διαφορὰ τῶν προβολῶν τῆς διαΝΕΟσις, σύμφωνα μὲ τοὺς ἐρευνητές της, ἔγκειται ἀφενὸς στὸ ὅτι χρησιμοποιοῦν τὰ πιὸ πρόσφατα στοιχεῖα (μὲ ἔτος βάσης τὸ 2015) καὶ ἀφετέρου στὴ διαφορετικὴ μεθοδολογία.

Οἱ ἐρευνητὲς τῆς διαΝΕΟσις διαμόρφωσαν ὀκτῶ διαφορετικὰ σενάρια τῆς πορείας τοῦ πληθυσμοῦ ἀνὰ πενταετία, μέχρι τὸ 2050. Τὰ σενάρια προέκυψαν ἔπειτα ἀπὸ ἀνάλυση τῆς ἐξέλιξης τῆς γονιμότητας, τῆς θνησιμότητας καὶ τῶν μεταναστευτικῶν ροῶν τῶν προηγούμενων δεκαετιῶν στὴν Ἑλλάδα καὶ μὲ ὑποθέσεις γιὰ τὶς συνέπειες τῆς κρίσης καὶ τὶς γενικότερες κοινωνικοοικονομικὲς ἐξελίξεις καὶ τὶς δημογραφικές τους ἐπιπτώσεις, κάτι ποὺ δὲν συμβαίνει στὶς ἔρευνες τῶν ἄλλων ὀργανισμῶν. Στὰ ὀκτὼ σενάρια τῆς διαΝΕΟσις γίνονται συνδυασμοὶ διαφορετικῶν τάσεων γιὰ τὶς μεταναστευτικὲς ροές, τὴ θνησιμότητα καὶ τὴ γονιμότητα.

Καὶ τὰ ὀκτὼ σενάρια προβλέπουν ὅτι ὁ πληθυσμὸς τῆς χώρας μας θὰ μειωθεῖ σημαντικά, σαφῶς περισσότερο ἀπὸ ὅσο δίνουν οἱ ἄλλοι ὀργανισμοὶ στὶς συγκρίσιμες προβολές τους.

Οἱ δημογραφικὲς τάσεις ποὺ καταγράφονται ἔχουν σοβαρὲς συνέπειες σὲ μία σειρὰ ἀπὸ τομεῖς. Καταρχᾶς, σύμφωνα μὲ ὅλα τα σενάρια, τὸ μέγεθος τοῦ πληθυσμοῦ ἐργάσιμης ἡλικίας ἀναμένεται νὰ μειωθεῖ σημαντικὰ ἀνάμεσα στὸ 2015 καὶ στὸ 2050. Ἡ μείωση εἶναι συνεχὴς στὴ διάρκεια τῆς 35ετίας, ἀλλὰ ἐπιταχύνεται μετὰ τὸ 2030, λόγω τῆς ἔνταξης στὴν ἡλικία ἐργασίας τῶν πιὸ ὀλιγάριθμων γενιῶν. Ὁ πληθυσμὸς τῆς παραγωγικῆς - ἐργάσιμης ἡλικίας ἀπὸ 65% τοῦ συνόλου σήμερα, θὰ πέσει σὲ 55% τοῦ συνόλου τὸ 2050, σύμφωνα μὲ τὶς ἐκτιμήσεις τῆς διαΝΕΟσις. Αὐτὴ ἡ μείωση θὰ ἀποτυπωθεῖ καὶ στὸν οἰκονομικὰ ἐνεργὸ πληθυσμό, ποὺ θὰ μειωθεῖ ἀπὸ 1-1,5 ἑκατ. μέχρι τὸ 2050!

Σήμερα, ὁ πληθυσμὸς τῆς χώρας ποὺ εἶναι μεταξὺ 20-69 ἐτῶν εἶναι 7,1 ἑκατ. καὶ ὁ οἰκονομικὰ ἐνεργὸς πληθυσμὸς εἶναι 4,7 ἑκατ. Τὸ ποσοστὸ εἶναι μικρό, καθὼς πολλοὶ ἔχουν ἀποθαρρυνθεῖ ἀπὸ τὴ μεγάλη ἀνεργία καὶ δὲν ἀναζητοῦν καν ἐργασία. Τὸ 2050 ἐκτιμᾶται πὼς στὶς ἡλικίες 20-69 θὰ βρίσκονται 4,8-5,5 ἑκατ. ἄτομα, μὲ ἀποτέλεσμα οἱ οἰκονομικὰ ἐνεργοὶ νὰ εἶναι μόλις 3-3,7 ἑκατ. Δηλαδή, τὸ ποσοστό τους θὰ πέσει κάτω ἀπὸ τὸ 40% στὸ σύνολο τοῦ πληθυσμοῦ! Κι αὐτὸ γιατί πέρα ἀπὸ τὴ γενικὴ μείωση τοῦ πληθυσμοῦ, θὰ ἔχει αὐξηθεῖ τὸ ποσοστὸ τῶν ἄνω των 69 ἐτῶν.

Ἐὰν ἐπιβεβαιωθοῦν οἱ τάσεις ποὺ καταγράφει ἡ διαΝΕΟσις, οἱ σχολικὲς τάξεις θὰ ἀδειάσουν, ἀφοῦ ὁ ἀριθμὸς τῶν μαθητῶν σὲ ὅλες τὶς βαθμίδες μειώνεται δραματικά. Τὰ προνήπια (3-4 ἐτῶν) εἶναι σήμερα 214.480 παιδιά, τὸ 2050 ἐκτιμοῦνται σὲ 127.730-174.110. Τὰ νήπια (5 ἐτῶν) εἶναι σήμερα 113.890 καὶ θὰ εἶναι 66.110-89.780. Τὸ Δημοτικὸ σήμερα παρακολουθοῦν 644.860 μαθητές, ἐνῶ τὸ 2050 ὑπολογίζονται ἀπὸ 413.350-565.150. Στὸ Γυμνάσιο βρίσκονται 319.730 μαθητὲς σήμερα, τὸ 2050 θὰ κινοῦνται μεταξὺ 210.150-304.450. Τέλος, τὸ Λύκειο σήμερα ἔχει 321.360 μαθητές, ἐνῶ τὸ 2050 μόνο 212.230-292.140.

Μάλιστα, ὅπως σημειώνουν οἱ ἐρευνητὲς τῆς διαΝΕΟσις οἱ διακυμάνσεις τοῦ πληθυσμοῦ τῶν ἀτόμων σχολικῆς ἡλικίας θὰ εἶναι ἰδιαίτερα ἔντονες. Περίοδοι πτώσης θὰ ἀκολουθηθοῦν ἀπὸ περιόδους ἀναστροφῆς τῶν πρότερων τάσεων καὶ ἐκ νέου ἀπὸ μιὰ περίοδο συρρίκνωσης, χωρὶς οἱ χρόνοι νὰ ταυτίζονται σὲ ὅλες τὶς ἡλικίες. Ὡς ἐκ τούτου, ὁ ἀσφαλὴς σχεδιασμὸς ὁποιασδήποτε ἐκπαιδευτικῆς πολιτικῆς θὰ παρουσιάζει ἐξαιρετικὲς δυσκολίες τὶς ἑπόμενες δεκαετίες.

Ὅπως εἶναι φανερό, ἡ σημασία τῶν εὐρημάτων μιᾶς τέτοιας ἔρευνας εἶναι πολυδιάστατη. Κανένας μακροπρόθεσμος πολιτικὸς σχεδιασμὸς δὲν μπορεῖ νὰ γίνει χωρὶς νὰ ληφθοῦν ὑπ’ ὄψιν τὸ μέγεθος καὶ ἡ σύσταση τοῦ πληθυσμοῦ. Ἀσφαλιστικὸ σύστημα, πολιτικὴ γιὰ τὴν ἐργασία, τὴν ἐκπαίδευση, τὴν κοινωνικὴ πρόνοια, τὴ μετανάστευση, ἀκόμα καὶ γιὰ τὴν ἄμυνα καὶ τὶς διεθνεῖς σχέσεις, ὅλα ἐπηρεάζονται (καὶ ὡς ἕνα βαθμὸ ἀλληλεπιδροῦν) ἀπὸ τὶς δημογραφικὲς τάσεις.

kathimerini