31 Ιουλ 2016

Κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ἄνευ ἀκραίου ζηλωτισμοῦ

Εἰκόνα τοῦ «Ῥωμαίικου Ὁδοιπορικοῦ»
Τοῦ Ἰωάννη Τάτση, Θεολόγου
Ἡ προαναγγελθεῖσα ἀπὸ ὁμάδα Ἁγιορειτῶν πατέρων διακοπή τῆς μνημόνευσης τοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου μετὰ τὴν Σύνοδο τῆς Κρήτης ἀλλὰ καὶ τὸ γενικότερο κλίμα ποὺ ἐπικρατεῖ ἐντὸς καὶ ἐκτός τοῦ Ἁγίου Ὅρους θέτει ἐκ νέου μπροστὰ μας ζητήματα ποὺ ἀφοροῦν στὸν τρόπο ἀντίδρασης ἀπέναντι στοὺς Οἰκουμενιστές.
Πρώτη καὶ βασικὴ ἀρχὴ ποὺ θὰ πρέπει νὰ διακατέχει ὅσους ἀγωνίζονται ὑπὲρ τῆς ὀρθοδόξου πίστεως εἶναι ἡ ἀποφυγὴ τῶν δύο ἄκρων. Πολεμώντας τὸν ἐπάρατο οἰκουμενισμὸ δὲν πρέπει νὰ ὁδηγούμαστε στὸν ἄκρατο ζηλωτισμό.
Ἡ διακοπὴ τῆς μνημόνευσης τοῦ Πατριάρχη εἶναι πράξη οὐσιαστική, μέσο ἀντίδρασης στὴν οἰκουμενιστικὴ του πορεία, γιὰ τὴ λήψη τοῦ ὁποίου ἀπαιτεῖται, πέραν τῆς μελέτης τῶν πατερικῶν κειμένων, ἡ προσωπικὴ ἀλλὰ καὶ συλλογικὴ προσευχὴ γιὰ τὴν ἀπόκτηση τῆς ἐκ Θεοῦ πληροφορίας ποὺ θὰ ὁδηγήσει στὴν ἀπόφαση αὐτή. Σὲ κάθε περίπτωση ὅποιος...
διακόπτει τὴ μνημόνευση τοῦ Πατριάρχη δὲν θὰ πρέπει αὐτομάτως νὰ κρίνει ὡς αἱρετικούς, οἰκουμενιστὲς ἢ φιλοοικουμενιστὲς ὅσους δὲν προχωροῦν στὴν διακοπὴ τοῦ μνημοσύνου σύμφωνα μὲ τὴ δική του ἐπιλογή.

Ἀσφαλῶς ἡ διακοπὴ τοῦ μνημοσύνου εἶναι πράξη ποὺ θὰ δροῦσε ἀποτελεσματικὰ ὡς μέσο ἀνάσχεσης τῆς πορείας τῶν οἰκουμενιστῶν ἐὰν ἀποφασιζόταν ἀπὸ ἐπισκόπους ἢ τοὺς Ἁγιορεῖτες ἡγουμένους. Ἀλλὰ καὶ στὴν περίπτωση αὐτή, ὅσοι πιστοί, κληρικοὶ καὶ λαϊκοί, δὲν θὰ ἀνῆκαν στὶς μητροπόλεις τῶν ἐπισκόπων ποὺ θὰ προχωροῦσαν σὲ διακοπὴ τοῦ μνημοσύνου τοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου, δὲν ὑποχρεοῦνταν σὲ «μετακίνηση» πρὸς μία μητρόπολη στὴν ὁποία δὲν θὰ μνημονευόταν ὁ Πατριάρχης. Ὁμοίως ἱερομόναχοι τοῦ Ἁγίου Ὅρους ἢ καὶ κληρικοὶ ἐκτὸς αὐτοῦ ποὺ διακόπτουν τὸ μνημόσυνο τοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου δὲν θὰ πρέπει αὐτομάτως νὰ διακόπτουν τὴν κοινωνία μὲ ὅσους συνεχίζουν, γιὰ τοὺς δικούς τους λόγους, νὰ μνημονεύουν τὸν Πατριάρχη. Ἐὰν τοῦτο ἐπικρατήσει, οἱ Οἰκουμενιστὲς θὰ ἔχουν πετύχει ἕνα ἀκόμη στόχο, αὐτὸν τῆς διάσπασης τῶν πιστῶν ποὺ ἀγωνίζονται κατὰ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ θὰ ὁδηγηθοῦμε καὶ πάλι σὲ σχίσματα ἐντός τῆς Ἐκκλησίας.

Ἡ διακοπὴ τῆς μνημόνευσης εἶναι ἕνα μέσο προειδοποίησης τοῦ Πατριάρχη ὅτι ἡ πορεία του ἔχει ἐκτραπεῖ ἐκτὸς τῶν ὁρίων ποὺ θέτουν οἱ ἅγιοι Πατέρες. Δὲν εἶναι λόγος διάσπασης τῶν πιστῶν. Διακόπτοντας τὴ μνημόνευση τοῦ Πατριάρχη δὲν «τιμωροῦμε» ὅσους συνεχίζουν νὰ τὸν μνημονεύουν ἀλλὰ κρούουμε τὸν κώδωνα πρὸς τὸν ἀποκλίνοντα ἀπὸ τὴν ἁγιοπατερικὴ μας παράδοση. Δὲν πρέπει νὰ δώσουμε χαρὰ στοὺς οἰκουμενιστὲς ὅτι ἀπαλλάχτηκαν ἀπὸ τὴν ἐνοχλητική μας παρουσία καὶ τὸν ἔλεγχο τῶν ἀπόψεων καὶ τῶν κινήσεών τους προσχωρώντας σὲ ζηλωτικοῦ τύπου φατρίες ὑποκλεπτόμενοι ἀπὸ τὸν ἐκ δεξιῶν πειρασμό. Ἐξάλλου ὅσοι συνεχίζουν νὰ μνημονεύουν τὸν Πατριάρχη Βαρθολομαῖο, καὶ αὐτοὶ ἀποτελοῦν στὴν παροῦσα φάση τὴ συντριπτικὴ πλειοψηφία, δὲν σημαίνει ὅτι ὅλοι συμφωνοῦν μὲ ὅσα οἰκουμενιστικὰ ἐκεῖνος πράττει. Μία τέτοια γενίκευση εἶναι πέρα γιὰ πέρα ἀναληθής.

Ἡ διακοπὴ τῆς μνημόνευσης τοῦ Πατριάρχη ὡς ἐκκλησιαστικὴ πράξη δὲν ἀποτελεῖ ἀπὸ μόνη της τὴν ὁριστικὴ καὶ τελικὴ μάχη ἐναντίον τῆς αἵρεσης τοῦ Οἰκουμενισμοῦ. Γιὰ τὴν ὁριστικὴ καταδίκη τῆς αἱρέσεως ἀπαιτεῖται πνευματικὴ ἐγρήγορση, ἀληθινὴ μετάνοια, ἐκ Θεοῦ ἐπίσκεψη, ἀνάληψη ἐπισκοπικῆς εὐθύνης, ἀφύπνιση τῶν συνειδήσεων τοῦ κλήρου καὶ τοῦ λαοῦ, συνοδικὴ ἀντιμετώπιση τοῦ ζητήματος καὶ τελικὰ συνοδικὴ καταδίκη τῆς αἱρέσεως καὶ ὁμολογία τῆς ἀληθοῦς ὀρθοδόξου πίστεως.

Ἐπειδὴ οἱ οἰκουμενιστὲς γνωρίζουν νὰ κινοῦνται μεθοδικὰ καὶ μὲ σχέδιο, ὅσοι ἀγωνιοῦν γιὰ τὰ ζητήματα τῆς πίστης δὲν θὰ πρέπει ἀντιθέτως νὰ κινοῦνται βιαστικά, χωρὶς περισυλλογὴ καὶ προσευχή, χωρὶς συνεννόηση μεταξύ τους, σπασμωδικὰ καὶ ἀκραία ἀλλὰ μὲ φρόνηση καὶ ταπείνωση ζητώντας πρὸ πάντων τὴ γνώμη ἀνθρώπων τῆς προσευχῆς καὶ ὄχι μόνο μελετώντας πατερικὰ συγγράμματα. Φορεῖς τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ δὲν εἶναι οἱ μελετητὲς τῶν ἁγιοπατερικῶν συγγραμμάτων ἀλλὰ ὅσοι ἀπέκτησαν τὴν πείρα καὶ τὸ φρόνημα τῶν ἁγίων Πατέρων. Αὐτῶν τὴ γνώμη θὰ πρέπει νὰ ἐπιζητοῦμε καὶ γιὰ τὰ κρίσιμα ζητήματα τῆς πίστεως. Διαφορετικὰ ὑπάρχει ὁ κίνδυνος στὴν προσπάθειά μας νὰ πολεμήσουμε τὸν ἐπάρατο οἰκουμενισμὸ νὰ ὁδηγηθοῦμε στὸ ἄλλο ἄκρο τοῦ ζηλωτισμοῦ, λόγω ἐγωισμοῦ. Τότε θὰ ἔχουμε ἀστοχήσει ὡς ἀνεκπαίδευτοι νεοσύλλεκτοι τῆς πνευματικῆς ζωῆς.
Ὀρθόδοξος Τύπος, 29/7/2016

1 σχόλιο:

  1. Πολλοί θεωρούν τούς Παλαιοημερολογίτες μόνο Σχισματικούς. Οί Παλαιοημερολογίτες είναι καί αιρετικοί. Οί « ΓΟΧ » πλανήθηκαν σάν τούς Ευσταθιανούς, οί οποίοι αναθεματίστηκαν από τήν έν Γάγγρα Σύνοδο ώς αιρετικοί, διότι ανήγαγαν είς όρους σωτηρίας στοιχεία άσχετα μέ τά δόγματα τής πίστεως ! Έλεγαν δηλαδή, πώς όποιος δέν απέχει τού Γάμου καί τών κρεών, δέν σώζεται ! Οί όμοιοι μέ τούς Ευσταθιανούς « ΓΟΧ », κηρύττουν από τό 1924 πώς όποιος δέν διατηρεί τό Ιουλιανό ημερολόγιο χωρίς τήν διόρθωση δέν σώζεται !!! Ποιά λοιπόν η διαφορά μεταξύ τών αναθεματισμένων Ευσταθιανών καί τών « ΓΟΧ » ; Απολύτως καμία !

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΚΑΝΤΕ ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ ΜΑΣ.