Κόκκινες πατάτες ἀντὶ γιὰ κόκκινα αὐγὰ ἔβαφε ἡ συνοδεία τῶν νηστευτῶν τοῦ Χατζη-Γεώργη τοῦ Ἀθωνίτη

Ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Ὁσίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου: «Γέρων Χατζη-Γεώργης ὁ Ἀθωνίτης 1809-1886» Ἅγιον Ὅρος, ἔκδοση Ἱεροῦ Ἡσυχαστηρίου Μοναζουσῶν “Εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης ὁ Θεολόγος” Σουρωτὴ Θεσσαλονίκης.

«Παρόλο ποὺ ἦταν πολλὰ μικρὰ παιδιὰ στὴν Συνοδεία του, ὄχι μόνο δὲν δημιουργοῦσαν δυσκολία στὸ αὐστηρὸ Χατζη-Γεωργιάτικο τυπικό, ἄλλα ἀντιθέτως οἱ μικροὶ ξεπερνοῦσαν τοὺς μεγάλους στὴν ἄσκηση. Ἐν ὄλω ἦταν τριάντα ἀδελφοί. Εἶχαν φτάσει μέχρι πενήντα στὸ κελὶ τοῦ Ἁγίου Δημητρίου καὶ Ἁγίου Μηνᾶ.

Μέσα στὴν Συνοδεία του, πάντα θὰ εἶχε ἔξι-ἑπτὰ μικροὺς ἀπὸ Μοναστήρια ἢ ἀπὸ ἄλλες Συνοδεῖες, μέχρι νὰ βγάλουν τὰ πραγματικὰ γένια καὶ τὰ πνευματικὰ φτερὰ κοντὰ στὸν Ἅγιο Γέροντα. Ἐπειδὴ ἦταν πολὺ θερμὴ ἡ πνευματικὴ ἀτμόσφαιρα τοῦ Χατζη-Γεώργη, διάχυτη ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ, καὶ θερμαίνονταν οἱ Πατέρες πνευματικά, ἑπόμενο ἦταν νὰ μὴν τοὺς χρειάζονταν πολλὲς ὑλικὲς τροφὲς καὶ θερμίδες. Ἡ συνηθισμένη τους  τροφὴ  ἤταν  ξηροὶ  καρποὶ  καὶ  μέλι.  Ἀρτύσιμα  ποτὲ  δὲν ἔτρωγαν, οὔτε καὶ λαδερά. Τό δὲ Πάσχα, ἀντὶ γιὰ αὐγά, ἔβαζαν πατάτες καὶ τὶς ἔβαφαν κόκκινες. Όλες τὶς Ἅγιες ἥμερες, οἱ ΧατζηΓεωργιάτες τὶς χαίρονταν πνευματικὰ καὶ ὄχι μὲ καλὰ φαγητά. Ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ τοὺς δυνάμωνε καὶ σωματικὰ καὶ ἦταν ὑγιέστατοι. Ἐὰν καμιὰ φορᾶ κρυολογοῦσε ἕνας ἀδελφός, θέρμαινε λίγο τὸν φοῦρνο  ὁ  Γέροντας  καὶ  ὄταν  ταπεινωνόταν  ἡ  θερμοκρασία, δοκίμαζε μὲ τὸ χέρι του, καὶ τότε ἔμπαινε μέσα ὁ κρυολογημένος ἀδελφὸς καὶ γινόταν καλά. Ἐὰν πάλι τύχαινε νὰ πάθει κάτι ἄλλο, τόν  ἔβαζε  μπροστὰ  στὸ  προσκυνητάρι,  καὶ  ἔκαναν  ὁλονύκτια προσευχή, παρακαλοῦσαν τὴν Παναγία, καὶ στὸ τέλος τῆς...

Θείας Λειτουργίας ἔπαιρνε τὴν Θεία Κοινωνία, ἀντὶ γιὰ φάρμακο, καὶ γινόταν καλά. Ἐκτὸς ἐὰν ἦταν κανένα Γεροντάκι στὰ τελευταῖα του καὶ ὑπέφερε, ὁπότε τὸ ἔπαιρνε ὁ Χριστὸς κοντά Του, γιὰ νὰ τὸ ξεκουράσει πιὰ αἰώνια.

Εἶχε μεγάλη παρρησία στὸν Θεὸ ὁ ἅγιος Γέροντας, ὅπως καὶ οἱ Πατέρες τῆς Συνοδείας του, διότι εἶχαν γίνει σαν  Ἄγγελοι.  Φυσικά,  οἱ  περισσότεροι  ἤταν  καὶ  ἀπὸ  πρὶν Ἀγγελάκια,  πόσο  μάλλον  στήν  συνέχεια  μὲ  την  ὑπερφυσικὴ ἄσκηση ποὺ  ἔκαναν!  Εἴχαν  ἑξαϋλωθεὶ  κατὰ  κάποιον  τρόπο  καὶ πετοῦσαν ψηλά. Ὁ νοῦς τους βρισκόταν πάντα στὸν Θεό». 

θρησκευτικά